บัญชาแค้นแห่งสวรรค์
เมื่อหลายพันล้านปีก่อนได้เกิดสงครามขึ้น สงครามนั้นถูกขนานนามว่า "สงครามดำขาว" เพราะเป็นสงครามระหว่างเทวดาและปีศาจ มนุษย์อยู่ฝ่ายกลาง แต่ด้วยเหตุผลอะไรซักอย่างทำให้สงครามยุติลงด้วยความ "เสมอภาคของทั้งสองฝ่าย" แต่มีข่าวลือแปลก ๆ ว่ามีผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง อย่างไรก็ตามทั้งมนุษย์และปีศาจกับเทวดาก็อาศัยด้วยกันอย่างสงบสุขโดยมีสัญญาเป็นข้อผูกมัด
.......
.......
.......
.......
.......
...ณ แดนสวรรค์...
"คาร์ !" เสียงที่ร้อนลนของสตรีเทวดา ผมสีขาวนวล นัยตาสีฟ้าทะเล ปากสีกุหลาบแดงได้ตะโกนเรียกหาเพื่อนสนิท ทันใดนั้น มีชายผิวขาว ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล มีนัยตาสีเหลืองสลับน้ำเงิน บริเวณข้อมือมีรอยเย็บ ได้โผล่ออกมาและส่งยิ้มให้อย่างเยือกเย็น
"มีธุระอันใดหรือ เดียร์" ชายหนุ่มได้ตอบกลับอย่างเสียงที่เยือกเย็นราวกลับจะถูกกลืนกิน เดียร์ที่ดูร้อนลน ได้ดึงมือของคาร์ และวิ่งไปที่มหาวิหารที่สูงส่งของแดนสวรรค์ ชายหนุ่มตกใจแต่ไม่มีช่องว่างให้พูดจึงเงียบและตามไปอย่างใจเย็น
"ถึงแล้วละ" เสียงของเดียร์ได้พูดขึ้นพร้อมกับหยุดที่หน้ามหาวิหารและสีหน้าที่กังวล ทำให้คาร์สงสัยและเดินเข้าไปยังข้างในมหาวิหาร บรรยากาศข้างในช่างตึงเครียด มีทูตสวรรค์และเทวดาระดับสูง ๆ เต็มไปหมดและดูเหมือนพวกเขาจะรอชายหนุ่ม เมื่อคาร์ได้ก้าวเข้าไปในมหาวิหารเขาได้เดินไปยังหน้ามหาเทพ และเคารพอย่างนุ่มนวล
"เจ้ามาแล้วหรือ" เสียงของมหาเทพช่างเยือกเย็นนัก เยือกเย็นกว่าเสียงของคาร์ สายได้ที่มองลงมายังคาร์ทำให้คาร์รู้ได้ทันที นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กแน่นอน
"นับแต่นี้ไป เจ้าจงออกเดินทางซะ และจงอย่าเผยตัวตน" คำสั่งที่แม้แต่คาร์ยังตกใจ คาร์ไม่ทันระวังตัวได้ทูกเหล่าเทวดาจับตัว คาร์พยายามขัดขืนแต่มิอาจสู้แรงของคนหลายคนได้ มหาเทพได้เดินเข้ามายังคาร์เขาได้ท่องคาถาและยึดพลังของคาร์พร้อมกับส่งคาร์ลงไปยังโลกข้างล่าง ก่อนจะส่งมหาเทพได้ยิ้มหัวเราะและบอกกับคาร์เบา ๆ
"ขอให้สนุกนะ" เสียงสุดท้ายของมหาเทพ เยาะเย้ยชายหนุ่มอย่างสะใจ
.......
.......
.......
.......
.......
...ณ ป่าบรูซ...
คาร์ได้ถูกส่งลงมาสู่ข้างล่าง เมื่อคาร์ตื่นขึ้นก็พบว่าตนกลายเป็นมนุษย์ที่มีพลังเวทสูงกว่ามนุษย์ทั้วไปแต่ไม่ใช่เทวดา ไม่มีปีกสีขาวที่คุ้นเคย แต่กลับอยู่ท่ามกลางฝูงศัตรู เมื่อคาร์ฟื้นขึ้นได้มีสตรีคนหนึ่งเดินออกมานัยตาของนางช่างเป็นสีแดงดุจดั่งจะเผาร่างของคนที่สบตา ร่างกายตัวเล็กแต่แข็งแรง
"เจ้าเป็นใครกัน" เสียงที่หนักแน่นได้ถามชายหนุ่มด้วยความระแวง
"....เรเซน(Resent)....." คาร์ตั้งมั่นและคิดได้ เขาต้องออกเดินทางหาเหตุผลและทางกลับสู่สรววค์ แท้จะต้องฆ่าทุกคน เหมือนอย่างชื่อที่เขาใช้ที่นี่ (Resent) ที่ย่อมาจาก (Resentment) ความแค้น
"งั้นหรือตอนนี้ เจ้าจะทำยังไงละเรเซนเจ้าอยู่ท่านกลางศัตรูนะ" สตรีถามเรเซน เรเซนเงียบสงบอละมองที่สตรีอย่างเยือกเย็น สตรีที่ไม่ได้คำตอบจึงหันหลังกลับและยกมือให้คำสั่งโจมตี เรเซนได้ยืนขค้นและใช้คาถา ทำให้พวกที่เข้ามาโจมตีขาดสะบั้นสองท่อน
"ข้าก็จะสู้ สู้จนกว่าร่างของข้าจะสูญสลาย!!' คำพูดที่ออกมาจากชายหนุ่มทำให้สตรีต้องหันกลับมา สตรีได้ยิ้มและหัวเราะลง
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าช่างถูกใจข้ายิ่งนัก" สตรีได้ยกมือสั่งให้หยุด สตรีได้เข้ามาหาและจับมือที่เต็บไปด้วยรอยเย็บ
"ข้าชื่อ คริส เป็นนักรบสาว" สตรีอุ้มเรเซนขึ้น ชายหนุ่มตกใจและพยายามดิ้น สตรีได้อุ้มายหนุ่มกลับสู่หมู่บ้านและทำอาหารให้เรเซน
"เจ้า....ทำไมทำอาหารให้ข้า" ชายหนุ่มถามสตรีด้วยความสงสัย
"เพราะข้าถูกใจเจ้าไง เจ้าเป็นคนที่ผ่านการทดสอบได้" สตรีได้ตอบอย่างมั่นใจและยิ้มออกมาก่อนจะเข้าสู่บรรยากาศน่าอึดอัด
"ข้ามีคำขอจะขอเจ้า เรเซน" สตรีทำหน้าจริงจังเสียงที่เข้มขึง ชายหนุ่มตกใจและรับฟังคำขออย่างใจเย็น เมื่อได้ยินคำขอเรเซนตอบตกลงอย่างไม่ชักช้า
"ช่างเป็นคำขอที่...ง่ายเสียจริง"
To be continued
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments