เจนสุรางค์ 'เจน' นักศึกษามหาวิทยาลัยดังสาว ณ ใจกว้างเมืองกรุงเทพมหานคร บุตรสาวเพียงคนเดียวของคุณนัฐฐิกานต์ ผู้นำแห่งซีเจทีที กรุ๊ป บริษัทส่งออกธัญพืชยักใหญ่ที่ส่งออกไปยังยุโรป
'ยอดรักยอดกัลยา นางผู้มาจากแดนไกล
จักตามหาแม้ต้อง แหวกผืนพิภพแลปฐพี
เจนสุรางค์ นามแห่งนาง '
ชายหนุ่มผู้สวมชุดคลุมเหมือนพ่อมด บนร่างกายสวมเครื่องประดับสีทองอร่าม ผิวพรรณขาวผ่องสุดสว่าง พูดขึ้นพลางโยนชิ้นเนื้อก้อนใหญ่ไปให้ต้นไม้ประหลาดอันหิวโหยในกระถางภายในห้องๆหนึ่ง ที่มีของอันไม่คุ้นตาเต็มไปหมด
"ตี๊ด ตี๊ด"
"เฮ้อ ฝันอะไร ฝันประหลาดชะมัด"
เจนดีดตัวขึ้นจากเตียงทันทีอย่างงัวเงียทันทีที่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก หล่อนค่อนข้างเป็นคนหลับยาก เพียงแค่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเพียงนิดเดียว หล่อนก็ตื่นแล้ว
เจนไปอาบน้ำและแต่งชุดนักศึกษาอย่างรีบเร่ง และย่างเท้าลงไปยังชั้นล่าง
"คุณหนูค่ะ มาทานอาหารเช้าก่อนไปมหาลัยก่อนสิคะ"
เสียงป้าจันทร์เรียกเจนให้มาทานข้าว ด้วยความเป็นห่วง ป้าจันทร์เลี้ยงเจนมาตั้งแต่เด็ก เพราะตั้งแต่ที่คุณชด บิดาของเจนเสีย คุณนัฐิกานต์ของเข้าไปดูแลบริษัทต่อจากสามี ทำให้ไม่มีเวลา
ทันทีที่เจนได้ยินเสียงป้าจันทร์ เจนก็เหลือบไปดูนาฬิกาข้อมือที่หล่อนสวมอยู่เพื่อดูเวลาเพื่อคำนวน 'ตอนนี้ 7.00 หล่อนต้องเข้าเรียน 10.00 น. เดินทาง 1ชั่วโมง หล่อนเหลือเวลาอีก 2ชั่วโมง' จากนั้นหล่อนก็เดินไปยังโต๊ะกินข้าว และนั่งลง
"วันนี้ป้าทำข้าวต้มปลากระพง เมนูโปรดคุณหนูด้วยนะคะ"
ป้าจันทร์พูดกับเจนพร้อมยื่นถ้วยที่มีข้าวปลากระพง เจนก็รับมาทานอย่างเอร็ดอร่อย
"อร่อยไหมคะ" ป้าจันทร์ถามเจน
"ระดับฝีมือป้าจันทร์ ไม่มีอะไรไม่อร่อยหรอกคะ " เจนตอบป้าจันทร์พร้อมกับทานข้าวต้มไปด้วย
"แหม ปากหวานซะขนาดนี้ ป้าก็ตัวลอย"
เจนหัวเราะ และถามป้าจันทร์
"คุณแม่ละคะ"
"คุณท่านไปบริษัทตั้งแต่เช้าแล้วคะ"
ป้าจันทร์ตอบเจน
"เป็นแบบนี้ซะทุกทีสินะ งั้นเดี๋ยวเจนไปมหาลัยก่อนนะคะ"
เจนพ่นลมออกมา และลุกไปจากโต๊ะอาหาร
'เพราะว่า..เธอ' เสียงริงโทนสายเข้า สายของปาล์ม เพื่อนสนิทของเทอ โทรมา
'ฮัลโล' เจนรับสาย
'แก อยู่ไหนแล้ว พวกฉันถึงมหาลัยแล้วนะ' ปาล์มตอบเจน
' นี่ยังไม่ถึงเวลาเรียนเลยนะ ยังเหลือตั้งหลายชั่วโมง' เจนตอบปาล์มพลางขึ้นรถ
' นี่เปิดเทอมวันแรก ใจคอแกจะเรียนอย่างเดียว ไม่มาเม้ามอยกับเพื่อนเลยรึไง' ปาล์มตัดพ้อเจน
' โอเคคะ คุณปาล์ม เดี๋ยวดิฉันจะรีบไปนะคะ พอใจยัง'
'โอ -เค๊ะ' เสียงปาล์มตอบด้วยความพอใจ
ทันทีที่เจนขับรถมาถึงมหาลัย หล่อนก็ตรงไปยังคณะบริหาร ไปยังโต๊ะประจำ บริเวณโต๊ะประจำมีเสียงโหลกเหวกของปาล์มและเหล่าก๊วนของเธอ ก๊วนของเธอได้รับการขนานนามว่า season change เพราะแต่ละคนมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก ก๊วนของเธอมี 3 คน เธอทั้ง 3 คน รู้จักกันตั้งแต่เด็ก หรืออาจจะเรียกได้ว่าตั้งแต่ยังไม่เกิดเลยก็ได้ เพราะพ่อแม่ของพวกเธอทำธุรกิจร่วมกัน
'ปาล์ม' หญิงสาวสุดห้าว
'เจน' หญิงสาวเรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้
และ 'แจ็ค' ชายหนุ่มเป็นคู่หมั้นคู่หมายของเจน แต่มีเพียงคนในก๊วนเท่านั้นที่รู้ว่าแจ๊คไม่ได้ชอบผู้หญิง ดังนั้นเวลาอยู่ในมหาลัยจะ Grand opening เสมอ เพราะที่บ้านยังไม่รู้
"แกรู้มั้ย วันนี้มีอาจารย์ใหม่มาสอนด้วยแหละ โคตรหล่อเลยนะแกก อย่างโอปป้าเลย" เสียงแจ็คเริ่มเปิดประเด็น
"เรื่องแบบนี้ไวเชียวนะ อิแจ็ค" เสียงปาล์มขัดแจ็คขึ้นมา
"เดี๋ยวตบปากคะ แจกเกอรีนคะ" แจ็คพูดขึ้นพร้อมงื้อมือขึ้น
"เอ้อ พวกแก ถึงเวลาเข้าคาบแรกแล้ว ไปกันเถอะ" เจนพูดขึ้นเพื่อเตือนเพื่อน ก่อนเวลาจะล่วงเลยไปมากกว่านี้

ณ โถงห้องเรียนในมหาวิทยาลัย เหล่านักศึกษาที่มีเรียนวิชา 'การประยุกต์ธุรกิจแนวใหม่' รวมทั้งก๊วน season change ซึ่งประกอบด้วยเจน แจ็ค และปาล์ม ทะยอยเข้ามาในห้องเรียน
ทันใดนั้นมีชายหนุ่มผู้มาใหม่ ก้าวขึ้นมากลางฮอลล์
ตั้งแต่ที่เจนเห็นชายหนุ่มผู้มาใหม่นี้ รู้สึกเหมือนเขาผู้นี้หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอ แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก
"สวัสดีคับ นักศึกษาทุกท่าน ผม ศาตราจารย์ฟรองซัว หรือจะเรียกสั้นๆว่าฟร๊องก็ได้คับ นับจากนี้ไปผมจะเป็นอาจารย์ประจำวิชานี้คับ หากนักศึกษาท่านใด สามารถยกมือถามได้คับ หากไม่มีท่านใดสงสัยอะไร ผมขอเริ่มการเรียนการสอนเลยนะคับ" ชายหนุ่มผู้มาใหม่กล่าวขึ้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไป 3ชั่วโมง
"สำหรับการเรียนการสอนในคาบนี้ ผมขอจบเพียงเท่านี้ ......"
อาจารย์ฟรองซัวพูดขึ้นเพื่อปิดการสอน ก่อนที่นักศึกษาจะทะยอยกันออกไปจากห้องเรียน
"วันนี้ไม่มีเรียนวิชาอื่นอีกแล้วใช่ไหม"
เจนถามเพื่อน ทันทีที่ออกจากห้องเรียน
"หมดแล้วแหละ เรียนอีกทีก็วันจันทร์เลย" ปาล์มตอบเจน
"งั้นเราไปนั่งเล่น นั่งคุยกันที่ร้านกาแฟเจ้าประจำข้างๆมหาลัยกันมั๊ย ไม่ได้เจอกันนานแล้ว" แจ๊คเสนอไอเดีย
"เอาสิ งั้นเดี๋ยวเอารถชั้ลไปนะ"
เจนเห็นด้วยกับความคิดของแจ๊ค
แจ๊คและปาล์ม ก็พยักหน้าที่ตามเจนไป
ร้านกาแฟข้างมหาลัย 'อุ่นไอน้ำ' ร้านกาแฟสไตล์นอร์ดิก มี 2 ชั้น ภายในร้านตกแต่งไปด้วยต้นไม้เล็กๆอยู่ในกระถาง ร้านค่อนข้างเงียบสงบ พนักงานที่ร้านก็ให้บริการแบบเป็นกันเอง และแจ๊สซิก้า เจ้าของร้านก็เป็นอาสาวในร่างชายของแจ๊ค ผู้ที่แต่งกายสีฉูดฉาดที่สุดในร้านในตอนนี้
ทั้งสามคน มาถึงร้าน แจ๊สซิก้า ก็มาทักทาย
"ว่าไงจ๊ะ สาวๆๆ กินไรดี"
" หนูเอาคาปูชิโน้ ชีสเค้ก" ปาล์มสั่งอาหาร
" ลาเต้ เค้กโย้เกิร์ต" เจนสั่งเมนูโปรด
" ผมเอาโกโก้กับเค้กชอกโกแลต" แจ๊คสั่ง
" รอแปบนึงนะ " แจ๊สซิก้ารับออเดอร์
" กล้วยยยยย!!! มารับใบออเดอร์ ออเดอร์นี้ด่วนจ่ะ" แจ๊สซิก้าเรียกลูกน้องพร้อมกับยื่นใบออเดอร์ให้ลูกน้องและเดินกลับไปยังเค้าท์เตอร์
พอแจ๊สซิก้ากลับไปยังเค้าท์เตอร์ เจนได้เปิดประเด็นขึ้น
"พวกแก จำอาจารย์ฟรองซัวได้ไหม" เจนเริ่มเปิดประเด็น
" อาจารย์ที่สอนวิชาการประยุกต์ธุรกิจแนวใหม่ ที่สอนเราวันนี้อะนะ" ปาล์มถามขึ้น
" ใช่ " เจนตอบอย่างกังวลและพ่นลมออกมาอย่างตึงเครียด
" มีอะไรรึป่าว" แจ๊คถามขึ้น
" ......คือว่า ....... เมื่อคืนฉันฝันถึงผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งกายไม่เหมือนคนยุคเรา และสถานที่ก็ไม่เหมือนกับที่เรายุ" เจนตอบเพื่อน
"แล้วไงต่อ" ปาล์มถามบ้าง
"ในฝัน เขาพูดเป็นกลอน เชิงนึกถึงใครสักคน แล้วเขาก็พูดชื่อของฉัน เขาพูดว่า
เจนสุรางค์ นามของนาง..." เจนพูดขึ้น
"อย่าบอกนะว่า ชายคนนั้นคืออาจารย์ฟรองซัวร์" แจ๊คถามขัดขึ้นมา
" เอ่อ ..ฉันก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน" เจนตอบอย่าไม่มันใจ
"ถ้าเปนคนเดียวกัน ก็พรหมลิขิตชัดๆ" ปาล์มพูดขึ้นมา
"ฉันไม่อยากให้เป็นคนเดียวกัน" เจนพูด
"ทำไมวะ โรแมนติกจะตาย" แจ๊คถามด้วยความสงสัย
"อันนั้นอาจารย์นะเว้ย" เจนพูด
"เออ ก็จริงว่ะ ถ้าเป็นจริงคงวุ่นน่าดู" ปาล์มคล้อยตามเจน
"ช่างเถอะ คิดแล้วเครียด เปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ" เจนพูดเปลี่ยนเรื่อง แต่ในใจก็ยังกังวลอยู่
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 9
Comments