โดนขาย

เนื้อหาในเรื่องนี้จะมีความรุนแรงในบางส่วน

โปรดใช้จักรยานในการรับชม

อึก!

สียงของเด็กชายวัยรุ่นได้กลั้นเสียงร้องของตนตรงมุมห้องของตนเองโดยที่มีชายวัยแก่ถือขวดเหล้าที่แตกออกเป็นปากแก้วอันแหลมคมกำลังฟาดเขาอยู่ด้วยความเมาที่ควบคุมตนเองไม่ได้พร้อมกับต้องการที่ ที่จะระบายอารมน์

(สวัสดีผมควินหรือที่คนเรียกกันว่าแอนนิตตา วันนี้อายุ18 คนที่กำลังถือขวดฟาดผมอยู่ตอนนี้คือว่าที่พ่อของผมเอง ไม่ใช่พ่อแท้ๆหรอก ผมโดนเก็บมาเลี้ยงไงล่ะ การที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในวันเกิดของตนเองมันดูบ้าใช่มั้ยหล่ะ แต่ก็นะมันกลายเป็นเรื่องปกติของผมไปแล้วแหละ)

"ไปแต่งตัวดีๆไป! วันนี้กูจะขายมึง!"

ผมรู้สึกตกใจในคำพูดของเขาสักครู่ พอเขาเดินออกไป ผมก็ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งตัวเยี่ยงอย่างผู้หญิงพร้อมกับใส่ชุดคนรับใช้หรือชุดเมดนั่นแหละ แต่ใส่เป็นแบบกระโปรงยาวแขนยาวปกปิดแผลบนตัวเองอย่างมิดชิด จัดทรงผมที่ยาวประมาณ30เซนติเมตรให้ดูเรียบร้อย ใช้ผ้าก๊อตพันแผลบนหัวไว้และใช้หน้าม้าปกปิดมัน

"แอนนิตตา! มึงมานี่!"เสียงเรียกของตาแก่นั่นดังมาถึงห้องผมแบบนี้ ดูรีบจริงๆแหละ

ผมได้ทำการเดินลงบันไดลงไปข้างล่างโดยมีตาแก่นั่นนั่งอยู่ที่พื้นโดยมีผู้ชายอีกคนกำลังยืนอยู่และอีกคนที่กำลังเหยียบหัวตาแก่นั่นอยู่

"มีอะไรให้ใช้คะนายท่าน" ผมได้ทำการโค้งตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับยกกระโปรงขึ้นเล็กน้อยแต่ไม่ถึงเขาที่ข้างในก็ใส่เป็นถุงเท้าบังแผลที่ข้อเท้าไว้

"ยัยนี่แหละครับ โปรดรับไว้ด้วยนะครับ! ไว้ชีวิตผมเถอะครับ!" ตาแก่นั่นได้ลุกขึ้นนั่งคุกเข่าก้มขอร้องชายทั้ง2คนนั้น

(ไว้ชีวิตหรอไม่เหมาะกับตาแก่นี่จริงๆเลยคำนี้)

"ว่าไงไอโค่ เอาปะ" ชายคนหนึ่งผมสีชมพูมีแผลที่ปากได้หันไปพูดกับคนที่ยืนกอดอกพิงประตูอยู่

"เอาก็ได้ คนรับใช้ที่คฤหาสน์ขาดอยู่พอดี" คนที่มีนามว่าโคโค่ ได้พูดกับคนหัวชมพู

"เธอทำอะไรได้บ้าง" เขาเอ่ยถามผมที่กำลังก้มตัวอยู่

"ทุกอย่างค่ะ ไม่ว่าจะเป็นงานบ้านหรืออะไรก็ตามแต่"

งั้นเอาไปด้วยไอ้ซัน" โคโค่ได้เอ่ยกับคนหัวชมพูที่มีนามว่า*ซันสุ

"พวกท่านคือนายท่านคนใหม่ของดิชั้นหรอคะ" ผมได้ถามออกไปพร้อมกับยืนตัวตรงขึ้น

"ใช่และจะเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะได้รับใช้" คนที่มีชื่อว่าซันสุได้เอ่ยกับผมมาอย่างนั้น

"ไปกันเถอะ"

"ขออนุญาติสักครู่ค่ะ"

"หืม?"

ผมได้เดินขึ้นไปบนห้องพร้อมกับถือกระเป๋ากล่อง(เอาง่ายๆกระเป๋าเสื้อผ้า)ลงมา

ทั้งสองคนโค่โค่และซันสุได้ออกมายืนรอข้างนอกหน้ารถหรูคันนึง

"ขออณุญาติทั้งสองท่านด้วยค่ะ แต่ว่าดิฉันขอเวลาสักครู่ได้ไหมคะ" ผมได้ทำการเก็บกระเป๋าของผมไว้ท้ายรถหรูคันนั้นและหญิบบางอย่างมาใส่กระเป๋าสื้อไว้

"จะทำอะไร" ซันสุได้เอ่ยถามผมมา

"ขออณุญาติค่ะ"

"เห้ยเดี๋ยว-"

"ปล่อยเขาไปเถอะ สงใสลืมของมั้ง" โคโค่ได้ทำการยั้งซันสุไว้ ไม่นานก็มีเสียงตามหลังมา

'อ๊ากกกก! ปั้ง!' เสียงที่ตามมาข้างหลังนั้นคือเสียงของตาแก่บ้านั่นและเสียงปืน ไม่นานผมก็ได้ทำการเดินออกมาพร้อมกับถังน้ำมันในมือ "หืม? น้ำมันหมดแล้วหรอเนี่ย อืมมม" ผมได้ทำการราดน้ำมันตั้งแต่อยู่ข้างใน ลากยาวมาถึงข้างหน้าบ้านไม้โทรมๆหลังนึง พร้อมกับหยิบไม้ขีดไฟ3แท่ง ห่อตามด้วยสำลี พร้อมกับใช้ไฟแช็กจุดและโยนมันเข้าไปใน บ้านไม้นั่น ทำให้เกิดเป็นกองไฟขนาดใหญ่ ซึ่งการกระทำของผมทั้งหมดนั้น อยู่ในสายตาของทั้งสองคนที่กำลังอึ้งกับการกระทำของผมอยู่

ผมได้เดินตรงมาที่ซันสุก่อนที่จะยื่นปืนที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อของผมให้

"สวัสดีค่ะนายท่าน ยินดีที่ได้รู้จัก ดิฉันมีนามว่าแอนนิตตาค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" ;)

- - -

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***