21.30 น.
"โชเฟอร์คะ! ช่วยขับให้เร็วกว่านี้ได้มั้ยคะ?"
"นี่ก็เร็วมากแล้วนะครับคุณน้อง"
"ขอเร็วกว่านี้ด้วยเถอะค่ะ! พอดีฉันต้องรีบไปที่เกิดเหตุ"
"ขะ เข้าใจแล้วครับ"
ตอนนี้ฉันกำลังรีบเดินทางไปยังตึกแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเหตุปะทะกันระหว่างมาเฟีย นักสืบแบบฉันจึงต้องรีบไปยังที่เกิดเหตุให้เร็วที่สุด แต่ฉันดันเล่นมือถือเพลินจนไม่รู้เรื่องรู้ราวที่วิทยุเขาประกาศเลย! ยัยมิเกลเอ้ยยยยย ถ้ารอบหน้ายังสะเพร่าอีกล่ะก็ ฉันบีบคอตัวเองตายจริงๆแน่ แบบนี้คุณพ่อได้ด่าฉันตายแน่ถ้ารู้ว่าฉันไม่สนใจงานแบบนี้
รถแท็กซี่ยังคงขับมาด้วยความเร็วแปดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งรถตำรวจก็วิ่งกันว่อนเลยงานนี้ ถ้าฉันรู้ตัวก่อนคงขอนั่งรถสารวัตรมาด้วยแล้วแท้ๆ ไม่น่าเลยฉันT^T อ๊ะ! จะถึงแล้ว
"จอดตรงนี้เลยค่ะ!"
เอี๊ยดดดดด!!!!!!
กรี๊ดดดด เบรกซะหน้าแทบทิ่ม แบบนี้หน้าสวยๆของฉันได้พังกันพอดีสิอิคุณโชเฟอร์! ถ้าดั้งฉันหักล่ะก็ ฉันจะบอกให้พ่อไล่นายออกจากแท็กซี่เลยคอยดู! อูยดั้งฉัน....
"ที่หลังไม่ต้องรีบเบรกก็ได้ค่าาาา อูยดั้งแทบหัก"
"โทษทีครับ พอดีตกใจที่คุณน้องบอกให้จอด เลยเบรกแรงไปนิสส"
ป๊าดดด ถ้าแบบนี้เรียกนิสล่ะก็ แล้วถ้าเหยียบเต็มแรงหน้าฉันไม่พุ่งทะลุไปกระจกหน้าเลยรึไงยะ! เสียอารมณ์ชะมัด ถ้าไม่ติดว่ามีงานล่ะก็ ฉันหนีกลับบ้านจริงด้วย เชอะ!
"นี่ค่าแท็กซี่ค่ะ"
"ขอบคุณที่ใช้บริการครับ"
ฉันรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว ขอให้ชาตินี้เราอย่าพบกันอีกเลยฮือT^T ดั้งฉัน....แม่อุตส่าห์ให้มาตั้งแต่เกิด จะมาหักเพราะโชเฟอร์รีบเบรกไม่ด้ายยยยยย แต่เรื่องนี้ไว้ที่หลัง ฉันมีหน้าที่นักสืบสำคัญกว่านี่นา ว่าแล้วฉันก็รีบเดินไปยังที่เกิดเหตุทันที ซึ่งตอนนี้ทางตำรวจก็ได้เอาแถบเหลืองที่มีคำว่า Keep Out มาติดรอบตึก พร้อมกับมีตำรวจคอยยืนกันไม่ให้คนนอกเข้าด้วย
"นี่เธอน่ะ"
"คะ?"
"มาทำอะไรแถวนี้? บ้านช่องไม่รู้จักกลับ ตรงนี้เขาห้ามเข้านะ"
โอ๊ยยย ฉันว่าฉันก็พอจะมีชื่อเสียงนะ แต่ดันมีตำรวจทึ่มแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย ให้ตายสิพับผ่า นี่ฉันต้องคอยมาเคลียร์กับตำรวจทึ่มอีกแล้วรึไงเนี่ย ไม่รู้จักมิเกล นักสืบสาวพราวเสน่ห์ซะแล้ว
"ฉันเป็นนักสืบค่ะ มาจากสำนักงานนักสืบเอกชนDetection" ว่าแล้วฉันก็หยิบบัตรประจำตัวนักสืบของฉันขึ้นมา นายตำรวจคนนั้นจึงอ่านพร้อมกับสีหน้าที่ตกใจเป็นอย่างมาก
"ขะ ขอโทษที่เมื่อกี๊เสียมารยาทด้วยครับ! เชิญคุณมิเกลเข้าไปหาสารวัตรได้เลยครับ"
"ขอบคุณค่า"
ฉันยิ้มพลางมองค้อนใส่นายตำรวจที่ว่าฉันในตอนแรก แหมทีงี้ล่ะทำพูดดี เดี๋ยวจะฟ้องสารวัตรให้ลดเงินเดือนเลยคอยดู ไม่มีอะไรที่ฉันขอไม่ได้ ก็คนมันสวยซะอย่างนี่นา โฮะ โฮะ พอเลยยัยมิเกล นี่เป็นตัวร้ายรึไงเนี่ย ว่าแล้วฉันก็รีบลอดป้ายเข้าไปหาสารวัตรที่ยืนอยู่หน้าตึกทันที ซึ่งเขาก็กำลังดูสถานการณ์รอบๆอยู่ เรือนผมสีบรอนด์ของเขาและนัยต์ตาสีเขียวมรกต พร้อมกับส่วนสูงที่เรียกได้ว่าสูงกว่าก็ทำให้ฉันปลื้มเขามากๆ อรั้ย>///<
"สารวัตรแดเนียลคะ"
"อ้าว คุณนักสืบมิเกล วันนี้มาสายนะ"
"ขะ ขอโทษค่า พอดีฉัน มีธุระนิดหน่อย แหะๆ" ฉันหัวเราะแห้งๆออกไป เพื่อที่จะกลบเกลื่อนเรื่องที่ฉันลืมฟังวอของทางกรมตำรวจ
"ไม่เป็นไรๆ"
สารวัตรแดเนียลยิ้มบางให้กับฉัน มันช่างกร้าวใจอะไรแบบนี้ อยากได้เป็นสวามีเลยค่า ถ้าฉันอายุสักยี่สิบคงขอเขาแต่งงานไปแล้ว แต่เดี๋ยวสิ งานต้องมาก่อนนี่นา เลิกเพ้อฝันได้แล้วยัยบ้า
"แล้วตอนนี้ที่ตรวจสอบเป็นยังไงบ้างคะ?"
"ก็....มีพวกการ์ดนอนตายกันเกลื่อนเลย และในนั้นก็ยังมีเอ็ดเวิร์ด นิวสัน นอนเสียชีวิตอยู่ด้วย จะเข้าไปดูที่เกิดเหตุด้วยกันมั้ย?"
"ได้เลยค่ะ"
ว่าแล้วสารวัตรแดเนียลก็เดินนำฉันเข้าไปในตึกนั้นทันที เมื่อเดินเข้ามาแล้ว ก็เห็นศพของการ์ดมากมายนอนตายกันเกลื่อนกลาด โดยมีกู้ภัยมาคอยเก็บศพพวกเขาแล้วขนออกไปด้านนอกตึก ซึ่งทุกคนที่ตายต่างถูกปืนยิงเข้าที่หัวคนละนัดถึงสองนัด จนฉันมาสะดุดเข้ากับศพของคนๆหนึ่ง
"ผู้ชายคนนี้....หรือว่า....!?"
"เอ็ดเวิร์ด นิวสัน ผู้นำแก๊งมาเฟียลูชิเฟอร์คนปัจจุบัน" สารแดเนียลบอก "สาเหตุการตายของเขา คือถูกปืนยิงที่ขา ไขสันหลัง และหัว แถมที่มือยังมีรอยถูกมีดปักอยู่ด้วย"
"เป็นการฆ่าที่ต้องการให้เหยื่อทรมาณและไม่ให้ลุกไปไหน ใช่มั้ยคะ?"
"ถูกต้อง นี่แหละนักสืบมิเกล โอฮาระ สุดยอดอัจฉริยะที่ไขคดีได้อย่างรวดเร็ว"
ชะ ชมกันเกินไปแล้วนะคะคุณสารวัตร >//< แบบนี้ ฉันได้บิดเกลียวจนเป็นง่อยแน่ แอร๊ยเขิน เขินไปหมดแล้วค่า เอ๊ะ บนศพของเอ็ดเวิร์ด นิวสันมีบางอย่างวางอยู่ด้วย มันคืออะไรกันเนี่ย
"สารวัตรคะ ฉันขอถุงมือกาวได้มั้ยคะ"
"ได้สิ"
สารวัตรแดลเนียลรีบยื่นถุงมือให้ ฉันรีบใส่ถุงมือแล้วเดินไปหยิบบางอย่างที่วางอยู่บนร่างไร้วิญญาณของผู้ตาย ซึ่งมันคือดอกกุหลาบสีแดงสด เหมือนกับเลือดที่เลอะไปทั่วตึกแห่งนี้ ดอกกุหลาบงั้นเหรอ...
"ดอกกุหลาบอีกแล้วเหรอเนี่ย?"
"อีกแล้วนี่คือ...หมายถึงอะไรคะ?"
"ก็ในช่วงสองปีที่ผ่านมา มาเฟียหลายแก๊งได้ล่มสลายลงเพราะถูกแก๊งศัตรูถล่ม ซึ่งที่ๆผู้นำแก๊งตาย มักจะมีดอกกุหลาบอยู่ด้วย แถมเรายังพบหลักฐานการทำธุรกิจมืดของมันครบทุกอย่างเลย มันหมายถึงอะไรกันเนี่ย"
"งั้นแสดงว่า เป็นฝีมือของแก๊งเดียวกันสินะคะ?"
"ก็มีความเป็นไปได้"
"สารวัตรครับ"
"มีอะไร?"
"พวกเราเจอหลักฐานบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจมืดของแก๊งลูชิเฟอร์และหลักฐานการยักยอกเงินของเอ็ดเวิร์ด นิวสันครับ"
"กะไว้แล้วว่ามันต้องโผล่มา เยี่ยมเลย เอามาให้ฉันดูหน่อย"
"ครับ"
สารวัตรแยกไปดูหลักฐานเกี่ยวกับแก๊งลูชิเฟอร์ ส่วนตัวฉันก็ยังคงตรวจสอบดูรอบๆเพื่อหาเบาะแสเพิ่มเติมเกี่ยวกับการปะทะกันของแก๊งมาเฟียในครั้งนี้ ให้ตายสิ งานนักสืบของฉันนี่เหนื่อยชะมัด อยากกลับไปนอนแล้วฮืออออ เอ๊ะ ลูกระสุนงั้นเหรอ? ขอตรวจดูหน่อยนะคะ
ว่าแล้วฉันก็เดินไปก้มเก็บลูกกระสุนที่ตกอยู่ มันคือกระสุน.50 AE ซึ่งเป็นกระสุนปืนพกกึ่งอัตโนมัติ อย่างเช่นDesert Eagle ที่มีความรุนแรง แต่ว่าปืนที่ตกอยู่เป็นปืนGlock 17 ที่ใช้กระสุน9มม. งั้นแสดงว่า......
"สารวัตรคะ ขอทราบรายละเอียดปืนที่พบในที่เกิดเหตุทั้งหมดด้วยค่ะ"
"เอ๋? จะเอาข้อมูลนั้นไปทำไม"
"ช่วยจัดการให้ด้วยค่ะ"
ฉันเปลี่ยนสีหน้าของฉันเป็นสีหน้าที่จริงจังเป็นอย่างมากทันทีที่พูดจบ สารวัตรที่เห็นจึงไม่กล้าปฏิเสธคำขอเลยแม้แต่น้อย เขาจึงเรียกนายตำรวจท่านหนึ่งให้มาจัดการให้ ซึ่งตอนนั้นศพของคนในแก๊งลูชิเฟอร์ก็ใกล้จะจัดการเสร็จแล้ว ฉันจึงเลือกที่จะไปรอข้างนอกพร้อมกับสารวัตร
"นี่ค่ะ ดอกกุหลาบที่ตกในที่เกิดเหตุ มันต้องเป็นหลักฐานบางอย่างได้แน่ๆ"
"คุณเก็บไว้เถอะ มันคงไม่จำเป็นแล้วล่ะ"
"เอ๋!? ทำไมล่ะคะ?"
"ก็พวกเราเจอมันแทบจะทุกรอบเลยนี่นา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ตามหาคนที่ฆ่าได้เลยแม้แต่น้อย จนผมเลิกคาดหวังที่จะจับคนที่ทำแล้วล่ะ"
"งะ งั้นเหรอคะ...."
"แต่คนที่ทำก็ช่วยให้เราได้รู้ความชั่วและหลักฐานของพวกมาเฟียชั่วได้เร็วขึ้น ทำให้กิจการของมันพังไม่เป็นท่า แต่การฆ่าคนก็ผิดอยู่ดี"
ก็ถูกของสารวัตรเขานะ ที่ว่าการฆ่าคนมันผิด แต่คนพวกนั้นเอง ก็ฆ่าคนบริสุทธิ์เหมือนกับผักปลาไม่ใช่เหรอ? ไม่ได้สิ เราอย่าไปคิดแบบนี้สิ นี่เราจะสนับสนุนไอ้พวกที่ฆ่าคนอื่นงั้นเหรอ?
"สารวัตรครับ ข้อมูลของปืนทั้งหมดที่รวบรวมมาได้เรียบร้อยแล้วครับ"
"โอ้ ไวใช้ได้เลยแหะ เอาให้คุณมิเกลดูเลย" สารวัตรชี้นิ้วมาที่ฉัน
"นี่ครับคุณมิเกล"
"ขะ ขอบคุณค่ะ"
ฉันรับของกลางที่เป็นหลักฐานและรูปโพลาลอยด์มาจากนายตำรวจคนนั้น ก่อนจะค่อยๆเลื่อนดูที่ละรูป ซึ่งก็เป็นตามที่ฉันคาดเอาไว้ เพราะรูปปืนนั้น คือปืนGlock 17 และปืน9มม.ทั้งหมด แถมกระสุนที่เก็บได้ก็คือกระสุน9มม. มีเพียงไม่กี่นัดเท่านั้นที่เป็น.50 AE แบบนี้สิ่งที่ฉันเดาก็ตรงเผง เยี่ยม!
"สารวัตรคะ ดูเหมือนคดีครั้งนี้ จะไม่ใช่การปะทะกันระหว่างกลุ่มมาเฟียแล้วค่ะ"
"หมายความว่ายังไงเหรอ?"
"จากหลักฐานและปืนที่พบคือปืนGlock 17 และปืน9มม. แต่กลับมีกระสุน.50 AEหลุดมาด้วย นั่นจึงพอเดาได้ว่าคนที่ก่อเหตุใช้ปืนประเภทปืนพกกึ่งอัตโนมัติอย่างเช่น Desert Eagleแน่นอนค่ะ"
"เรื่องนั้นฉันก็รู้ แต่ทำไมเธอถึงบอกว่านี่ไม่ใช่การปะทะล่ะ?"
"เพราะการตายของทุกคนนั้น เกิดมาจากการถูกยิงด้วยกระสุน.50 และยังยิงเข้าจุดตายภายในนัดเดียว ฉันจึงคิดว่า"
.
.
.
.
"นี่เป็นการลุยเดี่ยวของมือสังหารค่ะ"
สารวัตรที่ได้ยินแบบนั้น ก็ถึงกับอึ้งไปตามๆกัน ทุกคนที่ฟังเองก็ตกใจเช่นกัน ฉันเองก็อึ้งในการวิเคราะห์ของตัวเองด้วย ทุกคนต่างไม่พูดหรือทำอะไรเลย นี่ฉันวิเคราะห์ผิดเหรอ
"เอ่อคือ....ฉันวิเคราะห์...ผิดเหรอคะ?"
"ไม่เลยคุณมิเกล คุณนี่สุดยอดเลยนะ ทั้งที่อายุยังน้อยแท้ๆ แต่กลับมองทุกอย่างได้อย่างทะลุปุโปร่ง ผมนับถือคุณเลยจริงๆ" สารวัตรพูดจบก็ยิ้มบางให้กับฉัน โอ๊ยยย คนอะไรจะหล่อขนาดนี้ อกอีแป้นจะแตกละค่าาา
"กะ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่า>///
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments