หลังจากผมเรียนจบ ผมก็ได้มาทำงานที่บริษัทไอ้คริส ส่วนไอ้เนิทร์และไอ้ไทร์ ก็ทำธุรกิจของครัวพวกมันยังเรียนต่อไปด้วยกัน และไอ้คริสกำลังเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกากับคู่หมั้น
สนามบิน
" เอาจริงเด้ นี่ถ้าไอ้คริสไปกูก็ไม่มีเพื่อนกินเหล้าด้วยแล้ววะ ไอ้กายก็บ้างาน ไอ้เนิทร์ก็บ้าเรียน"
" กูไปเรียนแค่สามปีเอง เดียวกูก็กลับมา มึงจะดราม่าทำเชี่ยไร "
วันนี้ผมลางานเพื่อมาส่งไอ้คริสและน้องแพรรี่คู่หมั่นคนสวยของไอ้คริส
" พอๆไอ้ไทร์ มึงจะไปรั้งมันไว้ทำไมให้มันไปอะดีแล้วกูจะได้ทีเวลาทำงานจริงๆซะที "
ผมกระโดดกอดล็อกคอไอ้ไทร์แล้วขยี้หัวมันอย่างหมั่นไส้ ถ้าไอ้คริสไปผมที่ถูกใช้งานมาตลอดก็จะมีเวลาได้พักบ้าง วันๆที่ทำงานอยู่บริษัทของพ่อมัน แทบจะโดนมันจิกหัวใช้งาน 24 ชั่วโมง
" แหมพี่กายก็ ดูเหมือนอยากจะให้พี่คริสรีบๆไปเหลือเกินนะคะ คิคิ "
แพรรี่ที่ยืนรอไอ้คริสอยู่พูดขึ้น มือบางปิดปากหัวเราะเบาๆด้วยความน่ารัก
" โถ่ๆ แพรรี่ ให้มันไปอะดีที่สุดเลย พี่จะได้ไม่โดนมันใช้งานอีก "
พลั๊วะ!!!!
" ดีพ่องมึงดิ มึงควรคิดถึงกูสิ กูเป็นเจ้านายมึงนะตอนนี้ ถ้ากูไปอยู่นู้นแล้วมึงอย่าร้องไห้หล่ะ กูรู้มึงขาดกูไม่ได้หรอก "
" โถ่วเชี่ยคริสมึง ใครกันแน่วะที่จะขาดกันไม่ได้ "
" พอๆเลยพวกมึง ไอ้คริสเครื่องจะขึ้นแล้ว มึงจะมายืนเก๊กหน้าหล่อเชี่ยไรนักหนา ไปได้แล้วเดียวกูมีเรียนก่อนเที่ยง "
ไอ้เนิทร์ที่นั่งอ่านหนังสือเงยหน้ามาพูดกับพวกผม มันปิดหนังสือแล้วเดินไปพลักไอ้คริสให้เดินตามน้องแพรรี่ไป
หลังจากที่พวกผมสามคนยืนมองเครื่องบินที่ไอ้คริสและน้องแพรรี่บินขึ้นไปแล้วไอ้เนิทร์กับไอ้ไทร์ก็รีบพากันไปเรียน ทิ้งผมยืนเอ่อคนเดียวใน และเวลาก็ได้ผ่านพ้นไปหลายเดือนหลังจากที่ไอ้คริสไปเมือกนอก
ตอนนี้ทุกอย่างปกติดี ผมกำลังเริ่มใช้ชีวิตในแบบที่ผมต้องการ ไม่มีใครค่อยสั่งใช้งานและค่อยตามมาสร้างความปวดให้ ตอนนี้ผมมีเงินเก็บได้เยอะพอตัว จึงเลือกที่จะลาออกจากงานนายแบบและมาเปิดร้านกาแฟใช้ชีวิตอย่างสบายๆชิวๆในเมืองเชียงใหม่
แต่ก็มีความสุขได้ไม่นาน ผมก็เจอกับน้องกรีนทีน เธอเข้ามาในร้านผมหลังจากผมใกล้จะปิดร้าน มือบางเข็นรถเข็นเด็กเข้ามาแล้วเรียกผมชื่ออย่างดีใจ แม้ในตอนนี้เธอจะดูโทรมๆลงไปบ้างแต่ก็ยังมีความน่ารักใสๆแบบลูกครึ่งอยู่
" อ่าว น้องกรีนทีนไม่ได้เจอกันนานเลย มาเที่ยวเหรอครับ บังเอิญจังเลยนะที่มาเจอร้านพี่ "
ผมยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร พร้อมกับพาสองแม่ลูกเข้ามานั่งข้างในห้องรับแขกวีไอพี
โครมมม!!!
แง้ๆๆๆๆ!!?
" ตายจริง เบาๆสิหนู ดูสิลูกตกใจหมด และดึกดื่นขนาดนี้หนูยังพาลูกออกมาข้างนอกได้ไงเนี่ยหืม ดูสิๆ ลูกตัวเย็นหมดแล้วเนี่ย "
แม่ผมที่มาคอยช่วยดูร้านกับผมพูดขึ้น เธออุ้มลูกของกรีนทีนมากอดแล้วกล่อมเบาๆ เมื่อเจ้าตัวเล็กขยับปากร้องจ้า เพราะถูกคนเป็นแม่ลากรถเข็นแบบไม่ระวังชนเข้ากับประตูห้องวีไอพีเข้าจัง
" ขอโทษคะ พอดีกรีนทีนไม่ระวังเองคะ เอ่อคือว่า....หนูขอคุยกับพี่กายสักครู่นะคะ ฝากเด็กแป้บหนึ่งนะคะคุณป้า "
กรีนทีนยกมือไหว้แม่ผมด้วยความตกใจ ตาใสหันมาหาผม แล้วจับเเขนผมลากออกมาจากห้องรับแขกหลังพูดจบ
" ใจเย็นๆ น้องมีอะไรจะพูดกับพี่เหรอถึงได้เร่งรีบขนาดนี้ "
" มีสิคะ พี่รู้มั๊ยว่ากรีนทีนตามหาพวกพี่มานานแค่ไหน กรีนทีนเครียสมากๆเลย เด็กนั้นนะอึกก.. ฮื่อออ เด็กนั้นนะ...กรีนทีนต้องทนตั้งท้องแบบหลบๆซ่อนๆมาตั้งหลายเดือนฮื่อออๆ "
กรีนทีนเริ่มร้องไห้ฟูมฟายทันที ปากบางแม้มปากพยายามพูดขึ้นมา มันทำให้ผมรับรู้ถึงความรู้สึกเหนื่อยเลยว่าเธอต้องอดทนมามากขนาดไหน
" แต่ว่าคือพี่ไม่เข้าใจ ทำไมน้องต้องหลบๆซ่อนๆด้วย แล้วพ่อของเด็กละ เขาไม่สนใจเด็กเลยเหรอ "
ผมกอดเธอแล้วลูบหัวเธอเบาๆ
" พ่อเด็กงั้นเหรอคะ อึกๆ.. กรีนทีนโทรไปเขาก็ไม่เคยรับ พอแชทไปเขาอ่านแต่ไม่เคยตอบกรีนทีนเลย ฮื่อออ... กรีนทีนเลยออกตามหาพี่กายจนรู้ว่าพี่กายย้ายมาอยู่ที่นี่ "
" เอ๋!!!? แล้วน้องตามหาพี่ทำไมละ "
ผมถามด้วยความสงสัย
" พี่กาย พี่เป็นคนเดียวที่พี่คริสยังคงติดต่อมาหาเสมอนั้นคือสิ่งที่พี่ต้นไทร์พูด กรีนทีนจึงพยายามตามหาพี่ให้เจอ "
ก็จริงที่ไอ้คริสมันยังคงพยายามโทรมากวนใจผมตลอด แต่ส่วนมากผมก็แทบจะไม่ค่อยได้คุยกับมันเลย มีแต่แม่เท่านั้นแหละที่ยังคุยกับมันทุกครั้งที่มันโทรมาหา
" นานๆมันก็โทรมานะ ว่าแต่น้องกรีนทีนถามหามันทำไมเหรอ? หืม!!?...ระ....หรือว่าไอ้คริสมัน... "
ผมหน้าเหว่อทันที มือชี้ไปทางเด็กทารกที่แม่ผมกำลังอุ้มเล่นอย่างสนุกสนาน สิ่งที่ผมกำลังคิดนี่ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริง ไอ้คริสต้องโดนแม่มันฆ่าตายแน่ๆ
" ใช่คะ พี่คริสเป็นพ่อของเด็ก ในตอนนั้นที่กรีนทีนพลาด กรีนทีนได้ท้องและพยายามจะไปหาพี่คริสแต่ก็โดนแม่ของพี่คริสใช้เงินปาใส่หน้ากรีนทีน เธอบอกว่าอยากได้เงินจากลูกฉันถึงขนาดต้องโกหกว่าเด็กนั้นคือหลานของฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ตอนนั้นกรีนทีนเสียใจมาก หลังจากคลอดลูกกรีนทีนได้ตรวจเลือดของเด็กแล้ว นี่เป็นใบตรวจดีเอ็นเอ และใบแจ้งเกิด "
น้องกรีนทีนหยิบใบสูติบัติกับแฟ้มเอกสารสีน้ำตาลจากกระเป๋ามายัดใส่มือของผม ใบหน้าเธอแลดูเจ็บปวดมาก ตาใสที่ตอนนี้ยังคงมีน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างมองผมด้วยความเสียใจ
" กรีนทีนจะไปเริ่มเรียนใหม่ที่ต่างประเทศและเด็กคนนี้กรีนทีนจะไม่รับเป็นแม่เขาแน่นอน กรีนทีนไม่อาจทนเห็นเขาที่มีหน้าคล้ายกับใบหน้าของคนที่ทำให้กรีนทีนต้องมาเจอกับเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้ "
" ไม่ได้นะน้องกรีนทีน เด็กจะขาดแม่ไม่ได้ เดียวพี่จะลองคุยกับไอ้คริสให้ "
" ไม่คะเรื่องที่กรีนทีนท้อง แม่กับพ่อของกรีนทีนยังไม่รู้ เพราะกรีนทีนปิดบังพวกท่านมาตลอด และนี้คือสิ่งที่กรีนทีนตัดสินใจแล้ว เขาเป็นพ่อก็ต้องรับผลกรรมของเขาเอง อีกไม่กี่วันกรีนทีนก็จะเดินทางแล้ว ฝากเด็กนั้นให้พี่คริสด้วยนะคะ กรีนทีนขอลาแค่นี้คะ "
" เดียวสิกรีนทีนฟังพี่ก่อน "
แกร๊กกกก
" คุยกันเสร็จยังลูก " แม่ผมออกมาพอดี
" เด็กคนนั้นพี่ก็ต้องรับผิดชอบแทนด้วย กรีนทีนไม่อยากจะเสียอนาคต "
กรีนทีนยังคงร้องไห้ และใช้แรงเฮือกสุดท้าย สะบัดแขนผมออกอย่างแรงแล้วรีบวิ่งหนีออกจากร้านไปทันที ผมที่วิ่งตามเธอไปจะรั้งเธอไว้แต่ก็ไม่ทัน กรีนทีนได้ขึ้นรถและขับรถออกไปแล้ว
" นี้มันเรื่องอะไรกันเจ้ากาย เด็กคนนี้คือลูกของแกงั้นเหรอ นี่แกทำเขาท้องแล้วไม่รับฺผิดชอบงั้นเหรอห๊ะ!!! โอ๊ยยยตายๆฉันจะเป็นลม "
แม่ผมที่เปิดประตูมาและได้ยินผมกับน้องกรีนทีนทะเลาะกันตลอดจนน้องกรีนทีนหนีไปพอดี ผมรีบเข้าไปประคองแม่ไว้ก่อนที่ท่านจะล้มลงเพราะหน้ามืดจึงไม่ทันได้ตามน้องกรีนทีนไปต่อ
หลังจากแม่ผมสงบสติอารมณ์ได้ ผมจึงเดินเข้าไปเพื่อจะบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ใช้ลูกผมแถมยังเป็นลูกของไอ้คริสซะด้วย
" แม่ คือว่า... "
" หยุด ไม่ต้องพูด แกหาวิธีง้อเมียแกให้กลับมาซะ แล้วฉันจะไปขอพ่อแม่เขาให้ ถึงขั้นมีลูกด้วยกันแล้ว อย่างนี้ต้องแต่งงานกันและช่วยกันเลี้ยงลูกด้วยกัน "
แม่ผมที่ตอนนี้กำลังเข้าใจผิดอยู่ แน่นอนว่าถ้าพูดแก้ตัวอะไรไปแล้วก็คงช่วยไม่ได้แน่ คงต้องรีบโทรหาไอ้คริสแล้วรีบให้มันเอาลูกมันไปเลี้ยงซะ
" มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดนะ "
" จะไม่ใช่ได้ไง ในเมื่อฉันได้ยินมาขนาดนี้ แล้วนี่ก็เป็นหลายชายของแม่ ถ้ามันมีปัญหานักและพวกแกไม่เลี้ยงเดียวฉันเลี้ยงให้เอง "
แม่ผมพูดจบก็เดินไปเข็นรถเข็นลูกของไอ้คริสเข้าห้องนอนทันที โชคดีที่กรีนทีนทิ้งนมผงกับขวดนม และอุปกรณ์ของเด็กอ่อนทั้งหมดไว้ด้วย
ผมจึงใช้โอกาสนี้โทรหาไอ้คริส ไอ้ตัวการที่ทำให้เกิดเรื่องบ้าแบบนี้ทันที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments