ดวงตาทั้งสองคู่
ในวันเปิดเทอมวันที่สองของภาคเรียนครั้งที่1 ที่ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่จะได้มาพบกับเพื่อนๆแต่ต่างจากผม
ตึก ตึก
"เห้ยแกนั้นไง"
"ไหนๆคนไหนที่แกเล่าให้ฟัง"
"คนนั้น"
เสียงซุบซิบนินทาผมดังขึ้นเมื่อผมเดินก้าวขาเข้ามาในรั้วโรงเรียน
"เห้ย!ไอ้คนประหลาดมาแล้ววะ555"
ผมหันไปมองต้นเสียงก็พบกลับกลุ่มของ ออสติน
ผมหันกลับมาก่อนจะเดินตรงไปยังห้องของผม เสียงซุบซิบนินทาเกี่ยวกับผม ดังตลอดเวลาที่ผมเดินผ่านผู้คน
ถ้าพวกคุณยังคงสงสัยว่าความลืออะไร เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง
วาบ! แสงวาบผ่านตาของผมก่อนที่ผมจะเห็นหญิงสาวที่กำลังยกของกำลังเดินลงบันได ผมรีบเดินตรงไปหาเธอก่อนจะประคอง
"ถือของระวังหน่อยสิเดี๋ยวก็ตกบันไดเอาหรอก"
ผมพูดก่อนจะเอามือออกและเดินขึ้นบันไดไป เอาล่ะกลับเข้าประเด็นเลยดีกว่า
ข่าวลือที่ว่าคือ เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ชอบพูดจาแปลกๆบางก็พูดอะไรออกมาก็ตรงตามที่เด็กหนุ่มคนนั้นพูดทุกอย่าง จนมีแต่คนไม่ค่อยชอบ อีกทั้งยังเคยพูดว่า โรงเรียนจะไปทันศึกษาที่ไหนขนาดครูในโรงเรียนก็ยังไม่รู้ ก็ตรงอย่างไม่น่าเชื่อ
"เห้ย! ไอ่แปลกแยก มานี้ดิ "
เสียงของชายหนุ่ม ออสติน พูดตะโกนเรียกผมให้ไปหา ผมยืนหยุดนิ่งก่อนจะหันเดินไปหาออสตินที่ยืนอยู่ด้านหลัง
ฮึก!
ภาพตรงหน้าของผมมีรังสีสีดำ แผ่ออกมาจากตัวของออสติน ทำเอาผมรู้สึกอยากจะอ้วก
"เห้ย มึงเป็นไรวะหรือมึงเห็นอะไร?"ออสตินพูดถามผม ผมนิ่งเงียบก่อนที่ออสตินจะเดินตรงมาข้างหน้าผม
กึก!
"เห้ยมึงเป็นไรวะกูถามก็ตอบดิวะ "ออสตินพูดก่อนจะผลักที่ไหล่ผม อย่างแรง
"ต้องรีบออกไปจากที่นี้.."ผมคิดในใจก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบตัว
ผมละสายตากลับมาจ้องหน้าของออสตินเหมือนเดิม เพราะรอบๆตัวของผมผมเห็น เงาดำที่แผ่กระจายไปทั่วและ ดวงตาสีแดงอันมากมายกำลังจ้องมองมาทางผมและออสติน
"ตอบกูสิ ตอบกู!!!"ออสตินพูดตะคอกใส่ผมอย่างดังจนห้องอื่นๆที่อยู่ตรงนั้นถึงกลับหันมามองที่พวกผม
"น่ารำคาญ...ทำไมถึงน่ารำคาญแบบนี้.."ผมคิดในใจพลางก้มหน้าลง ผมคิดในใจแบบนั้นหลายๆรอบ
เสียงของออสตินยังคงพูดแบบนั้นซํ้าๆจนน่ารำคาญ
"เห้ย!"
"หุบปากซักทีจะได้มั้ย!!!"ผมพูดตะโกนใส่หน้าของออสตินทำเอาเขาหน้าเหวอไปซักพักก่อนจะแปลงเปลี่ยนเป็นความโกรธ
"มึงบอกให้ใครหุบปากนะ!!"ออสตินพูดพลางกระชากคอเสื้อของผม
กึก! แสงวาบผ่านตาของผมอีกครั้งในตอนที่ออสตินกระชากคอเสื้อของผม ผมเห็นภาพในอนาคต ที่มันไม่น่าเชื่อที่สุด คือผมกับออสตินได้จับให้อยู่ด้วยกันตลอด1เดือน
"ภาพอนาคตโคตรแย่!! ต้องไม่ให้มันเกิดแบบนั้นขึ้น! "ผมคิดในใจด้วยความกระวนกระวาย
" อ่ะ..เอ่อขอโทษๆ เมื่อกี้แค่อารมณ์เสียน่ะเลยตะโกนออกไปแบบนั้น.." ผมพูดพลางหันหน้าหนีออสติน
"ครูครับนั้นไงครับ! "เสียงตะโกนของเพื่อนร่วมห้องอย่าง ปอเช่ หัวหน้าห้องของผมตะโกนบอกครู
ชิบหายแล้ว!!!!
"พวกเธอทั้งสองคน!"ไม่นานเสียงของครูประจำชั้นก็เดินมา
"หยุดเดี๋ยวนี้และไปพบครูที่ห้องพักครู!!"
หลังจากเสียงของครูประจำชั้นพูดจบ พวกผมสองคนจึงหันมามองหน้ากันก่อนที่ชายร่างใหญ่จะปล่อยมือจากคอเสื้อของชายร่างบาง
ร่างใหญ่เดินนำชายร่างเล็กออกไปก่อนทิ้งให้ร่างบางยืนอยู่ตรงนั้น
ชิบหาย!ชิบหายหมดแล้ว!!! ผมคิดในใจแบบนั้นก่อนจะทำใจเดินจากออสตินไป
@ห้องพักครู
ร่างเล็กยืนอยู่หน้าประตูห้องก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้องก็พบกับ ชายร่างหนากับครูประจำชั้นที่นั่งรออยู่
"ช้าจังนะ วิธวิทน์(วิด – ทะ – วิน)"ครูสาวพูดทักชายร่างบางที่พึ่งจพมาก่อนจะชี้นิ้วไปที่เก้าอี้ตรงหน้า
ชายร่างบางเมื่อเห็นดังนั้นจึงก้าวเท้าตรงมาพลางนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆออสติน
"พวกเธอทะเลาะกันเรื่องอะไร"
ผมหันหน้าไปมองยังออสตินก่อนจะหันกลับมาพลางก้มหน้าลง
"ตอบสิ ไม่งั้นครูจะให้พวกเธออยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดทั้งเดือน"
ผมสะดุ้งจนเงยหน้ามองหน้าครูสาวเมื่อครูพูดแบบนั้นถึงจะรู้แก่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมหันหน้าไปมองออสตินอีกครั้งก็พบกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุข
ห๊ะ...ยิ้มทำไมเป็นบ้าแน่ๆ อยู่ๆก็ยิ้มใช้แน่ๆ
ผมคิดในใจพลางทำหน้าที่งงสุดๆ
"ในเมื่อไม่มีคนตอบครูงั้นก็ตามที่ครูพูดไปเมื่อกี้ว่าให้พวกเธออยู่ด้วยกัน1เดือน ไปได้ล่ะ"
"ครับ!" เสียงของทั้งสองคนดังขึ้นพร้อมกันก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องพักครูไป
"ฝากตัวด้วย ใยเตี้ย" ออสตินพูดใส่ผมก่อนจะเดินจากผมไป
"..เห้ย!!!!ว่าใครเตี้ย!สู้ตั้ง170!" ผมพูดบอกออสตินด้วยท่าทางที่ไม่พอใจสุดๆ ออสตินเมื่อได้ยินผมพูดแบบนั้นก็หยุดเดินก่อนจะเอียงหัวและหันหน้ามาทางผมและกล่าวคำๆหนึ่งออกมา
"โทษทีนะแต่กูสูง180" ออสตินพูดก่อนจะหันหน้ากลับพร้อมกับเดินจากผมไป
อ่ะลืมเลย ว่า เด็กหนุ่มที่ผมเล่าไปตอนแรกเป็นใคร คนนั้น คือผมเอง คาร์เตอร์
จบตอนแรก!🥳🎉
กินพลังงานอยู่นะเนี่ย
ออสตินแกมันร้าย!!!
ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคะ เรื่องแรกของเราเลย อาจจะบรรยายได้ไม่ดีเท่าไหร่หรืออยากให้เราปรับปรุงอะไรคอมเม้นท์พูดคุยกันได้นะ🥰
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments