Nostalgia

หนึ่งเดียว​ที่​ ซินเธีย​(Luffy)​ เทพแห่งดวงจันทร์​รอคอยคือการได้พบคนรักที่รักเธออย่างแท้จริง​นั่นคือเทพของมหาสมุทร​ ​แพนธาลัสซา​ บลู (Law)​ 

เป็นความรักที่บริสุทธิ์​ดุจน้ำเพชร​ ทั้งคู่ครองคู่กันตลอดมานับหลายล้านปีแสงก่อนโลกจะเกิด​ แพนธาลัสซา​ เป็นคนที่สุขุมเยือกเย็น​ เขาทำทุกอย่างเพื่อให้อยู่ในสายตาเทพแห่งดวงจ​ันทร์​และตามตื้อเธอไปยันสุดขอบจักวาล​ แม้กระทั่ง​เสียงคลื่นยักษ์​ที่ซัดสาด​ จนซินเธียต้องก้มมองลงมา​ลองเปิดใจให้กับเขา และเธอตกหลุมรักแพนธาลัสซากับดวงตาสีน้ำเงินครามของเทพมหาสมุทร​อย่างหมดใจ​ทันที​ 

แพนธาลัสซามอบหัวใจของท้องสมุทรให้เธอ​ว่านี่คือแสดงให้เห็นว่ารักมากจนมิอาจควบคุมกาย​ สิ่งที่ซินเธียได้รับรู้คือความรู้สึก​ดีๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจากเทพองค์นี้ ความสงบภายใต้ความเร่าร้อนจากปากของเขาได้ทำให้เธอหวั่นไหวจนดวงจันทร์สั่นคลอนและเปล่งแสงสว่างไปทั่วจักรวาล​

ซินเธียได้มอบน้ำเพชรในใจกลาง​ของดวงจันทร์​ให้กับแพนธาลัสซาทันทีอย่างไม่ลังเล

เธอปรากฏ​ร่างให้เทพมหาสมุทร​เห็นโดยมีเพียงแสงสว่างสีเงินปกคลุมร่างเท่านั้น​ ซึ่งเขา​พึงพอใจอย่างมากที่มีเทพแห่งดวงจันทร์อย่างซินเธีย​อยู่เหนือหัวของตน​ เหงนหน้าขึ้นไปมองเมื่อไหร่ก็พบเจอ

วันเวลาผ่านไป​แพนธาลัสซา​ปารถนาอยากจับต้องร่างกายและใบหน้าของผู้เป็นที่รัก​ เขาจึงอ้อนวอนต่อซินเธียให้เผยร่างจริงออกมา​ จิตใจของเธอก้ำกึ่งเหมือนมีอะไรปิดบังไว้อยู่ภายใต้แสงเงา​ 

"ข้าอยากแสดงความรักที่ข้ามีต่อท่านได้มากกว่านี้​ ให้ข้าสัมผัส​ท่านและได้ยินเสียงของท่านเถอะ" 

น้ำเสียงแสนนุ่มนวลอบอุ่นทำให้ซินเธียยอมใจอ่อน​ เธอค่อยๆปรากฏ​จากเส้นผมสีขาวที่ยาว​สยายสลับชุดบางพริ้วไหวไล่จากหัวลงมา​ ท่าทางของแพนธาลัสซาได้เปลี่ยนไปทันทีหลังได้เห็นร่างที่แท้จริงของเธอ​ 

​​​​​​"ท่านคือบุรุษ.."

​​​​​​ไม่มีแม้แต่เสียงตอบกลับของซินเธีย​ ร่างผอมบางแต่อกตั้งสง่าผิวนวลดุจสีเงินของแสงดวงจันทร์​​ ก็ไม่ช่วยให้แพนธาลัสซาหยุดสติแตก​

"เราจะครองรักกันได้จริ​งๆงั้นหรือ" 

นี่ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด​ เธอแค่ปกป้องตัวเองกับความงามที่มีภายในตัวอยู่แล้วเท่านั้นเอง​

ดวงจันทร์​ล่องลอยอยู่เฉยๆเธอทั้งรักสงบและมีนิสัยสันโดษ​ หนีทุกอย่างที่วุ่นวาย​ แต่จู่ๆก็มีเทพแห่งดวงดาว​ทั้งหลายมาคลั่งไคล้​ในตัวเธอ​ 

ความสุขมักผ่านไปไว​ แพนธาลัสซา​ กำลังหนีจากเธอ​เพราะเป็นสิ่งที่ทำใจยอมรับไม่ได้​ เขาผิดหวังและมืดมน​

แพนธาลัสรีบคว้าหัวใจแห่งท้องสมุทรของตนกลับคืนแล้ว​กระโดดลงน้ำ​จนลึกสุดด่ำของทะเลจนเป็นสีดำของสีคราม พร้อมกับหัวใจน้ำเพชรของเธอ

ซินเธีย​​ยอมรับกับสิ่​ง​นี้ไม่ได้​ เธอกรีดร้องออกมาจน​เทพแห่งดวงดาวต่างๆที่อยู่ใกล้เคียงกลัว​อานุ​ภาพ​จากตัวเธอ​ เธอนั่งร่ำไห้บนดวงจันทร์​และเผยแสงสีเงินประกายไปทั่วจักรวาล​เพื่อตามหาแพนธาลัสซา​ 

"เอาหัวใจมาคือข้าเถอะ" 

พลิกจักรวาล​หาเขาผู้นั้นก็ไม่ยอมออกมา​เจอ​ ซินเธียสามารถระเบิดน้ำเพชรนั่นทิ้งเสียก็ได้​ เพียงแต่เธอรักเขามาจน​ไม่อาจระเบิดทำลายหัวใจของตัวเองลง​ พลานุ​ภาพ​ของแรงระเบิดนั้นจะส่งผลให้แพนธาลัสซากลายเป็นผุยผงไปด้วย​ 

เมื่อกาลเวลาผ่านไปอีกหลายล้านปีแสง​ เริ่มมีดาวดวงใหม่เกิดมาขึ้นมาเรื่อยๆและหนึ่งในนั้นถูกเรียกว่าโลก​ พลังชีวิตของเทพแห่งดวงจันทร์และสภาพ​ของซินเธียตอนนี้เริ่มอ่อนลง​ น้ำตาที่เป็นกรดของเธอเริ่มกัดเซาะร่างกายให้เกิดหลุมบ่อจนกลายเป็นพื้นผิดที่ขรุขระ​ 

ในเฮือกสุดท้ายก่อนตรอมใจสิ้นลม​ เธอได้ยินเสียงคนกลุ่มนึงยืนมุงและเรียก​ชื่อ แพนธาลัสซา​ บนดาวที่เรียกว่าโลก​ 

"ในเมื่อเราครองรักกันที่นี่ไม่ได้​ ก็ขอให้เราพบเจอกันอีก​ บนดาวดวงนั้น​ ข้าจะตามหา​ท่าน..." 

ความสิ้นลมไปพร้อมกับความถวิลหา​และแตกสลาย​ อีกทั้งยังมีความเคียดแค้น​ที่ไม่อาจให้อภัยได้

ณโลกปัจจุบันเวลา​ 23:00

สองครอบครัว​ตระกูลขุนนางก็ได้กำเนิดเด็กทารกสองคนในเวลาเดียวกัน​ 

"แม่จะตั้งชื่อให้ลูกว่าซินเธียนะ​ แปลว่าเทพแห่งดวงจันทร์​ภาษากรีก​ พ่อคิดว่าไงคะ"

​​​​​​"ก็ดีนะแม่​ แต่ชื่อจะไม่ดูเป็นผู้หญิง​ไปหน่อยหรอ​ ลูกเราเป็นผู้ชายนะ"

"ลูกเราหน้าหวาน​ออกขนาดนี้" 

ครอบครัว​ขุนนางอีกห้องนึงได้ชื่อลูกว่าแพนธาลัส​ ที่มาจากเทพแห่งมหาสมุทร​ยักษ์​ 

ส่วนอีกด้านนึงของขุมชนคนชั้นสูง​ ย่านของชนชั้นต่ำลงมา​ มีครอบครัว​ชาวสวนได้กำเนิดลูกอีกคนนึง​ เขาตั้งชื่อว่า​ บลู

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***