Chapter 1: เริ่มทะลุมิติกันเล๊ย!

ว่ากันว่าโชคชะตามักจะเป็นตัวกำหนดเส้นทาง กำหนดชีวิต กำหนดแทบทุกสิ่ง และผู้คนก็มักจะคิดแบบนั้น(ส่วนใหญ่) ทั้งที่คนกำหนดคือตัวเราเองแท้ๆ และนั่นก็คือสิ่งที่หญิงสาวอย่าง ซาน่า คิดมาเสมอ..

......แต่ใครมันจะไปรู้ล่ะว่าโชคชะตาตัวดี ดันใช้สกิลแหกกำแพงเหล็กของเธอเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเส้นทางชีวิตอันแสนจะสงบสุข แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อล่ะ???......

...........

....

..

ณ ประเทศอิตาลี

เวลา 19.00 น.

ซาน่า Talk

หึๆ เปิดเรื่องมาก็ได้กลิ่นความบรรเทิงเลยแหะ เอาล่ะ! ฉันขอแนะนำตัว ฉันชื่อ ซาน่า อายุของฉันคือ 30 ปี พอดิบพอดี (ฉันยังไม่แก่นะ-_- )

ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ เกิดมาก็กำพร้า จำเป็นจะต้องมาเกาะตายายกินเพื่อจะได้รีบโตรีบใช้ชีวิต ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้ ท่านก็..เสียกันไปหมดแล้ว

ทำให้ในชีวิตฉันก็เหลือแค่ตัวของฉันเอง ส่วนเพื่อน..เหอะ! ทั้งชาตินี้หรือชาติหน้าฉันก็ไม่อยากจะมีหรอก วุ่นวายจะตายไป!

แก๊ง!

"เอ๋~ นี่คุณคิดอะไรอยู่น่ะคะ ซาน่า^^"

คิดยังไม่ทันจะจบเรื่อง เสียงหวานแจ๋วของคู่เดทในวันนี้ก็ดังขึ้นมาแทรก ฉันก็ค่อยๆขยับสายตาไปมอง หญิงสาวที่สุดแสนจะเซ็กซี่ตรงหน้า

เธอมีเรือนผมสีดำขลับแต่กลับถูกย้อมไปด้วยสีแดง แถมยังถูกจับดัดลอนอย่างสวย เข้ากันกับใบหน้าและแววตาสุดแซ่บ ปากยังแดงอวบอิ่ม ที่มันแดงก็เพราะว่ามันถูกเคลือบด้วยลิปสติก หึๆ~ อีกอย่างนะ..

"อ่าา.."

เธอคนนี้ยังสวมชุดเดรสสีดำรัดรูป รัดซะเห็นสัดส่วนอย่างชัดเจน จนเนินอกปลิ้นออกมาให้เห็น แค่กๆ! ฉันเปล่าโรคจิตนะ~

อะแฮ่ม! เอาล่ะเธอมีชื่อว่า ลิต้า อายุ 30 ปี ก็อายุเท่ากันกับฉัน แล้วเธอก็ยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่จ้องจะกินฉันมานานแล้วด้วย^^

"ก็..คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรให้น่าคิดไปมากกว่าเธอแล้ว^^"

ซาน่าแอบหยอดระเบิดเลเวล1 ไว้นิดหน่อย ถึงจะแค่นิดเดียว แต่สำหรับลิต้าแล้วมันมากมาย เพราะเธอรู้แล้วว่าหญิงสาวผมสีเงินตรงหน้า ผู้มีนัยน์ตาสีฟ้าครามอันแสนจะเจ้าเล่ห์ กำลังจ้องจะเล่นเธออยู่แล้ว..

"งั้นเหรอคะ แต่ฉันก็แอบเสียดายนะคะเนี่ย.."

"เสียดาย?"

ลิต้ายกยิ้มกรุ่มกริ่มทันที พอเห็นใบหน้าสวยที่แสนจะคมคายฉายแววสงสัยขึ้นมา..

ใครๆ ก็หลงรักซาน่าทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่เพศเดียวกันหรือเพศตรงข้าม และมันก็ช่างโชคดีที่ซาน่า ไม่สนใจเพศตรงข้าม..

"ในขณะที่คุณกำลังนั่งอยู่กับฉันในห้องนี้ ที่มีแค่เราสองคนแท้ๆ แต่คุณกลับมีเวลาคิดเรื่องอื่นได้ ฉันล่ะเสียดายจริงๆ.."

ฉันแอบยกยิ้มในใจ แหม่..ดูหล่อนพูดเข้าสิ กะจะให้เวลาที่เหลือทั้งหมดที่ฉันมี ทุ่มเทให้กับเธอคนเดียวเลยสินะ ช่างเป็นผู้หญิงที่..น่าเบื่อจริงๆ..

"ขอโทษนะ ฉันจะไม่คิดเรื่องอื่นต่อหน้าเธออีกแล้วล่ะ"

น้ำเสียงหวานทุ่มเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับสายตาที่ส่งไปให้อย่างจริงใจแต่ก็แอบแฝงความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่น้อย เพียงแค่นั้นลิต้าก็ไม่คิดอะไรเพราะตนก็แค่ต้องการความสนใจจากซาน่าที่นั่งฝั่งตรงข้ามเท่านั้นเอง

"ค่าาา~ ถ้าคุณคิดอีกล่ะก็..คราวนี้เราคงจะต้องเสียเงินสำหรับกิจกรรมพิเศษแล้วล่ะนะ คิกๆ"

ริมฝีปากอวบอิ่มแดงฉ่ำน่ากด ถูกขบกัดเข้าหากันอย่างจงใจ ซาน่าที่เห็นแบบนั้นก็เข้าใจถึงเจตนาของอีกฝ่ายที่สื่อออมา..ใกล้แล้วที่เหยื่อจะติดเบ็ด..

"อืมม..ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันก็อยากจะคิดเรื่องอื่นต่อเลยล่ะนะ"

เฮ้อออ~ มันดูน่าเบื่อ..ใช่ไหมล่ะ? แล้วทำไมฉันจะต้องมากนะหนุงกระหนิงกับยัยลิต้านี่น่ะเหรอ หึ..มันก็แค่การแสดงที่อยู่ในส่วนของการพนัน แท้จริงแล้วแม่สาวสุดแซ่บคนนี้ ไม่ใช่แค่พนักงานหรือเพื่อนร่วมงาน แต่เป็นคุณหนูที่ต้องการจะเข้ามาเล่นกับฉันต่างหาก แต่น่าเสียดายที่เธอเองก็ไม่ทันฉัน..

ฟุบ..

"อีกแล้ว คิดเรื่องอื่นอีกแล้วนะซาน่า"

ยังไม่ทันจะคิดอะไรมากไปกว่านี้ ลิต้าก็เข้ามาหาฉัน แถมยังขึ้นมานั่งบนตักของฉันโดยไม่ขอ

หึ! ไวมากจริงๆ ไอ้เรื่องแบบนี้..แต่ก็นะ ฉันเจอคนประเภทนี้มามากเท่าไหร่แล้ว? ก็นับไม่เคยจะถูกสักที จริงๆ ก็นับไม่เคยจะถ้วนเลยต่างหาก(⁠-⁠_⁠-⁠;⁠)

"ทำไมคุณถึงไม่เปิดใจให้ฉันบ้างล่ะคะ? ในเมื่อเราก็นอนด้วยกันหลายครั้งแล้วแท้ๆ~"

"เรื่องนั้นก็ไม่รู้สิ อีกอย่างเราก็แค่นอนด้วยกันเท่านั้นเองนะ^^"

"นับไม่ได้เหรอคะ โถ่..คุณก็จับนู้นจับนี่ไปทั่วหมดแล้ว มันต้องนับสิ~"

ลิต้ายังคงเอ่ยต่อ ด้วยน้ำเสียงที่ดูหวานหยดย้อยแถมมือของเธอก็ยังซุกซนอีกต่างหาก มันก็เป็นเรื่องที่น่าเบื่อสำหรับฉันมากๆ แต่ถ้าฉันชนะการพนันนี้ ฉันจะได้เงิน 1 ล้าน!!! เป็นการพนันของพ่อเธอ..

ซึ่งแน่นอนว่า..เงินมาก่อนทุกสิ่ง สำหรับฉันแล้วไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่านี้แล้ว ยกเว้นชีวิตนะ ฮ่าๆ!!

"ไม่นับหรอกนะ^^"

"โถ่! แบบนี้อีกแล้ว ทำไมล่ะคะ>∆

"หึๆ ไม่บอกหรอกน่าาา~"

"เหอะ!!"

ลิต้าหน้าบูดบึ้งใส่ฉัน เฮ้อออ~ นี่ก็ไม่ใช่รอบแรกหรอกที่เธอจะขอฉันคบแบบเปิดเผย เพราะถ้าเธอคบกับฉันได้สำเร็จ..เธอก็จะชนะพนันเพื่อนของเธอ

คิดว่าฉันจะไม่รู้รึไง? ทุกครั้งที่ฉันคิดจะเล่นพนันกับใคร ฉันจะค้นหาข้อมูลมันก่อนทุกครั้ง ก่อนที่จะตกลงเล่น อย่างน้อยก็เพื่อชีวิตและทรัพย์สินของฉันที่จะอยู่รอดปลอดภัยน่ะนะ..

"ไม่เป็นไร..ฉันรอได้ค่ะ คุณจะบอกตอนนี้หรือตอนไหน ฉันก็จะรอคำตอบ^^"

"อืมมม^^ ขอบคุณนะ"

ฉันจะยังไม่ให้เธอจบเกมส์นี้ง่ายๆหรอกน่า เล่นแล้วก็ต้องเล่นให้สุดสิ ชีวิตนี่มีแค่ครั้งเดียวนี่นะ!!! อีกอย่าง จ้างให้ตายฉันก็ไม่ตอบรับเธอง่ายๆ หรอก!

เพราะมันเป็นสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนมากสำหรับฉัน เรียกว่าเป็นปมที่ร้ายแรงเลยก็ว่าได้..

ฉันจะเล่าให้ละกันนะย้อนความไปสักนิด มันเริ่มตั้งแต่ฉันอายุ 20 ต้นๆ ฉันเริ่มที่จะทำงานโดยคิดว่าจะไม่เรียนต่อ..

ในตอนนั้นฉันก็กำลังมีความรักกับชายคนนึง ฉันยอมใจเขาทุกอย่าง แถมยังทำให้ทุกอย่างด้วย ยอมจมอยู่กับความโง่เขลาอยู่นาน จนวันนึงเขาก็มากับสาวคนใหม่พร้อมเรื่องกลั่นแกล้งฉัน โดนการใช้ของมีคมมาทำร้ายฉัน ดูเหมือนละครเนอะ แต่มันเป็นความจริงที่ฉันเจอมา..

และในตอนนั้น..คุณตาคุณยาย พวกท่านก็เป็นคนเข้ามาช่วยฉันไว้ และพยายามเอาเรื่องไอ้พวกเลวนั่น แต่มันจะได้อะไรในฐานะที่พวกมันรวย เรื่องราวที่แสนจะโหดร้าย ก็ไม่สามารถหาความยุติธรรมมาได้ จนฉัน..

.....จะต้องเป็นคนหาความยุติธรรมนั่นมาเอง.....

แน่นอนว่า..ฉันเลือกที่ฆ่าพวกมัน แต่ก่อนหน้านั้น ฉันยอมตกนรกหมกไหม้เพื่อที่จะได้ทรมานพวกมันอย่างกับที่พวกมันทำกับฉัน รวมถึงครอบครัวของพวกมัน

ฉันจัดการทุกอย่างเพียงคนเดียว โดยไร้เส้นสาย ไม่ให้ใครมายุ่งเกี่ยวกับบาปที่ฉันคิดจะก่อไว้ แล้วจัดการยึดทรัพย์สมบัติของพวกมันมาตั้งเป็นฐานให้ฉันเหยียบเพื่อสร้างตัวให้ได้ในระดับนึง..มันไร้สาระ ถ้าคิดในอีกมุม แต่ฉันกลับไปแก้ไขมันไม่ได้อีก..

ถึงมันจะดูชั่วช้ามากก็ตามน่ะนะ มันก็เป็นสิ่งที่ฉันสนใจอะไรที่ไหนล่ะ? มันอยู่อย่างมีความสุข ฉันอยู่อย่างทุกข์ทรมาร ก็อย่าหวังว่ามันจะสุขได้..

.....แน่นอนว่าฉันล้างโครตล้างเผ่าพันธุ์มันไปแล้ว จนปัจจุบันนี้ ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรเลยกับไอ้คำว่า ความรัก เพราะมันน่าขยะแขยงที่สุด.....

"เหอะ.."

' อีกไม่นานเจ้าก็จะรู้เอง '

กึก..

ฉันรีบออกมาจากวังวนแห่งการย้อนความในอดีต เมื่อฉันได้ยินเสียงของใครก็ไม่อาจจะรู้ได้แทรกแซงเข้ามาในหัวฉัน!! เดี๋ยว..มันเป็นผีสางที่ไหนกันเนี่ยห๊ะ!!!

"หืม? เป็นอะไรไปน่ะคะ?"

ลิต้าหยุดชะงักไป เมื่อเห็นซาน่าหยุดไปกระทันหัน ดวงตาคู่นั้นก็ดูตกใจไม่น้อยราวกับคนเห็นผี แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ..

"ป..เปล่า ทำต่อเถอะ"

ฉันยกมือขึ้นมานวดขมับนิดๆ เมื่อกี้มันเสียงอะไรกันแน่? หรือจะเป็นวิญญาณที่ฉันฆ่าไปตามมาวนเวียนอยู่รอบตัว? เหอะ..ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันไม่มีวันหลอนเพราะเรื่องแค่นี้หรอก ฉันอยากจะสาปแช่งอีกด้วยซ้ำไป!!

' สาปแช่ง? จิตใจยังดำมืดไม่เปลี่ยนเลยนะ เจ้ามนุษย์ตัวน้อย.. '

"ห้ะ!! ใครวะ!!!"

"เฮือก!"

ฉันเผลอหลุดความสงสัยนี้ออกมาเป็นคำพูด จนลิต้าที่กำลังนัวเนียฉันอยู่ถึงกับสะดุ้งเฮือก ทำไงได้ล่ะ ตอนนี้ฉันจะหลอนแล้ว ก็เพราะมันไม่ใช่เสียงของพวกที่ฉันฆ่าไปเลยสักคนน่ะสิโว้ยยย!

"ป..เป็นอะไรไปกันคะซาน่า! ไหวหรือเปล่า!"

"ฉัน..เอ่อ เธอได้ยินเสียงอะไรไหมลิต้า?"

"ก..ก็..ไม่นี่คะ แต่ว่าสีหน้าคุณในตอนนี้ มันดูไม่ดีเลยนะซาน่า คุณเป็นอะไรกันแน่คะ?"

ลิต้าใช้มือของตัวเองมากุมแก้มของฉันไว้ ดูทำเข้าเถอะไม่รู้ว่าในใจตอนนี้จะคิดอะไรอยู่บ้าง เหอะ..

"อ่า ช่างเถอะ..ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีนิดหน่อย"

"ถ้างั้นเรากลับคอนโดกันก่อนดีไหมคะ?"

ลิต้ารีบติดกระดุมเสื้อให้ฉันทันทีหลังจากพูดจบประโยค เอาเข้าจริงเธอก็ไม่ได้ร้ายกาจซะทีเดียว ก็ดูมีสนใจจริงๆ แต่ในขณะที่ฉันจะอ้าปากตอบตกลงเท่านั้นแหละ..

' ข้าจะให้เจ้าได้รับรู้ในสิ่งที่เจ้ารังเกียจ..'

"ห..ห้ะ.."

"ซาน่า?"

ลิต้ารู้สึกว่าซาน่าดูผิดปกติไปมาก มือเรียวทำท่าจะเอื้อมไปสัมผัสแก้มขาวนวลนั่นอีกครั้ง แต่ก็ต้องชะงักไปกลางคันเมื่อจู่ๆ..

ฟุบ!

"?!!!!"

อย่าว่าแต่ลิต้าที่ตกใจ ฉันอ่ะ! โครตจะตกใจ!! พอสิ้นเสียงของคนปริศนาที่ฉันคาดว่ามัน-ไม่ใช่-คน-แน่นอน! ไม่รู้หรอกว่าใคร!! แต่มันต้องโดนฉันสาป!

ตุบ!!

"ซ..ซาน่า!!!"

แล้วมันเกิดอะไรขึ้นน่ะเหรอ? ฉันก็ไม่รู้หรอก..รู้แค่ว่าอยู่ๆ ทั้งร่างมันก็ไม่สามารถจะทรงตัวได้อีก ราวกับคนไร้กระดูกหรือที่ค้ำจุนอะไรทำนองนั้น และนั่นมันก็ทำให้ฉันร่วงหล่นลงมาจากเก้าอี้โชคดีที่ลิต้ารับได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็โชคร้ายที่ฉัน...

' หายใจไม่ออก!!! '

"ล..ลิต้า..ม..มันเกิดอะไร..ข..ขึ้นกับฉัน--แค่กๆ!!"

"ซาน่า!! คุณเป็นอะไร!! ทำใจดีๆไว้นะคะ!!"

ทำใจยังไงเล่า!! ฉันหายใจไม่ออก อ๊ากกก!! โรคประจำตัว ก็ไม่มีนี่หว่า!! หรือว่าร่างกาย!? ร่างกายก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ เข้ารับการตรวจทุกครั้ง!!

ร..หรือจะเป็นอาหาร? อาหารก็ไม่ได้กิน!! มันจะไปติดคอได้ยังไงฟะ!! โว้ยยย!! ก็มีแค่ไอ้เสียงบ้านั่นแล้ว!!

"ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลที!!"

ฉันไม่ได้เล่นนะ มันทรมานมาก..แล้วฉันก็ดันกลั้นหายใจได้นานอี๊ก!! ทรมานนานไปอีกเอ้า!! ก็มีแค่ไอ้สิ่งเดียวแล้วที่ทำให้ฉันจะต้องเป็นแบบนี้ ถึงมันไม่อยากจะเชื่อก็เถอะ!!

...ไอ้พระเจ้าเวรซันไล!!!!...

' ม..ไม่ไหวแล้ว '

"ซาน่า!! อย่าหลับตานะคะ!"

' ให้ฉันลืมตาตายรึไงเล่า!! '

ขอโอดครวญในใจสัก 5 วินาทีเถอะ! ฉันยังไม่ได้สัมผัสเงิน 1 ล้านของการพนันเลย! แถมคฤหาสน์ที่จะกลายเป็นบ้านแสนรัก ฉันก็ยังไม่ได้เข้าไปอยู่เลยอะ!!

อีกอย่างฉันยังไม่ได้สร้างวีรกรรมสุดท้าทายเลย!! อย่างเรื่องบนเตียง!! ให้ฉันอยู่ก๊อนนนน!!! (รีบไปเถอะซาน่า(⁠─⁠.⁠─⁠|⁠|)//ไรท์)

' แต่ก็..บ้าเอ๊ย..ไม่ไหวแล้วสิ '

ตุบ!!..

สุดท้ายตาของฉันมันก็เริ่มพร่ามัวจนได้..ความทรมานเริ่มหายไปแล้ว พร้อมกับสัญญาณของการมีชีวิตที่หยุดไปด้วย ฉันโกรธนะ ที่อยู่ๆ..มาตัดชีวิตฉันแบบนี้!!!

' ฮ่ะๆ! โวยวายไปเถอะเจ้ามนุษย์ แล้วเจ้าจะขอบคุณข้า แต่ว่า.. '

' อะไรอีก! ไหนมันเป็นใคร!! มาจากไหนกล้าดียังไง!! ฉันจะบินไปทุบยันเทือกเขาโอลิมปัสเลย!!! '<<<ตำนานเทพกรีก!

' หึ..โอหังซะจริงแต่ก็ช่างเถอะนะ โลกใหม่ของเจ้า..เจ้าจะต้องเข้าใจในสิ่งที่เจ้าไม่ชอบ เข้าใจในที่นี้คือ เข้าใจอย่างลึกซึ้ง '

' ไม่ทำโว้ย!! เอาชีวิตฉันมา!! เอาม๊าาาาาา!!! '

' เจ้าจะมีทุกสิ่งในโลกนั้น ทดแทนที่ข้าทำให้ชีวิตนี้ของเจ้าจะต้องตายไปอย่างไร้สาเหตุ(ไร้ค่า) '

' แกเป็นใคร ไม่สิ! พระเจ้าองค์ไหน!! ฉันสาบานบวกกับเอาประตูสามบานมาเป็นพยานเลยว่า ฉันจะไม่บูชาแก๊! '

...' 1 คนคือคู่ชีวิต 1 คนคือศัตรู 1 คนคือยารักษาและ 1 คน..คือเครื่องสังเวย '...

' หมายความว่ายังไง? เครื่องสังเวย? มันหมดยุคบูชายัญชาวบ้านแล้วนะเห้ย!! '

เหมือนฉันเถียงอยู่กับความมืดมิด ไม่เห็นแม้กระทั่งแสงสว่างหรือตัวใครเลย บ้าจริง! ไม่นานนักไอ้เสียงนั่นมันก็ตอบฉันมา..

' เครื่องสังเวย..คือกุญแจที่เจ้าจะสามารถกลับมายังโลกเดิมของเจ้าได้..ชีวิตเดิม..ชะตากรรมเดิม..ทุกสิ่งทุกอย่างจะกลับคืนสู่สภาวะปกติทั้งสิ้น '

' แล้วถ้าไม่ล่ะ? '

' เจ้าก็จะต้องอยู่โลกใหม่พร้อมกับชีวิตใหม่ของเจ้าชั่วกัลปาวสาน.. '

' ห้ะ!? มันยังไง ใครมันจะไปอยู่ยันตอนอวสานฟะ!! '

ชักจะมึนตึบซะแล้วสิ สรุปไอ้เจ้าพระเจ้าเฮงซวยนี่ ที่ไม่ทราบว่าหนังหน้ามันเป็นยังไง อยู่ๆ ก็มาสั่งให้ไปทำบทเรียนซะงั้น แล้วก็ทิ้งปริศนาไว้ให้ บ้าจริงๆ!!

' หึ..คิดซะว่ามันเป็นบาปของเจ้าแล้วกันนะ เจ้ามนุษย์ตัวน้อย ข้าก็หวังว่าเส้นทางใหม่ของเจ้าจะไม่พังพินาศไปซะก่อนนะ เพราะไม่ว่ายังไง..เจ้าจะไม่มีวันหลุดพ้นจากสิ่งที่เจ้ารังเกียจแน่นอน '

' !!!!??? '

แวบบบบบ!!!

และก็ตามสเต็ปแสงสว่างอันเจิดจ้าส่องสว่างกระแทกเข้าเบ้าตา รับประกันได้ถ้าหากคุณลืมตาขึ้นมาล่ะก็ คุณจะตาบอด100000% รุนแรงกว่าแสงของดวงอาทิตย์อี๊กก!!!

แต่ถ้านี่เป็นการไปโลกใหม่ของฉันจริงๆ มันก็คงจะเจ็บปวดน้อยกว่า..

การที่ถูกรถบรรทุกขาประจำที่แสนจะฮิตๆ ชนตายพาข้ามมิติอะนะ!! แต่ไม่ว่าจะเป็นวิธีไหนก็ตาม หึๆ~ ฉันน่ะนะ..

...' ไม่อยากไป๊!!! '...

...___________________________________________...

# หากผิดพลาดตรงไหนไรท์ต้องขออภัยด้วยนะคะ!!!(⁠≧⁠▽⁠≦⁠)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***