ลูกสาวหายตัวไป

หลังจากนั้น ,,,,,,,,,,,

ดร.ธีรเมษ ตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาล ร้องตามหาลูกสาว อยู่นาน จนพยาบาลห้าม .....

ปาหนัน อยู่ไหนลูก ปาหนัน ๆๆๆๆๆๆ

หมอ : ดร.ครับ ใจเย็นนะครับ

หมอ: คุณพิภิพกำลังช่วยตามหาอยู่ครับ

ดร.ธีรเมษ : พิภพช่วยน้องนะ มีคนจับตัวน้องไป

หลังจากที่พิภพ ทราบก็เดาได้ทันทีว่าเป็นฝีมือใคร

หน้าห้องตรวจ

พิลมลยืนอุ้มลูกด้วยความกลัว เพราะเธอเอง เธอเป็นคนส่งรูป ปาหนันให้เขาเอง เขาจึงโกรธ และคิดว่าปาหนันเป็นเธอ จึงจับตัวปาหนันไป

พิลมล : คุณภพ ฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่น่าทำแบบนี้เลย ฉันผิดเองฉันน่าจะถามคุณก่อน ฉันกลัว พิลมลห้องให้ กับสิ่งที่ตัวเองทำไป ..,,,ฮือๆๆๆๆๆ สะอึก....

พิภพ : คุณทำอะไร ใจเย็นๆ ค่อยๆพูด

พิลมล: ฉันคิดว่าคุณจะทิ้งฉันกลับลูก มาหาคู่หมั้นคุณ ฉันจึงให้นักสืบมาสืมแล้วเอารูป ปาหนันคูหมั้นคุณ ไปให้คู่หมั้นฉันแทนรูปตัวฉันเอา (พิลมลพูดไปร้องให้ไป) จากนั้นฉันก็หนีงานหมั้นมาหาคุณที่เมืองไทย

คูหมันฉันพยายามตามสืบ เรื่องของฉัน ฉันจึง เอารูปสวมรอยเป็นพิลมล แล้ว ประกาศว่าจะแต่งงาน ฉันจะยังไงดี คุณภพ

พิภพ : แล้วทำไมคุณไม่บอกผมตั้งแต่แรก พิลมล : ก็ฉันโกรธ คุณ

ภิภพ : แล้วถ้าคุณพ่อคุณท่านรู้ละ

พิลมล : คุณต้องพาฉันกับลูกหนีไปให้ไกลนะ ไม่งั้นคุณพ่อจะต้องมาเอาตัวฉันกับลูกไป ไหนจะคู่หมั้นที่ฉันหลอกเขาอีก

แล้วผมจะ มองหน้านท่าน ดร.ธีระเมษยังไง ว่าที่ลูกสาวท่านถูกจับตัวไป เป็นฝีมือภรรยาของผม

......ทางด้าน ดร.ธีรเมษ ......

ตามหาลูกสาวสุดวิถีทาง .....โดยที่ไม่รู้ว่าใครจับตัวลูกสาวไป .....

ท่านยอมเสียเงินไป เยอะเยอะมากมาย แต่ก็ไม่เป็นผล ...

ฝั่งทางด้าน ภิภพ และพิลมลต่างช่วยกันตามหา แต่หายังไงก็ไม่เจอ

หลังจาก ปาหนันโดนจับตัวไป ก็ไม่มีใครรู้จะเป็นตายร้ายดียังไง

...****************...

...****************...

จนเวลาผ่านไป เกือบเดือน

,,,,ที่บ้านพิพภ

ที่หน้าบ้านของภิพบ มีรถสีดำ มาจอด และมีคนแก่ ลงมาจากรถ เดินเข้ามาในบ้านพิภพ

พิลมล : กำลังทำกับข้าวเย็นให้ลูกชาย วัย 3 ขวบ ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดหน้าบ้าน

พิธาน : คุณคุณพ่อมาแล้ว พิธานดีใจรีบวิ่งออกไปรับคุณพ่อ

แต่ต้องตกใจ เพราะผู้ชายที่เข้ามาในบ้านไม่ใช่พ่อตัวเอง แต่เป็นผู้ชายแก่ร่างใหญ่

เข้ามาอุ้ม พิธาน

พิธานรกใจ เรียก แม่ครับ ๆๆๆๆๆๆ

......................

โครมาลูก คุณพ่อมาแล้วหรอก

พิลมลออกมารับสามี ก็ต้องตกใจ ผู้ชายที่ยื่นตรงหน้าไม่ใช่ สามี แต่ดันเป็นพ่อของตัวเอง

คุณ คุณ คุณพ่อ มาได้ยังไงคะ

แกเล่นหนีงานหมั้น มาอยู่กับ สามี ที่นี่เอง

แกรู้ไหมฉันตามหาตัวแก ตั้งนาน

ดีนะที่คุณฮัง เขาไม่เอาเรื่องฉัน

ไม่ยังงั้นฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

นี่หรอ ลูกชายแกกับ ไอ้หมอนั้น

^^^พิลมล : ค่ะ ค่ะ คะ^^^

ดีแล้วฉันจะได้ไม่กลับไปมือเปล่า

^^^คุณพ่อหมายถึงอะไรคะ^^^

ฉันก็จะเอาลูกแกไปด้วยไง หลานชายของฉัน ต้องมาดูแลธุรกิจของฉัน

ไม่ได้ นะคะ .................

^^^หนูจะเลี้ยงลูกเอง แกจะต้องเป็นคนดี ไม่เหมือนคุณพ่อ^^^

ฉันไม่ดีตรงไหน ฉันเลี้ยงแกมา แกไม่เคยทนแทนบุญคุณฉันเลย ฉันเอาลูกแกไปถือว่า แกทดแทนบุญคุณฉันก็แล้วกัน

ใช่ไหมจะหลาน หลานชื่ออะไรนะ

ผมชื่อพิธานครับ

ไงหลานตา ฉันชื่อ ฝู่หลง นะ ฉันเป็นตาของนาย นะพิธาน ไปอยู่กับฉันนะ ที่นั้น มีบ้านหลังใหญ่ มีรถหลายคัน มีของเล่น

มีห้องนอนสวยๆ มีของเล่นเยอะเยอะ มากมาย อยากไปไหมละหลานชาย อยากไปครับ

ไม่นะคะ ตุณพ่อ ไม่นะ อย่าเอาแกไป หนูขอร้อง

....

...----------------...

ออกรถได้ ปรึ้นนนนนน

พิลมล : นั่งกอดเข่าร้องให้ เหมือนถูกเข็มทิ้งแทงใจ เพราะโดนพรากลูก ซึ่งเธอรู้อยู่ใจว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องโดนแบบนี้

หลังจากที่ พิธานโดนจับตัวไป

พิภพ ก็พยายาม ตามหาพิธาน แต่ไม่ทัน เพราะ พ่อของพิลมล ได้พาพิธานไปที่เมืองนอกแล้ว —

พิลมล : ร้องให้จนเป็นลม

เธอเป็นโรคซึมเคร้าไปช่วงหนึ่ง พิภพไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงจึงไป หา ดร.ธีรเมษ

ดร.ธีรเมษ เห็นใจ พิลมลและพิภพ เพราะตัวเองก็เคยโดนพรากลูกไปเหมือนกัน

แต่ตัว ดร.ธีรเมษเป็นหมอ จึงทำใจได้ แต่ก็ยังไม่ละเลยการตามหาลูกสาวตัวเอง

...————————————...

....ณ....สถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า...

ดร.ธีรเมษ ได้พาภิภพมาดูเด็กน้อย เพื่อจะพาไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม และได้เด็กชายวัย 3 ขวบ หน้าตาดี มีสัมมาคาระวะ ไป 1 คน คือ พิพัฒน์ พระรองของเรานี่เอง

พิพภ : ได้พา เด็กน้อยที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาแล้วให้ชื่อใหม่ว่าพิพัฒน์ (พระรอง)

ฝั่งทางด้าน พิลมล นั่งรอดีใจที่ พิภพ จะพาลูกชายมาหา

พิภพ และ พิพัฒน์ วิ่งมากอดพิลมลด้วยความดีใจ พิลมล ยังเรียกหาพิธานอยู่เสมอ

,,,,,,,,,,

พิพัฒน์ ได้คอยดูแลพิลมลอยู่ไม่ห่าง และได้มีพิพัฒน์ อยู่เสมอ

................ .

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***