เข้าจวนท่านอ๋อง

---------หลังจากที่ทั้งสามคนคุยเสร็จนั้นก็ได้แยกย้ายกลับจวนของตนเสี่ยวไป๋นั้นก้ได้กลับจวนไปพร้อมกับห่าวอู่---------

เสี่ยวไป๋ก็ได้ถามห่าวอู่ว่า “จวนของท่านนั้นใหญ่มากตระกลูของท่านคงใหญ่โตน่าดู”

ห่าวอู่ก็ตอบกลับว่า “ไม่ได้ใหญ่อะไรขนาดนั้นหรอกพอมีกินมีใช้นะ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “อ๋อ แล้วท่านจะให้ข้าทำอะไรหรือไม่”

ห่าวอู่ก็ตอบกลับว่า “ตอนนี้ยังไม่มีนะ พ่อบ้านน่าจะทำหมดแล้ว……นั้นไงพ่อบ้านจวนของข้ามาพอดีเขาชื่อเหลาหม่าเป็นพ่อบ้านประจำจวนนี้”

เหลาหม่าก็ได้ทักว่าท่านอ๋อง ท่านกลับมาแล้วหรอท่านหิวไหมเดี๋ยวข้าน้อยไปเตรียมอาหารให้ แล้วแม่หญิงคนนี้เป็นใครหรือขอรับ

ห่าวอู่ก็ตอบกลับว่า “อ๋อ แม่นางตนนี้ชื่อเสี่ยวไป๋นะ ตั้งแต่นี้เขาจะมาช่วยงานในเรือนของเรา”

เสี่ยวไป๋ก็พูดว่า “สวัสดีค่ะ ข้าชื่อเสี่ยวไป๋ ขอฝากตัวด้วยนะค่ะ”

เหลาหม่าก็พูดว่า “สวัสดีจ๊ะ นานๆจะเห็นคุณชายพูดคุยกับแม่หญิงนะเนี่ย หายากมาก”(แล้วเหลาหม่าก็ขำเล็กน้อย)

ห่าวอู่ก็ตอบเหล่าหม่ากลับว่า “แม่นางเคยช่วยชีวิตข้าไว้นะ แล้วนางไม่มีที่พักข้าเลยพากลับมาจวนข้าและให้นางช่วยดูแลจวนข้าเป็นการตอบแทน”

เหลาหม่าก็ตอลกลับว่า “อ๋อขอรับ งั้นข้าพาแม่นางเสี่ยวไป๋ไปห้องพักก่อนนะขอรับ”

ห่าวอู่ก็ตอบกลับว่า “อ๋อ ท่านไปเถอะ”

---------หลังจากคุยเสร็จเสี่ยวไป๋กับเหลาหม่าก็เดินไปห้องพักส่วนห่าวอู่ก็เดินไปในห้องพักของตัวเอง------

ระหว่างทางที่เหลาหม่ากับเสี่ยวไป๋เดินไปห้องพักนั้นเหล่าหม่าก็ได้ถามกับว่า “แม่นางเสี่ยวไป๋ท่านมาจากที่ใดเหตุใหถึงได้ช่วยชีวิตนายท่านไว้ได้ละ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “พอดีตอนนั้นข้าหลงทางอยู่ในป่าแล้วได้เจอกับคุณชายที่ป่านะก็เลยพาเขามารักษาที่บ้านคุณยายที่ข้ารู้จัก”

เหลาหม่าก็ตอบกลับว่า “อ๋อครับ ”แม่นางเสี่ยวไป๋ครับนี้คือห้องของท่านเชิญท่านพักให้สบายนะครับถามมีอะไรเดี๋ยวกระผมจะเดินมาเรียกขอรับ

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “อ๋อค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”

หลังจากที่เสี่ยวไป๋พักอยู่ในห้องมาหนึ่งชั่วยาม (หนึ่งชั่วยามเท่ากับสองชั่วโมง)ก็ได้มาถึงช่วงตอนเย็นแล้วเสี่ยวไป๋นั้นได้เดินรอบจวนจนกระทั่งได้กินของอาหารอันหอมหวานที่เตรียมไว้ให้นายท่านกินตอนเย็นกลิ่นอาหารนี้ทำให้เสี่ยวไป๋เดินตามหาห้องอาหารเจอ

เหลาหม่ากล่าว “แม่นางเสี่ยวไป๋ท่านมาทำอะไรที่นี้หรือขอรับ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “พอดีข้าได้กลิ่นอาหารนะเลยเดินตามกลิ่นมาพอรู้ตัวอีกทีก็มาเจอท่านแล้ว”

เหลาหม่าก็พูด “อ๋อ ท่านเดินตามกลิ่นมานี้เอง ดูท่าทางท่านน่าจะหิวแล้วนะ ให้ข้าทำอะไรให้กินไหม แต่ท่านต้องรออีกสักครู่นะเพราะข้าน้อยกำลังทำอาหารให้นายท่านกินอยู่”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “อ๋อ พอดีข้าเห็นเตาด้านข้างว่างข้าขอใช้เตานั้นได้หรือไม่”

เหล่าหม่าก็ตอบกลับว่า “ใช้ได้ขอรับ ท่านทำอาหารเป็นหรือขอรับ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “พอเป็นค่ะ ทำกินเลี้ยงปากท้องได้”

เหลาหม่าก็ถามเสี่ยวไป๋ว่า “เตานี้ต้องใช้ฝืนจุดท่าจุดเป็นหรือไม่ ให้กระผมช่วยจุดให้ไหมขอรับ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “ช่วยจุดฝืนให้ข้าหน่อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”

ในระหว่าที่เสี่ยวไป๋และเหลาหม่าทำอาหารนั้นห่าวอู่ก็เดินผ่านมาทางห้องครัวพอดีจึงถามกับเหลาหม่าว่า ‘”เหลาหม่าอาหารขอข้าใกล้เสร็จหรือยัง”

เหล่าหม่าก็ตอบกลับว่า “เสร็จแล้วขอรับเดี๋ยวข้าน้อยยกเข้าไปให้ในห้องนะขอรับ”

ห่าวอู่จึงตอบกับว่า “อ๋อ งั้นข้าไปรอที่ห้องนะ แล้วนี้แม่นางเสี่ยวไป๋นทำอาหารเป็นด้วยหรอ”

เหลาหม่าจึงตอบนายท่านว่า “แม่นางเสี่ยวไป๋บอกว่า ทำอาหารเป็นนิดหน่อยนะขอรับ”

--หลังจากนั้นเหลาหม่าก็ได้ยกอาหารไปให้นายท่านที่ห้องส่วนทางด้านเสี่ยวไป๋นั้นก็ทำอาหารใกล้เสร็จแล้ว—

--หลังจากที่ยกอาหารไปให้นายท่านเสร็จเหลาหม่าก็ได้เดินกลับมาที่ห้องครัวแล้วก็ได้เห็นอาหารที่แม่นางเสี่ยวไป๋ทำซึ่งเหลาหม่าไม่เคนเห็นอาหารแบบนี้มาก่อนเลย—

เหลาหม่าถามแม่นางเสี่ยวไป๋ว่า  “แม่นางเสี่ยวไป๋อาหารของท่านชั่งดูแปลกตายิ่งนัก อาหารบ้านเกิดของท่านรึ”

เสี่ยวไป๋จึงตอบกลับว่า “ใช่ค่ะ ท่านอยากจะลองชิมไหมค่ะ”

เหลาหม่าก็ตอบกลับว่า “ได้หรือขอรับ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบว่า “ได้ค่ะ”

หลังจากที่เหลาหม่าชิมอาหารของแม่นางเสี่ยวไป๋นั้นรู้สึกแปลกใหม่อย่างยิ่งเลยถามกับแม่นางเสี่ยวไป๋ว่า “อาหารที่ท่านทำนั้นถึงจะดูแปลกใหม่และเรียบง่ายแต่รสชาติของมันนี้อร่อยใช้ได้เลยทีเดียวนะขอรับ”

เสี่ยวไป๋จึงพูดว่า “ใช่แล้วค่ะ นี้เป็นอาหารที่ข้าชอบทำมากที่สุด”

หลังจากนั้นเสี่ยวไป๋กับเหลาหม่าก็กินอาหารเย็นกันที่ห้องครัวส่วนห่าวอู่นั้นกินอาหารเย็นที่ห้องของตัวเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***