เข้าสู่เมืองหลวง

หลังจากที่เสี่ยวไป๋และห่าวอู่ได้บอกลาคุณยายแล้วก็เดินทางเข้าสู่เมืองหลวงโดยใช้เวลาในการเดินทางประมาณวันกว่าๆถึงจะถึงเมืองหลวงได้ เมื่อถึงเมืองหลวงแล้วทั้งสองคนก็ได้แยกจากกันเสี่ยวไป๋นั้นได้พยายามตามหาหนังสือโบราณเล่มนั้นและพยายามเอาชีวิตรอดส่วนทางด้านห่าวอู่นั้นได้กลับจวนของตัวเอง

               หลังจากที่สองคนแยกจากกันก็เป็นเวลาสองวันแล้วแต่ทว่าเสี่ยวไป๋นั้นเต็มไปด้วยความหิวโหยเพราะไม่ได้กินอาหารตั้งแต่ที่แยกจากกันจนกระทั่งห่าวอู่นั้นได้พบกับเสี่ยวไป๋อีกครั้งที่หน้าโรงเตี้ยม

ห่าวอู่ถามเสี่ยวไป๋ว่า “ทำไมมานั่งอยู่หน้าโรงเตี้ยมละ ไม่ได้ไปตามหาหนังสือโบราณของท่านหรอ”

เสี่ยวไป๋ตอบกลับห่าวอู่ว่า “ข้าเดินหาแล้วแต่ไม่เจอ และตอนนี้ข้าก็หิวมากเลยมานั่งหน้าโรงเตี้ยมนะ”

ห่าวอู่ก็ถามเสี่ยวไป๋กลับว่า “ทำไมท่านไม่เข้าไปกินอาหารที่โรงเตี้ยมละ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบว่า “ข้าไม่มีเงินนะเลยไม่สามารถไปกินในร้านได้”

ห่าวอู่ก็ตอบกลับว่า “อ๋อ งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าเลี้ยงข้าวท่านเองเป็นการตอบแทนท่านที่ท่านช่วยชีวิตข้า”

เสี่ยวไป๋นั้นก็ทำหน้าดีใจเป็นอย่างมากและได้กล่าวขอบคุณกับห่าวอู่ระหว่างที่เสี่ยวไป๋กินอาหารนั้นก็ได้ถามห่าวอู่ว่า “ท่านมาทำอะไรที่นี้หรอ เดินทางผ่านมาแล้วเห็นข้านั่งอยู่หน้าโรงเตี้ยมก็เลยมาทักหรอ”

ห่าวอู่ก็ตอบกลับเสี่ยวไป๋ว่า “อ๋อ ข้านัดเพื่อนของข้ามาพบกันที่นี้นะ นั้นไงเขามาพอดีเดี๋ยวข้าจะแนะนำให้ท่านรู้จักนะ เขาชื่อเฟยชีเป็นเพื่อนสนิทของข้า”

เสี่ยวไป๋ก็ได้ทักเฟยชีว่า “สวัสดีค่ะ ข้าชื่อเสี่ยวไป๋ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

เฟยชีก็ตอบกลับเสี่ยวไป๋ว่า “สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ”

-------------ระว่างที่เสี่ยวไป๋กินอาหารนั้นห่าวอู่กับเฟยชีก็ได้คุยกัน-------------

เฟยชีก็กระซิบกับห่าวอู่ว่า “นี้ท่านมีความสัมพันธ์ยังไงกับแม่นางเสี่ยวไป๋นะ เห็นท่านไม่ค่อยคุยกับแม่หญิงคนไหนนิ ”

ห่าวอู่นั้นก็ได้ไอขึ้นมาและตอบกลับว่า “แค่ก แค่ก ท่านอย่าคิดเยอะเลยแม่นางเสี่ยวไป๋นั้นเป็นคนช่วยชีวิตข้าไว้แล้วข้าก็เห็นแม่นางเสี่ยวไป๋นั่งหน้าโรงเตี้ยมด้วยความหิวข้าก็เลยพานางมาเลี้ยงข้าวนะ”

เฟยชีก็ได้ถามเสี่ยวไป๋ว่า “ทำไมท่านไม่เดินเข้ามาในโรงเตี้ยมและกินข้าวเลยหละ ทำไมต้องไปนั่งที่หน้าโรงเตี้ยมด้วยละ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับเฟยชีว่า “ข้าไม่มีเงินนะ เลยไม่สามารถเข้ามาในโรงเตี้ยมได้”

เฟยชีก็ตอบกลับว่า  “อ๋อ แล้วตอนนี้ท่านพักอยู่ที่ใดหรือไม่”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับว่า “ข้ายังไม่มีที่พักหรอก”

เฟยชีก็ได้พูดห่าวอู่ว่า “ห่าวอู่ท่านจะปล่อยให้แม่หญิงอยู่ข้างนอกนี้มันค่อนข้างอันตรายนะ ท่านพาแม่หญิงเสี่ยวไป๋กลับจวนท่านดีไหมเพราะแม่นางก็ได้ช่วยชีวิตท่านไว้ท่านก็ควรช่วยแม่นางเช่นกัน

ห่าวอู่ก็ตอบกลับว่า “จวนข้านะหรอ มันจะดีหรอ”

เฟยชีก็ตอบกลับว่า “ดีสิ ไม่เห็นเป็นไรเลย จวนท่านไม่ได้ขาดคนดูแลจวนอยู่ไม่ใช่หรอก็รับแม่นางคนนี้เข้าจวนแล้วก็ให้เขาช่วยดูแลจวนของท่านด้วย”

ห่าวอู่ก็ตอบกลับว่า “ก็ได้ งั้นข้าจะรับแม่นางเสี่ยวไป๋เข้าจวนข้า”

ห่าวอู่นั้นก็ได้ถามเสี่ยวไป๋ว่า “ในเมื่อท่านยังไม่มีที่พักไม่สู้ไปพักทีจวนข้าดีกว่าไหม แต่ท่านต้องช่วยข้าดูแลจวนด้วยนะ”

เสี่ยวไป๋ก็ตอบกลับห่าวอู่ว่า “ได้ๆ ข้าไม่มีปัญหา”

แล้วเฟยชีก็กระซิบกับห่าวอู่ว่า “ท่านได้บอกรึยังว่าท่านเป็นท่านอ๋องนะ”

ห่าวอู่ก็กระซิบกลับว่า “ข้ายังไม่ได้บอก แม่นางเสี่ยวไป๋คงคิดว่าข้าเป็นแค่คุณชายตระกลูหนึ่งมั่ง”

เฟยชีก็กระซิบกลับว่า “ถ้าแม่นางรู้จะตกใจไหมนะ”

ห่าวอู่ก็กระซิบกลับว่า “ไม่รู้นะเป็นการดีแก่ตัวนางเอง เพราะมีคนอยากฆ่าข้ามากนัก ”

เฟยชีก็กระซิบกลับว่า “ก็จริงของท่าน”

---------หลังจากที่ทั้งสามคนคุยเสร็จนั้นก็ได้แยกย้ายกลับจวนของตนเสี่ยวไป๋นั้นก้ได้กลับจวนไปพร้อมกับห่าวอู่---------

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***