เอาชีวิตรอด

บทที่ 2 เอาชีวิตรอด

ตอนที่เสี่ยวไป๋มาห้องสมุดที่มหาวิทยาลัยนั้นตอนเช้าเสี่ยวไป๋ยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเลยและตอนนี้ได้เข้ามาในยุคของสามก๊กเสี่ยวไป๋นั้นหิวมากจนกระทั่ง……

----------ระหว่างเดินไปด้วยความหิวโหยนั้นฉันก็ได้เจอกับคุณยายคนหนึ่งฉันจึงเดินเข้าไปทักทายคุณยาย-----------

เสี่ยวไป๋พูด “สวัสดีค่ะ คุณยาย “

คุณยายก็หันกลับมามองแล้วก็พูดว่า”สวัสดีจ๊ะ นี้มันในป่าหนูมาทำอะไรที่นี้หรอจ๊ะแล้วเสื้อผ้าของหนูนี้ดูแปลกตามาเลยเป็นคนต่างถิ่นหรอ”

เสี่ยวไป๋พูด”อ๋อใช่ค่ะ หนูเป็นคนต่างถิ่น พอดีหนูหลงทางนะค่ะ คุณยายค่ะ พอดีตอนนี้หนูหิวมากเลยคุณยายมีอะไรให้หนูกินหน่อยไหมค่ะ”

คุณยายก็ตอบกลับมาว่า”บ้านยายอยู่แถวๆนี้หนูจะไปบ้านยายไหมละเดี๋ยวยายทำของกินอร่อยๆให้กิน“

เสี่ยวไป๋เลยตอบกลับคุณยายว่า “ขอบคุณมากเลยค่ะคุณยายถ้าหนูไม่เจอคุณยายหนูต้องแย่เลยค่ะ”

------ระหว่างเดินทางไปบ้านคุณยายนั้นก็ได้พบกับผู้ชายที่บาดเจ็บเสี่ยวไป๋กับคุณยายก็เลยตัดสินใจพาผู้ชายคนนั้นกลับไปบ้านของคุณยาย------

เมื่อถึงบ้านของคุณยายเสี่ยวไป๋ก็ได้แบกผู้ชายคนนั้นไปวางไว้บนเตียงของคุณยายหลังจากนั้นเสี่ยวไป๋กับคุณยายก็ได้ทำแผลให้ผู้ชายคนนั้นแต่ทว่าแผลของเขานั้นเป็นแผลที่ลึกมากและเลือดยังไหลตลอดเวลาดังนั้นคุณยายเลยพูดกับฉันว่า “เดี๋ยวยายไปหาสมุนไพรห้ามเลือดก่อนนะหนูอยู่เฝ้าเขาที่นี้แหละเดี๋ยวยายก็กลับมา”

เสี่ยวไป๋เลยตอบคุณยายกลับว่า “อ๋อค่ะคุณยายงั้นเดี๋ยวหนูรอคุณยายอยู่ที่บ้านนะค่ะ”

หลังผ่านไปครึ่งชั่วยามคุณยายก็กลับมาพร้อมกับสมุนไพรที่เก็บมาจากในป่า(ครึ่งชั่วยามเท่ากับหนึ่งชั่วโมง)จากนั้นเสี่ยวไป๋ก็ได้ช่วยคุณยายตำสมุนไพรและนำไปพอกให้ผู้ชายคนนั้น หลังจากพอกเสร็จแล้วคุณยายก็ได้เรียกเสี่ยวไป๋มากินบะหมี่ที่คุณยายทำ เสี่ยวไป๋รู้สึกว่าบะหมี่ถ้วยนี้ถึงแม้ว่ามันจะดูเรียบง่ายแต่มันอร่อยเป็นอย่างมากหรือว่าเป็นเพราะเสี่ยวไป๋หิวมากเกินไปก็อาจเป็นไปได้

คุณยายถามฉันว่า “บะหมี่อร่อยไหม ถูกปากหนูหรือเปล่า”

เสี่ยวไป๋เลยตอบคุณยายกลับว่า “อร่อยมากค่ะ หนูชอบมาก”

คุณยายเลยพูดว่า “ถ้าอร่อยงั้นก็ดีแล้ว คืนนี้หนูจะค้างที่บ้านคุณยายไหมเพราะว่าตอนนี้มันก็เย็นแล้วเดินป่าคนเดียวตอนกลางคืนค่อนข้างอันตรายนะ”

เสี่ยวไป๋เลยตอบคุณยายกลับว่า “ค้างค่ะ หนูขอบคุณ คุณยายมากเลยนะค่ะทั้งทำอาหารอร่อยๆให้กินและยังให้หนูมานอนค้างที่บ้านของคุณยายอีก”

คุณยายเลยตอบกลับว่า “ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะหนูยายอยู่คนเดียวก็เหงาอยู่เหมือนกันมีหนูคอยคุยกับยายทำให้ยายรู้สึกไม่เหงาแล้ว”

เสี่ยวไป๋เลยพูดว่า “คุณยายก็อายุมากแล้วทำไหมมาอยู่ในป่าคนเดียวละค่ะ แล้วคุณยายไม่มีลูกหรอค่ะ”

คุณยายเลยตอบกลับว่า “อ๋อ ยายชอบความสงบนะในเมืองมันวุ่นวายเกินไปยายไม่ชอบนะแล้วยายก็มีลูกชายอยู่สองคน คนโตไปเป็นทหารอยู่ในเมืองนานๆจะมาเยี่ยมยายสักครั้ง ส่วนคนน้องนะหรอ เฮ้อ เห็นบอกว่าจะไปทำการค้าในเมืองตอนนี้ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างนะ”

เสี่ยวไป๋เลยพูดว่า “หนูขอโทษค่ะคุณยาย หนุไม่ได้จะทำให้คุณยายรู้สึกไม่ดีนะค่ะ”

คุณยายเลยตอบกลับว่า “ไม่เป็นไรหรอก ยายชินแล้ว นี้ก็ดึกแล้วงั้นยายไปนอนก่อนนะ”

เสี่ยวไป๋เลยตอบกลับคุณยายว่า “ฝันดีนะค่ะคุณยาย”

หลังจากที่เสี่ยวไป๋และคุณยายหลับนั้นผู้ชายคนนั้นเขาก็เริ่มรู้สึกตัวจนกระทั่งช่วงรุ่งสางเขานั้นได้ลุกขึ้นมานั่งแล้วก็ไอจนทำให้ฉันตื่น เสี่ยวไป๋เลยมาดูผู้ชายคนนั้นว่าเป็นอย่างไรบ้างผู้ชายคนนั้นเขาเห็นฉันจึงได้ถามฉันว่า “ที่นี่ที่ไหน คุณเป็นใคร ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ ผมจำได้ว่าผมบาดเจ็บหนักแล้วหลังจากนั้นผมก็สลบไปนะ”

เสี่ยวไป๋เลยตอบกลับว่า “ฉันกับคุณยายเจอคุณในป่าเห็นคุณบาดเจ็บหนักเลยพากลับมารักษาแผลที่บ้านนะค่ะ แล้วคุณเป็นใครค่ะ ทำไมถึงบาดเจ็บขนาดนี้ละค่ะ”

ผู้ชายคนนั้นเลยตอบกลับว่า “ผมชื่อห่าวอู่ พอดีกำลังขี่ม้าเข้าตัวเมืองแล้วอยู่ดีๆก็โดนลอบโจมตีนะก็เลยได้รับบาดเจ็บมา”

เสี่ยวไป๋เลยพูดว่า “อ๋อ ถ้าคุณหายดีแล้วฉันขอไปตัวเมืองกับคุณได้ด้วยไหมค่ะ”

ห่าวอู่เลยตอบกลับว่า “ครับ”

หลังผ่านไปอาทิตย์กว่าๆห่าวอู่แผลก็เริ่มแห้งและใกล้หายห่าวอู่จึงตัดสินใจว่าพรุ่งนี้เขาจะเข้าเมืองโดยคุณยายก็ทราบดีว่าเสี่ยวไป๋กับห่าวอู่นั้นจะเข้าเมืองไปด้วยกัน

ในเช้าวันรุ่งสางคุณยายก็ได้ทำการเตรียมอาหารให้พวกเรากินเอาไว้กินตอนเวลาเดินทางแล้วหิว เสี่ยวไป๋นั้นรู้สึกขอบคุณคุณยายเป็นอย่างมากถ้าไม่ได้คุณยายเสี่ยวไป๋ก็คงหิวตายแน่นอน

หลังจากที่เสี่ยวไป๋กับห่าวอู่ได้รับอาหารจากคุณยายมานั้นก็ได้บอกลากับคุณยายเรียบร้อยแล้วพวกเราทั้งสองคนก็เดินทางเข้าสู่เมืองหลวงเพื่อที่เสี่ยวไป๋จะได้ไปหาหนังสือเล่มนั้นและทำให้ตัวเองกลับปัจจุบันส่วนห่าวอู่นั้นเขาก็จะได้ไปทำธุระที่เมืองหลวงต่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***