2 เจอกันครั้งแรกและคำมั่นสัญญา

“เธอเป็นอะไรรึเปล่า"อยู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้า1ผืนให้เธอ เมื่อเธอเงยหน้ามาก็พบกับ…..

เด็กรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอ มีผมสีดำ ที่เสื้อมีสัญลักษณ์ประจำตระกูลที่โดดเด่น มองเธอด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ขอบคุณนะ ฟืดดดดดด”

เธอสั่งขี้มูกเต็มผ้าเช็ดหน้าของอีกฝ่าย อีกฝ่ายถึงกับตกใจ และหัวเราะกับความน่ารักของนาริเล็กน้อยแล้วลงมานั่งข้างหน้านาริ

“แล้วเธอเป็นอะไรรึป่าวถึงมีแต่แผลเต็มตัวขนาดนี้ฮะยัยขี้แย”

“ฉันไม่ได้ขี้แยซะหน่อยนะเจ้าหัวเป็ด!!!”นาริถึงกับหยุดร้องไห้แล้วหันมาแหวใส่อีกฝ่ายทันที อีกฝ่ายถึงกับเหวอไปเลย

“โดนเรียกหัวเป็ดเลยแฮะ แต่ว่า555ปากบอกไม่ขี้แยแต่คราบน้ำตาเต็มเลยนะยัยขี้แย แถมสั่งน้ำมูกเต็มผ้าเช็ดหน้าชั้นอีก”เด็กชายผมดำชี้ไปที่ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองที่นาริถือเป็นคราบน้ำมูกของนาริ

“บอกว่าไม่ขี้แยไง ฉันก็มีชื่อของฉันนะ!!”

“งั้นเธอก็บอกชื่อของเธอมาสิ”

“ชั้นชื่ออุซึมากิ นาริแล้วนายล่ะ”

“ฉันน่ะหรอ…. ชั้นชื่ออุจิฮะ ซาสึเกะ ”

“จะว่าไปชื่อเธอคุ้นๆ…2พี่น้องปีศาจงั้นหรอ”

นาริทำท่าจะร้องไห้อีกรอบ ทำให้ซาสึเกะมีสีหน้าเลิกลั่กทำตัวไม่ถูกกันเลยทีเดียว ดันทำผู้หญิงร้องไห้หนักกว่าเก่าอีก ใครจะไปทำตัวถูกกันเล่า และทั้งคู่ก็ยังเด๋กอยู่ด้วย

“เห้ย ฉันขอโทษ ๆ อย่าร้อง ๆ ถ้าเธอหยุดร้องชั้นจะเป็นเพื่อนเล่นกับเธอเองนะ”

“พูดจริงนะ นายจะเป็นเพื่อนกับนาริจริงๆนะ”

นาริหยุดร้องแล้วเงยหน้ามองซาสึเกะ

“จริงสิชั้นเป็นคนรักษาคำพูด”

“สัญญานะ”

นาริยกนิ้วก้อยขึ้นมา

“โอเค ฉันสัญญา”

ทั้งคู่เกี่ยวก้อยสัญญากันโดยมีพื้นหลังเป็นฉากพระอาทิตย์ตกดินพอดี เป็นคำสัญญาที่จะไม่มีทางจางหายตลอดไป

TBC

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ไรต์เริ่มแต่งฟิค สมัยนั้นภาษาไรต์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ให้อภัยไรต์ด้วยน้าา ไม่อยากรีไรต์เพราะรับไม่ได้ แต่งหวานๆเยอะ555

แฮร่ จบไปอีกตอนแล้ว แต่งไปแต่งมากลายเป็นฉากแบบนี้เฉย

BEE_POKO