ตอนที่ 1

ณ บ้านหลังเล็กย่านนอกเมือง

    "ไอ้พี่เบส"    เสียงใสแจ้วของหญิงสาวตัวเล็กที่ดังมาจากในห้องเล็กๆห้องหนึ่ง

    "ว่าไงยัยออม"    ชายหนุ่มตอบรับเสียงดัง

    "พี่เห็นที่เป่าผมหนูมั้ย"    หญิงสาวถามด้ยน้ำเสียงที่ดุดัน

    "อยู่ห้องพี่"

    "พี่เอามาคืนหนูเดี่ยวนี้นะ"    ฉันบอกไอ้พี่เบสด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเพราะไอ้พี่เบสชอบเอาที่เป่าผมฉันไปใช้แล้วไม่ชอบเอามาคืนต้องเป็นฉันที่ต้องไปเอาเองทุกครั้ง

    "เข้าไปเอาสิพี่ทำกับข้าวอยู่"    ไอ้พี่เบสตอบฉันด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

    "ได้ ทีหลังอย่าเอาของหนูไปใช้แล้วกัน"    ฉันเดินกระทืบเท้าไปที่ห้อของไอ้พี่เบสด้วยความหงุดหงิด

หลายชั่วโมงถัดไป

    "ยัยออมมากินข้าว"

    "จ้า"    ฉันเดินออกมาจากห้องและเดินตรงไปที่โต๊ะอาหารที่มีของกินสองสาวอย่างวางอยู่

    "พี่ หนูว่าหนูจะไปหางานทำที่กรุงเทพ"    ฉันพูดจบพี่ก็มองหน้าฉันนิ่ง

    "หนูคิดมาดีแล้ว หนูอยากทำงานอยากหาเงินด้วยตัวเอง อายุหนูก็จะยี่สิบแล้ว ไม่อยากเป็นภาระพี่"

    "พี่ไม่เคยคิดว่าแกเป็นภาระพี่เลยนะพี่เต็มใจที่จะหาเงินเลี้ยงแก"

    "แต่หนูก้อยากจะทำงานอะ นะพี่ นะ"    ฉันอ้อนพี่ชายด้วยท่าทางสุดแบ๊วเท่าที่ทำได้

    "ไม่ พี่ไม่ให้แกไป"    พี่ฉันเขาทำหน้าาโหดมากๆ จนฉันรู้สึกกลัวแต่ฉันไม่กลัวหรอก ตอนนี้ฉันรู้สึกน้อยใจพี่มากกว่า ฉันจึงลุกขึ้นและเดินออกไปจากโต๊ะอาหารทั้งๆที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย

    "ยัยออม ยัยออม!!!!!"    ไอ้พี่เบสตะโกนตามหลังฉันมา แต่ฉันไม่สนหรอกเพราะฉันกำลังโกรธอยู่

ในห้อง

ตอนนี้ฉันนอนแผ่อยู่ที่เตียงด้วยอารารมณ์ฉุนเฉียว

    "ไอ้พี่เบสนะ ไอ้พี่เบส ยังไงฉันก็จะไปทำงานให้ได้"

    "หิวอะ ข้าวก็ยังไม่ได้กินโอ้ยยยยย"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก    (เสียงเคาะประตู)

    "ออม เปิดประตูให้พี่หน่อย"    จ้างให้ฉันก็ไม่เปิดหรอกตอนนี้ฉันกำลังงอนอยู่

    "ออม ได้ยินพี่มั้ย เปิดประตูให้หน่อย"

    "พี่จะมาพูดเรื่องที่แกจไปทำงาน"    พอฉันได้ยินเรื่องไปทำงานฉันก็รีบวิ่งไปที่ประตูทันที

    "พี่จะให้หนูไปทำงานหรอคะ พี่ใจดีที่สุดเลย"    พี่ยังไม่ได้เอ่ยปากฉันก็โผลเข้ากอดพี่ทันที

    "แต่แกต้องสัญญากับพี่ก่อนว่าแกจะยังไม่มีแฟน"

    "แค่นี้เองสบายมาก จุ๊บบบ"    ฉันหอมแกมพี่ชายไปฟอดใหญ่

    "ว่าแต่แกจะไปทำงานอะไรละ"    นั่นสิฉันจะไปทำงานอะไร

    "........"

    "หึ มีแต่อยากจะไปทำงานแต่ยังไม่รู้ว่าจะทำงานอะไร"

    "โห่ ไอ้พี่เบสยังจะมาว่าอีก ก็คนมันยังหางานไม่ได้นี่นา"    ฉันตอบ

    "ถ้าหนูหาที่ทำงานได้หนูจะบอกพี่ก็แล้วกัน"    ฉันพูดเสร็จก็ปิดประตูห้องทันที ฉันจะทำงานนอะไรนะ แล้วที่ไหนเขาเปิดรับสมัครนะ จากนั้นฉันก็งุ่นอยู่กับการหางานทำจนตีสาม ในที่สุด ฉันยิ้มจนตาหยีเพราะฉันได้งานแล้ว

    "เย้!!!!"    ฉันตะโกนเสียงดังจนไอ้พี่เบสตะโกนถาม

    "เป็นอะไรยัยออม"

    "หนูได้งานแล้ว"    ฉันรีบวิ่งออกไปหาพี่ทันที

    "หรอ งานอะไรละ"

    "พนักงานเสริฟที่ร้านเหล้าชื่อดังของกรุงเทพค่ะ"

    "อะไรนะ"    พี่มองหน้าฉันด้วยสีหน้าเข้มขรึม ฉันส่งยิ้มแห้งให้พี่ไปหนึ่งที

    "พี่...."    ฉันพูดลากเสียง

    "แกไม่ต้องไปเลยนะร้านเหล้ามันอันตราย ถ้าหากแกโดนฉุดไปทำอะไรขึ้นมาจะทำไง"    ตอนนี้พี่ชายฉันโมโหมากที่รู้ว่าที่ที่ฉันจะไปทำงานเป็นร้านเหล้า ฉันก็โมโหเหมือนกันจะอะไรนักหนากะอีแค่ทำงานเสริฟที่รร้านเหล้า ฉันดูแลตัวเองได้อยู่แล้วแหละ

    "พี่คิดว่าหนูอ่อนแอขนาดนั้นเลยหรอ กว่าหนูจะหางานได้มันยากมากเลยนะ แล้วพี่ยังจะไม่ให้หนูไปอีก"    ฉันไม่รอฟังสิ่งที่พี่พูดฉันรีบวิ่งเข้าห้องทันที ทำไม่พี่ไม่เข้าใจฉันเลยอะ กว่าฉันจะหางานได้มันลำบากมากเลยแถมที่นี่เขายังให้เงินเดือนดีอีกต่างหาก ฉันนอนร้องให้จนผลอยหลับไป

เช้าวันถัดมา

    "ออม ออกมากินข้าวได้แล้ว วันนี้พี่ทำของโปรดแกด้วยนะ"    ชายยหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

    "ออม เปิดประตูให้พี่หน่อย"    ฉันนอนอยู่ในห้องฟังเสียงพี่เรียก เชอะเรียกให้ตายฉันก็ไม่ออกไปหรอก

    ชายหนุ่มเคาะประตูเรียกน้องสาวอยู่นานแต่ก็ไม่มีวี่แววที่ประตูจะเปิดออกเลยจนชายหนุ่มถอดใจและเดินกลับไปที่ห้องนั่นเล่น ชายหนุ่มนั่งลงบนโซฟาร์และถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ชายหนุ่มได้นอนหลับอยู่บนโซฟาร์

ด้านออม

    "หิว จังเลย ไปหาไรกินดีกว่า"    ฉันตัดสินใจเดินออกมากจากห้องและเดินตรงไปหาของกิน แลฉันก็เห็นพี่ชายฉันนอนอยู่บนโซฟาร์ ฉันหยุดแล้วเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าพี่ชายที่หลับอยู่อย่ารู้สึกผิด หรือว่าฉันจะไม่ไปทำงานที่นั่นนะ

    "พี่...."    ฉันกำลังจะปลุกพี่ แต่พี่ดันตื่นก่อน

    "ออม"    ตายละ พูดไม่ออกเลยอะ ไปดีกว่าฉันหมูนตัวกำลังจะเดินหนี

    "ออมพี่มีเรื่องจะคุยด้วย"    ฉันหยุดเดิน

    "พี่จะให้แกไปทำงานที่นั่นแต่แกต้องดูแลตัวเองดีๆนะ"

    "พี่จะให้ออมไปทำงานที่นั่นจริงๆหรอคะ"    ฉันยิ้มจนแก้มจะฉีก

    "ใช่ แกต้องดูแลตัวเองดีละ"

    "ค่ะ หนูรักพี่ที่สุดเลย"    ฉันกระโดดเข้าไปกอดพี่สุดแรง

เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก (ก็โกหกนั่นแหละ55555)

    "พี่หนูไปก่อนนะคะ ถ้าถึงแล้วหนูจะโทรหานะ"    ฉันบอกลาพี่ชายครอบครัวเพียงคนเดียวของฉัน

    "อย่าลืมละ^-^"

    "ค่ะ ไปก่อนนะคะ^-^"    ฉันเดินขึ้นรถที่มารับไปทำงาน ฉันมองพี่ชายที่มายืนรอส่งฉันจนพ้นสายตาด้วยดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

                                                                                    จบตอนที่1

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***