พี่ชาย

ฟุบ

"หืม?"

"ท่านโฮคาเงะเธอฟื้นแล้วครับ"

"อืมฉันเห็นแล้ว เธอชื่ออะไรหรอเด็กน้อย ฉันชื่อซารุโทบิ ฮิรุเซน จะเรียกปู่ก็ได้นะ"

".....ฮิคาริ"

ฮิคาริมองไปรอบๆสถานที่แปลกตาที่ตัวเองตื่นขึ้นมามีนินจา5-6คนในห้องนี้ และคนที่บอกให้เรียกปู่ด้วยตัวเองชื่อซารุโทบิ ฮิรุเซน

'รินที่นี่อยู่ส่วนไหนของโคโนฮะ'

[ห้องทำการโฮคาเงะค่ะ]

'โฮคาเงะ...!! ผู้นำหมู่บ้านนินจาแห่งไฟ'

[ค่ะ มาสเตอร์คนที่ชื่อซารุโทบิ ฮิรุเซน คือโฮคาเงะรุ่นที่3

'รุ่นที่3..หนึ่งในแคว้นใหญ่อย่างฮิโรคุนิไม่คิดว่าผู้นำจะผลัดเปลี่ยนรุ่นแค่รุ่นที่3 ทั้งที่มีประวัติยาวนาน'

[มาสเตอร์คะ ความจริงแล้ว มีอีกคน คนที่เป็นโฮคาเงะรุ่นที่4 นามิคาเสะ มินาโตะ แต่เสียชีวิตลงเมื่อ11ปีก่อน]

'หืม..? ปีเดียวกันกับที่ท่านพ่อเล่าให้ฟังเลยนะ 9หางคงถูกผนึกไปแล้ว อยากเจอจังนะ'

[ไม่ได้นะคะมาสเตอร์ ปีศาจจิ้งจอก9หางเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายมันอันตรายเกินไป]

'อย่าห่วงเลย ฉันก็แค่อยากเห็นเฉยๆว่าจะเหมือนฮะสึเนะรึเปล่า'

[.... ค่ะ]

"ตานั้นมัน เนตรวงแหวน"

"ทุกคนออกไปก่อน ฉันจะคุยกับเด็กคนนี้เอง"

"แต่ว่า..เข้าใจแล้วครับ"

ฉันมองพวกเขาที่ทะยอยเดินออกไปจากห้องจนตอนนี้เหลือแค่ปู่ฮิรุเซน ฮะสึเนะ และฉัน (คาคูรินด้วย)

"คาคาชิ"

ฟุบ

"ครับ"

|คาคาชิ พาทย์|

ฉันที่นั่งอ่านหนังสือยอดฮิตอย่างอะจึ่ยสวรรค์รำไรที่เคยอ่านอยู่เป็นประจำอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้นก็ถูกขัดจากเสียงท่านโฮคาเงะเรียก

"ครับ"

ฉันปรากฏตัวต่อหน้าท่านโฮคาเงะ และก็เด็กผู้หญิงที่ไม่เคยเห็น สภาพโชกเลือดไปทั้งตัวดูท่าจะเจ็บหนักหน้าดู แต่เด็กคนนั้นก็ยังยืนได้อย่างสบายเหมือนไม่เจ็บอะไรเลย 'แปลก' นั้นคือคำนิยายที่จะสรรหาได้ในตอนนั้น

"เรียกอิทาจิกับฟุงาคุมาให้ที"

"ครับ"

ตอนแรกก็สงสัยอยู่แต่พอมองเด็กคนนี้ก็พอเข้าใจได้ ผิวสีขาวเผือก เนตรวงแหวน ผมยาวสีดำ เอกลักษณ์ชัดเจนขนาดนั้น มีแต่คนจากตระกูลอุจิวะเท่านั้นแต่แปลกที่ฉันไม่เคยเห็นคนนอกหมู่บ้านรึไง

[จบ พาทย์ คาคาชิ]

ฉันที่นั่งรออยู่กับฮะสึเนะเล่นหางนุ่นๆฆ่าเวลาไม่นานก็มีบุคคลสองคนเข้ามาในห้องหนึ่งในนั้นคือคนที่ฉันรู้จักดี

"ท่านโฮคาเงะมีอะไรรึเปล่าครับ"

"อืม เด็กคนนั้นน่ะฉันอยากจะให้พวกเธอดูแลให้หน่อยได้รึเปล่า"

ทันทีที่พวกเขามองมาทางฉันทั้งคู่ก็เบิกตากว้าง

"ท่านอา"

ฉันเรียกหนึ่งในนั้นเบาๆอย่างเคย

"ฮิคาริ ทำไมถึง เกิดอะไรขึ้น"

ฟุงาคุรีบเดินไปหาฮิคาริทันที่ที่เห็น สภาพของหลานสาวตัวน้อย ร่างกายเปลื้อนเลือด เสื้อผ้าฉีดขาด ดวงตาสีแดงของเนตรวงแหวนแววตาขุ่นมัวต่างจากปกติที่เป็นสีขาวมีประกายชีวิตชีวาในตัวเอง

"ท่านอาหนูตัวเปลื้อนอยู่"

ฉันที่กำลังถูกอาฟุงาคุอุ้มอยู่ก็ทักบอกไปแบบนั้นกลัวว่าตัวของอาจะเปลื้อนไปด้วยถึงเลือดบนตัวบางส่วนจะเริ่มแห้งแล้วก็ตาม

"ไม่เป็นไรได้อาบน้ำเดี๋ยวก็สะอาดแล้ว"

"อืม.."

ฉันพยักหน้าปล่อยให้ถูกอุ้มไปทั้งอย่างนั้น

"พ่อครับ"

ฉันหันไปมองเจ้าของเสียง ชายที่คล้ายๆอาฟุงาคุ ในชุดหน่วยลับ

"อิทาจิ เด็กคนนี้ชื่อฮิคาริ ต่อไปจะเป็นน้องสาวของลูกฝากดูแลเธอหน่อยนะ"

"น้องสาว....! ครับ "

ฉันถูกส่งต่อให้คนที่มาเป็นพี่ชายของฉันอุ้มตามบทสนทนาของพวกเขา ฮะสึเนะที่เห็นว่าเป็นฟุงาคุก็โล่งใจปล่อยฮิคาริให้พวกฟุงาคุนอนอยู่นิ่งๆอย่างสงบสเงี่ยมค่อยเฝ้ามองฮิคารอยู่ห่างๆ

"สวัสดีฮิคาริฉันอิทาจิหลังจากนี้จะเป็นพี่ชายของเธอยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"ค่ะ พี่อิทาจิ"

"เเล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้นครับท่านโฮคาเงะ"

"ฉันเองก็ยังไม่รู้ ฉันเจอเด็กคนนี้เมื่อกี้นี้เองสภาพหน้าเป็นห่วงแต่ก็เข้าใกล้ไม่ได้เพราะอสูรตนนั้น"

"ฮะสึเนะยาฉะ!!"

"รู้จักสินะ"

"ครับเธอเป็นหลานสาวของผมเองอาศัยนอกหมู่บ้านใกล้เขตชายแดน"

"งั้นหรอ กันไว้ก่อนฉันจะให้ฮิบิกิตรวจสอบความทรงจำเด็กคนนี้คงไม่ว่ากันนะ"

ฟุงาคุหันไปมองฮิคาริที่อิทาจิอุ้มอยู่ เธอพยักหน้าให้เบาๆ

"ครับ"

"ฮิบิกิ"

"ผมรออยู่เลยครับ"

'แผลนั้น'

[มาสเตอร์ เขาเป็นหน่วยข่าวกรองเป็นเรื่องธรรมดาที่จะถูกทรมานเค้นเอาข้อมูลจากแคว้น]

'อืม คงเจ็บน่าดู'

อิทาจิวางฮิคาริลงกับพื้นอย่างเบามือหลังจากที่ฮิบิกิเข้ามาในห้อง

"ท่านอา นี่ของท่านอาที่ท่านพ่อฝากไว้"

ฉันเดินเข้าไปใกล้ฮาแล้วยืนคัมภีร์ที่บันทึกตัวอกษรายมือของท่านพ่อที่เขียนบางอย่างเอาไว้ข้างใน แทนจดหมาย อาฟุงาคุยื่นมือรับเอาไว้

"คัมภีร์ แล้วฟุงาชิล่ะ"

ฟุงาคุที่เผลถามถึงพี่ชายตัวเองจากหลานสาวจนลืมไต่ตรองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บรรยากาศภายในห้องอึดอัดขึ้นทันทีตามความเงียบของเด็กสาวตัวน้อยหนึ่งเดียวในห้อง

"...."

ฉันที่ได้ยินชื่อของพ่อออกมาจากปากอาฟุงาคุก็ชะงักทันที และมองไปที่สองมือตัวเองที่ยังหลงเหลือคราบเลือดติดอยู่ ความทรงจำเหตุการณ์ในตอนนั้นก็ฉายซ้ำอีกครั้ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***