หมู่บ้านโคโนฮะ

"อย่าพึ่งหลับนะฮิคาริ เดี๋ยวก็ถึงโคโนฮะแล้ว"

"อืม ไม่ต้องห่วงหรอกฮะสึเนะร่างกายกำลังฟื้นฟูอยู่"

"เข้าใจแล้ว อย่าฝืนล่ะ ถึงยังไงเจ้าก็ยังเป็นเด็กอยู่"

"อืม ขอบใจนะ วันนี้รู้สึกเหนื่อยมากๆ"

ร่างจิ้งจอกเงินเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงมุ่งหน้าไปสู่หมู่บ้านนินจาโคโนฮะ โดยมีเด็กสาวตัวน้อยนอนอยู่บนหลัง เสื้อผ้าฉีกขาดร่องรอยจะการถูกฟันและคาถานินจา เปือเปลื่อนไปด้วยเลือด ดวงตาที่ฉายความโกรธแค้นที่ปิดไม่มิด ตาสีแดงฉานสัญลักษณ์ของอุจิวะเผยออกมา รวดลายเนตรวงแวนที่ทำเงื่อนไขโดยสมบูรณ์ น้ำตาสีเลือดที่ไหลไม่หยุด แม้น้ำเสียงที่พูดคุยกับฮะสึเนะยาฉะจะเรียบนิ่งสักแค่ไหนแต่คลื่นอารมณ์กลับตรงกันข้าม

'ริน'

[ค่ะ มาสเตอร์]

'จำนวนพวกมันล่ะ'

[27คน หนีรอด2คน ที่เหลือทั้ง25คนถูกสังหารเรียบร้อยแล้วค่ะ ]

'งั้นหรอ'

[จะไล่ตามไปมั้ยคะ]

'ไม่ล่ะ ตอนนี้พวกเรายังไม่พร้อม ถ้าฉันยังไม่ตายสักวันฉันจะกำจัดพวกมันเอง กวาดล้างพวกมันให้ไม่เหลือสากโทษฐานที่แยกสิ่งสำคัญไปจากฉัน'

[มาสเตอร์...ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันจะค่อยสนับสนุนมาสเตอร์อย่างเต็มที่ขอสัญญาว่ามาสเตอร์จะไม่ตายอย่างแน่นอน]

ในช่วงเวลานั้นคาคูรินได้สาบานว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องมาสเตอร์ของตนให้จงได้ไม่ว่าจะเเลกกับอะไรก็ตามจะไม่ยอมให้มาสเตอร์ของตนต้องตายอย่างแน่นอน

'อืม ขอบใจนะ ฉันอยากจะพักสายตาสักหน่อย'

[รับทราบค่ะ ^ ^ ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ ]

"เกิดอะไรขึ้นเด็กน้อยคนนี้เป็นใคร"

เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามคนของตนอย่างร้อนรนหลังจากที่ได้เห็นสภาพของเด็กผู้หญิงที่โฉกไปด้วยเลือดนอนไม่ได้สติอยู่บนหลังอสูรจิ้งจอกเงินที่พบเห็นได้ยากเป็นอสูรในตำนานที่บันทึกอยู่ในคัมภีร์เท่านั้น

"ไม่ทราบเหมือนกันครับท่านโฮคาเงะ"

"ดูเหมือนเธอจะบาดเจ็บนะ"

"ครับ แต่พวกเราเข้าใกล้ไม่ได้เลยครับ อสูรตัวนั้นคอยกันไม่ให้พวกเราเข้าใหล้เด็กคนนั้นได้เลย"

....

[ทำการปลุกมาสเตอร์ในสิบวินาที]

[.9...2..1..อรุณสวัสดิ์ค่ะมาสเตอร์]

'...อรุณสวัสดิ์ ..เสียงดังจริง เกิดอะไรขึ้น?'

[พวกเรามาถึงโคโนฮะแล้วค่ะ และดูเหมือนว่าพวกนินจาโคโนฮะจะกังวลเกี่ยวกับมาสเตอร์นะคะ เพราะถูกท่านฮะสึเนะยาฉะกันไว้ พวกเขาเลยไม่สามารถรักษามาสเตอร์ได้]

'เข้าใจล่ะ'

ฮิคาริที่นอนอยู่บนหลังนุ่นๆของฮะสึเนะยาฉะค่อยลืมตาขึ้นช้าๆดวงตาสีแดงฉานสัญลักษณ์เนตรวงแหวนเผยออกมาให้เห็นจากอารมณ์ขุ่นมัวที่ยังลงเหลืออยู่ เธอลูบขนฮะสึเนะยาฉะเบาๆราวกับปลอบโยน

"อรุณสวัสดิ์ฮะสึเนะฉันไม่เป็นไร"

"ฮิคาริตื่นแล้วหรอ อรุณสวัสดิ์เจ้าทำให้ข้าเป็นห่วงมากเลยนะรู้มั้ย"

"โทษทีนะที่ทำให้เป็นห่วงไว้เรามากินขนมอร่อยๆด้วยกันหลังจากนี้นะโอเครมั้ย"

"ได้เลยข้าตกลง"

พวกฮิคาริพูดคุยกันเบาๆ ก่อนจะกระโดดลงจากร่างกายของฮะสึเนะยาฉะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

คาแรกเตอร์OC

บทต่อไป