(Fic MHA/BNHA) เขาคนนั้นคือเซฟโซน

เพลงบทที่1

เซฟโซน ทุกๆคนมักจะมีสิ่งด้วยกันทั้งนั้น แต่นั้นไม่รวมตัวผมเข้าไปด้วยหรอกนะ มิกิโอะ ชิเงรุ นั้นคือชื่อของผม ตัวผมนั้นเป็นเด็กธรรมดาๆคนนึง

มีสิ่งที่รักคือการร้องเพลง และเพราะอัตลักษณ์ของผมก็คือ ไซเรน

หลายคนอาจจะเคยได้ยินตำนานของปีศาจไซเรนมาก่อนแล้ว ไซเรนเป็นปีศาจจะใช้เสียงในการล่อลวงเหยื่อแล้วจับมาทำเป็นอาหาร และใช่ ตัวผมเองหากใช้อัตลักษณ์ไม่ว่าจะพูดธรรมดาหรือร้องเพลงมันจะสามารถสะกดให้คนฟังหลงไหลในตัวผม และเกิดความรู้สึกปราถนาที่จะทำตามคำสั่งของผมและไม่ขัดคำสั่งเลยแม้แต่น้อยอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันจึงเป็นสาเหตุให้ผม

...โดนกีดกันเพราะมีอัตลักษณ์เหมาะจะเป็นวิลเลิน...

ตัวผมนั้นมักแสดงตัวว่าไม่เคยสนใจในคำวิพากวิจารณ์เรื่องอัตลักษณ์จากปากของคนอื่นๆ ถึงแม้ว่าในใจมันจะเจ็บทุกครั้งที่ได้ยินก็ตามที

แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่เคยที่คิดจะพิสูจน์ตัวเองเลยแม้แต่น้อย เพราะหากจะพิสูจน์จริงๆการที่ผมทำตัวเป็นคนใบ้สำหรับพวกเขามันคงจะดีกว่า ซึ่งผมคงทำให้ไม่ได้

'เมื่อไหร่จะมากันนะ' ผมคิดในใจพลางโยกชิงช้าที่ตัวเองนั่งอยู่สายตาก็กวาดมองไปตามถนนที่เขามักจะมาจากทางนั้นทุกครั้ง

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของคนกำลังวิ่งอยู่จากข้างหลังของผมทำให้ผมรีบหันไป แต่สุดท้ายกลับพบเพียงความผิดหวัง ภาพที่ปรากฏตรงหน้ามีเพียงภาพของครอบครัวครอบครัวหนึ่ง ที่เด็กคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นโดยมีสายตาอบอุ่นและรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของพ่อและแม่ของเขากำลังมองและเดินตามอยู่

'ดูเป็นครอบครัวที่ดีจังนะ' ผมคิดในใจก่อนละสายตาออกจากตรงนั้นแล้วนั่งก้มหน้างุดลงเม้มปากเข้าหากันไว้แน่นกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมาจากดวงตา หรือว่าวันนี้เขาเองก็จะไม่มากันนะ คิดได้ไม่ทันไรฝนก็เริ่มตกลงมา ผมหันไปดูครอบครัวนั้นอีกครั้งก็เห็นพวกเขารีบพาเด็กน้อยลูกของเขากลับแต่ใบหน้าของพวกเขาทั้ง3คนก็ยังคงยิ้มแย้มอยู่เช่นเดิม ผมที่เห็นก็ได้แต่มองแล้วก็อดรู้สึกอิจฉาไปไม่ได้

เพราะว่าพ่อและแม่ของผมอย่ากันตั้งแต่ผมขึ้นประถมต้น ตอนนี้ผมอยู่กับพ่อซึ่งเพราะงานของคุณพ่อเป็นงานที่ทำแบบไม่เป็นเวลา มันจึงทำให้ผมและเขาไม่ค่อยได้มีเวลาร่วมกันเท่าไร เพราะทุกครั้งที่ว่างนั้นหมายถึงนั้นคือเวลาพักผ่อนของคุณพ่อ ผมรู้ดีว่าคุณพ่อต้องเหนื่อยขนาดไหนกับงานไหนจะต้องมาเลี้ยงผมอีกคน ผมเองก็ไม่อยากจะเพิ่มภาระให้ท่านจึงทำได้เพียงแค่เป็นเด็กดีไม่รบกวนท่านไปมากกว่านี้เท่านั้น และสิ่งเดียวที่สามารถทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้ก็คือ การร้องเพลง

ผมเงยหน้าขึ้นฟ้าก่อนจะเริ่มร้องเพลงออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

เพลงบทที2

