หลุด

ฉันเห็นร่างตัวเองนอนอยู่ในสภาพไร้สติ และมีพยาบาลพยามๆปั้มหัวใจฉัน ฉันตะโกนโห่เรียกแต่ทว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างของฉันถูกนำไปห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว ฉันเคว้งคว้างเพราะว่าฉันรู้ตัวดีว่าฉัน"ตายไปแล้ว"

ฉันเห็นแม่ของฉัน กอดร่างไร้วิญญาณของฉันอยู่ฉันเสียใจมากที่ฉันทำให้แม่ร้องไห้ แต่ทว่าพี่สาวของฉันกลับทำเหมือนว่ามองเห็นฉัน พี่สาวเหมือนพยามๆจะพูดกับฉัน ฉันได้ยินเสียงที่พี่สาวพูดฉันตกตะลึงเอามาก พี่สาวฉันบอกกับฉันว่า"เธอยังไม่ตาย ฉันจะช่วยเธอเอง"ฉันงงหน่อยๆแต่ก็เชื่อที่พี่พูด "เธอยังกลับมาได้จริงๆแล้วเธอแค่วิญญาณหลุดจากร่าง เธอคงจะมอง'เห็น'แล้วงั้นตอนนี้ฉันจะเล่าให้ฟังแต่ว่าคงไม่ใช่ตอนนี้เธอรอไปก่อนนะ"

****************

ฉันรออย่างมีความหวังและใช่แล้วหัวใจของฉันยังเต้นอยู่ ฉันยังไม่ตาย ฉันโล่งใจมากแต่ว่าทำไมกัน ทำไมฉันยังไม่กลับเขาร่าง

ฉันกระวนกระวาย ฉันไม่รู้จะต้องทำอะไรยังไง นี่ก็สอง-สามวันมาแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่ยอมแพ้ ฉันเดินสำรวจไปเรื่อยๆก็นะฉันเป็นแค่

วิญญาณนี่นะจะทำอะไรก็ได้แล้วมั้ง แต่ทว่าไม่ง่ายอย่างนั้นเลย

เพราะว่าฉันเป็นวิญญาณ "ผี"เลยมองเห็นฉัน เเละสิ่งที่อันตรายกว่านั้นก็ดูเหมือนว่า"ผี"พวกนั้นพยามๆจะเข้าร่างฉัน แต่ว่าที่หน้าห้องของฉัน มียันต์ที่พี่สาวของฉันแปะอยู่"ผี"พวกนั้นเลยเข้ามาหรือทำอะไรไม่ได้ ฉันก็เหมือนกันฉันออกไปจากห้องไม่ได้ จนกระทั่งพี่สาวของฉันมาเยี่ยมพร้อมกับ กระดาษอะไรบางอย่างและเหมือน"ผี"พวกนั้นจะมองเห็นพี่สาวของฉันด้วย เพราะพวกมันจ้องพี่สาวของฉันตาไม่กระพริบหรือเพราะมันเป็น"ผี"หรือป่าวนะเลยไม่กระพริบตา

****************

พี่สาวของฉันเอากระดาษอะไรบางอย่างมาแปะที่ตัวฉันพร้อมใส่สร้อยข้อมือแปลกๆให้ฉัน และร่างวิญญาณของฉันก็ขยับไม่ได้ ไม่มีสติไปชั่วขณะ และฉันก็มองไม่เห็นอะไรเลย ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนครวญครางด้วยความเจ็บปวด ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันมองไม่เห็นฉันทำได้แค่ตะโกนเรียกพี่สาวของฉัน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับฉันมา ฉันเรียกสวนไปหลายครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับตามเคย ฉันหวังว่าสิ่งที่ฉันคิดจะไม่เป็นจริง

****************

ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งที่ห้องพักพิเศษเช่นเคย แต่ทว่ารอบนี้เป็นคนละห้อง พยาบาลเดินเข้ามาหา ฉันยังกังวลอยู่หน่อยๆ พยาบาลเดินเข้ามาบอกกับฉัน

พยาบาล:เธอรอดมาได้นี่โชคดีมากนะ สาวน้อยหัวใจหยุดเต้นขนาดนั้นเป็นคนธรรมดาคงสิ้นใจตายไปแล้ว เธอนี่ดวงแข็งจริงๆ

ฉันยิ้มแห้งตอบกลับไป ฉันถามพยาบาลว่านี่วันที่เท่าไหร่

และคำตอบของพยาบาลทำให้ฉันดีใจมากเพราะว่าเป็นวันเกิดของฉัน วันที่13/11 ฉันยิ้มมุมปากเพราะเก็บอาการไว้ พยาบาลทำหน้า งงๆ ก่อนจะบอกว่าเธอกลับบ้านได้เลยนะ อาการเธอดีขึ้นมากแล้ว

ฉันเลยหายกังวลในเรื่องก่อนหน้า ฉันสบายใจมากมีความสุขสุดๆ

ราวกับเรื่องที่ผ่านมาเป็นแค่ความฝันเพราะพยาบาลเขาให้เกี๊ยวซ่ากับฉันด้วย ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาล ปู่ของฉันเป็นคนมารอรับฉันที่หน้าโรงพยาบาล ฉันเดินออกไปหาปู่ด้วยความดีอกดีใจ ไม่นานหลังจากนั้นปู่ของฉันก็สาดกระสุนคำถามใส่ฉันแบบรัวๆฉันตอบคำถามไประหว่างทางกลับบ้าน และฉันก็มีเรื่องสงสัยบางอย่างอยากถามปู่เผื่อจะรู้เรื่องของ'สร้อยข้อมือ'ที่พี่สาวใส่ให้ฉัน แต่ปู่ก็ตอบมาแค่"ไม่รู้สิ"แค่นั้นเอง ฉันว่าลวดลายมันแปลกตาเอามาก แต่ฉันก็ชอบมันนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***