กลางคืนที่โรงพยาบาลเวลา 02:4X
ฉันนอนไม่หลับฉันเลยลุกจากเตียงและออกไปเดินเล่นที่ชั้นล่างของห้องฉัน ซึ่งเป็นทางเดินยาวประมาณ200เมตรกว่าๆช่วงเวลานี้พยาบาลส่วนใหญ่ค่อนข้างยุ่งอยู่กับห้องฉุกเฉิน เพราะว่าพึ่งมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เป็นรถเก๋งชนท้ายรถบรรทุก10ล้อเเละเหมือนว่าจะมีคนเสียชีวิตด้วย ฉันเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆจนสุดทาง ฉันได้ยินเสียงแปลกๆอีกแล้ว และครั้งนี้เหมือนพยามๆจะห้ามฉันไม่ให้เดินต่อไป แต่จู่ๆฉันก็ปวดตาขึ้นมาแล้ว
ฉันชะงักไปชั่วขณะ เหงื่อไหลท่วมตัว ตัวสั่น ฉันเห็นบางสิ่ง บางสิ่งที่เหนือหลักฟิสิกส์ ข้ามกฏเกณฑ์ทุกอย่างที่คนๆนึงจะรู้ บางสิ่งที่หลายคนคิดว่าเป็นเพียงเรื่องเล่าหลอกเด็ก ฉันเห็น"มัน"เต็มตา "มัน"ที่ฉันเห็น ต่างจากมนุษย์ ฉันไม่เชื่อสายตาของตัวเอง "มัน"คอยาวมากหัวของมันก็ค่อนข้างเล็กกว่าลำตัว ใบหน้าเรียว ไม่มีหูตาจมูกหรือปาก ใบหน้าขาวซีด และ"มัน"ก็หันมาสบตากับฉันก่อนจะยิ้ม แบบใบหน้าที่ไม่มีปาก
ฉันช็อคยิ่งกว่าเดิมฉันทำตัวไม่ถูก ฉันเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีแต่พอเจอกับ"มัน"แล้วทำให้ฉันต้องเปลี่ยนความคิดฉันกลัวมากฉันอยากรีบกลับไปที่ห้องของฉันให้เร็วที่สุดแต่ทันทีที่ฉันหันหลังกลับทำให้ฉันแทบลืมหายใจ ทางเดินที่ฉันเดินผ่านมา มีสิ่งที่เรียกว่า"ผี"กระจัดกระจายเต็มทางเดิน ฉันช็อคจนแทบจะกรีดร้องออกมา และทันใดนั้นฉันก็ช็อคจนสลบไป
ฉันตื่นขึ้นมาในห้้องพักพิเศษ ฉันจำเรื่องก่อนหน้านั้นได้ แต่ฉันก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เพราะคิดว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ ฉันไม่ได้คิดถึงมันมากนัก ฉันเลยไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย
*3วันต่อมา*
ฉันไม่เจออะไรเลยใน3วันมานี้เสียงแปลกๆนั้นก็ด้วยฉันเริ่มคิดว่านั้นเป็นแค่สิ่งที่ฉันคิดไปเอง ฉันได้คุยกับแม่และพี่สาวของฉันแต่ว่าแม่ของฉันดูจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ แต่แม่บอกฉันแค่ว่าตัวเองแค่ปวดหัวนิดหน่อย ไม่เป็นอะไรหรอกฉันก็เลยไม่ได้อะไรมากนักแต่ทว่าพี่สาวของฉันดูจะลุกลี้ลุกลนมาก พี่ฉันชี้ไปทางหน้าต่างแต่ว่าฉันก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไร
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments