ผีต้นมะม่วง

เด็กชายบี เป็นเด็กที่อยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีพี่น้องสองคนและอยู่กับพ่อและแม่ บีไม่ค่อยพูดจากับใครเอาแต่อยู่ในบ้านเพื่อนๆที่อยู่บ้านใกล้ๆก็มาชวนไปเล่นตามประสาเด็กแต่บีก็ไม่สนใจ จนมาวันหนึ่งมีพี่สองคนที่อยู่บ้านข้างๆ ผู้ชายชื่อเข้มผู้หญิงชื่อโจ๊กอายุราวๆเดียวกันซึ่งห่างจากบีประมาณสี่ปี ซึ่งบียังอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่4 ส่วนพี่สองคนนั้นอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่2

เข้ม

"บีๆไปปันจักรยานกันไหมพี่โจ๊กก็ไปด้วยนะ"

​

บี

"ไปปั่นจักรยานแถวไหนครับผมไปด้วยคนสิ"

โจ๊ก

"ก็ว่าจะปั่นจักรยานรอบหมู่บ้านนี่แหล่ะไปๆเดี๋ยวค่ำซะก่อน"

​



ทั้งสามคนก็ได้ปั่นจักรยานรอบหมู่บ้านจนมาได้ครึ่งทาง เส้นทางนั้นจะต้องผ่านวัดในหมู่บ้านซึ่งเป็นวัดที่อยู่ติดกับโรงเรียนที่ทั้งสามคนนั้นเรียนอยู่

​

บี​

"พี่...พี่...พักก่อนได้ไหมผมเหนื่อยหิวน้ำด้วยไม่ไหวแล้ว"

​​​เข้ม

"ปั่นได้ครึ่งทางก็เหนื่อยแล้วอ่อนจริงๆเลย...เองเอาไปอีกนิดเดียวก็ถึงโรงเรียนและ ไปกินน้ำที่โรงเรียนกัน"

โจ๊ก

"เออเราว่ารีบไปเห่อเดี๋ยวมันจะมืดค่ำเอา"

แล้วเด็กทั้งสามก็ได้ผ่านประตูวัดทิศเหนือแล้วออกก็ปั่นจักรยานผ่านพระพุทธรูปองค์ใหญ่

​



​

บี

"พี่...พี่...เอ่อ...คือว่าแถวนี้ดูหน้ากลัวเนาะ ผมว่าพระอาทิตย์เริ่มตกแล้ว..เอ่อ.จะไม่มีแสงแล้ว..."

เข้ม

"อะไรของเองว่ะเดียวก็บ่นหิวน้ำเหนื่อยข้าจะปล่อยให้เองนอนซะเลยดีไหม"

โจ๊ก

"เอาน่าน้องมันยังเด็กดูแลมันหน่อย มาเดี๋ยวพี่อยู่ข้างหลังเอง บีอยู่ตรงกลางนะ"

บี

"ครับพี่"

เมื่อทั้งสามคนมาถึงโรงเรียนแล้วก็ได้ไปยังตู้กดน้ำของโรงเรียนดื่มจนอิ่ม ทั้งสามคนก็รีบปั่นออกจากจุดนั้น และในขณะเดียวนั้นเอง ได้มีลมพายุพัดมาตรงจุดที่ทั้งสามยืนอยู่จนทั้งสามคนนั้นต้องเอามือปิดหน้าปิดตาเพราะว่าพายุขนาดเล็กนั้นได้พัดฝุ่นเข้ามาด้วย แต่ก็แป๊บเดียวพายุก็หายไป จากนั้นทั้งสามคนได้ปั่นผ่านหน้าต้นมะม่วงต้นใหญ่ซึ่งอยู่กลางโรงเรียน ต้นมะม่วงนั้นใหญ่เท่ากับสี่คนโอบได้เลยครับ ประวัติความเป็นมายังไงไม่ทราบนะครับ แต่ว่าต้นมันใหญ่จนปกคลุมบริเวณอาคารเรียนหนึ่งอาคารเรียนได้เลยละครับ

​



ทั้งสามคนก็ได้ออกจากประตูโรงเรียนแล้วก็หยุดอยู่หน้าประตูโรงเรียน

เข้ม

"เอ่อ...พึ่งนึกขึ้นได้ว่าอยากลองอะไรสักอย่าง"

โจ๊ก

"ลองอะไรเข้ม"

เข้ม

"ก็เราไปบวชภาคฤดูมาใช่ป่ะ อยากจะลองคาถาเรียกผีที่ไปเจอตอนไปทำความสะอาดในกุฎิไม้เก่า เป็นหนังสือเก่าๆ แต่พออ่านได้ลองดูไหม"

โจ๊ก

"เห้ย...จริงหรอเข้มไม่น่าเชื่อ"

​

บี

"พี่..พี่..จะเรียกผีมาหรอผมกลัวนะ"

โจ๊ก

"หนูไม่ต้องกลัวนะบีมีพี่อยู่ทั้งคน ไอ้เข้มมันขี้โม้ไม่จริงหรอก"

เข้ม

"เอ่อ..ค่อยดู...จากนั้นเข้มก็ได้ประนมมือบ่นพึมพำพึมพำสักพักหนึ่ง  นั้นไงตรงนั้น"

พูดไม่ยังทันขาดคำเข้มก็ชี้ไปในโรงเรียน เมื่อบีหันไปตรงจุดที่เข้มชี้ ซึ่งก็คือต้นมะม่วงกลางโรงเรียนบีถึงกับอึ้งในสิ่งที่บีเห็น ผู้หญิงสูงตัวยาวเท่ากับลำต้นของต้นมะม่วงซึ่งสูงเท่าตึกสองชั้นผมยาวแขนยาวแล้วก็ชี้นิ้วมาทางบี แล้วพูดว่า"ออกมาแล้วนะ"แล้วก็หัวเราะฮาๆ...ฮาๆ...

​



บี

"ผะผะผะ...ผี..พะพะพี้พี่..."

ในขณะที่บีกำลังหันไปหาพี่ๆ บีได้เห็นพี่เข้มพี่โจ๊กปั่นหนีบีอย่างสุดแรง

บี

"พี่....รอผมด้วยโห้...ไม่รอผมเลย พี่หยุดก่อนผมปั่นไม่ไหวแล้วรอผมก่อน"

เข้ม

"เห้ยหยุดรอไอ้บีก่อน เห็นไหมเชื่อหรือยังบอกแล้วไงว่าของจริง"

โจ๊ก

"ใครจะไปรู้ว่ะว่าผีมีจริง...เต็มเต็มเลยน่ากลัวมากเลยไม่คิดว่าจะเรียกมาได้ป่ะ ไปกันเถอะกลับบ้านกันคงไม่มีอะไรแล้วแหละ บีหนูอยู่ข้างหน้าเลยจะได้ไม่ต้องกลัว อย่าไปบอกแม่เองนะเดี๋ยวพวกพี่จะโดนด่าเอา"

​

บี

"ครับผมกลัวมากเลยรีบกลับเถอะครับ"

หลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่เรียกว่าผีนั้นทุกคนก็เก็บเรื่องเป็นความลับซึ่งก็กลัวผู้ใหญ่ท่านจะว่าเอานั้นแหละครับ

สวัสดีครับ เรื่องของต้นมะม่วงนี้ก็ยังไม่มีใครพบเจอวิญญาณของต้นมะม่วงแต่อย่างใดครับ มีการบอกเล่าถึงต้นมะม่วงต้นนี้จากทางแม่ของบีเอง

​



แม่บีเล่าว่าเมื่อสมัยก่อนตอนที่แม่บียังเป็นเด็ก  ต้นมะม่วงต้นนี้ยังเป็นต้นเล็กๆอยู่เลยครับ  ต่อมาแม่บีก็ได้เข้าสู่วัยรุ่น ทางหน่วยงานก็ได้มีการสร้างโรงเรียน ที่อยู่ข้างวัดแห่งนี้เป็นโรงเรียน ต้นไม้ต้นนี้ก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยมา 

บีได้เข้าสู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ในโรงเรียนก็ได้จัดกิจกรรมวันสำคัญ มีการเล่นกีฬาชิงเงินรางวัล ทางคุณครูของบีได้ให้พวกเพื่อนๆของบีทั้งหมดมาช่วยงานคุณครู

​



เพื่อที่จะได้จัดงานให้ทันก่อนถึงวันงาน ครูเลยไหว้วานนักเรียนชายห้องของบีและอีกห้องหนึ่งมานอนที่โรงเรียน  เผื่อว่าจะมีใครมาขโมยของ

หลังจากเลิกเรียนบีก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมสำภาระเพื่อที่จะไปนอนที่โรงเรียน เสร็จแล้วบีก็ออกเดินทางจากบ้านไปโรงเรียนระยะทางก็ประมาณ3กิโลด้วยจักรยานของพ่อ

ปั่นไปถึงโรงเรียนพระอาทิตย์ก็เริ่มคล่อยตกพอดี บีก็ได้ไปพบเพื่อนๆที่มาถึงกันก่อนแล้ว บีและเพื่อนๆ ก็พากันปรึกษา ว่าพรุ่งนี้ใครมีหน้าที่อะไรกันบ้าง

​



หลังจากปรึกษาเสร็จแล้วหัวหน้าห้องก็พูดมา

"เห้ยๆตอนเย็น กูเห็นครูสังคมดื่มเหล้าเหลือว่ะ อยู่แถวโต๊ะหินอ่อนข้างต้นมะขามมีใครจะไปเอามากินไหม"

​



บีได้ยินก็รีบเสนอตัวเองกับเพื่อนอีกคนไปเอาเหล้าขวดนั้นมา เพื่อนบีไปด้วยกันชื่อหิน หินเป็นเพื่อนสนิทกับบี ก็พากันออกจากห้องวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นห้องที่พักกันอะนะครับ 

ทางเดินค่อนข้างที่จะมืด หินได้เตรียมไฟฉายมาพอดี 

​



หิน

"บีกูว่ามันน่ากลัวอยู่นะ "

บี

"จะกลัวทำไมวะเรามาสองคนไฟฉายก็มีตรงต้นมะขามก็มีไฟ แค่ตรงช่วงนี้มันมืดเอง"

หิน

"เออ กูไม่ได้กลัวกูกลัวมึงวิ่งหนีมากกว่า  มึงชอบเห็นผี ตลอดเลยนี้"

บี

"เออ อย่าพึ่งพูดเลยรีบไป"

ในขณะนั้นลมก็พัดแรงความเย็นก็เข้ามา ทำให้บีกับหินถึงกับมองหน้ากัน แล้วทั้งสองก็เดินมาถึง ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียง ปัง...ปัง...บีกับหินถึงกับตกใจ 

​



บี

"อะไรว่ะ เสียงอะไรอ่ะ"

หิน

"อ่อเสียงลูกมะม่วงตกใส่โรงจอดรถ ทำเอาตกใจหมด เจอไหมล่ะเหล้าอะ"

บี

"เออ...เจอแล้วแม่งอยู่ใต้กระถางต้นไม้ กูว่าแล้วหายังไงก็ไม่เจอ"

หิน

"ป่ะ เดียวพวกมันหาว่าเราไปนาน"

ทั้งสองก็ได้กลับไปยังที่พัก พอถึงหน้าห้องแล้วบีกำลังจะบิดลูกบิดประตู  บีและหินก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากทางที่พวกเค้าไปหยิบขวดเหล้ามา บีก็หันไปยังต้นเสียงนั้น  

บีถึงกับตกใจตาค้าง สิ่งที่เค้าเห็นเป็นผู้หญิงชุดขาว เหมือนกับเมื่อ4ปีที่แล้วเลย แต่ถ้าว่าหินกำลังจะหันไป บีที่ได้สติกลับมาก็ได้ดึงแขนของหินเข้าไปในห้อง

หินก็ได้ถามบีว่า "เสียงอะไรใครหัวเราะ"

บี 

"เสียงหัวเราะหรอ ก็ผีอ่ะดิ "

หิน

"กูกำลังหันไปมองเลยแม่งดึงกูซะก่อน"

บี

"ก็ไม่อยากให้มึงเห็นมันน่ากลัวมาก"

ทั้งสองก็นำเรื่องนี้มาเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนๆก็สนใจกันใหญ่ นำเรื่องผีแต่ละคนมาเล่าสู่กันฟัง แต่บีก็ไม่มาร่วมวงกับเพื่อนๆด้วย เพราะว่าบียังไม่หายกลัวกังเหตุการณ์ที่เห็น   

พอเช้ามาก็ได้แยกย้ายกันกับไปบ้านเพื่อที่จะมาโรงเรียนอีกครั้ง สิ่งที่บีเห็นก็ยังไม่ทราบว่าผีผู้หญิงในชุดขาวนั้นเป็นใคร แล้วต้องการอะไรจากบีกันแน่

​



TBC.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***