หมู่บ้านอาถรรพ์

หมู่บ้านแห่งนี้สมัยก่อนยังไม่มีใครมาอยู่อาศัย  เป็นป่าหนาทึบมีเขาสองลูก มีลูกเล็ก และลูกใหญ่สัตว์ป่ามากมายมีแม้กระทั้งเสือ  ก่อนที่จะมีคนมาอาศัยเพื่อตั้งรกราก จนมาถึงปัจจุบันนี้ 

​



แม่บีเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนแม่ยังเด็กเล็กวิ่งเล่นซนตามประสาเด็ก ก็ได้มีเพื่อนมาแกล้งหลอกผีว่า

"ผีเก้าท่อนมาแล้ว  ผีเก้าท่อนจะมาหลอกเอานะ ไม่กลัวหรอ "

คือเรื่องผีเก้าท่อนแม่บีก็เคยได้ยินมาตั้งแต่เล็กแล้ว แต่ก็สงสัยว่ามีจริงไหม เห็นว่าสมัยก่อนมีการฆ่าหั่นศพหั่นเป็นชิ้นๆ มีทั้งหมดเก้าชิ้น  

เมื่อคนที่ตายไปผีหรือวิญญาณ ที่จำหน้าคนที่ฆ่าตนไม่ได้ก็คอยตามหลอกหลอนชาวบ้านที่ผ่านไปมา จุดที่โดนฆาตรกรรมหั่นศพนั้นอยู่ตรงบริเวณระหว่างเขาลูกเล็กและเขาลูกใหญ่ ก็คือซอกเขานั้นแหละครับ  บางทีคนร้ายก็เอาคนมาฆ่าแถวนี้ ในสมัยก่อนจะเป็นทางเกวียนทางวัวควายเดิน ไฟในสมัยก่อนยังใช้ตะเกียงเจ้าพายุกันอยู่เลย  ไม่มีไฟฟ้าอย่างปัจจุบันแบบนี้

ถ้ามีการเดินทางตอนกลางคืนก็จะมีโจรมาปล้นอันตรายแทบจะทุกๆด้าน ตำรงตำรวจก็ยังเข้ามายังไม่ถึง คนในหมู่บ้านแห่งนี้ก็มีแค่ระวังภัยกันเองผู้ชายก็มีเยอะๆไว้ดีกว่า เพราะว่าพวกโจรจะได้ไม่กล้าเข้ามาปล้นชาวบ้าน

แม่บีเล่าให้ฟังอีกว่าเขาลูกใหญ่แท้ที่จริงแล้วเป็นเมืองลับแลมีประตูทางเข้า  บีก็เลยถามแม่ว่า

"แม่รู้ได้อย่างไรว่ามีประตูเมืองลับแล"

  แม่บีนั้นก็ตอบว่าไปฟังมาจากหลายๆคนเล่าให้ฟัง  แต่แปลกนะที่เค้าพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ามีเมืองแห่งนี้อยู่จริง

เมืองลับแลแห่งนี้เป็นเมืองของท่านท้าวผาแดง และมีเมืองน้องชื่อท้าวผาเงิน สดีมีทีท่าทีที่ทาสมุทรสงครามองเมืองนี้ปฎิบัติเหมือนกันนั้นก็คือถือศีลอย่างเคร่งครัด เขาลูกใหญ่เป็นเมืองของท้าวผาแดง ส่วนเขาลูกเล็กจะเป็นท้าวผาเงินเป็นคนปกครอง

สองเมืองแห่งนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองลับแล ยากที่คนธรรมดาอย่างเราๆจะเห็นได้ต้องเป็นคนที่มีบุญมีบารมีสูงมาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครเห็นนะครับ ป้าของบีมีชื่อว่าป้าเยื้อน  ป้าเยื้อนแกเป็นคนที่อยู่เฉยๆเป็นไม่ได้นะครับเพราะท่านชอบไปหาผักหาหญ้าบางทีก็ไปหาหน่อไม้ เพื่อที่จะนำมาประกอบอาหารในครอบครัว  

ในช่วงที่ป้าเยื้อนเริ่มเข้าสู่วัยชราแล้วท่านก็ยังไปหาผักหาหน่อไม้เหมือนเช่นเคย แต่ว่าบรรดาลูกๆของป้านั้นก็ต่างเห็นพ้องกันว่าจะขอให้แกหยุดอยู่บ้านเพราะว่าท่านแก่แล้วสายตาก็ไม่ค่อยดี  อยากให้ท่านอยู่บ้านเลี้ยงหลานดีกว่าไม่อยากให้แกขึ้นเขาไปคนเดียว ป้าแกก็ไม่ได้ขัดอะไรจึงยอมทำตามที่ลูกบอก

ป้าเยื้อนเคยเล่าให้ฟังว่าวันนั้นไปหาหน่อไม้ได้มาก็สี่ห้าหน่อกำลังเดินกลับลงเขา ทางลงก็ค่อนข้างร่าชันท่านก็จับต้นไม้มาเรื่อยๆจนมาถึงตีนเขา ปรากฏว่าทางลงเขาไม่ใช่ทางไปบ้านของแก แต่เป็นเมืองๆหนึ่งซึ่งสวยงามมากประตูเป็นทองกำแพงเป็นเงินประดับไปด้วยเพชรนิลจินดา ป้าก็ถึงกับอึ้งไปเลยว่าตนมาโผล่ที่นี้ได้อย่างไร

หลังจากนั้นป้าเยื้อนก็ได้ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา ไม่ได้มีแค่ป้าของบีที่เห็นนะครับยังมี อาสง่าเพื่อนของพ่อบีเล่าให้ฟังตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ อาสง่าได้เล่าว่าวันนั้นอาได้ไปทำส่วนที่ตีนเขา ในช่วงที่อาสง่าพักเพื่อให้หายเหนื่อยได้มีผู้หญิงคนหนึ่ง โผล่มาด้านจากหลัง  ถามว่ามาทำอะไรทิศง่า อาก็ตกใจว่าใครมาเรียก พอหันไปก็เป็นผู้หญิงอายุราวห้าสิบกว่าเห็นจะได้  

อาก็ตอบไปว่า

"ฉันมาไถที่เตรียมดินที่จะจะปลูกข้าวโพดจ้ะ แล้วมาจากบ้านไหนล่ะ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเลย"  ผู้หญิงคนนั้นก็ตอบว่า 

"ฉันมาจากบ้านใต้ พอดีฉันมาดูไร่ของฉันแถวนี้น่ะจ้ะ"   อาสง่าก็ไม่ได้เอะใจอะไร แต่ทว่าที่น่าแปลกใจก็คือผู้หญิงคนนั้นพูดจาท่าทางนิ่งๆ เสียงที่เปล่งออกมาเย็นยะเยือกจนน่าขนลุก แถมร่างกายก็ไม่ขยับไปไหน

สักพักผู้หญิงคนนั้นก็ยื่นทองออกมาให้  เป็นสร้อยทองหลายเส้น แต่อาก็ไม่ได้สนใจเพราะว่าไม่ใช่ของๆตนจึงบอกไปว่า

"ให้ฉันทำไมจ๊ะ? ฉันไม่เอาหรอกจ้ะ ไม่ใช่ทองฉัน เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว" พออาหันหน้าหนี แล้วหันกลับมาอีกทีผู้หญิงคนนั้นก็หายไปแล้ว  แต่ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะหายไป อาสง่าได้สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีขา ตอนแรกก็ไม่เห็นหรอกเพราะว่ามีหญ้าคาบังไว้อยู่ แต่มีจังหวะที่ลมพัดมาแรงๆ  หญ้าคาจึงปลิวไวไปตามสายลม ทำให้อาสง่าเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีเท้าเหยียบพื้นเลย 

และมีอีกช่วงหนึ่งก่อนที่อาสง่าท่านจะจากไป ท่านก็มาเล่าเรื่องราวอีกเรื่องหนึ่งให้ฟังว่า ก่อนที่อาสง่าจะเข้าโรงพยาบาล วันนั้นท่านได้ไปที่นา แล้วเอารถไถคู่ใจไปด้วย อาสง่าบอกว่าจู่ๆได้มีงูตัวดำลำตัวเท่าแขน เลื้อยผ่านรถไถของอาสง่าไปแล้วจู่ๆรถไถก็ดับไปเองซึ่งรถของอาก็ยังใหม่ๆไม่เคยงอแงมาก่อนแล้วจะมาดับเอาอะไรตอนนี้

อาสง่าได้ลงไปดูรถไถว่าสาเหตุเกิดจากอะไร อาสง่าได้พิจารณาดูแล้วก็ไม่มีอะไรเสียเลย แต่อยู่ดีๆรถไถของอาก็สตาร์ทติดเองและขยับเองจึงทำให้หัวของอาได้ฟาดเขาให้กับตัวรถไถอย่างจังจนทำให้อาสง่าสลบไป ฟื้นตัวอีกทีก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว   

พ่อของเจ้าบีได้ไปเยี่ยมอาสง่า ซึ่งอาก็เล่าเรื่องที่ตัวเองไปเจอมาให้พ่อฟังว่า

ช่วงที่อาหลับไปไม่แน่ใจว่าเป็นความฝันหรือเป็นวิญญานของตนเองที่ออกจากร่างกันแน่ อาได้เล่าว่าได้เดินทางไป ณ ที่แห่งหนึ่ง อาบอกว่าตอนที่อาสลบไปนั้นตนเองได้ไปโผล่ที่แห่งหนึ่ง เป็นประตูวังขนาดใหญ่มาก ประดับไปด้วยเพชรนิลจินดาทองคำระยิบระยับสวยงามมากๆ  

คืออาสง่าก็ยืนรออยู่ข้างหน้าปากทางเข้าเมืองมีคนหลั่งไหลกันเข้ามาเรียงแถวเป็นระเบียบส่วมชุดขาวห่มขาวกันทั้งหมด เมื่ออาเห็นดังนั้นแล้วอาสง่าจึงเดินตามเค้าเข้ามา  แต่ยังไม่ทันได้ข้ามประตูมาเลย  ได้มีเสียงตะโกนเข้ามาจากด้านในประตู่ก่อน

  "อ้าวเองมาทำไม ยังไม่ถึงเวลาของเอง กลับไปก่อน "  สิ้นเสียงนั้นเองอาสง่าก็ได้ตื่นขึ้นมาที่โรงพยาบาลนี้เอง  จึงได้มาเล่าให้พ่อเจ้าบีฟังนั้นเองครับ

วัดในหมู่บ้านของบีแห่งนี้เป็นวัดชื่อดังและมีเจ้าอาวาสที่ชาวบ้านเคารพนับถือเป็นอย่างมาก ลูกศิษย์ลูกหาของหลวงปู่ก็มีเยอะแยะมากมาย เป็นที่พึ่งแกเหล่าสัตว์ทั้งหลายที่หลวงปู่ได้เลี้ยงไว้ในวัด  มีอยู่ครั้งหนึ่งหลวงปู่ท่านได้นั่งสมาธิจนสงบนิ่งได้เกิดความมหัศจรรย์เหมือนมีคนมาเรียกหลวงปู่

"นมัสการท่านแด่ผู้เจริญธรรม เราขอนิมนต์ท่านไปยังเมืองของเราได้หรือไม่ " หลวงปู่ก็ได้ตอบรับคำเชิญ

จิตของหลวงปู่นั้นได้ไปพบกับชายคนนั้นที่เรียกหลวงปู่ไป มีรูปร่างงดงามราวกับเทวดา ชายคนนั้นกล่าวกับหลวงปู่ว่า พระผู้เป็นเจ้าโปรดตามข้าพเจ้ามาด้วยเถิดหลวงปู่ท่านก็พยักหน้า ชายคนนั้นได้พาหลวงปู่เข้ามายังเมืองที่เต็มไปด้วยเงินทองเพชรนิลจินดาประดับมากมาย คนแถวนั้นส่วมชุดขาวมานั่งรอหลวงปู่เป็นทาง...ยาวจนสุดถึงในวัง  หลวงปู่ท่านก็ตามชายคนนั้นไปยังวังที่สวยงามสง่า  เห็นแบบนี้ใครละที่สร้างเมืองแห่งนี้ได้ แต่คงไม่ใช่ฝีมือของมนุษย์แน่

ในขณะที่หลวงปู่ท่านได้เข้ามานั่งที่ชายคนนั้นได้จัดเตรียมไว้  หลวงปู่ท่านก็นึกสงสัยว่าชายคนนั้นเป็นใครกันแน่ 

"พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้านั้นเป็นเจ้าเมืองลับแลแห่งนี้ มีนานว่าผาแดง ข้าพเจ้ามีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนามานานแล้วจึงได้เชิญพระผู้เป็นเจ้ามาเทศน์สอนธรรมให้แก่เราและประชาชนของเราได้เห็นธรรมด้วยเถิด หลวงปู่ก็รับคำขอของเจ้าเมือง 

หลวงปู่ได้สอนธรรมเป็นอันเสร็จและได้ปรึกษากับเจ้าเมืองว่าอยากจะให้หลวงปู่สร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่บนเมืองแห่งนี้เพื่อที่จะได้สักการะบูชาเป็นอนุสรณ์ของพุทธศาสนาสืบต่อไป  ......

......................จบแล้วครับ......................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***