แฟนคนปัจจุบันของต้นน้ำ

จากใจผู้เขียน เสน่หาเทวาราช

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่แต่งขึ้นตามจินตนาการทั้งสิ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

กริ๊ง กริ๊ง!!!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นข้างตัวของชายหนุ่มคนหนึ่ง

"โทรมาทำไมแต่เช้าโว้ย!"ชายหนุ่มเกรี้ยวกราด แต่ก็ต้องจำใจหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมากดรับสาย

"ที่รัก ตื่นรึยังครับ เดี๋ยวสายเอานะ"เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมาผ่านสายทางโทรศัพท์ และใช่นั่งคือแฟนของชาย หนุ่มคนนั้น

ชายหนุ่มคนที่พูดถึงนั่นหน่ะ คือผมเอง อ๋อ! ลืมแนะนำตัวไปเลย ผมชื่อ ต้นน้ำ แล้วคนที่โทรมาปลุกผมเมื่อกี้หน่ะ ชื่อ เซย์ แฟนผมเองครับ ผมกับเซย์คบกันมาได้2ปีกว่าๆแล้ว ถือว่าเป็น2ปีที่มีความสุขมาก แตความสุขของผมของอยู่ได้อีกไม่ถึง2วันแล้วสิ เพราะแฟนชองผมจะต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ4ปีแหน่ะ หวังว่าเวลาจะไม่ทำให้ใจคนเราเปลี่ยนไปหรอกเนอะ

"ตื่นแล้วครับๆ"ผมเอ่ยพร้อมเสียงงัวเงียออกมา

"ผมปลุกเธอรึเปล่าครับ?"เขาถามย้ำกลับมา

"เปล่าๆๆ ไม่ได้ปลุก ผมตื่นนานแล้ว"ผมโกหกหน้าตายเพราะกลัวเสียฟอร์มทั้งๆที่เสียงผมออกอาการซะขนาดนั้น

"ฮ่าๆๆๆ ครับๆ แล้วไหนว่าจะมาทำเข้าช้าวให้ผมทานครับ นี่7:30แล้วนะครับ ผมจะไปเรียนสายเอานะฮ่าๆๆ"เซย์พูดอย่างติดตลก

"ห๊า??"ผมตอบกลับไปด้วยเสียงมึนงง ผมไผสัญญาตอนไหน จำไม่เห็นได้เลยสักนิด

"ว่ายังไงครับตัวเล็ก จะเบี้ยวสัญญากันรึยังไง?"เค้าตอบกลับมาด้วยเสียงอ้อน แหวะ นี่มันเสียงอ้อนตรงไหนกันเสียงนี่มันล่อกันมากกว่า

"ไม่เบี้ยวครับ 30นาทีถึง"ผมตอบไปลวกๆพร้อมกับกดวางสายไปทันที

30นาทีต่อมา

ก๊อกๆๆ "พี่เซย์ครับผมถึงแล้ว"

แกร็ก!

"มาตรงเวลาดีนะเรา มานี่มาเข้าบ้านมาก่อน"พี่เซย์มีบ้านส่วนตัวขนาดเล็กๆ2ชั้น เป็นบ้านของคุณพ่อเขา แต่ตอนนี้คุณพ่อยกให้พี่เซย์แล้ว พี่เซย์เป็นพวกลูกคนรวย พี่เซย์เป็นพวกคุณหนูไฮโซที่ถึงขั้นที่ว่าชี้นิ้วสั่งอยากได้อ่ะไรก็ให้ได้ พี่เซย์อยู่บ้านหลังนี้ตัวคนเดียว เพราะพ่อไว้ใจพี่เขาว่าจะไม่โดดเรียนหรือไปมั่วสุมที่ไหน

พ่อของพี่เซย์เป็นเจ้าของธุรกิจนำเข้าและส่งออกสินค้าทางการเกษตร พี่เซย์เป็นลูกชายคนเดียวที่จะได้บริหารธุรกิจต่อจากพ่อ และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้พี่เขาต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเพื่อศึกษานำความรู้มาบริหารธุรกิจต่อจากพ่อนั่นเอง แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ผมยอมคบกับเขาเพราะเงินหรอกนะ ผมคบกับเขาเพราะรักมากกว่า

ผมก้าวเข้าไปในบ้านของแฟนหนุ่ม ลมเย็นปะทะตัวผมเข้าจังๆ ที่บ้านพี่เซย์เปิดแอร์เย็นฉ่ำทั้งบ้าน ผมสั่นด้วยความหนาวจนขยับตัวไปไหนไม่ถูก

พรึ่บ!

พี่เซย์สวบกอดผมจากด้านหลัง

"หนาวมั้ย? อยากให้พี่กอดรึเปล่า"

นี่ผมโดนล่อเข้ากรงเสือชัดๆ!!

"พ..พ..พี่เซย์ปล่อยผมนะ!"ผมพยายามผละร่างออกไป แต่เหมือนจะไม่เป็นผล เพราะพี่เซย์ตัวใหญ่กว่าผมมาก

ฟอดด

เสียงหอมแก้มฟอดใหญ่จากร่างหนาที่ดูเหมือนจะเอ็นดูผมเต็มที

"พ..พี่เซย์ครับ ผมยังไม่18นะ ผม17อยู่เลย"ผมพูดด้วยเสียงสั่น เด็กมอ5คนนึงต้องมาเจออ่ะไรแบบนี้แล้วงั้นหรอ

"แล้วยังไง"พี่เซย์ตอบน้ำเสียงนิ่งกลับมา

"ปล่อยผมนะ!! พี่จะทำอ่ะไร!!"ผมเบ่งเสียงเล็กๆกลับไปหวังให้อีกฝ่ายได้หยุดฉะงัดบ้าง

"ฮ่าๆพี่ไม่ทำอ่ะไรเราหรอกคนดี"เขาผละกอดก่อนที่จะจับผมหมุนตัวไปหาเขา แล้วย่อลงให้ส่วนสูงเราเท่ากัน ผมเห็นหน้าชัดๆแบบนี้ของพี่เซย์แล้วใจจะวาย คนบ้าอ่ะไรหล่อคมขนาดนี้กันนะ?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***