ตอน อุบัติเหตุ

จนหนีออกทางหน้าต่าง และยังมีคนตามมาอยู่

ชายแปลกหน้าได้พูดออกมาว่า พวกมึงมิมีวันได้พลานนี้ไปแน่ ชายชาติทหารเยี่ยงกูมิเคยเกร็งกลัวคมดาบ กูสาบานว่ากูจะปกป้องด้วยชีวิตของกู

ฆ่ามัน!!! ชายแปลกหน้าสู้จนเลือดหยดสุดท้าย

ก่อนตายชายแปลกหน้าพนมือแล้วได้พูดว่า ไอ้ใบละอายใจยิ่งนัก ที่มิอาจรักษาของสำคัญ และทำงานใหญ่ ให้สำฤทธิ์ผล อึก จึงขอภาวนาด้วยดวงจิต โปรดมอบหน้าที่สำคัญนี้ให้แก่ผู้มีบุญญาปราบ พวกทรยศ ให้หมดสิ้น ไปจาก แผ่นดินนี้

ด้วยเถิด จบคำพูดของนายใบ คำขอของนายใบก็เป็นจริงลมเริ่มแรงเพิ่มตอบว่าคำขอของเจ้าสำเร็จแน่นอน ดวงจันทร์เริ่มแปล่งประกาย

และเมยได้ขับรถมาด้วยความประมาท

และประตูข้ามมิติก็เปิดขึ้นส่งนายใบมากลางถนนและยังเป็นถนนที่เมยกำลังขับรถมาด้วยความเร็ว

เฮ้ยยย!!!! โคร้มม!!! เมยได้หักหลบแต่ไม่เป็นไรเพราะเมยใส่หมวกกันน็อคอยู่ เมยไม่ได้สลบเธอตื่นมาและเห็นนายใบยืนมองอยู่ อึกเจ็บชิบหายเลย

นายใบเดินเข้ามาหาและจ้องเมยไม่หยุดและเมยมองกลับ และเห็นพลาน เห้ยย ด้วยความที่ใบตกใจเลยตีเมยด้วยความแรงทำให้เมยสลบไป

ใบได้เดินหนีและเจ็บปวดบาดแผลของเค้าใหญ่และเค้าทรมานจนตรอมใจตายที่ต้นไม้พร้อมกับพรานที่เค้าถืออยู่

เมยได้เห็นอดีตเห็นตัวเองอยู่ที่ใดก็ไม่รู้ เมยเห็นไพร่และเมยก็เห็นตัวเองใส่ชุดไทยกำลังร้อยมาลัยเมยจ้องแม่หญิงคนที่เหมือนตัวเองไม่หยุดด้วยความสงสัยและพ่อแม่ของเมยก็อยู่ที่นั้น พ่อ!! แม่!!

55555พ่อคะ ........ แม่คะ พ่อ~ เมยเรียกอยู่นานทั้งตะโกนก็แล้วแต่พ่อกับแม่ไม่ได้ยินเลยสักนิดเหมือนกับว่าเมยไม่มีตัวตนสำหรับพวกเค้า

อะไรเนี้ย..... ทุกคนไม่เห็นหนูจริงๆหรอค่ะ

เมยสำรวจทั่วทั้งบ้าน แต่ก็แปลกเพราะบ้านเป็นบ้านเรือนไทยทั้งหมด

ทันใดนั้นได้มีชายหนึ่งออกมาจากห้องและหันมาสบตากับเมยและเดินมาหาเมยและยิ้มใส่อย่างอ่อนโยน เมยเขินอายและเค้าทำท่าจะจับหน้าเมย

แต่กลับไปลูบกรงนกซะงั้น เมยลืมตาด้วยความแปลกใจและทำท่าทางให้เค้าเห็นแต่เค้ากลับไม่เห็น

เมย! เสียงเรียกออกมาจากที่ใดก็ไม่รู้เมยหันมาหาเสียงแต่ไม่เจอใคร

ไอ้เมย! ไอ้เมย! ทันใดนั้นเมยก็ตื่นจากฝัน

และคนที่อยู่ต่อหน้าเมยก็คือจาจาง จาจางทำท่าจะจูบเมยเมยดันหน้าจาจางออกแล้วด่า ทำไรของแกว่ะเดียวปะต่อยหน้าเลยนิ เมยลุกขึ้นนั่ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





