G B D

1 มันคุ้นๆหรือว่า

ในโลกแห่งนี้ เกมยอดฮิดก็จะขาดเกม G B D ไปไม่ได้เลยล่ะ

เกม G B D เป็นเกมยอดนิยมอันดับต้นๆเลยก็ว่าได้ เกม G B D เป็นเเนวผจญภัย ฟาร์มของเก็บเวเวลตามปกเหมือนเกมผจญภัยทั่วๆไปนั่นแหละ

เรื่องมันมีอยู่ว่า มี เด็กหนุ่มคนหนึ่งเขาชื่อว่า เมพ วัย 14 ปี เขาติดเกม G B D มากจนทำให้แม่ของเขาบ่นเป็นประจำ

'' นี้เมพ ช่วยแม่ทำงานบ้างก็ได้นะ '' แม่ของพูดด้วยความเบื่อหน่าย ที่ต้องพูดทุกๆวัน แต่ เมพก็ไม่เคยจำเข้าสมองเลย

เมพตอบกลับมาว่า '' เออแม่ เดี๋ยวค่อยช่วยก็ได้ '' เมพพูดด้วยความเบื่อหน่ายและรำคาญแม่ของเขา

แม่เขาบอกกับเขาอีกครั้งว่า '' แม่ก็เหนื่อยเป็นนะ '' แม่เริ่มโมโหที่ เมพไม่ฟังเลยสักนิดมัวแต่เล่นเกม

แม่จึงดึงโทรศัพท์ของเมพมาจากมือของเมพ ทำให้เมพโมโหแล้วตะคอกใส่แม่ว่า '' แม่รำคาญว่ะ เลิกยุ่งกับชีวิตเมพได้ไหม !! ''

แม่จึงเงียบไปสักพัก และวิ่งออกไป เขานิ่งเงียบไปสักพักและเขาก็คิดสิ่งที่พูดไปเมื่อครู่ว่าเขาพูดแรงไปหรือป่าว แล้วเขาก็เบลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว เขาค่อยๆลืมตาแล้วก็เห็นว่าที่มันไม่คุ้นเลย มันเป็นป่าที่ไม่เหมือนป่าปกติ แล้วทันใดนั้นเขาก็สดุ้งอย่างตกใจเมื่อเห็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ตัวดำทะมึดหน้าตาเหมือมโดนอะไรกรีดมา มันจ้องมาที่เขาเหมือนอยากจะกินเขาทั้งตัว เขาไม่รอช้ารีบวิ่งอย่างสุดกำลัง อย่างไม่คิดชีวิตเช่นกัน

แต่สัตว์ประหลาดมันเห็นเขาวิ่งไปมันก็วิ่งตามไป มันวิ่งเร็วมาก เกือบจะตามเขาทันอยู่แล้ว แต่มีผู้ชายคนหนึ่งรุ่นราวคาวเดียวกับเขา

ร่ายคาถาอะไรก็ไม่รู้เพราะชายคนนั้นเขาพูดเบามาก หลังจากที่เขาร่ายคาถาเสร็จสัตว์ประหลาด ก็ค่อยๆสลายไปจนเหลือแค่แค่เคษฝุ่น

เล็กๆ แล้วชายคนนั้นก็เอ่ยพูดว่า '' ข้าชื่อ เหลิน ส่วน คนที่อยู่ข้างๆข้าชื่อ บูต '' ทันใดนั้นเขาก็หันไปเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุราวๆ

ก็ 12 ขวบ แล้วเล็ตก็เอ่ยถามเมพขึ้นว่า '' แล้วเจ้าล่ะชื่ออะไร ? '' แล้วเมพจึงเอ่ยตอบคำถามของ เหลินว่า เขาชื่ออะไร

'' ผมชื่อ เมพ '' แล้วเขาก็ทำหน้า งงๆ แล้วเอ่ยถามเมพว่า '' ทำไมเจ้าชื่อแปลกจัง '' เมพไม่พูดตอบอะไร เหลิงจึงเอ่ยพูดอีกครั้งว่า

'' ไม่เป็นไร เจ้าไปเมือง กับข้านะ ข้ากำลังจะกลับบ้านพอดี '' เมพได้ตอบรับเหลินไป

เมืองแห่งหนึ่ง

ผู้คนมากมายมีทั้งชายและหญิง เดินกันไปมาตรงทางเดินมีของแปลกๆขายอยู่พอสมควร

เมพแปลกใจอย่างมากเพราะ ที่โลกเดิมของเขาไม่มีแบบนี้เลย แต่เขาก็เอะใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมมันคุ้นๆตา

แล้วเขาลองคิดๆดูก็พบว่า มันเหมือนในเกมเมืองนี้เป็นเมืองที่ผู้เล่นเริ่มต้นจะได้มาทำเควสจนกว่าจะได้ 100แต้มถึงจะไปเมืองที่สูงขึ้นได้ คือเมืองที่ใหญ่และดูดีขึ้น เขาเหม่อไปสักพักเหลินพูดก็ไม่หายเหม่อ จนเหลินต้องเขย่าตัวของเมพแรงๆแล้วตะโกนว่า

'' เมพ !!!!!! '' เหลิงตะโกนจนคนที่อยู่แถวนั้นตกใจ เมพได้สติแล้วก็ตอบบเหลินว่า '' ป่าวไม่มีอะไร ''

เหลินพาเมพไปที่พักของเหลิน

ที่พักของเหลิง

เหลินเดินไปที่ห้องของเลินและบอกกับเมพว่า '' ตามข้ามา '' แล้วเมพก็เดินตามเลินไป ''นี้เมพ ไปเที่ยวที่ตลาดขายสัตว์เลี้ยงไหม ''

เมพตอบกลับไปว่า '' ไปสิ '' แล้วเลินก็พาเมพไปที่ตลาดสัตว์เลี้ยง

ตลาดสัตว์เลี้ยง

'' 074 '' แล้วพนักงานก็ดปิดประตูให้ทั้งสองเข้าไปในร้าน

ในร้านเหมือนคาเฟ่ และก็เหมือนร้านขายสัตว์เลี้ยงในคราเดียวกัน

ผู้ชายสูงอายุเอ่ยถามเหลิน ''เอาอะไรดีพ่อหนุ่ม ''

'' เอาสัตว์เลี้ยงให้คนนี้ '' ชี้ไปที่เมพ

'' รู้แล้วใช่ไหมว่า คิดแบบไหนมันจะได้แบบนั้น ''

'' ครับรู้แล้ว '' เขามองไปที่เมพ