

ภารกิจจีบรุ่นพี่

 

ช่วงกลางเทอมที่น่าเบื่อ

ตาต้า:โอเค

ไอ้ปรางมันบอกว่าไปรอที่สหกรณ์แล้ว

ไอ้ปิ่นก็อยู่

เนม:เค

รีบไปกันดีกว่า กูหิวแล้ว

ตัดไปตอนที่ทุกคนลงไปข้างล่าง

ตาต้า:เฮ้ย พวกมึง

ปิ่น:โห ช้ามากจ้า

ปราง:ดีค้าบบ พี่ๆ

ทำไมลงมาช้าจังค้าบ

ตาต้า:ก็แม่มนท์นางชวนคุยอะไรกันก็ไม่รู้

กูฟังจนจะหลับเลยนิ

ปิ่น:ไม่ไปซื้ออะไรกันอ่อ

ไม่หิวหรอ?

ตาต้า:พวกกูว่าจะไปกินข้าวโรงอาหารอ่ะ

ปิ่น:โห มาช้าจนคนเต็มโรงอาหารหมดแล้วจ้าา

ปราง:เออจริง

ไม่ได้กินหรอกวันนี้

ตาต้า:เอ้า?

งั้นก็ต้องกินมาม่าสหกรณ์อ่ะดิ

ปราง:ก็นั่นแหละ

ไปๆ รีบไปซื้อ

เดี๋ยวคนก็เต็มสหกรณ์อีกอ่ะ

พวกกูขี้เกียจรอแล้วนะเว้ย

หิววววว

ตาต้า:จ้าาๆ

เดย์:(เยี่ยมเลย)

(มาวันแรกว่าจะกินข้าวโรงอาหารสักหน่อย)

(ดันมาเปิดด้วยมาม่าซะงั้น)

(มองเห็นอนาคตเลย ว่าถ้าเรียนภาษาไทยกับครูมนท์เมื่อไหร่)

(ปล่อยช้าอีกแน่เลย)

เห้อ

ก้าว:มึงเป็นไรของมึงนิ?

เดย์:ห้ะ?

ก้าว:ถอนหายใจทำไม?

เดย์:อ่อ ไม่มีไร

ก้าว:เออ มึงก็แปลกเนาะ

เดย์:เรื่องของกูดิ //พึมพำ

ก้าว:? //ดันกลับมาหาเดย์

(เหมือนได้ยินมันพูด)

(มันพูดกับกูป้ะวะ?)

แล้วทุกคนก็ซื้อของเสร็จ

ปราง:นั่งที่ไหนอ่ะ?

ตาต้า:อ่าา...

ที่ห้องพวกกูก็ได้

ก้าว:เดี๋ยวนะ

นี่กูจะต้องเดินกลับขึ้นไปอีกแล้วหรอวะ?

ตาต้า:เออ

ก้าว:ชั้น3 เลยนะ?

เอาจริงอ่ะ

ตาต้า: //หันมามองก้าว

ตามนั้น

ก้าว:เฮือก

แล้วทุกวันก็ผ่านไปเรื่อยๆแบบเดิมๆทุกวัน

จนครูที่ปรึกษาเริ่มเห็นว่าพักเที่ยงเด็กนักเรียนจะเอาอาหารขึ้นไปกินบนห้อง

และบางคนก็ไม่ยอมเก็บ

หรือบางคนก็ทิ้งเรี่ยราดจนห้องรก แล้วก็ลำบากเวรประจำวัน

ครูจึงไม่ให้นักเรียนเอาของขึ้นไปกินบนห้อง

ทุกคนจึงต้องลำบากหาที่นั่งกินข้าว

ครูมนท์:ตามนี้นะคะนักเรียน

ห้าม! ใครเอาอะไรขึ้นมากินบนห้องอีกนะคะ

ครูไม่อยากให้ห้องรก

เข้าใจตรงกันเนาะ

ทุกคน:ครับ,ค่า

ครูมนท์:งั้นเชิญไปเรียนวิชาต่อไปได้เลยค่ะ

เดี๋ยวห้องอื่นเขาจะมาเรียนแล้ว

ตัดมาตอนเที่ยง

หน้าสหกรณ์

ตาต้า:แม่มนท์เขาบอกว่าไม่ให้พวกกูขึ้นไปกินบนห้องแล้วว่ะ

แม่ง เพราะพวกผู้ชายแหละพากันเอาของขึ้นไปกินแล้วยังพาเพื่อนห้องอื่นเข้ามาทำเสียงดังอีก

กินแล้วก็ไม่เก็บ แล้วก็พากันเล่นเกมเสียงดังด้วย

พวกกูเลยซวยไปด้วยเลยเนี้ย

โอ้ยย

ปราง:เอ้าหรอ

อืมม...

ปิ่น:เออ แล้วเราจะไปกินข้าวไหนวะ?

ข้างหอประชุมป้ะ

โต๊ะหินอ่อนเพียบ

ตาต้า:เออ

แล้ววันเวลาก็ผ่านไปแบบเดิมซ้ำๆ

แต่พวกเธอก็ยังกลับขึ้นไปกินข้าวบนห้องไม่ได้

พวกเธอเลยเปลี่ยนที่นั่งไปเรื่อยๆเพื่อให้ไม่เบื่อที่นั่งมุมเดิมๆ

ข้างสนามฟุตบอล

ตาต้า:เออ ตรงนี้ก็เย็นดี

คนไม่ค่อยเยอะด้วย

บางวันก็ศาลาชมพูข้างสนามบอล

ตาต้า:เชี่ย

วันนี้แดดแรงจัด

เนม:นั่งตรงศาลาชมพูเหอะ

ก้าว:เออ นั่งในร่มนี่แหละดี

เดย์:(แต่ในนี้ก็ร้อนเหมือนกันนะเนี้ย._.)

*คนนี้ที่เห็นว่าคิดในใจไม่ค่อยพูดก็ไม่ต้องแปลกใจนะคะ เมื่อไหร่เห็นนางพูดเยอะทำตัวบ้าๆบอๆค่อยแปลกใจเนาะ นางเป็นคนเงียบๆ แล้วก็ไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มเพื่อนค่ะ เพื่อนสนิทนางอยู่คนละห้อง*

ในเทอมแรกจะไม่ค่อยมีอะไรมาก

เพราะเป็นเทอมที่มีแต่การเรียนซะส่วนใหญ่

ไม่มีงานกิจกรรมอะไรมาก

ไม่ได้มีเรื่องให้น่าจดจำมากมาย

ในความคิดของทุกคนตอนนี้ คงต่างคิดกันว่า

"เวลามันช่างผ่านไปเร็วจังเนอะ"

ซึ่ง

ใช่ไง

เวลามันผ่านไปเร็วจริง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



