ตอนที่1 รวมร่าง!!

ตอนที่1 รวมร่าง!!

[ชั้นที่50]

# ตูมมมม!!....ซูมมมมมมม!!

เสียงการโจมตีที่รุนแรงของการต่อสู้1ต่อ1 เป็นการต่อสู้กับบอสที่ถือดาบคาตานะขนาดใหญ่ และเป็นร่างของมนุษย์หมาป่าขนาดใหญ่กว่า8เมตร

"ยังอีกไกลนะน้อง!!.....ตายไปซะ!....ฮ่าๆๆๆ"

เสียงของหญิงสาวร้องตะโกนออหมากลางห้องขนาดใหญ่ มือทั้งสองถืออาวุธที่แตกต่างกัน มือซ้ายถือหอกสีดำที่มีสายฟ้าสีแดงออกมาเรื่อยๆ มือขวาจะเป็นไม้คฑาสีขาว เธอใช้มือขวบทุมแทนที่จะใช้เวทย์ และมือซ้ายแทงหอก

[ยินดีด้วยคุณฆ่าบอสสำเร็จคนเดียว]

"คุณน้องสาว....แหวนสิบกว่าวงนี้คืออะไร?..."

*น่าจะเอารวมได้ค่ะ...ทำให้มันเป็นแหวนวงเดียว*

กำลังคิดว่าคุยกับใครอยู่สินะคนรอบข้างก็ไม่มี ชั้นกำลังคุยกับตัวเองอยู่นะสิ มันมีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อยน่ะนะ

[1อาทิตย์ก่อน]

"พี่จ๋า!...วันนี้ต้องรีบออกไปทำงานนะรีบเร็ว!!"

น้องสาวสุดที่รักของผมเรียกผมให้ตื่นภายในห้องของบ้านที่ห่างไกลจากชุมชนแห่งหนึ่ง บ้านหลังนี้เป็นบ้านร้างมาหลายสิบปีแล้ว เจ้าของที่ดินเป็นคนรู้จักของครอบครัวผมมาก่อน

เมื่อพวกเราไม่มีที่พึ่งเขาเลยให้ที่อยู่มาแบบฟรีๆ แต่ต้องหาเงินเลี้ยงชีพเอง ค่าน้ำค่าไฟเขาจะจ่ายให้ พ่อแม่ของพวกผมพวกเขาผิดใจอะไรกันก็ไม่รู้ต่างคนต่างแยกย้ายไปตามทางของตัวเอง

และพวกเขาก็ออกจากบ้านในเวลาใกล้ๆกัน แต่พวกเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะออกจากบ้านไป แม่ก็คิดว่าให้พ่อเลี้ยงพวกเรา พ่อก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน

สุดท้ายเมื่อพวกเรากลับจากโรงเรียนมา จดหมายอยู่ในห้องของพวกเราคนละฉบับ น้องสาวเป็นของพ่อ ส่วนของแม่อยู่ในห้องเรา เนื้อหาก็คล้ายๆกัน ท้ายที่สุดพวกเราก็ไม่ได้รับการติดต่อจากพวกเขา และเป็นเด็กกำพร้าไป

พวกเราออกจากโรงเรียนมา และบ้านก็ถูกยึดไปเพราะหนี้ที่พวกเขาทำไว้ สุดท้ายก็ได้เหล่าญาติๆนี้แหละช่วยไว้

"กลับมาแล้ววว!!..."

"กลับมาแล้วค่าา!!"

พวกเรากลับมาจากการทำงานด้วยกัน เมื่อพ่อแม่จากไปความสัมพันธ์ของพวกเราจากพี่น้องปกติก็ขยับเป็นพี่น้องติดกันซะมากกว่าตอนนี้ ไปไหนมาไหนตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา

"หนูไปทำข้าวก่อนนะ!..."

เวลาว่างจากการกลับบ้านก่อนจะกินข้าวยังเหลืออีก30นาทีและก่อนจะเข้านอนก็อีก3ชั่วโมง ในช่วงที่น้องทำอาหารผมก็ฝึกศิลปะการต่อสู้ตลอด ฝึกไว้ป้องกันตัวจากพวกอันตรายที่กำลังคุกคามน้องสาวของผม

ในบ้านหลังนี้มีหนังสือเกี่ยวกับวิชาการต่อสู้แทบจะทุกอย่าง ผมเรียนด้วยตัวเองฝึกด้วยตัวเองแบบนี้มา5ปีแล้วตั้งแต่มาอยู่ที่นี้

"ดาบเริ่มเก่าแล้ว...ต้องไปหาไม้มาทำใหม่แล้วสิ...ไม่นานคงหักแน่ๆ..."

ดาบไม้ผมทำขึ้นเอง ที่จริงในบ้านหลังนี้มีดาบไม้เป็นแบบอย่างอยู่แล้ว ผมแค่เรียนแบบและทำขึ้นมาแค่นั้นเอง

"พี่จ๋า..กินข้าว!"

พวกผมอายุไล่ๆกัน ผมอายุ17ปี ส่วนน้องผม อายุ15ปี ผมมีชื่อว่า ยูกิ น้องชื่อฮานะ กิจกรรมหลังจากทานอาหารเย็นพวกเราก็จะมานั้งเล่นเกมกระดานกันจนเข้านอน

[ระบบกำลังทำงาน]

[เกิดข้อผิดพลาดๆๆๆๆ]

[เนื่องจากระบบตรวจพบร่างกายอีกส่วนอยู่ข้างๆกันจะดำเนิดผสมเข้าด้วยกัน-]

[เกิดข้อผิดพลาดๆๆๆๆ...ระบบผิดปกติ]

[ระบบจะตายในอีก10...9....8...7...6...5...4...3...2...1--]

[ระบบปฏิบัติการสำเร็จ]

[เนื่องจากระบบจะชดเชยการเกิดข้อผิดพลาดค่าพลังของท่านจะเพิ่มขึ้นอย่างละ10]

[ระบบเพิ่มระดับในการได้รับของของท่านเพิ่มขึ้นเป็นระดับC-S]

[ผู้พัฒนาระบบรู้สึกเสียใจต่อการทำให้ท่านวุ่นวาย..ให้ของขวัญกล่องสุม×10กล่อง]

*พี่!!....พี่ชาย!!!*

เสียงน้องสาวสุดที่รักดังขึ้นในหูของผม ก่อนจะลุกขึ้นตามคำเรียก แต่ภายในห้องนั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากผมคนเดียว

"...ฮานะ?....ฮานะ!!!!.....ฮานะ!!!!!!??"

เมื่อร้องตระโกนออกไปก็เป็นเสียงเล็กๆของผู้หญิงที่ไม่ใช่เสียงของผู้ชายแน่นอน เป็นเสียงคุณพี่สาวเลยแหละ ไม่สิๆ....เมื่อฮานะไม่ตอบผมก็ลุกลี้ลุกลนเพราะเธอจะออกไปไหนจะบอกตลอด

*พี่...หนูอยู่ในตัวพี่...ดูเหมือนเราจะรวมร่างกันนะ!...*

"...ห๊ะ?...."

เสียงที่ออกมาจากหัวมันคือเสียงของน้องสาวจริงๆ และเธอก็เริ่มอธิบายต่อไปเรื่อย

*ที่หนูอยู่มันคือห้องๆหนึ่ง...มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบ และมีคอมพิวเตอร์ที่กำลังฉายภาพที่พี่กำลังมองอยู่ตอนนี้...*

เธออธิบายไปเพราะข้อมูลทุกอย่างเธอรู้ทั้งหมด ดูเหมือนระบบที่ทุกคนได้กันที่ฮันเตอร์อันดับโลกใช้กัน มันเกิดผิดผลาดจากการตื่นพร้อมๆกันของพวกเรา

เมื่อสายเลือดเดียวกันระบบตื่นพร้อมกันมันเลยคิดว่าน้องผม มันคือส่วนหนึ่งของร่างผม เลยทำการหลอมรวมเข้าด้วยกัน เกิดเป็นร่างผู้หญิงอยู่ตอนนี้

"ไม่อยากจะเชื่อนะ!...แต่มันคือจริงๆหรอ?....แถมยัง....กลายเป็นผู้หญิงด้วย!!"

*ไม่ดีหรอค่ะ?...พี่ก็รู้นิค่ะว่าหนูเป็นโรค-*

"เงียบ!...อย่าพูดถึงโรคนั้นอีกครั้ง!ตอนนี้เธออยู่กับพี่ได้ตลอดไปแล้วไม่ใช่หรอ!?.....ว่าแต่..เสื้อผ้าของน้องนี้มันเล็กไปนะ!"

โรคที่เธอเป็นมันคือโรคหัวใจระยะที่สอง เพราะไม่มียารักษาเลยไม่รู้จะตายจากกันตอนไหน ผมไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนี้ แต่ตอนนี้น้องผมรวมร่างกับผมแล้ว โรคทั้งหมดน่าจะหายไปด้วย และน้อง ก็อยู่ในตัวของผมไปตลอดจากนี้คิดว่านะ

*ก็ร่างกายมันคือสัดส่วนที่ใกล้เคียงกับส่วนสูงของพี่...แค่นั้นแหละที่แสดงผลหลังรวมร่างกัน...อ่าสีตาอีกอย่างด้วยนะที่เป็นของพี่...ที่เหลือของหนูหมด...ทั้งเพศ...ทั้งหน้าอก-*

"ไม่อะหน้าอกเธอเล็กอย่างเห็นได้ชัด!..มองไปนึกว่ากระดาน...ยังไงหน้าอกน่าจะของพี่มากกว่ามั้ง!"

*อ๊ากกกกกอย่าพูดนะ!...ถ้าหนูอยู่ตรงนั้นหนูต่อยหน้าท้องให้พี่เจ็บไปอีกหลายวันแน่ๆ!*

ถึงแม้พวกเราจะมีการเปลี่ยนแปลงยังไงแต่ก็ยังคงรักกันเหมือนเดิม ผมยังถามน้องอีกนะว่ามีความหิวไหม แต่ดูเหมือนที่นั้นจะไม่ต้องกินข้าวก็ได้ เมื่อคิดอยากกินอะไรก็มีออกมาให้กินเอง มีคอมมีห้องน้ำ มันเหมือนห้องเกมเมอร์ที่เครื่องใช้ครบทั่วไป

"เป็นห้องในฝันขนาดแท้ของใครหลายคนเลย!..."

*ใช่ๆ...อ่าาาอันนี้อร่อย!!*

"แม่ง!....สบายใหญ่...พี่ชายไม่สิตอนนี้น่าจะพี่สาวมากกว่า...ให้พี่สาวคนนี้อดอยากคนเดียวเนี่ยนะ!"

*...พี่ลืมยัง?...ตอนที่พวกเรามาที่นี้ใหม่ๆอะ?...ไม่ลองไปหาเงินจากห้องใต้ดินนั้นดูละ?..ตอนนี้ค่าพลังของพี่สุดๆเลยนะ!..*

"หืม?.."

*ดูเหมือนค่าพลังพวกเราจะรวมกันด้วยนะ!...โชคพี่125เลยน่ะ!...เลือด70...เดียวหนูโชว์ให้ดู*

ดูเหมือนหน้าที่ในการควบคุมระบบจะเป็นของน้องสาวผมล้วนๆ เธอแสดงให้เห็นถึงหน้าจอค่าพลังของผมโดยรวมๆ

[ยูนะlvl.1]

[พลังชีวิต:70][มานา:120]

[พลังโจมตี:135][ความเร็ว:90]

[โชค:125]

[สกิล-]

"ค่าพลังสุดเวอร์นี้มันอะไรฟระ?...ถ้าจำไม่ผิด พลังโจมตีถึง100นี้ก็เป็น ปรมาจารย์แล้วไม่ใช่หรอ?"

*ดูเหมือนตอนที่ระบบผิดพลาด ระบบมันจะชดเชยให้เป็นค่าพลัง+10ทุกอย่างนะ..ถ้ารวมของน้องก็เพิ่มไป20ทุกอย่าง*

"ถ้าไม่เพิ่มพลังโจมตีก็ยังเกิน100อยู่ดี..."

ค่าพลังเริ่มต้นของพวกเราน่าจะดีๆกันทั้งคู่ ในโลกนี้ความแข็งแกร่งจะตัดสินตั้งแต่ระบบตื่นเลย ยิ่งค่าพลังตอนเริ่มเยอะแค่ไหน ก็บอกได้เลยว่าแข็งแกร่งเร็วเท่านั้น

ส่วนของผมนี้มันเยอะทุกอย่าง แบบนี้สุดยอดเลยแฮ๊ะ!เรื่องนี้เอาไว้ก่อนตอนนี้มาลงดันเจี้ยนที่อยู่ใต้บ้านเราดีกว่า แต่มันก็ติดปัญหาเรื่องอาวุธและเสื้อผ้านี้สิ!

*พี่..มีกล่องสุ่มด้วยนะ!10กล่อง...จะเปิดปะ?...อาจจะได้ของดีก็ได้นะ!...พวกเสื้อไร้งี้...อาวุธงี้*

"เออ...เอาออกมาดิ!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***