บทที่3 เชร็ค

"หลังจากทีฟางหยวนดูดซับวงแหวนเสร็จ"

ฟางหยวนได้ลืมตาขึ้นพร้อมกับวงแหวนพันปีสีม่วงอ่อน และพบชายตรงหน้าที่กำลังเฝ้านาง

ห่าวหรานเจ้าไม่พักหรอ นางได้ถามชายตรงที่ก่่อไฟ"ฟางหยวน

ข้าจะพักได้ยังไงละเพราะมีสาวสวยอยู่ตรงหน้า"ห่าวหรานพูดด้วยความหยอกล้อ

นางที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้หน้าแดงไปจนถึงใบหู นางนั้นไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเพราะนางไม่เคยรู้จักกับความรัก

ห่าวหรานที่เห็นแบบนั้นก็ได้หัวเราะขึ้นมาหึๆเจ้านี่น่าสนใจจริงๆ"ห่าวหราน

อ-อะไรของเจ้า ฟางหยวนพูดด้วยคำเลิ่กลั่กตัวนางไม่รู้ว่าชายตรงหน้าคิดกับตัวเองยังไง

เอาเถอะเจ้าเข้านอนเถอะพรุ้งนี้เราต้องเดินทางกันแล้ว"ห่าวหราน

พวกเราจะไปไหนกันหรอ"ฟางหยวนถามด้วยความสงสัย

จะอะไรกันเล่าก็ไปเข้าโรงเรียนเชร็คยังไงละ"ห่าวหรานพูดด้วยรอยยิ้มและมีสายตาที่ตื่นเต้น

ฟางหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะนางก็ยังไม่มีโรงเรียนอยู่เหมือนกัน อื้มฟางหยวนด้วยคำสั้นๆก็ไปเข้านอน

"เวลาผ่านไปจนถึงช่วงยามรุ่งสาง"

ห่าวหรานได้ตื่นขึ้นมาและพบกับภาพตรงหน้า ฟางหยวนหญิงงามที่กำลงนอนกอดตนเสื้อผ้าที่มีเพียงน้อยนิดก็เผยไห้เห็นเรือนร่างขาวนวลดั่งกับหลุดออกมาจากภาพวาด"

ห่าวหรานที่เห็นแบบนั้นก็สตั้นไปพักหนึ่งแต่ก็ตั้งสติได้และได้ปลุกฟางหยวนขึ้นมา ฟางหยวนเจ้าตื่นได้แล้ว

เช้าแล้วหรอ ฟางหนวนได้ลุกขึ้นมาและนางก็ได้ถามห่าวหรานไป เจ้ามานอนกับข้าได้ยังไงนางถามด้วยความสงสัย

ก็เจ้านั้นแหละที่มานอนกับข้า"ห่าวหราน

ฟางหยวนได้นึกถึงเรื่องเมื่อคืน ยามดึกนางได้ลุกไปทำธุระและนางก็เข้าผิดเต้น ข้าขอโทษเจ้าด้วย"ฟางหยวน

ไม่เป็นอะไรงั้นเราไปกันเถอะ ห่าวหรานพูดขึ้นด้วยความเร่งรีบเพราะตอนนี้มันใกล้เวลาทดสอบแล้ว ฟางหยวนที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่งตัวและออกเดินทาง

ณ ทางถนนก็ได้มีชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังเดินทางด้วยเท้ากำลังมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน

พี่ข้าเดินไม่ไหวแล้ว เสียงเล็กน่ารักเสียงหนึ่งที่กำลังอ้อดอ้อนพี่ชายของตน

เห้อเสียงถอนหายใจเฮือกหนึ่งดังขึ้น เจ้านี่นะ

โถ่~พี่ก็อาจารย์ของท่านไห้มาโรงเรียนอะไรก็ไม่รู้ไกลก็ไกลแถมทางก็ยังเดินลำบากอีก"เสี่ยวอู่พูดเสียงหวาน

เอาเถอะเจ้ามาขี่หลังพี่เถอะ"ถังซานพูดด้วยความเอ็นดู

เย้พี่ใจดีที่สุด"เสี่ยวอู่ยิ้มร่าด้วยความดีใจ

หลังจากเดินทางไม่นานก็ได้พบชายหญิงอีกคู่ที่กำลงเดินทางเหมือนกัน

ท่านจะไปไหนรึ"ถังซานถามชายตรงหน้าด้วยความเป็นมิตร

ข้าจะไปที่เชร็คนะเจ้ามีอะไรรึป่าว"ชายตรงหน้าตอบไปและไม่ได้มองหน้าถังซานเลย

นี่เจ้านะพี่ซานของข้าถามด้วยความหวังดีนะเจ้าควรตอบไห้มันดีๆหน่อย"เสี่ยวอู่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ข้าไม่เป็นอะไรและข้าต้องขอโทษแทนน้องข้าด้วย"ถังซานนั้นรู้ดีว่าชายตรงหน้าแข็งแกร่งขนาดไหน

ถังซานงั้นหรอ เมื่อชายตรงหน้ายินแบบนั้นก็ยิ้มชั่วร้ายออกมา"ใช่แล้วนั้นคือห่าวหรานนั้นเอง

ถังซานที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มระวังตัวทันที"

เจ้าทำอะไรอยู่เรารีบกันอยู่นะ"หญิงสาวผมดำดวงตาประกายได้พูดกับห่าวหราน

อ่าข้าขอโทษเจ้าด้วยไผกันเถอะฟางหยวนเมื่อชายตรงหน้าได้จากไปถังซานก็ได้เกิดความสงสัยว่า ชายคนนั้นเป็นใครกันทำไมถึงแข็งแกร่งเพียงนี้

"อ่าผมขอขามไปตอนสู้กับจ้าวอูจี๋เลยนะฮะเพราะนี้ผมยืดพอแล้ว"

เอาละพวกเรามาวางแผนกันเถอะ"ถังซานที่เป็นสายควบคุมและเป็นผู้นำได้พูดขึ้น

เจ้ามีแผนอะไรไหนพูดซิ เสียงอันยิ่งทนงตนได้พูดขึ้น"นิ่งหรงหรง

ข้ายังไงก็ได้ห่าวหรานกับฟางหยวนได้พูดพร้อมกัน เพราะว่าพวกเขามีความสามารถพอที่จะล้มแค่มหาปราชญ์วิญญาณเพียงคนเดียว

ก่อนเริ่มข้าอยากรู้วิญญาณยุทธของพวกเจ้าก่อน  เสี่ยวอู่ วิญญาณยุทธกระต่ายอรชร ระดับ29

ถังซาน หญ้าเงินคราม ระดับ29

ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจหญ้าเงินครามฝึกได้ขนาดนี้เชียวหรอยกเว้นห่าวหราน"

นิ่งหรงหรง หอแก้วเจ็ดสมบัติ ระดับ26

จูจู๋ชิง วิฬาโลกันต์ ระดับ28

ห่าวหราน ดาบดาราสรรค์ ระดับ45

นิ่งฟางหยวน 7ดาบแห่งการตื่นรู้ ระดับ35

นิ่งหรงหรงที่ได้ยินชื่อนั้นก็ได้พูดขึ้นหึพี่สาวขยะของข้าเองหรอ หรงหรงพูดด้วยความดูถูกแหละมองฟางหยวนอย่างกับเศษขยะ

นางนั้นไม่ถูกกับฟางหยวนตั้งแต่เด็กแล้ว เมื่อฟางหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้โต้ตอบไป ขบะแบบข้าฝึกถึงระดับ35ด้วยวัยเพียง14ปีแล้วเจ้าละมีอะไรที่นำข้าบ้าง

เมื่อทุกคนที่เห็นบรรยากาศไม่ดี ถังซานเลยพูดขึ้นเอาละๆพอแล้ว อาจารย์พวกข้าพร้อมแล้วครับ

อื้มเอาชนะข้าไห้ได้ถึงหนึ่งก้านทูปพวกเจ้าถึงจะผ่าน"ชายที่ร่างกายดูแข็งแกร่งมีแต่กล้ามเป็นมัดๆได้พูดขึ้น

เอาพวกเราโจมตี"ถังซานได้คอยช่วยพวกเขาทำไห้ทุกอย่างนั้นดูราบรื่น

แต่อาจารย์ก็ไม่ยอมไห้โจมตีอยู่ฝ่ายเดียว

ทักษะที่สองมหาฝ่ามืออจละ จ้าวอูจี๋ได้ใช้ทะกษะเข้าไปโจมตีด้วยความรุนแรง

ทักษะที่หนึ่งการตื่นของขั้นที่1 ฟางหยวนได้ใช้ดาบมาป้องกันแหละตอบโต้ได้อย่างสูสี

อย่าได้ใจไปนักเลยทักษะที่สามเพิ่มแรงโน้มถ่วง

ทันใดนั้นร่างกายของฟางหยวนก็ได้หนักขึ้นและทรุดลงไป จ้าวอูจี๋ที่เห็นแบบนั้นก็กำลังโจมตี แต่ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

อาจารย์ท่านอย่างรังแกแบบนี้สิครับ"เสียงเด็กหนุ่มดังขึ้นจนทำไห้ทุกคนตกใจ

เจ้าหนุ่มเจ้าจะสู้กับข้างั้นรึ จ้าวอู่จี๋ได้มองไปที่ห่าวหรานเด็กหนุ่มผมสีขาวหน้าตาหล่อเหลาจนทำไห้ทุกคนต้องอิจฉา

จ้าวอู่จี๋ที่สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของห่าวหราน ได้พูดขึ้นถ้าเจ้าชนะข้าได้การดวลแบบหนึ่งต่อหนึ่งทุกคนจะผ่านการทดสอบนี้ เจ้าจะรับไหม"อาจารย์พูดด้วยมั่นใจ

ถังซานและฟางหยวนทีาเห็นแบบนั้นก็พยายามห้ามห่าวหราน แต่ก็ไม่เป็นผล

ห่าวหรานได้ยิ้มชั่วร้ายเพียงแค่แวบเดียวก็ได้หุบยิ้มทันที ได้สิอาจารย์

มีเพียงถังซานที่เห็นรอยยิ้มนั่นและได้ตกใจไปกว่าเดิมเมื่อเขามองด้วยเนตรปีศาจของเขา นั้นมันตัวอะไรกันออร่าแบบนี้ไม่ใช่ ระดับ45แล้ว เขาได้พูดในใจ

จ้าวอูจี๋ไม่รู้ว่าคนที่กำลังเผชิญหน้ากับเขานั้นราวกับปีศาจและระดับพลังที่แท้จริงของห่าวหรานนั้นไม่มีใครรู้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***