สัญญาปีศาจ

หลังจากนั้นตัววูฟเองก็เกิดความเครียดและหมดหนทางในการแก้ปัญหาเค้าจึงเลือกใช้เจ้าตัวนี้ในการยับยั้งความเครียดและเพิ่มความสุขให้ตนเองเค้าจึงใช้ "สุรา"เพื่อดับทุกในใจ....

แน่นอนสิครับ:) ยิ่งทุกข์มากเท่าไหร่ก็จะยิ่งเสพมันเพื่อดับทุกข์มากเท่านั้น เครียดขึ้นเรื่อยๆก็ดื่มมันเยอะขึ้นเรื่อยๆ

หึ:) ไอ้หนู ฮ่าๆๆ

เสียงหัวเราะเย็นยะเยือกชวนขนลุกที่ไม่ทราบที่มาดังขึ้นภายในหัวของเค้า ทำให้เค้าขนลุกซู่ไปทั้งตัว

นั่นใครหน่ะ!! วูฟเอ่ยถามเสียงนั้นแต่สุดท้ายก็ไม่ได้แม้แต่คำตอบ......

วันรุ่งขึ้น" เห้ออนี่เมื่อคืนเราฝันไปหรอน่ากลัวชะมัด

วูฟได้บ่นพึมพำกับตัวเองอยู่ระยะหนึ่งก่อนที่จะแบกร่างตัวเองที่ดูโทรมเล็กน้อยเข้าห้องน้ำและทำความสะอาดร่างกาย..

ก๊อกๆๆ!!! เสียงเคาะประตูหน้าห้องสนั่นพร้อมกับเสียงคนที่ตามมา

(วูฟนี่ครูเองนะ) วิภาพร ครูของวูฟที่ตามมาทางที่อยู่ในข้อมูลนักเรียน

ภายในห้อง

ครู: นี่เธอเป็นไร ไปโดนอะไรมารึเปล่าทำไมเธอไม่ไปเรียนเลย

วูฟ: อ๋อพอดีไม่ค่อยสบายหนะครับช่วงนี้เครียดอยู่ด้วย

ครู: งั้นหรอ ถ้างั้นรักษาตัวให้ดีๆแล้วกลับไปเรียนด้วยหละ ส่วนเรื่องที่เราขาดเรียนเดียวครูจะทำใบลาให้

วูฟ: ครับขอบคุณครับผม

"งั้นครูขอตัวก่อนนะ"

ครูที่ได้มาเยี่ยมเยียนและถามไถ่ถึงเหตุผลว่าทำไมนักเรียนของเค้าไม่ไปเรียนหลายวันเมื่อได้ความแล้ว จึงบอกลานักเรียนแล้วทำการเดินทางกลับ

วิภาพร"

ชั้นเกิดอาการไม่เชื่อถือเค้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบเช่นนี้ เพราะเดิมทีวูฟเค้าเป็นคนที่ชอบและรักการเรียนมากและไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แล้วจู่ๆก็มาเกิดเรื่องแบบนี้กับเค้ามันน่าแปลกใจอย่างมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้าดูอยู่ห่างๆจนกว่าเค้าจะเป็นปกติ

กริ๊งๆ กริ๊งๆ

เสียงโทรศัพท์ของตองดังขึ้นเมื่อชะเง้อหน้ามองจึงเห็นว่า พี่ชายของเค้านั้นโทรมา

"ฮัลโหล เตี้ยมึงเป็นไงบ้างสายดีมั้ย"

"หนูสบายดีแล้วพี่หละเป็นไงบ้าง"

"ก็สบายดี แค่ช่วงนี้เครียดๆหน่อยกูไม่ค่อยสมหวังกับความรักเลยหว่ะ ก่อนกูจะขาดเรียนตอนนั้นผลการเรียนกูก็ดิ่งลงด้วย"

"อ้าวพี่ ไหงเป็นงี้อะ"

"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูเครียดมากเลยเตี้ยตอนนี้กูหมดหนทางแล้วหว่ะ"

"ไม่เอาดิพี่ อย่าพูดจาบั่นทอนตัวเองแบบนั้น"

"ห้ามไปก็ไม่มีผลหรอกคนมันคิดไปแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาไรกินก่อนนะ ว่างจะมาคุยด้วยอีก"

"ค่ะ"

ทั้งคู่ได้จบบทสนทนาลง ตองเมื่อได้ยินแบบนั้นเค้าก็ตกใจอยู่ไม่น้อยเลย และด้วยอุปนิสัยที่ขี้ตกใจเร้าจึงได้ทักไปปรึกษากับเพื่อนของเค้าดังนี้

ตอง: นี่ๆอิก้องง

ก้องภพ: ห๊ะ!มีไรเจ้

ตอง: พี่วูฟกูแปลกๆหวะ

ก้องภพ: ไรวะแปลกยังไง;-;

ตอง: คือพี่วูฟอะปกติจะเป็นแบบที่กุเคยเล่าใช่มั้ยเออนั่นแหละ แต่มาวันนี้แกโทรมาว่า แกเครียด แล้วคะแนนการเรียนแกดิ่งลงด้วยเว่ย

ก้องภพ: ห๊ะ! เป็นไปได้หรอวะหัวกะทิอย่างพี่วูฟเนี่ยนะ..

ตอง: ชั่ยย น้ำเสียงเอย บุคคลิกการพูดจาเอย คือดูเปลี่ยนไปหมดเลยอะมึง

ก้องภพ: ตายห่าละ ทำไงดีวะทีนี้

ตอง: นั่นดีชั้นว่าต้องเป็นเรื่องพี่มายด์แน่เลย

ก้องภพ: หรอ เรื่องนั้นทำพี่แกเครียดขนาดนั้นเลยหรอ

ตอง: ชั้นว่ามันต้องมีส่วนแน่ๆ แกต้องข่วยชั้นแก้คดีนะ

ก้องภพ: เออๆช่วยก็ช่วย เรื่องขาวบ้านกุชอบนัก....

ทั้งคู่จบบทสนทนาและแยกย้ายไปคิดกันในมุมของตัวเอง

ก้องภพ"

มันจะเป็นตามที่อิเจ้พูดหรอวะ แค่คนคนเดียวกลับทำให้พี่มันเครียดขนาดนี้เลยหรอ หรือพวกเราอุปโลกเพ้อเจ้อไปเอง แต่ก็ช่างยังตัดสินใจไม่ได้ จนกว่าจะพิสูจน์ข้อเท็จจริง.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***