สมัครเป็นนักพจญภัย

"ว้าว"

ชั้น 2 เต็มไปด้วยของที่ตกแต่งด้วยทองคำดูมีมูลค่ามหาศาลแตกต่างจากชั้นหนึ่งอยางสิ้นเชิง

ข้างบนมีแค่พวกผม ไม่มีคนอื่นเลยนอกจากพนักงานต้อนรับและคนงานในแผนกอื่น

ต่างจากชั้น 1 ลิบลับเลยแหะชั้น 2 สุดยอดขนาดนี้ชั้น 3 จะสุดยอดขนาดไหนกัน

พนักงานต้อนรับนำทางพวกเรามาที่ห้องรับรอง

"เชิญนั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะทางเราจะจัดการเรื่องบัตรให้"

***

ณ โรงแรมที่เซนก่อเรื่องไว้

ชายร่างใหญ่ที่เซนบีบคอจนสิ้นใจนั้นยังนอนแนบนิ่งอยู่ที่เดิม

และได้มีชายคนหนึ่งพร้อมผ้าคลุมรูปนกสีทองเดินเข้ามาในโรงแรมผู้คนรอบข้างต่างหลีกทางให้

เขาเดินเข้ามาและได้หยุดอยู่หน้าร่างไร้วิญญาณของชายร่างใหญ่

"ใครมันเป็นคนทำ"

"ฉันถามว่าใครมันเป็นคนทำน้องชายฉัน!!!"

ดูเหมือนชายในผ้าคลุมจะมีความสัพพันธ์พี่น้องกับชายร่างใหญ่ที่ตายไป

ทุกคนในโรงแรมต่างเงียบสงัดและก้มหน้าก้มตา

"ใจเย็นๆก่อนครับท่าน"

ผู้ติดตามของชายในผ้าคลุมรูปนกสีทองพูดขึ้น

"เราได้ข้อมูลมาว่าเขาไม่ใช่คนในเมืองนี้ครับ"

"เขาพึ่งออกเดินทางไปสมาคมนักพจญภัย"

"เขาไม่มีบัตรนักพจญภัย...และไม่น่าจะมีใครอยู่เบื้องหลังครับ"

"เขาน่าจะลงมือด้วยตัวเขาเอง"

'ไม่มีบัตรงั้นเหรอ'

"ตามล่าตัวมัน"

เขาสะบัดผ้าคลุมรูปนกสีทองและเดินออกจากโรงแรม

คนในโรงแรมชะโงกหน้าดูเล็กน้อยเพื่อให้แน่ใจว่าเขาเดินออกไปแล้ว

เสียงคุยในโรงแรมดังขึ้นหลังจากที่เขาเดินออกไป

"เฮ้อ"

"ใครจะไปรู้ล่ะว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้ดีนะที่มันไม่เอาเรื่องพวกเรา"

"แต่ไอ้หนุ่มนั้นซวยแล้วไง"

"ฉันว่าคงรอดยากถึงเขาจะแข็งแกร่งมากก็ตามที"

"แต่เจ้าคนเมื่อกี้เห็นว่าอยู่ระดับ D สีทองเลยนะ"

"ระดับ D สีทองงั้นเหรอเจ้าหนุ่มนั่นคงรอดยากจริงๆแล้วล่ะ"

***

ณ สมาคมนักพจญภัย

ทางเราจัดการให้เรียบร้อยแล้วค่ะ

นี่ค่ะบัตรของคุณเซน

เซนค่อยๆลุกขึ้นก่อนที่จะหันไปพูดกับวิคตอเรีย

"งั้นพวกเราก็...กลับกันเถอะ"

วิคตอเรียเม่อเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปตอบ

"ค..ค่ะ"

"ผมคงต้องให้คุณช่วยหาที่พักใหม่ให้น่ะคุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม"

"อะ..อ่ะ...ไม่เป็นไรค่ะ"

"อ่ะ...แต่เดี๋ยวเราต้องขายแกนกลางของมิโนทอร์ก่อนออกไป"

"อ่าใช่ผมลืมไปเลยแหะ"

"วิคตอเรียหยิบแกนกลางออกมาจากกระเป๋า"

"ว้าว...สวยจังเลย"

วิคตอเรียหน้าแดงเล็กน้อย เพราะเซนที่จ้องมาที่แกนกลางแบบตาไม่กระพริบ

แกนกลางสีขาวมีรูปร่างคล้ายอัญมณีส่องแสงประกายเล็กน้อย

'นี่สินะแกนกลางน่ะ'

"อืม..แล้วไงต่อล่ะ"

"ทางเราจะทำการประเมินราคาของแกนกลางครู่หนึ่งนั่งรอก่อนสักพักนะคะ"

"พนักงานสาวได้หยิบแกนกลางอย่างประคับประคองก่อนที่จะวางลงหน้านักประเมินอย่างนุ่มนวล"

"นักประเมินใช้ผ้าขาวบางห่อหุ้มแกนกลางและหยิบแกนกลางขึ้นมาหมุนดูรอบด้าน พร้อมเปิดหนังสือบางอย่างไปด้วย"

เขาทำตาเบิกกว้างพร้อมหยุดหน้าหนังสือที่เปิดพร้อมทั้งมองแกนกลางและหนังสือสลับไปมา

"นี่มัน..."

"นี่มันแกนกลางของมิโนทอร์นี่..."

"ฉันพึ่งเคยเห็นของแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย"

"ถึงจะเป็นสีขาวระดับต่ำสุดก็ตามที...แต่มันก็เป็นของหายากและมีมูลค่ามหาศาล"

นักประเมินกระซิบบางอย่างกับพนักงานสาวก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบถุงเงินก้อนโตและบัตรสีเงินออกมา พร้อมทั้งนักประเมินราคาแกนกลางที่เดินมุ่งหน้ามาทางพวกผม

"สวัสดีครับ"

"อ่า...สวัสดีครับ...มีอะไรงั้นเหรอ"

"ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ"

"เซนครับผมชื่อเซน"

"ทางเรารู้สึกประทับใจมากครับที่คุณเซนขายแกนกลางของมิโนทอร์ให้พวกเรา"

"ทางเราจึงอยากขอบคุณด้วย..."

นักประเมินหยิบบัตรสีเงินออกมา

"นี่ครับ"

"บัตรนี่คืออะไรงั้นเหรอครับ"

"นี่เป็นบัตรใช้เข้าออกชั้น 2 ครับ"

"คุณจะสามารถเข้าออกชั้น 2 ตอนไหนก็ได้พร้อมทั้งมีส่วนลดให้ด้วย"

"งั้นก็ดีสิ"

คนรอบข้างพร้อมทั้งเซนตาลุกเป็นประกาย

นักประเมินหยิบถุงเงินก้อนโต

"และก็นี่ครับเงินค่าแกนกลาง 300 เหรียญเงิน"

"ว้าว"

คนรอบข้างผมทำท่าทางเหมือนไม่เคยเห็นเงินมาก่อน

"มันเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ"

"เยอะซิคะคุณเซนต่อให้เราทำงานทั้งปีแค่ 1 เหรียญเงินยังอยากเลย"

"งั้นเหรอ"

เซนมองไปที่นักประเมิน

"ขอบคุณนะครับถ้ามีโอกาสเราจะมาขายแกนกลางที่นี่อีกครับ"

"ดีแล้วล่ะครับ...ถ้างั้นเดี๋ยวผมเดินไปส่งคุณเซนนะครับ"

เซนกำลังเดินออกจากสมาคมแต่ในขณะนั้นเอง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***