สมาคมนักพจญภัยปรากฏตัว

กลุ่มชุดคลุมสีดำหันมาที่เซน คนที่อยู่หน้าสุดกำลังที่จะก้าวเดินออกมาแต่ถูกหยุดไว้โดย2คนที่อยู่ด้านหลังของเขาด้วยการจับแขนของเขาไว้ แต่คนที่อยู่หน้าสุดไม่ยอมหยุดได้สลัดแขนของ2คนนั้นทิ้ง และได้เดินมุ่งหน้ามาที่เซน

ชายที่เดินมาหาผมสูงประมาณ 180 เซนติเมตรส่วนรูปร่างผมไม่ค่อยแน่ใจเพราะถูกปกคลุมด้วยผ้าคลุมสีดำ แต่ผมไม่ได้มีอาการกลัวเขาแม้แต่น้อยถึงเขาจะตัวสูงกว่าผมก็ตาม

'ผมน่ะแข็งแกร่ง นั้นเป็นเรื่องที่ผมจำได้'

'เข้ามาสิ ถ้านายอยากมีปัญหาฉันจะบดขยี้นายเอง'

ขณะที่ชายในผ้าคลุมกำลังเดินอยู่นั้นอยู่ดีๆเขาก็หยุดลง

ผู้คนโดยรอบที่กำลังดูอยู่เข้าสู่ความเงียบ

และในขณะนั้นเองชายในชุดคลุมสีดำได้ดีดตัวและพุ่งเข้าหาผมอย่างรวดเร็ว

-ฟิ้ววววว

เสียงแหวกอากาศดังขึ้นพร้อมกระแสลมทั่วบริเวณโดยรอบ

-วรูมมมมม

ชายในชุดคลุมปล่อยหมัดโดยมีเป้าหมายอยู่ที่หน้าของผม

-หมับ

ผมรับหมัดและหยุดการเคลื่อนไหวของเขาลงอย่างง่ายดาย

หลังจากนั้นผมได้เริ่มทำการบิดข้อมือของเขาเพื่อเป็นการตอบโต้

-อ๊ากกกกก

เขาร้องออกมาด้วยความทุกข์ทรมาน

ผู้คนรอบข้างต่างทำสีหน้าเหมือนรู้สึกเจ็บแทน

-อ๊ากกกกกกก

ผมยังคงบิดข้อมือของเขาต่อไปโดยเพิ่มความรุนแรงเข้าไปอีก

แต่ทันใดนั้นเองคนอีก2คนที่อยู่ด้านหลังได้พุ่งเข้ามาช่วยและหยุดผมไว้

ผมจำใจต้องปล่อยชายคนนั้นไป เพื่อรับมือกับคนสองคนที่เหลือผมไม่มีทางเลือกผมคงจะต้องสู้กับพวกเขา

ขณะนั้นเองก็ได้มีเสียงดังขึ้นจากชั้นสามของสมาคม

"ทุกคนหยุด!!!!"

ในเสียงนั้นมีออร่ายางอย่างแฝงอยู่เขาคนนี้แข็งแกร่ง ทุกคนหยุดการกระทำทุกอย่างและก้มหัวให้กับเขา

'เขาเป็นใครกัน'

ผมมองขึ้นไปที่ชั้น 3

'ผู้หญิงงั้นเหรอ'

หญิงสาวในชุดสีน้ำเงินครามผมยาวดำสลวยพร้อมผ้าคลุมสีขาวพร้อมด้วยใบหน้าที่งดงามและดวงตาสีดำที่เยือกเย็น เธอได้กระโดดลงมาจากชั้น 3 แม้จะกระโดดลงมาจากชั้น 3 แต่ขาของเธอกลับแตะลงกับพื้นอย่างหนุ่มนวลเหมือนมีกระแสลมรองรับเธอเอาไว้

หลังจากที่เธอลงมาเธอได้หันมองมาที่ผมและกลุ่มชุดคลุมสีดำก่อนที่เธอจะพูดขึ้น

"เกิดอะไรขึ้น"

"ผมอธิบายได้นะ"

เซนพูดขึ้น

"เขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อน"

"อยู่ดีๆพวกเขาก็มาแซงแถว"

"ผมบอกพวกเขาดีๆ แต่พวกเขากลับเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อนผมก็เลยต้องป้องกันตัวแล้วก็ออกมาอย่างที่เห็น"

"อ่า...ถ้าไม่เชื่อผมถามคนอื่นที่อยู่รอบๆก็ได้"

หญิงสาวหันไปทางกลุ่มชุดดำ

"พวกนายมีอะไรจะพูดไหม"

กลุ่มคนชุดดำก้มหน้าก้มตาและไม่ได้พูดอะไร

"เอาล่ะ....ไม่ปฏิเสธสินะ"