⋆ แค่เมา

..." เหี้ย! "...

...ม่านฟ้า ชายหนุ่มร่างบางอุทานออกมาจนสุดเสียงก่อนจะเปิดผ้าห่มที่คลุมช่วงล่างเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่...

..." เหี้ย! "...

...คำอุทานรอบสองที่หลุดออกมาจากปากได้รูป เมื่อเห็นสภาพช่วงล่างที่ล่อนจ้อนของตัวเอง สายตาชำเลืองมองชายหนุ่มร่างหนาสภาพเปลือยเปล่าที่นอนอยู่ข้างๆ...

..." มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย! ไอ้เหี้ยรัน! มึงตื่นขึ้นมาคุยกับกูให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้เลย! "...

...เพี๊ยะ!...

...ม่านฟ้า ไม่ได้โวยวายแค่ปากเปล่า แต่ยังฟาดมือเรียวลงบนลำตัวของชายหนุ่มร่างหนาที่หลับใหลอย่างเต็มแรง...

..." โอ๊ย! อะไรของมึงเนี่ยม่าน อย่ากวน! กูจะนอน "...

...ศรัณย์ พูดด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวพร้อมกับพลิกตัวนอนตะแคงข้างหันหลังให้อีกฝ่าย โดยไม่สนใจผ้าห่มมันจะหลุดลุ่ยออกจากร่างกาย จนเห็นแก้มก้นสีขาวเนียนแน่นๆ ที่โผล่ออกมาอวดสายตาผีบ้านผีเรือน...

..." ไอ้สัสรัน! มึงลุกมาตอบคำถามกูเดี๋ยวนี้ ว่าเมื่อคืนมึงทำอะไรกู "...

...ม่านฟ้า ไม่ละความพยายามที่จะปลุกไอ้ตัวก่อเรื่อง ซึ่งตอนนี้ยังนอนเป็นทองไม่รู้ร้อน ไม่รู้สึกรู้สากับเรื่องที่เกิดขึ้นสักนิด...

..." อะไรของมึงนักหนาวะม่าน? "...

...ร่างหนาพลิกตัวนอนหงาย สายตาคมมองหน้าเพื่อนสนิทด้วยแววตาความขุ่นมัวเพราะไม่พอใจที่ร่างบางนั้นมารบกวนเวลานอน...

..." ไอ้สัส! มึงยังมีหน้ามาถามกูอีกเหรอว่ามีอะไร? มึงบอกกูมาว่าเมื่อคืนมึงทำอะไรกู "...

..." เมื่อคืนกูไม่ได้ทำเหี้ยอะไรเลยม่าน กูแค่เอามึง "...

...ศรัณย์ ดันร่างกายลุกขึ้นนอนเอน หลังพิงหัวเตียงเอาไว้ก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตายียวน...

..." นี่นะ! ที่มึงบอกไม่ได้ทำเหี้ยอะไร? แต่มึงเอากูนี่ไง ไอ้สัสรัน "...

..." แล้วมึงจะโวยวายทำไม ในเมื่อมึงเป็นคนอนุญาตให้กูเอาเองนะ "...

..." จิ๊ "...

...ร่างบางจิ๊ปากก่อนจะยกมือเรียวขึ้นมาขยี้ผมสีน้ำตาลของตนเองแรงๆ พร้อมแหกปากร้องเอะอะโว้ยวายลั่นห้อง...

..." อนุญาตเหี้ยอะไร กูไม่รู้เรื่องเว้ย กูเมา "...

..." มึงไม่รู้เรื่องจริงหรอม่าน แล้วหมาตัวไหนที่มันส่งเสียงครางลั่นห้อง บอกให้กูเอาแรงๆ กระแทกเข้ามาแรงๆเลยรัน ตรงนั้นแหละรันกระแทกกูอีก โอ๊ยรันกูไม่ไหวแล้ว จะแตกแล้ว ทำไมมึงน่าเอาจังวะรัน อื้อ~ ซี๊- "...

..." ไอ้สัสรัน! หุบปากมึงเลยนะ "...

...ม่านฟ้า ยื่นมือปิดปากเพื่อนตัวดีที่พูดล้อเลียนเขาเอาไว้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดเรื่องอย่างว่าออกมาอีก...

..." อื๊อ! มึงจะปิดปากกูทำเหี้ยอะไรเนี่ย เค็มสัส อยากรู้ไม่ใช่เหรอ? กูก็เล่าให้ฟังแล้วไง "...

...เมื่อ ศรัณย์ กระชากมือ ม่านฟ้า ออกจากปากได้ ศรัณย์ ก็พล่ามถ้อยคำที่กวนประสาท...

..." กูไม่ได้อยากรู้เรื่องพวกนี้ กูอยากรู้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมึงกับกูถึงมาอยู่ในสภาพนี้ "...

..." มึงจำไม่ได้จริงๆดิม่าน ลองนึกดูดีๆ หรือจะให้กูทำแบบเมื่อคืนอีกสักรอบมึงจะได้นึกออกเร็วขึ้น หึ "...

...ศรัณย์ ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางตรงหน้าพร้อมทำปากจู๋ คล้ายจะจูบอีกฝ่าย...

..." มึงไปไกลๆตีนกูเลย ไอ้สัสรัน "...

...ม่านฟ้า พูดพร้อมกับคว้าหมอนมาผลักใบหน้าที่หล่อเหลาของเพื่อนตัวดีของเขา ให้ห่างออกก่อนจะสบถด่าด้วยความโมโห แต่มีหรือคนอย่าง ศรัณย์ ที่จะหยุดกวนอวัยวะเบื้องล่างได้ง่ายๆ ยิ่งเห็นร่างบางโมโห ยิ่งชอบและนึกสนุกอยากจะแกล้งมากขึ้น...

..." หือ จะไล่กันอย่างเดียวเลยหรอคะเมียขา เมื่อคืนยังรำร้องให้ผัวเอาอีกๆอยู่เลย ทีอย่างงี้มาไล่กัน น่าน้อยใจชะมัด "...

..." มึงหยุดพูดเดียวนี้เลยนะไอ้เหี้ย! "...

...ร่างบางร้องโวยวายร้องห้ามเพื่อนปากเสีย พร้อมใช้หมอนในมือฟาดที่หัวไปหลายที ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ...

..." โอ๊ย โอ๊ย พอแล้วสัส กูไม่พูดแล้วก็ได้ แม่ง! พอเสียตัวได้ผัวเข้าหน่อยก็โวยวายเป็นตุ๊ดเลยนะมึง "...

...ศรัณย์ ยกมือขึ้นมารับหมอนและแย่งมาอยู่ในมือของตน...

..." เมื่อกี้ มึงว่าไงนะ? "...

..." เปล่า กูแค่บอกว่าจะเลิกกวนตีนมึงแล้วจะเล่าให้มึงฟังดีๆ "...

...ร่างหนาแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ถึงแม้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อในคำพูดของตนก็ตาม...

..." ไหนมึงลองเล่ามาซิ ทำไมกูกับมึงถึงมาอยู่แบบนี้ "...

...เมื่อคนตัวเล็กสวมกางเกงขาสั้นมาสวมเรียบร้อย จึงหันไปถามร่างหนาที่กำลังนั่งลอยหน้าลอยตาจนหน้าหมั่นไส้...

..." มึงเมา "...

..." เรื่องนี้กูรู้ แต่ที่อยากรู้คือเหตุการณ์หลังจากกลับมาร้านเหล้า "...

...ม่านฟ้า พูดออกมาด้วยเสียงขุ่นพร้อมกับปลายตามองเพื่อนตัวดีอย่างไม่พอใจเพราะอีกฝ่ายมัวแต่ลีลาท่าเยอะ ไม่ยอมเข้าเรื่องที่ร่างบ่างอยากรู้เสียที...

..." มึงเมามาก แล้วกูก็เมาเลยลากมึงกลับห้องมาด้วย "...

...ศรัณย์ พูดออกมาไม่กี่คำก็หยุดพูดก่อนจะยิ้มกริ่มพร้อมกับทำท่าทางกระมิดกระเมี้ยน...

..." ทำท่าทางอะไรของมึงเนี่ย! อย่าบอกนะว่ามึงกระดากปากที่พูดเรื่องนี้ให้กูฟัง กูไม่เชื่ออะ คนหน้าด้านอย่างมึงมียางอายด้วยหรอวะ? "...

...ม่านฟ้า พูดพร้อมกับเบะปากมองขวางเพราะรู้สึกหมั่นไส้ในท่าทางความเขินอายจอมปลอมของร่างหนา...

..." โห! มึงพูดซะกูไม่มีข้อดีเลยนะไอ้สัส "...

...ศรัณย์ ร้องโอดครวญออกมาเบาๆ พร้อมสีหน้าที่หงอยลง คนตัวเล็กหันมาเผชิญหน้ากับร่างหนาด้วยสายตาขุ่นเคือง...

..." เมื่อไหร่ก็จะได้ฟัง? ลีลาอยู่ได้ "...

..." เออๆ ไม่ต้องกดดันกูด้วยสายตาก็ได้ มึงก็รู้เวลากูเมาแล้วกูเงี่ยน กูต้องได้ปลดปล่อย "...

...ศรัณย์ พูดออกมาด้วยเสียงนิ่งเรียบพร้อมสีหน้าที่นิ่งเฉย...

..." แล้วมึงมาเอากูนี่นะ "...

...ร่างบางที่ขี้โวยวายเริ่มหัวร้อนขึ้นมาอีกครั้งและเมื่อได้ยินเหตุผมห่วยๆ ที่ทำให้เขาถูกแทงด้านหลัง...

..." ก็ในห้องมีแค่กูกับมึง แล้วจะให้กูไปเอากับใคร ถามอะไรโง่ๆ "...

..." ไอ้เหี้ยรัน! "...

...ม่านฟ้า ฟาดหมอนใส่หัวคนตรงหน้าอย่างเเรงด้วยความโมโห...

..." โอ๊ย! สมองกูบวมหมดแล้ว ไอ้ห่าม่าน ตีกูอยู่นั่นแหละ "...

...หนุ่มกะล่อนแสร้งร้องโอดโอยก่อนจะแย่งหมอนข้างไปกอดเอาไว้...

..." เลิกกวนตีนแล้ว เล่าดีๆ "...

..." เพราะกูต้องลากมึงกลับห้อง กูเลยลากใครมาเอาไม่ได้ไง พอมั้ยเหตุผลแค่นี้? "...

...ศรัณย์ ที่ลอยหน้าลอยตาพูดจนคนฟังอยากกระโดดถีบขาคู่ขาคู่ให้ตกเตียง แต่ติดตรงที่ว่าแค่ขยับตัวเขาก็รู้สึกปวดร้าวไปทั้งช่วงล่างแล้วทำได้แค่ด่าเท่านั้น...

..." แล้วทำไมมึงไม่ไปเอากับแฟนมึงล่ะ ไอ้สัส! "...

..." เผื่อมึงลืม กูพึ่งเลิกกับผิงเมื่อวานนี้ และที่ต้องลากมึงไปแดกเหล้าจนเป็นหมาแล้วมาได้กันเพราะกูอกหัก กูเสียใจแล้วมึงก็ถามก็ว่า มีอะไรที่มึงจะทำให้กูคลายความเสียใจได้บ้าง "...

...ร่างสูงพูดถึงเรื่องที่เป็นต้นเหตุแห่งความเมาด้วยน้ำเสียงเศร้า...

..." แล้วไงต่อ อย่าบอกนะมึงขอเอากู แล้วกูก็ยอมมึง ถ้าใช่นี่แม่งโคตรเหี้ย "...

ม่านฟ้า ทำหน้าแหยงๆเพราะกลัวคำตอบที่ออกจากปากเพื่อนสนิท

..." อืม เหี้ยสุดๆเลยแหละ กูขอ มึงกูยอมและมึงยังบอกอีกนะว่า อยากรู้เหมือนกันว่าโดนเอาหรือเอาคนอื่นอันไหนจะมันส์กว่ากัน "...

..." เหี้ย! กูถามจริง "...

...เมื่อได้ฟังคำพูดของ ศรัณย์ คนตัวเล็กก็สบถคำหยาบออกมาจากปากพร้อมทำหน้าเหมือนคนท้องผูกขี้ไม่ออกมาหลายวัน...

" แล้วมึงรู้หรือยังว่า โดนเอา หรือ เอาคนอื่นอันไหนมันส์กว่ากัน? "

...ร่างหนายื่นหน้าไปใกล้ใบหน้าสีใสของ ม่านฟ้า จนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจของกันและกัน คนตัวเล็กผลักหัวของร่างหนาออก ก่อนที่ร่างหนาจะหัวเราะในลำคอพร้อมกับลุกและเดินไปยังห้องน้ำ...

..." ไอ้ม่าน หยิบผ้าเช็ดตัวให้กูหน่อย "...

...ศรัณย์ เปิดประตูห้องน้ำแง้มออกมาเล็กน้อยและโผล่หน้าออกมาเรียกเพื่อขอความช่วยเหลือจากร่างบาง...

..." แล้วทำไมมึงไม่ออกมาเอา พึ่งนึกได้หรอว่าต้องอาย? "...

..." ตัวกูเปียกขืนออกไปพื้นก็เปียกหมดดิ "...

...ม่านฟ้า ไม่พูดอะไรต่อและค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินขาถ่างและเชื่องช้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ที่แขวนอยู่ประตูตู้เสื้อผ้า และเดินอย่างทุลักทุเลไปยังห้องน้ำ ที่มีร่างหนารออยู่...

..." มึงเจ็บมากเลยหรอวะ "...

...ศรัณย์ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแฝงความเป็นห่วง...

..." อือ เจ็บมาก เมื่อคืนมึงคงใส่กูไม่ยั้งเลยสินะ "...

...ม่านฟ้า ปลายตามองตัวต้นเหตุด้วยสายตาขุ่นเคือง ก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่พอใจ...

...ร่างหนาฉีกยิ้มแห้งแล้วหัวเราะในลำคอ...

..." หึ อารมณ์ตอนนั้นมันมันส์นี่หว่า อีกอย่างมึงเป็นคนบอกให้กูเอาแรงๆเอง "...

..." เฮ้อ! มึงอย่ามาอ้างว่าทำตามกูพูดเลย อ่ะๆ รีบเอาผ้าเช็ดตัวไป กูจะนอนแล้ว "...

...ร่างบางพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดก่อนจะยัดผ้าเช็ดตัวใส่มือหนาและหมุนตัวเตรียมเดินกลับเตียงนอน แต่ถูกมือหนาคว้าข้อมือไว้ก่อน...

..." เดี๋ยว มึงไม่อาบน้ำหรอ? จะได้ออกไปกินข้าว กูหิวแล้ว "...

...ร่างบางที่หัวร้อนหันกลับมามองเจ้าของเสียงแหบโหยที่มีสีหน้าอิดโรยจากการพักผ่อนไม่เพียงพอและเมาค้าง แต่มันก็คงไม่ต่างไปจากสภาพเขาเท่าไหร่...

..." ไม่ กูจะนอน มึงนั่นแหละไปซื้อมาให้กูกิน "...

...ม่านฟ้า พูดจบก็ได้แกะมือหนาออกจากข้อมือตัวเอง...

..." ไม่! มึงต้องไปอาบน้ำ แล้วไปกินข้าวกับกู "...

...ศรัณย์ พูดขึ้นพร้อมกระชากข้อมือของร่างบางจนทำให้อีกฝ่ายเซถลาเสียการทรงตัว...

..." โอ๊ย! ไอ้เหี้ยรัน กูเจ็บ "...

...ม่านฟ้า ร้องด้วยความเจ็บที่โดนร่างหนากระชาก ร่างบางทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วมองหน้าเจ้าของมือหนาด้วยหางตาขุ่นเคืองพร้อมทั้งพล่นหายใจออกมาแรงๆ...

..." เออ กูขอโทษ มึงก็อย่าดื้อดิวะ ยอมไปอาบดีๆก็จบ "...

...ร่างหนาพูดพร้อมปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระ...

..." กูไม่อาบ มึงนั่นแหละต้องไปซื้อข้าวให้กูกิน เพราะมึงทำกูเจ็บ อ๋อ แล้วก็นะ กูไม่ใช่เด็ก อย่ามาใช้คำว่าดื้อกับกู "...

...ม่านฟ้า พูดจบก็หันไปองศาเดิมก่อนจะเดินทุลักทุเลไปที่เตียงนอนสีขาว ร่างหนาทำปากขมุบขมิบล้อเลียนเพื่อนสนิท ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน...

..." ครับ~ ได้ ครับ~ คุณม่านฟ้า เดี๋ยวกระผมจะไปซื้อข้าวมาประเคนให้ครับ "...

...ศรัณย์ แต่งตัวเสร็จหยิบกระเป๋าสตางค์และเดินออกจากห้องไปซื้อข้าวให้ร่างบางที่นอนคลุมโปรงอยู่...

...เวลาผ่านไปประมาณ10กว่านาที ร่างหนาถือถุงมาหลายถุงอย่างพรุงพรัง มีทั้ง ข้าว ขนมกรุบกรอบ นมรสโปรดของร่างบาง ของที่ร่างบางชอบอีกมากมาย และ ถุงยาต่างๆ...

..." ไอ้ม่าน ลุกไปล้างหน้า แปรงฟัน แล้วมากินข้าว "...

..." อื้อ~ ไม่เอาไม่แปรงฟัน "...

...ม่านฟ้า ที่กำลังงัวเงียพูดออกมาด้วยน้ำเสียงติดงอแง...

..." แล้วแต่นะ เมื่อคืนมึงพึ่งใช้ปากกลืนไอ้รันน้อยอะดิ ถ้าไม่ไปล้างหน้าแปรงฟันเรื่องของมึง เผื่อว่ากลืนไอ้รันน้อยแล้วมันจะเพิ่มรสชาติอาหารให้อร่อยมากขึ้น "...

...ร่างบางที่นอนอยู่ได้ยินอย่างนั้นจึงเด้งตัวขึ้นนั่งพร้อมจะด่า แต่ร่างหนากลับเดินไปยังโต๊ะอาหาร...

..." ไอ้เหี้ยรัน! แหวะ! สกปรกสัส "...

...ม่านฟ้า ยกมือเรียวขึ้นมาถูริมฝีปากแรงๆ เสียงตะโกนของร่างสูงจึงพูดขึ้นว่า...

..." เออ เช็ดเข้าไปๆ เดี๋ยวก็ได้แผลหรอก มาทำเป็นรังเกียจ ทีเมื่อคืนลงท้องแทบไม่เหลือสัดหยดเลยนะ "...

..." ไอ้รัน! หยุดพูดเรื่องนี้! ถ้าไม่หยุดกูจะกลับเดี๋ยวนี้แหละ "...

..." อ่าๆ กูหยุดก็ได้ๆ ไปล้างหน้าแปรงกันแล้วมากินข้าว เดินไหวมั้ย? ถ้าไม่ไหวก็จะไปส่ง"...

...เมื่อเห็นร่างบางโกรธเป็นฝืนเป็นไฟจึงเลิกแหย่เพราะ ศรัณย์ ไม่อยากทำอีกฝ่ายต้องโกรธ ศรัณย์ ซึ่งรู้ดีเลยว่าถ้าร่างบางโกรธขึ้นมาจะง้อยากกว่าผู้หญิงเสียอีก...

..." เชี่ยรัน!!!!!!!! "...

หนุ่มร่างบางขี้โมโหแหกปากเรียกชื่อไอ้เพื่อนตัวดีดังลั่นห้องน้ำ ซึ่งมันดังพอที่ทำให้ ศรัณย์ รู้สึกตกอกตกใจไปด้วยเหมือนกัน

...ร่างหนารีบว่างถ้วยชามในมือลงบนโต๊ะอาหารและเร่งฝีเท้าไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว...

..." ม่าน มึงเป็นอะไร ล้มหรอวะ เปิดประตูให้กูจะได้ไปช่วย "...

...กึก กึก กึก ศรัณย์ ที่ตะโกนเรียกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง พร้อมทั้งเอามือหนามาบิดลูกบิดประตู แต่ปรากฏว่าประตูถูกล็อกจากด้านใน ศรัณย์ จึงร้องเรียกให้เขาเปิด...

..." มึงไม่ต้องมาเข้าใกล้กูเลยนะไอ้สัส แม่ง! รอยแดงช้ำทั้งตัวเลย...

...มึงคนหรือทากเนี่ย ดูดเก่งฉิบหาย "...

...ร่างบางหัวร้อนพูดออกมาอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อเห็นสภาพร่างกายที่ยับเยิน ผิวสีขาวเนียนมีรอยแดงเป็นจ้ำๆจนหลายสิบจุดไม่เว้นแม้แต่ซอกไข่ จุดนี้แหละทำให้เส้นความอดทนของ ม่านฟ้า ขาดผึ่งลง...

..." ฮ่าๆ มึงพึ่งจะเห็นเหรอ รีบๆออกมาได้แล้ว ข้าวจะเย็นหมดก่อน "...

...ศรัณย์ หัวเราะร่วมแล้วเดินกลับมายังโต๊ะอาหาร โดยไม่สนใจว่าคนข้างในห้องน้ำจะรู้สึกเดือดดาลกับเสียงหัวเราะและคำพูดของตัวเองหรือไม่...

...เวลาผ่านไปประมาณ5นาที ร่างบางก็เดินออกมาจากห้องน้ำมานั่งยังโต๊ะอาหารด้วยหน้าตาที่บูดบึ้ง ติดงอนนิดหน่อย...

..." โอ๋ๆหน้าบึ้งเชียว คงหิวใช่มั้ยเด็กดี อ่ะ นี่ข้าว กินเยอะๆนะคะ จะได้โตไวๆ "...

...ศรัณย์ พูดพร้อมยื่นมือหนาไปยีหัวคนตรงหน้าที่หน้าบึ้งและทำ...

...ปากงุ้ยๆ...

..." กูไม่ใช่เด็กนะเว้ย "...

...ม่านฟ้า พูดพร้อมผลักมือหนาออกจากหัวของเขาก่อนจะมองค้อนใส่อย่างหงุดหงิด...

..." แล้วก็นะ กินข้าวเสร็จไปส่งกูด้วย "...

...ม่านฟ้า พูดพลางตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ...

..." คืนนี้มึงนอนกับกูไม่ได้หรอ กูไม่อยากอยู่คนเดียว "...

...ศรัณย์ ทำเสียงอ่อนและหน้าอย่างออดอ้อน เขารู้ดีว่า ม่านฟ้า ต้องใจอ่อน...

..." พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า มึงมีสิบเอ็ดโมงนะอย่าลืม "...

..." ไม่รู้เเหละ ยังไงมึงก็ต้องนอนกับกูที่นี่ แล้วก็เดี๋ยวกูไปเรียนพร้อมมึง "...

...ศรัณย์ พูดเอาแต่ใจและใช่ ม่านฟ้า ใจอ่อนยอมนอนกับเขาเพราะพึ่งเลิกกับแฟนแผลในใจยังสดใหม่คงหายได้ยาก...

...ทั้ง2คนนั่งกินข้าวกันจนเสร็จเวลาล่วงเลยไปประมาณ20นาทีได้...

..." ไอ้ม่าน ลุกมากินยา "...

...ศรัณย์ พูดพร้อมกับเดินมาปลายเตียงมือหนาถือถุงยาที่ซื้อมาเมื่อเช้า มีทั้งยาเม็ดและยาหลอดมาวางบนเตียงสีขาวที่มีร่างบางนอนเล่นโทรศัพท์อยู่...

..." ยา? ยาอะไรวะ ทำไมกูต้องกิน "...

...ร่างบางถามด้วยความสงสัยนิ้วเรียวกดปิดโทรศัพท์ก่อนจะลุกขึ้นนั่งและมองถุงยาที่เพื่อนสนิทถืออย่างสงสัย...

..." ยาแก้ไข้กับยาแก้อักเสบ "...

..." ไม่อะ ไม่กิน กูไม่ได้เป็นไร จะกินทำไม? "...

...ม่านฟ้า เขี่ยถุงยาออกห่างจากตัวทันทีให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่เเตะมันแน่นอน...

..." ไม่ได้! มึงต้องกิน ถ้าไม่มีไข้ก็กินยาแก้อักเสบ เพื่อไม่ให้ไอ้ที่มันระบบเกิดอักเสบ หรือว่ามึงอยากจะให้มันติดเชื้อ แล้วต้องไปหาหมอ อายสัสเลยนะมึง "...

...ศรัณย์ เห็นอีกฝ่ายที่เริ่มงอแงไม่ยอมกินยา จึงพูดจี้จุดอ่อนของ ม่านฟ้า แน่นอนร่างบางที่ขี้หงุดหงิดต้องครุ่นคิดไปครู่นึง ก่อนมือเรียวจะยื่นมาแบ...

..." เอามาสิ "...

...ศรัณย์ ยิ้มมุมปากก่อนจะหยิบถุงยามาแกะแล้ววางเม็ดยาบนมือเรียวที่แบอยู่ตรงหน้า...

..." กินน้ำตามเยอะๆด้วย "...

...ศรัณย์ พูดจบก็เติมน้ำใส่แก้วพร้อมยื่นแก้วน้ำให้อีกฝ่าย...

...อึก อึก อึก!...

..." กูไปนอนแล้วใช่มั้ย? "...

..." ยัง ยังนอนไม่ได้ "...

...ศรัณย์ พูดน้ำเสียงเรียบ...

..." ทำไม! ทำไมกูถึงจะนอนไม่ได้ "...

...ม่านฟ้า เสียงหวานถามกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พร้อมจ้องหน้าร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ในเมื่อเขากินยาไปแล้ว ทำไมถึงนอนไม่ได้กัน...

..." ไม่ใช่นอนไม่ได้ แต่มึงต้องไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวกูจะทายาให้ "...

...ศรัณย์ ที่เห็นอีกฝ่ายสายตาเกรี้ยวกราดจึงอธิบายเสียงอ่อน ไม่กล้ากวนต่อ ถ้าเขารู้ว่าอีกฝ่ายโกรธคงต้องหนีกลับคอนโดตัวเองเป็นแน่ และถ้าเป็นอย่างงั้นเขาคงต้องนอนคนเดียว ไม่ใช่ว่า ศรัณย์ เป็นผู้ชายขี้เหงานอนคนเดียวไม่ได้หรอกนะ เพียงเเต่หัวใจของเขาได้รับบาดเจ็บอยู่ จึงต้องคอยมีคนอยู่ข้างๆ...

..." ยาอะไร แล้วทาตรงไหน "...

...ศรัณย์ เหลือบมองหยอดยาที่อยู่ในถุงก่อนจะคว้าออกมาและชูให้คนตรงหน้าดู...

..." ถ้าอย่างงั้นเอามา เดี๋ยวกูทาเอง "...

...ม่านฟ้า เอื้อมมือไปหยิบหลอดยาจากมือของเพื่อนตัวดี แต่ร่างหนากลับชักมือไม่ยอมให้และเก็บยาใส่ถุงตามเดิม...

..." มึงทาเองไม่ได้หรอก มึงมองเห็นหรอ? ว่าแผลอยู่ตรงไหน ขืนทาไปมั่วๆ ก้นเน่ามาขึ้นมา กูไม่พาไปหาหมอนะบอกเลย "...

..." เออๆ เรื่องมากฉิบหาย รีบๆตามมาทาล่ะกูจะได้นอนสักที "...

...ร่างบางที่ยังเจ็บช่วงล่างเดินอย่างทุลักทุเลไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย ศรัณย์ มองตามหลังท่าทีของคนตัวเล็กที่เดินย่องของเพื่อนสนิทก็นึกสงสาร...

..." กูรุนแรงกับมึงขนาดนี้เลยหรอวะ "...

...หลังจากอาบน้ำเสร็จ ม่านฟ้า ก็มานอนรอคนที่อาสาทายาอยู่บนเตียงนอน และได้ยินเสียงเปิดประตูของหนุ่มร่างสูง ร่างบางที่นอนอยู่เปลือยตามองร่างสูงที่ถือหลอดยาก่อนพูดว่า...

..." ชักช้าอยู่ได้ เร็วๆหน่อยดิ กูง่วงแล้ว "...

..." กูชักช้าหรอวะ กูว่ากูชักเร็วแล้วนะ ไม่แตกข้างในสักรอบเลย "...

...ศรันย์ ที่ทำหน้าระรื่น พูดสองแง่สองง่ามออกมาอย่างไม่นึกกระดากปาก ซึ่งน้อยคนนักที่จะได้เห็นมุมนี้ของอดีตเดือนมหาลัยสุดฮอต...

..." หึ กูอยากจะให้สาวๆที่ตามกรี๊ดมึง มาได้ยินจังเลย ดูสิว่าพวกสาวๆมึงยังจะยืนรอต่อแถวขอเป็นแฟนอยู่อีกมั้ย "...

...ร่างบางที่ใส่เสื้อยืดตัวใหญ่โคร่งสีขาวเบะปากพร้อมกรอกตามองบนใส่...

..." มีเสือที่ไหน เขาจะทำเหยื่อตื่นบ้างวะ? "...

...ศรัณย์ กระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเดินไปยังห้องน้ำ...

..." เสือหรอ? กูว่ามึงเป็นหมามากกว่ามั้ง ไอ้หมาน้อย! "...

...ม่านฟ้า พูดแหนบแนมไอ้เพื่อนตัวดีด้วยหน้าหมั่นไส้ในความมั่นหน้าจนเกินเบอร์...

..." ถ้ากูเป็นไอ้หมา มึงก็คงเป็นเมียหมาอย่างกูเนี่ยแหละ "...

...ศรัณย์ ตะโกนออกมาจากห้องน้ำก่อนจะผิวปากฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ซึ่งต่างจากร่างบางที่นั่งบนเตียงที่กำลังกัดฟันกรอด เพราะไม่พอใจที่ถูกอีกฝ่ายเรียกว่าเมีย...

..." เมียพ่อมึงสิ ไอ้เหี้ย "...

...ม่านฟ้า สถบคำออกมาด้วยความฉุนเฉียว...

...ศรัณย์ เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพหัวเปียกและมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพาดอยู่ที่บ่า สายตาคมมองดูร่างบางที่กำลังนอนคว่ำเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ก่อนจะคว้าผ้าที่ไหล่เขวี้ยงใส่กลางหลัง ตุบ!...

...ทำให้ร่างบางที่เล่นโทรศัพท์สะดุ้งตกใจและหันมามองตัวต้นเหตุด้วยสายตาขุ่นเคือง...

..." เล่นอะไรของมึงเนี่ยรัน "...

...เสียงหวานพูดห้วนๆแกมดุดันเปล่งออกมาจากริมฝีปากได้รูป ก่อนจะเขวี้ยงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กกลับไปยังทิศทางเดิม ฟริ้ว! หมับ!...

...ศรัณย์ รับผ้าผืนเล็กแล้วเอามาเช็ดผมที่เปียกชื้นต่อ ใบหน้าหล่อยิ้มพรายออกมาอย่างมีเลศนัยภายในหัวขอร่างสูงกำลัวคิดแผแกล้ง ม่านฟ้า อยู่เป็นแน่...

...ศรันย์ เดินเอาผ้าเช็ดตัวไปผึ่งไว้ราวตากผ้า ก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงนอนสีขาวนุ่มแล้วโน้มตัวลงคว้าหมับเข้าที่ข้อเท้าของร่างบางพร้อมกระชากสุดแรง...

..." โอ๊ย! มึงทำเหี้ยอะไรอีกเนี่ยไอ้เหี้ยรัน "...

...ม่านฟ้า ที่โดนกระชากขาจนเกือบจะตกเตียงก็พลิกตัวนอนหงาย...

...แล้วลุกขึ้นนั่งพร้อมจ้องหน้าเพื่อนสนิทตัวดีด้วยสายตาเกรี้ยวกราด...

..." โอ๋ๆนะม่าน กูแค่หยอกเล่นเท่านั้นเอง ไม่เห็นจะต้องมองกูด้วยสายตาแบบนี้เลย "...

...ศรัณย์ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ พร้อมส่งยิ้มให้ ก่อนจะเดินไปหยิบยาทาที่โต๊ะบนหัวเตียง...

..." เล่นอะไรไม่รู้เรื่องมึงอยู่ปี 3 แล้วนะรัน ไม่ใช่เด็ก3ขวบ เผื่อกูตกลงไปสะโพกหักจะทำไง? "...

...ม่านฟ้า บ่นออกมาด้วยความไม่พอใจที่ร่างหนาสูงชอบเล่นอะไรเป็นเด็กๆ โดยไม่นึกถึงผลเสียที่จะตามมา...

..." ก็ไม่ทำไง ถ้าสะโพกมึงหักเดินไม่ได้ กูจะดูแลมึงเองดีมั้ย? "...

...ศรัณย์ ลอยหน้าลอยตาพูดออกมายังไม่สำนึก และมันทำให้ร่างบางไม่พอใจมากขึ้น...

..." ดีพ่อมึงดิ "...

..." วันนี้มึงพูดถึงพ่อกูบ่อยจัง อยากเป็นสะใภ้พ่อกูหรอ? "...

...ศรัณย์ พูดด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่พร้อมส่งยิ้มยั่วอีกฝ่าย...

..." ไม่เหี้ยรัน! ถ้ามึงยังพูดเรื่องผัวเมียลูกสะภงลูกสะใภ้อีก กูจะกลับคอนโดกูเดี๋ยวนี้! "...

...ม่านฟ้า มองอีกฝ่ายตาเขียวปั๊ดก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นยืน...

..." เฮ้ยๆ กูขอโทษ กูเลิกพูดถึงแล้วอย่ากลับเลยนะม่านนะ มึงรอกูทายาให้ไม่ใช่หรอ มาๆเดี๋ยวมาให้เสร็จแล้วนอนกันนะ "...

...เมื่อเห็นอีกฝ่ายลุกขึ้นยืน ศรัณย์ จึงรีบเข้ามาห้ามปรามและออดอ้อนไม่ให้ร่างบางกลับ พร้อมขอโทษโพยยกใหญ่...

...ถึงแม้ร่างบางที่ไม่พอใจเพื่อนตัวดี แต่ก็ยอมนั่งลงที่เตียงแต่โดยดีแต่ทว่าสายตาคมก็ไม่วายที่จะจ้องหน้าหล่อเหลาของ ศรัณย์ ก่อนจะกล่าวคาดโทษออกมา...

..." ถ้ามึงพูดเรื่องทำนองนั้นอีก กูกลับจริงแน่ "...

..." เออๆ ไม่พูดแล้ว สัญญา "...

...ศรันย์ พูดพร้อมชูนิ้วก้อยขึ้นแล้วยื่นไปตรงหน้าอีกฝ่ายและเอียงหน้าหล่อๆไปทางซ้ายทีขวาที...

..." อะไร? ปัญญาอ่อน "...

...ม่านฟ้า ปัดมือหนาของเพื่อนตัวดีออกแล้วเบือนหน้าหนีไปอีกด้านเพราะไม่อยากจะให้อีกฝ่ายเห็นว่าตัวเองกำลังหลุดยิ้ม...

..." ถอดกางเกงออก "...

...ร่างบางหันขวับมามองเจ้าของเสียงทุ้มคอแทบหักเมื่อได้ยินคำพูดที่ขัดหู พร้อมทั้งถามกลับไปทันควันและมองร่างสูงตาขวาง...

..." ถอดทำไม? "...

...เสียงหวานของร่างบางเอ่ยถามอย่างสงสัย...

..." กูจะทายาให้ มึงคิดอะไรเนี่ย หึ? "...

...ร่างสูงยิ้มกริ่มและมองคนตรงหน้าด้วยสายตายียวน...

..." กูจะคิดอะไร? แค่ถามป่ะ "...

...ม่านฟ้า ทำสีหน้าจริงจังเพื่อกลบเกลื่อนอาการเลิ่กลั่กของตัวเอง...

..." ไม่คิดก็ถอดสิ จะได้รีบทา รีบนอน "...

ศรัณย์ พูดขึ้นพร้อมแกว่งหยอดยาไปมา ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้าจะไม่ค่อยสบอารมณ์นักสักเท่าไหร่ แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกเขาจึงต้องยอมทำตามคำพูดของร่างสูง ม่านฟ้า ล้มตัวนอนหงายก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมช่วงล่างและถอดกางเกงที่สวมใส่อยู่ออก

...ศรัณย์ มองดูการกระทำของเพื่อนสนิทขี้โวยวาย ก่อนจะยกยิ้มและส่ายหัวไปมาก่อนจะเอ่ยถาม...

..." ไอ้ม่านทำเหี้ยไรของมึงเนี่ย "...

..." ถอดกางเกงให้มึงทายาไง จะทาป่ะเนี่ย รีบๆเลย กูง่วง "...

...ร่างบางที่ขี้โวยวายชำเลืองตามอง ศรัณย์ เล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าเบื่อหน่าย...

..." แล้วกูจะทาได้มั้ย มึงเล่นเอาผ้าคลุมไว้แบบนั้น "...

..." ทำไมจะทาไม่ได้ มึงก็ทาแบบไม่ต้องมองดิ ไม่เห็นจะยากอะไร "...

...ม่านฟ้า ยังคงเถียงไปข้างคู่ทั้งทีในใจเขารู้ดีว่ามันไม่สามารถจะทาได้ถูกจุดถ้ามองไม่เห็น แต่คนอย่าง ม่านฟ้า หรือจะกล้าแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่น นอกจากเสียว่าจะทำกิจกรรมบนเตียงเท่านั้นล่ะร่างบางถึงจะยอมเปลือยกายต่อหน้าคนอื่น...

..." มันทาไม่ได้มึงก็รู้หนิม่าน มึงจะอายกูทำไมวะ ในเมื่อกูก็เห็นของมึงมาทุกซอกทุกมุมมาแล้วมั้ย? "...

...น้ำเสียงขุ่นหลุดออกจากปากหนาได้รูป ซึ่งตอนนี้เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิดในความเรื่องมากของ ม่านฟ้า ขึ้นมาบ้างแล้ว...

..." กูรู้ แต่กูก็อายเป็นมั้ย? ใครจะหน้าด้านแก้ผ้าไปให้คนอื่นดูมั่วๆแบบมึงล่ะ "...

...ถึงจะรู้ว่าเหตุผลของตัวเองฟังไม่ขึ้น แต่คนอย่าง ม่านฟ้า ขอแค่ได้ขัดบ้างก็ยังดี...

..." จิ๊! มึงจะไม่ดื้อสักเรื่องได้มั้ยวะ? ไหนบอกง่วงจะรีบนอนไม่ใช่...

...เหรอ "...

...ศรัณย์ จิ๊ปากออกมาเพราะคนตัวเล็กไม่ยอมฟังเลยก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเรียบ พร้อมยังทำสีหน้าเหนื่อยหน่าย ซึ่งปกติร่างสูงจะอารมณ์ดีอย่าง ศรัณย์ ไม่ค่อยแสดงไม่ค่อยแสดงอาการแบบนี้ออกมา ครั้งนี้เขาคงเหลืออดกับคนขี้โวยวายแล้วจริงๆ...

...เมื่อ ม่านฟ้า เห็นร่างสูงที่สีหน้านิ่งเฉย เขารู้ทันทีว่าอีกคนให้ตัวเขาเองแล้ว จึงคว้ามือไปเปิดผ้าห่มที่คลุมช่วงล่างออกทำให้เห็นก้นกลมเนียนขาวก่อนคนร่างบางจะกับยกขาสองข้างตั้งขึ้นเพื่อให้ ศรัณย์ มองเห็นแผลได้ชัดขึ้น แต่ก็ใช่ว่าร่างบางจะเปิดเผยเสียหมด เขายังใช้มือเรียวทั้งสองข้างมาบังม่านน้อย และลูกสมุนเอาไว้เพื่อไม่ให้มันอนาจารจนเกินไป...

..." จะทาก็รีบทา "...

..." เออ ก็แค่นี้แหละ "...

...ศรัณย์ ก้าวขึ้นเตียงนอนพร้อมกับขยับตัวไปนั่งข้างขาด้านขวาของ ม่านฟ้า แล้วจึงบีบยาในหลอดลงที่ก้านสำลี ก่อนจะก้มหน้าส่องดูตำแหน่งรอยบวมแดง ร่างสูงลงมือค่อยๆทายาอย่างเบามือ...

..." อ๊ะ! เบาๆดิรัน กูเจ็บ "...

...ม่านฟ้า ครางออกมาเบาๆ เมื่อร่างสูงทายาลงรอยบวมแดงพร้อมทั้งกระเถิบก้นกลมลูกพีชสีขาวเนียนหนีก้านสำลีอย่างอัติโนมัติ...

..." อย่าทำเสียงงี้ดิสัส "...

..." ก็กูเจ็บอะจะให้กูหัวเราะหรือไง? "...

...ศรัณย์ มองหน้าร่างบางก่อนจะก้มกลับมาดูแผลที่รูรักสีหวาน...

..." บวมเป่งเลยว่ะ มึงเจ็บมากมั้ย? "...

ศรัณย์ ที่ทายาพลางเอ่ยปากถามร่างบางด้วยความเป็นห่วง

..." ก็เจ็บ มึงรีบๆทาเถอะ จำเป็นต้องมาเป็นห่วงเป็นใยกูตอนนี้มั้ย? "...

...ม่านฟ้า พูดขึ้นด้วยเสียงห้วนและหงุดหงิดเพราะอีกฝ่ายพึ่งจะมาเป็นห่วงผิดเวลา...

..." เสร็จแล้ว "...

...ศรัณย์ เงยหน้าหล่อขึ้นแล้วขยับถอยห่าง เมื่ออีกฝ่ายได้ยินร่างหนาพูดขึ้นว่าเสร็จแล้วจึงรีบควานหากางเกงใส่ทันที...

..." ม่านมึงอย่าพึ่งใส่กางเกงนะ "...

...ขาเรียวที่กำลังจะสวมกางเกงต้องหยุดชะงักลงเพราะคำพูดของ ศรัณย์...

..." ทำไมยังใส่ไม่ได้ ในเมื่อกูทายาแล้ว "...

...ม่านฟ้า ที่มีใบหน้าที่ยู่คิ้วขมวดเล็กน้อยถามอย่างสงสัย...

..." รอให้ยาซึมเข้าผิวก่อนประมาณ 5 นาที "...

...ศรัณย์ ที่กำลังเก็บหลอดยาใส่ถุงอยู่ก็หันมาตอบคำถามอีกฝ่าย แล้วเดินเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อไปล้างไม้ล้างมือ...

...และได้ยินคำตอบในสิ่งที่สงสัยจากร่างหนา ม่านฟ้า ก็ดึงผ้าห่มมาคลุมช่วงล่างไว้ แล้วดวงตาสวยค่อยๆหรี่ลงจนปิดสนิทคงเป็นเพราะยาที่กินไปเริ่มออกฤทธิ์จึงทำให้ง่วงนอน...

...ศรัณย์ ที่ออกมาจากห้องน้ำเห็นร่างบางนอนหลับโดยมีกางเกงวางอยู่ข้างกาย...

..." หึ ตอนมึงหลับนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะม่าน เหมือนลูกแมวเลยว่ะ "...

...ศรัณย์ มอง ม่านฟ้า ที่หลับตานอนอย่างหลงใหลก่อนจะพูดและยกยิ้มอย่างชอบใจ...

...⋆...

...end...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***