เตรียมตัวครั้งที่ 3

ความเดิมตอนที่แล้ว

..."นี่คุณทุเรียนระเบิดคะช่วยหลบหน่อยได้ไหมพอดีว่ามีที่ที่ต้องไปหน่อยน่ะค่ะ"...

......................

"หะ...ห๊า!!" เด็กชายเจ้าของฉายาทุเรียนระเบิดเมื่อได้ยินดังนั้นก็ร้องตะโกนออกมาเสียงดังออกมาทันทีแต่ก่อนที่จะได้ต่อว่าอะไร เด็กสาวก็พูดขัดขึ้นมาอีกครั้ง

"ฉันรีบมีธุระน่ะค่ะเพราะงั้นช่วยหลบทีได้ไหมคะ" ฮารุมิพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าที่กำลังยิ้มอ่อน นั้นยิ่งทำให้กระต่ายเขียวข้างกายลนลาน และเด็กชายหัวทุเรียนโมโหหนักกว่าเก่า

ไม่รอช้าเด็กชายหัวทุกเรียนก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดังประกาศก้องราวกับกำลังพูดกับคนที่อยู่ห่างกับตนราวๆร้อยเมตร

"อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะยัยหัวชมพู ชื่อของฉันคือ บาคุโก คัตสึกิ ชายผู้ที่จะเป็นคนก้าวข้ามออลไมท์และเป็นที่1ให้ได้ต้างหากละ!!"

ว่าจบบาคุโกก็กระโดดเข้าหาฮารุมิพร้อมระเบิดในมือหวังจะระเบิดเธอให้รู้ซึ้งถึงความเก่งกาจของตนเอง แต่ยังไม่ทันจะถึงตัว ฮารุมิก็ถอนหายใจออกมาและดีดนิ้วหนึ่งครั้งด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนที่จะเกิดลมพายุที่แม้จะมีกลิ่มหอมของดอกไม้และกลีบดอกไม้ปลิวว่อนในพายุนั้นแต่อนุภาพของลมพายุนั่นกลับรุนแรงและพัดพาร่างกายของบาคุโกออกไปปล่อยทิ้งไว้ที่หน้าโรงเรียนอย่างรวดเร็วจนกระต่ายเขียวที่อยู่ข้างๆได้แต่มองด้วยความทึ้ง ในตาก็เป็นประกายกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

"สะ...สุดยอดไปเลย...แค่ดีดนิ้วเพียงครั้งเดียว...ก็พัดคัตจังไปได้ไกลถึงขนาดนั้นเลย"

ฮารุมิมองเจ้ากระต่ายเขียวที่ยังตาเป็นประกายกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ก็อดที่จะนึกเอ็นดูเจ้าเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้แม้ว่ากว่าเธอจะสามารถทำได้ขนาดนี้ได้ก็ฝึกอย่างหนักจนเลือดตาแทบกระเด็นเลยแท้เชียว แต่ถึงแบบนั้นเป้าหมายตอนนี้ของเธอก็คือ ไปที่ห้องผู้อำนวยการเพื่อดำเนินเรื่องการรายงายตัวเข้าเรียนวันแรกนี้ของเธอและรายงานพฤติกรรมของยัยหนองโตไร้สมองที่เธอตั้งฉายาให้เมื่อกี้ให้โดนลงโทษอย่างสาสมให้จงได้

เวลาผ่านไปเรื่องราวที่เธอต้องการก็จบลงอย่างสวยงานแต่เวลาก็ล่วงเลยมาถึงเวลาอาหารกลางวันแล้วเสียอย่างนั้น

"เฮ้อ ในที่สุดก็เสร็จเรื่องซะทีดันกินเวลาไปมากกว่าที่คิดซะได้ ได้เวลาหาอะไรกินแล้ว....แล้ว....โรงอาหารไปทางไหนกันละเนี่ย"

ฮารุมิเดินไปเรื่อยๆก็เจอเข้ากับกลุ่มเด็กน้อยที่ดูเหมือนจะกำลังสนุกกับการกลั่นแกล้งเด็กน้อยคนหนึ่งที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตาดี เด็กที่โดนรังแกก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็เจ้ากระต่ายเขียวน่าเอ็นดูของเธอเองนั้นแหละ ฮารุมิยืนดูอยู่สักพักก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งอย่างเหลืออดแล้วเดินเข้าไปหากลุ่มเด็กพวกนั้น

"นี่เล่นอะไรกันอยู่หรอ?สนุกรึเปล่าให้ฉันเล่นด้วยคนสิ"

ฮารุมิยิ้มตาปิดให้กลุ่ทเด็กน้อยพวกนั้นก่อนเผยให้เห็นดวงตาคู่สวยน่าหลงไหลให้เด็กพวกนั้นเห็น กลั่มเด็กน้อยที่เห็นเด็กสาวหน้าตาหน้ารักทัก็หน้ากันเป็นแถบๆผิดกับเจ้ากระต่ายเขียวที่ก้นจุ้มปุกอยู่ที่พื้นที่หน้าซีดเป็นไก่ต้มไปแล้ว

เหล่าเด็กน้อยที่เริ่มได้สติกันก็ต้อนรับฮารุมิให้มาแกล้งเจ้ากระต่ายเขียวกันอย่างยิ้มแย้มแต่กลับกันหน้าฮารุมิที่แม้จะยิ้มอยู่กลับไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าเธอกำลังสนุกอยู่เลย ฮารุมิยืนฟังที่เจ้าเด็กน้อย3หนอที่สาธยายเกี่ยวกับเจ้ากระต่ายเขียวให้ฟัง ใจความคร่าวๆที่แน่ชัดก็คือเขาเป็นคนไร้อัตลักษณ์เป็นขยะไร้ค่าของสังคม ไม่สมควรมีชีวิตอยู่ด้วยซ้ำ คำพูดพวกนั้นมันทำให้ฮารุมิมีใบหน้าที่มืดครึ้มยิ่งกว่าเก่าเสียอีกรอยยิ้มที่เธอมีเองก็หายไปด้วยเช่นกัน

ในขณะที่เจ้าเด็กน้อย3หน่อกำลังหัวเราชอบใจอยู่นั้นก็มีรากไม้งอกขึ้นมาจากพื้นดินรัดตัวของเจ้าเเ็กน้อย3หน่อ้อาไว้แน่นจนทั้ง3ได้แต่ไอค่อกแค่กน้ำมูกน้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ฮารุมิที่มองดูอยู่ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยนัยน์ตาคู่สวยจ้องมองไปที่เด็กน้อย3หน่อที่กำลังถูกรัดด้วยรากต้นได้ของเธออยู่นั้นก็เปลี่ยนมาเป็นใบหน้ายิ้มแย้มอีกครั้งและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส

"อย่างนี้นี่เองความรุ้สึกของการได้กลั่นแกล้งคนอ่อนแอมันสนุกแบบนี้เองสินะเนี่ยแหมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีการละเล่นของเด็กๆแบบนี้อยู่ด้วย ว่าไหม?เจ้ากระต่ายเขียว"

ฮารุมิหันไปถามเจ้ากระต่ายเขียวของเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่ตาของเธอกลับไม่ยิ้มไปด้วยเลยแม้แต่น้อย เจ้ากระต่ายเขียวที่เห็นก็ลนลานเลิากลั้กทำตัวไม่ถูกก่อนก่อนจะรวบรวมความกล้าแล้วพูดกับฮารุมิไป

"ระ..เราไปจากที่นี้กันดีไหมครับ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***