ตอนที่ 1 เกมชีวิตจริง

" หือ ~ หือ หือ~~~~ " เสียงฮัมเพลงเบาๆ ของหนุ่มนักเรียนชาย ม.ปลายคนหนึ่ง ที่กำลังเดินอย่างใจเย็นเข้ามาในซอยเล็กๆ ที่มีกำแพงสูงของบ้านคนมีอันจะกินตั้งอยู่เรียงรายตลอด 2 ข้างทางที่เขาเดินผ่าน

" ทำไม่มันร้อนอย่างนี้ว่ะ.. ไม่น่ารีบกลับบ้านเลย น่าจะอยู่เล่นบาสในโรงยิม ไม่ก็ไปซ้อมดนตรีที่ชมรม แล้วเย็นๆ ค่อยกลับน่าจะดีกว่านี้ " เสียงบ่นพึมพำเบาๆ ออกจากปากของชายหนุ่ม ที่มีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน

" ติ่ง !! " เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์ดังออกมาจากในกระเป๋าเสื้อของชายหนุ่ม

" หื้อ.. อะไรอีก มือถือไม่มีเน็ตทำไมมันยังส่งอะไรมาได้อีก เสียงก็ไม่ได้เปิดนี้หว่า อะไรของมันเนี้ย..ไม่ใช่ว่าจะพังอีกแล้วนะยังซื้อใช้ได้ไม่ถึง 3 เดือนเลย   " หนุ่มนักเรียนม.ปลายหยิบสมาร์ทโฟนของเขาออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วเริ่มตรวจดู

" ไม่ใช่ข้อความด้วย แล้วเสียงเมื่อกี้มันคืออะไร คงไม่ใช่ผีหลอกตอนกลางวันนะ อ้าวเห้ย ! ติดตั้งแอปเองด้วย ! " หนุ่มนักเรียน ม.ปลาย ถึงกลับหยุดฝีเท้าลง แล้วตั้งใจดูแอปพลิเคชั่นที่พึ่งถูกติดตั้งขึ้นใหม่บนสมาร์ทโฟนของเขา และก็พบว่าแอปนี้ไม่มีชื่อระบุเอาไว้ และไอคอนของมันก็เป็นเพียงรูปโลกที่เป็นสีขาวดำเท่านััน ไม่มีสิ่งใดโดดเด่นหรือสะดุดตาเลย แต่ด้วยนิสัยที่อยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยรุ่นคนหนึ่ง จึงได้ใช้นิ้วสัมผัสไปที่รูปโลกที่ไม่ได้ดูเด่นใดๆ บนหน้าจอ โดยไม่คิดอะไรมาก เพราะเขาคิดว่ามันไม่มีความเสี่ยงใดๆ กับตัวเองเลย เพราะโทรศัพท์ของเขานั้น ไม่ได้เชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตอยู่

แล้วหน้าจอของสมาร์ทโฟนก็กลายเป็นสีดำ จากนั้นก็มีข้อความสีขาวปรากฏขึ้นมาว่า

" สวัสดีหนึ่งในผู้ถูกเลือก ตอนนี้ท่านอยู่ในขั้นตอนสมัครเพื่อจะได้เล่นเกมชีวิตจริง เรามาเริ่มสมัครกันเลยไหมสุดหล่อ? กรุณาตอบคำถามด้วยเสียงของท่าน "

หนุ่มนักเรียนม.ปลาย ถึงกับสะดุ้งโหยง แทบทำโทรศัพท์หลุดมือ เพราะเขาไม่อยากเชื่อเลยว่า แอปนี้รู้ได้ไงว่าเขาหล่อ อุตส่าห์หล่อแบบไม่ประกาศแล้วนะ หนุ่มนักเรียนม.ปลายคิดในใจ ก่อนที่เริ่มพูดขึ้นมา

" เริ่มได้เลย " เมื่อเขาพูดจบก็มีข้อความใหม่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ

" การยืนยันด้วยเสียงถูกต้อง " จากนั้นก็มีข้อความใหม่ขึ้นมา

" กรุณาสแกนลายนิ้วมือของท่าน " หนุ่มนักเรียนม.ปลาย ทำตามข้อความนี้ทันทีโดยการใช้นิ้วชี้สัมผัสลงไปที่ปุ่มโฮมเบาๆ ที่ตอนนี้มันได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของลายนิ้วมือให้เขาสแกน แล้วจากนั้นก็มีข้อความใหม่ปรากฏขึ้นมา

" สแกนม่านตา ช่วยมองไปยังเลนส์กล้องหน้าของท่าน " แล้วเด็กหนุ่มก็ทำตามนั้น แล้วก็มีข้อความใหม่ไปกดขึ้นมาอีกครั้ง 

" การตรวจสอบเสร็จสิ้น ชื่อ xxxx xxxxx ชื่อเล่น ทรอย อายุ 17 ปี ส่วนสูง 178 น้ำหนัก 67 บิดาชื่อ xxxxxx มารดาชื่อ xxxxxx มีน้องคนรองชื่อ xxxxx มีน้องคนเล็กชื่อ xxxxxxx อยู่บ้านเลขที่ xxxxxx… "

" เหี้ยแล้ว ! ไม่ใช่แล้วแบบนี้ รู้ข้อมูลทุกอย่างของกูหมดเลย รู้แม้กระทั้งไซส์กางเกงใน ล่วงละเมิดความเป็นส่วนตัวมากไปหรือเปล่าว่ะเนี้ย ! " ทรอยถึงกับสบถออกมา พร้อมกับใจที่เต้นแรง ด้วยความตื่นเต้นและความกลัว ข้อความใหม่ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจออีกครั้ง

" กรุณายืนยัน DNA ของท่านด้วยการเลียไปที่หน้าจอ ถ้า DNA ของท่านตรงกับข้อมูลที่เราได้รับมาก่อนหน้า การสมัครเล่นเกมถึงจะถือว่าเสร็จสิ้นและเริ่มเกมได้เลย แต่ถ้าท่านต้องการจะเลิกเล่นเกมนี้ เพียงแค่ไม่ทำภารกิจใดๆ เป็นเวลา 3 วัน ข้อมูลทุกอย่างของท่านที่ลงทะเบียนไว้จะถูกยกเลิกทันที ถ้าท่านพร้อมแล้วเชิญเลียได้ "

หลังจากทรอยอ่านข้อความทั้งหมดในโทรศัพท์จบ เขาก็เลียลงไปที่หน้าจอสมาร์ทโฟนของตัวเองทันทีโดยไม่ลังเล เพราะทรอยคิดว่าทุกอย่าง เป็นเพียงแค่เรื่องล้อเล่นเท่านั้น แต่..

" อ๊าก !!!! เหี้ย ไฟดูด !!! เพิ่งรู้นะเนี้ย เลียหน้าจอโทรศัพท์แล้วไฟดูดด้วย เวรๆ ลิ้นช้าเลย  " ทรอยตะโกนร้องลั่นอยู่กลางซอยด้วยความเจ็บปวดเพียงลำพัง แล้วข้อความไว้หน้าจอก็ปรากฏขึ้นมา

" การตรวจสอบอัตลักษณ์ถูกต้อง ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกมชีวิตจริง ท่านต้องการใช้ชื่อจริงหรือชื่อเล่นเป็น ID ของท่าน และมันยังเป็นชื่อตัวละครของท่านด้วย โปรดใช้เสียงของท่านในการตอบคำถาม "

" ชื่อเล่น " ทรอยพูดขึ้นทันที แล้วก็มีข้อความใหม่ปรากฏขึ้นมา

" ยืนยัน ขั้นตอนต่อไปผู้เล่นทรอยกรุณาเลือกอาชีพที่ท่านต้องการจะเล่น เช่นนักรบ นักดาบ นักธนู นักเวทย์ นักฆ่า อื่นๆ โปรดใช้เสียงของท่านในการตอบคำถาม "

" นักรัก " ทรอยพูดออกมาด้วยความมั่นใจ ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่เคยรักใคร และยังซิงอยู่ แล้วข้อความใหม่ก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

" ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือในทุกขั้นตอน ตอนนี้ผู้เล่น ทรอย สามารถสัมผัสกับประสบการณ์ของเกมชีวิตจริงได้แล้ว " 

จากนั้นหน้าจอสีดำของโทรศัพท์ก็หายไป กลายเป็นหน้าจอที่มีรูปของทรอยยืนเปลือยกายอยู่ และด้านบนของหน้าจอสมาร์ทโฟนมีแถบต่างๆให้เลือก เช่น ค่าสถานะ ภารกิจประจำอาชีพ ร้านค้า โอนเงิน และยังมีอีกหลายแถบที่ยังไม่มีข้อความขึ้นมาให้อ่านว่ามันคืออะไร  ส่วนด้านล่างเป็นข้อมูลพื้นฐานของทรอย ที่ระบุเอาไว้ว่า

" ทรอย อาชีพ นักรัก ระดับ 1 

ค่าประสบการณ์ 100/200

เงินติดตัว 0 บาท "

ส่วนหน้าจอด้านซ้ายคือค่าสถานะของทรอย ที่ระบุเอาไว้ว่า

" ค่าพลังชีวิต 100/100

ค่าพละกำลัง 89/100

ค่าความแข็งแกร่ง 100/100

ค่าความเร็วความคล่องตัว 100/100

ค่าความแม่นยำ 100/100

ค่าสติปัญญาและการตอบสนอง 80/100 

แต้มค่าสถานะ 0 "

 ส่วนหน้าจอด้านขวาคือทักษะต่างๆ ซึ่งตอนนี้ มันมีอยู่ 2 ทักษะ คือ 

" 1) ออร่าเสน่ห์ ติดตัว ระดับ 1 

เพิ่มเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามและเพศเดียวกัน 10%

2) ดวงตานักรัก เรียกใช้ ระดับ 1

ในรัศมี 10 เมตรรอบตัวผู้เล่น ท่านสามารถมองเห็นความต้องการทางเพศของบุคคลอื่นได้ด้วยตาเปล่า มันจะแสดงออกมาเป็นเปอร์เซ็นต์ให้ผู้เล่นได้เห็น และทักษะนี้ยังบอกถึงจุดกำหนัดของบุคคลที่อยู่ในรัศมี มันจะแสดงเป็นละอองแสงสีชมพู ซึ่งมันจะไม่ส่งผลกระทบต่อการมองเห็นของผู้เล่น ใช้ค่าสติปัญญาและการตอบสนอง 1 หน่วยทุก 1 นาที 

แต้มทักษะ 0 "

" เอือก.. " ทรอยกลืนน้ำลายลงคอทันที เขาไม่อยากเชื่อเลยว่า อาชีพนักรักที่เขาพูดไปเล่นๆ มันจะมีอยู่จริง แต่เมื่อลองตรวจสอบดูแล้ว เขาไม่พบว่าเกมนี้เล่นยังไง มันไม่มีปุ่ม play หรือปุ่มสุ่มเลือกคู่ต่อสู้เหมือนเกมทั่วไป เขาเลยกดแถบภารกิจประจำอาชีพขึ้นมาดู

" 1) ศึกษาเรื่องเพศสัมพันธ์จากสื่อต่างๆเป็นเวลา 1 ชั่วโมง 

2) พูดคุยเกี่ยวกับเพศตรงข้ามไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตามเป็นเวลา 30 นาที

3) สัมผัสร่างกายของเพศตรงข้ามให้นานกว่า 5 นาที

4) จูบแรก 

5) สัมผัสจุดซ่อนเร้นของเพศตรงข้าม

6) ทำการออรัลเซ็กส์ 

7) เสียความบริสุทธิ์

8) ทำให้คู่นอนถึงจุดสุดยอด 

9) สร้างความประทับใจให้คู่นอนจนจดจำไม่รู้ลืม 

10) จงทำตัวเป็นคาสโนว่าซะ 

11) ห้ามรักใครจนยอมตายเพื่อเขา ทำได้แค่เพียงรู้สึกดีเท่านั้น 

ผู้เล่นสามารถกดดูรายละเอียดของภารกิจและรางวัลที่จะได้รับ โดยการกดที่หมายเลขของภารกิจ โปรดอ่านรายละเอียดทุกอย่างให้เข้าใจ โดยเฉพาะรางวัลที่จะได้รับและบทลงโทษ รวมถึงระยะเวลาที่กำหนด ด้วยระดับที่ยังต่ำของผู้เล่น ท่านจำเป็นต้องกดรับภารกิจก่อนทำภารกิจเสมอ ทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปเมื่อท่านมีระดับสูงขึ้น "

" เฮือก ! " ทรอยสูตรลมหายใจเข้าปอดอย่างแรง เมื่อเห็นภารกิจ ตอนนี้ในหัวของเขาเขาขาวโพลนไปหมด ถ้าทุกอย่างนี้เป็นเรื่องจริง แล้วเขาจะทำภารกิจสำเร็จได้ยังไง เขาเริ่มรู้สึกกลัวเกมนี้ขึ้นมาแล้ว แต่เขายังคงมีความสนใจอยู่มาก ทรอยเลยกดไปดูที่แถบร้านค้า แล้วสินค้า 3 อย่างก็ปรากฏขึ้นมา 

" 1)ทักษะการจูบ 

10,000 บาท

2)ยาคุมกำเนิด 100% 1 แผง 10 เม็ด 

2,000 บาท

3)อย่าเสียสาว 1 เม็ด

10,000 บาท

ผู้เล่นสามารถกดดูรายละเอียดของสินค้าได้ รายการสินค้าจะเปลี่ยนแปลงทุกสัปดาห์ เมื่อผู้เล่นมีระดับสูงขึ้น รายการสินค้าต่อสัปดาห์จะเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน รวมถึงปริมาณที่ซื้อได้ "

" อึก.. " ทรอยกลืนน้ำลายลงคอทันที เมื่อเห็นรายการสินค้า และราคาของมัน ถึงแม้มันจะไม่แพงเท่าไหร่แต่รายละเอียดของเงินที่เขามีในเกมเป็นเพียงตัวเลขกลมๆ เท่านั้น แล้วทรอยก็สัมผัสไปที่แถบโอนเงิน ซึ่งเขาคิดว่ามันคงเป็นเหมือนเกมทั่วไป ที่สามารถเติมเงินเข้าสู่เกมเพื่อให้ผู้เล่นได้ใช้ซื้อสิ่งต่างๆ ในเกมได้ แต่เมื่อทรอยเห็นรายละเอียดในหน้าจอเขาถึงกับตกใจทันที

" ผู้เล่นสามารถนำเงินที่ได้รับจากการทำภารกิจสำเร็จโอนไปยังบัญชีใดก็ได้ และจงทำความเข้าใจ พูดเล่นทุกคนจะมีพื้นฐานเดียวกันคือเริ่มที่เงิน 0 บาท หรือเป็นเงินสกุลอื่น ตามแต่พื้นที่หรือประเทศของผู้เล่นที่ลงทะเบียนเข้ามา ตอนนี้ผู้เล่นทรอยยังไม่มีเงินในเกม โปรดไปทำภารกิจของท่านให้สำเร็จ ขอให้สนุกกับเกมชีวิตจริง "

แล้วทรอยกดปิดหน้าจอและเก็บสมาร์ทโฟนของเขาลงในกระเป๋าเสื้ออย่างช้าๆ เพื่อตัดสินใจบางอย่าง เมื่อทรอยตัดสินใจได้แล้ว เขาก็ออกวิ่งในทันที เพื่อกลับไปยังบ้านของเขา 

ใช้เวลาไม่นานทรอยก็หลุดพ้นย่านคนรวย แล้วก็มาถึงบ้านของทรอย ซึ่งมันตั้งอยู่ในพื้นที่ ถึง 1 ไร่ บ้านของทรอยคือบ้านเดี่ยวชั้นเดียวขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางของพื้นที่ มันถูกรายล้อมด้วยแปลงผักและต้นผลไม้ต่างๆมากมาย รวมทั้งบ่อปลาก็ยังมีอยู่ที่นี่ และเมื่อทรอยเดินเข้ามาในบ้าน สถานที่แรกก็คือห้องรับแขกที่มีชุดโซฟาไม้ที่เก่าแก่ของบรรพบุรุษตั้งอยู่อย่างน่ากลัว พร้อมกับทีวีขนาดใหญ่รุ่นจอแก้วที่ไม่เคยเปิดมาแล้วเป็นเวลา 150 ปี วางประดับอยู่ เพื่อบอกอยู่ให้รู้ว่าบ้านกูมีเฉยๆ หลังจากนั้นจะพบช่องทางเดินมากมายที่นำพาไปยังห้องต่างๆภายในบ้าน ซึ่งมันมีมากถึง 15 ห้องด้วยกัน และบ้านหลังนี้กับพื้นที่ 1 ไร่ก็คือมรดกตกทอดจากตระกูลของทรอยนั้นเอง

หลังจากทรอยเข้ามาภายในบ้าน เขาก็เดินไปยังห้องครัวที่อยู่หลังบ้านเพื่อหาอะไรกิน และอาจจะได้เจอแม่ของเขาอยู่ในนั้น แต่เมื่อทรอยมาถึงห้องครัวขนาดใหญ่ พอๆ กับของวัด ที่โต๊ะอาหารไม้แบบวงกลมที่มีอายุไม่ต่ำกว่า 100 ปี ได้มีกระดาษขาวแปะอยู่บนนั้น มีใจความว่า

" พ่อกับแม่และน้องๆ ต้องไปร่วมงานแต่งของเพื่อนสนิทของพ่อสัก 2 คืน เงินอยู่ที่ลิ้นชักหัวเตียงของลูกแล้ว และในตู้เย็นก็มีกับข้าวที่แม่ทำไว้ หิวเมื่อไหร่ก็เอามาอุ่นกินเองนะลูก ในช่วงที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ ทรอยช่วยอยู่บ้านดูแลสวนด้วยนะลูกรัก ขากลับแม่จะแวะซื้อของฝากไปให้ รักทรอยมากนะลูก จุ๊บๆ "

ทรอยก็ได้แต่ทำใจ ในอภิสิทธิ์ของลูกชายคนโต และแล้วทุกอย่างที่เขาวาดโครงการเอาไว้อย่างสวยหรูในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ก็พังไม่เป็นท่าเพราะกระดาษแผ่นเดียวของแม่ แล้วเสียงโทรศัพท์ของทรอยก็ดังขึ้น เขากดเปิดโฟนในทันที แล้วก็มีเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งพูดออกมา

" เห้ยทรอย ! กูงานเข้าแล้วว่ะเพื่อน พรุ่งนี้ตอนเย็นกูต้องไปพบกับคู่หมั้นว่ะ มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยได้ไหม ? เหี้ยอย่าเงียบสิวะ กูใจคอไม่ดีเลย มึงตอบกูหน่อย แล้วทำไมวันนี้มึงต้องหนีกลับบ้านด้วย กูอุตส่าห์นัดสาวๆ มากินไอติม ไอ้ทรอย ทรอย ไอ้เหี้ย ! "

" เออ.. ถ้ากูเหี้ยมึงก็เป็นเพื่อนเหี้ยล่ะวะ ถ้ามึงอยากให้กูไปด้วยต้องขับรถมารับกับมาส่งกู ตอนนี้กูอยู่คนเดียวไม่มีรถไปไหนไม่ได้ เพราะพ่อแม่กับน้องกู พากันไปต่างจังหวัดหมด กลับมาอีกทีก็เย็นวันอาทิตย์ ที่สำคัญกว่านั้นช่วงนี้กูช็อตมาก มึงก็รู้ว่ากูเพิ่งซื้อกีต้าร์ตัวใหม่ไป และที่กูไม่ไปกินไอติมวันนี้ เพราะไม่อยากจะเกาะมึงแดก แล้วกูก็ไม่ชอบเสียงเจี๊ยวจ๊าวของพวกผู้หญิงด้วย มันน่ารำคาญ ถ้าคนสองคนยังพอว่า นี้มึงเล่นพาไปทั้งห้อง แล้วพอพวกมันเมาไอติมก็ชอบพากันมาลวนลามกู กูเข็ดตั้งแต่ครั้งที่แล้วแล้ว มึงจำไม่ได้หรือไง แค่นี้แล้วกัน กูหิวข้าว ไปหาอะไรกินก่อน "

" มึงพูดซะกูไม่ได้พูดอะไรเลย ขอบใจเพื่อน เดี๋ยววันเสาร์กูไปรับไปส่งมึงเอง มึงรู้ไหมจริงๆ กูอยากจะชวนเพื่อนกลุ่มเราไปทุกคนเลย แต่คู่หมั้นของกูมันบอกว่าให้พาเพื่อนมาได้ฝั่งละคน กูเลยคิดถึงมึงคนแรกเลยทรอย มึงรู้สึกดีใจไหม ? "

" กูคงจะดีใจใช่ไหมที่มึงเอากูไปเป็นไม้กันหมา ระวังคู่หมั้นมึงจะมาชอบกูแล้วกัน "

" ชอบก็ดีสิวะ งานหมั้นจะได้ล่ม มึงรู้ไหม… "

" พอ ! กูไม่รู้ และกูก็ไม่อยากรู้ด้วย แค่นี้ก่อนไอ้เจต กูกินข้าวอยู่ แล้วกูก็ไม่ค่อยได้ยินเสียงมึงด้วยมีแต่เสียงนกเสียงการ้องกันเจี๊ยวแจ่วเลย " 

" เออๆ ขอบใจเพื่อนเจอกันเสาร์ "

แล้วเจตที่เป็นหนึ่งในเพื่อนรักของทรอยก็วางโทรศัพท์ไป ด้านทรอยก็อุ่นกับข้าวที่แม่ทำไว้ให้เต็มตู้เสร็จพอดี ด้วยกับข้าวที่แม่ทำทิ้งไว้ให้กับเขานั้น ต่อให้แม่ของเขาไม่อยู่บ้านทั้งสัปดาห์ทรอยก็กินมันไม่หมด แล้วในจังหวะที่ทรอยนั่งลงที่โต๊ะอาหารและกำลังจะตักข้าวเข้าปาก ก็มีมือนุ่มๆของหญิงสาวคนหนึ่งมาปิดตาของเขาเอาไว้ พร้อมกับกระซิบด้วยเสียงใสๆข้างหูของทรอยว่า

" ทายสิใครเอ่ย ? "

……….

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***