บทที่1ชีวิตที่เปลี่ยนไป

.

.

.

.

เช้าอันสดใสแต่ไม่สดใสสำหรับคนที่ต้องตื่นเช้าไปโรงเรียนแบบ'มิ้นท์'หรือ'มายด์มิ้นท์'หญิงสาวอายุ 16 ย่าง 17 ปีศึกษาอยู่ที่โรงเรียน ก.*.*.ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1 โรงเรียนเปิดเทอมมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ชีวิตในฐานะนักเรียนม.ปลายก็ไม่ได้อะไรมากวนลูปอยู่แบบเดิมเลยคือ ตื่นเช้า ไปโรงเรียน กลับบ้าน ทำงานบ้าน/การบ้าน ทานข้าว อาบน้ำนอน แค่นี้และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่จะต้องทำแบบนั้น....

เช้านี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องไปโรงเรียนเพราะวันนี้เป็นวันอังคารตารางเรียนวันนี้ก็แน่นไม่ต่างจากวันอื่น ทุกคนคงรู้แล้วว่าฉันเป็นใคร ใช่ฉันมิ้นท์ ถามว่าฉันเป็นยังไงน่ะเหรอก็ ฉันเป็นคนอวบเน้นว่า'อวบ' ฉันสูงแค่ 157 น้ำหนัก...ช่างมันเถอะ หน้าตาก็ไม่ได้ดีมากอะไรก็พอดูได้ นิสัยก็..ติดเล่น ปีนี้ฉันอยู่ มัธยมศึกษาปีที่ 4 ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมาในชีวิตฉันก็ผิดหวังเยอะทีเดียวลงแข่งอะไรก็ไม่ได้ที่กับเขาสักที ไปสอบ สอวน.ก็ไม่ติด นี่แหละชีวิตฉันทำได้ทุกอย่างแต่ไม่เก่งซักกะอย่าง ฉันภาวนาให้ตัวเองฉลาดขึ้นทำอะไรก็ประสบผลสำเร็จได้โดยไม่ลำบากมากซึ่งแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้

"เจี่ย!สายแล้ว"เจี่ยหรือแยมพี่สาวฉัน เจี่ยคำว่าพี่สาวในภาษาจีนมาจากคำว่าเจี่ยเจียครอบครับเราไม่ได้มีเชื้อสายจีนหรอกฉันแค่ชอบก็เลยเรียกพี่สาวและน้องสาวแบบจีน แยมเรียนอยู่มัธยมปีที่ 6 แล้วอีกนิดเดียวก็ไปอยู่ในรั้วมหา'ลัยแต่พี่สาวฉันไม่เคยปรับปรุงตัวสายยังไงก็ยังสายอย่างนั้นไปสายประจำแล้วก็ไม่ได้สายคนเดียวเพราะทำฉันสายด้วยตลอดฉันและพี่ไม่ได้ขึ้นรถรับส่งแต่ขับรถจักรยานยนต์ไปกันเองเหตุผลก็อย่างที่บอกสายไงล่ะ

"เออรู้แล้วน่า"แยมวิ่งลงบันไดมาอย่างเร็วเพราะช้ากว่านี้ได้หาทางไปโรงเรียนเองแน่

"ไปแล้วนะ"ฉันบอกกล่าวคนในบ้านก่อนไปโรงเรียน

.

.

.

07.33น.ในที่สุดฉันก็ถึงโรงเรียนซึ่งจะเข้าแถวในเวลา07.40น.เหลืออีก 7 นาทีวิ่งขึ้นห้องสิครับจะรออะไรตึกเรียนก็ไกลยังจะต้องขึ้นห้องเรียนที่อยู่ชั้นสามอีก

.

.

เรียนคาบแรกก็คณิตศาสตร์เพิ่มเติมไม่ชอบสุด ๆแต่ก็ต้องเรียน

คาบสองเคมีเคใจก็ไม่หนักเท่าไหร่

คาบสามอังกฤษเพิ่มเติมสบายอยู่

คาบสี่เรียนประวัติศาสตร์

พักทานข้าวเที่ยงวันนี้ต้องบอกว่าเลือกยากสุด ๆ ระหว่างก๋วยเตี๋ยวกับข้าวมันไก่ สรุปก็ได้ทานก๋วยเตี๋ยวเมื่อได้แล้วฉันก็เดินไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนสนิทของฉัน พวกเรามีกัน 6 คนมีฉัน มีแพรวเพื่อนที่สูงสุดในกลุ่ม วุ้นเพื่อนสาวตัวผอมชอบให้คนในห้องเรียกว่า'เสี่ย' เชอรี่เพื่อนตัวเล็กในกลุ่ม แอ้มสาวเงียบแต่ไม่สุขุมและสุดท้ายแอนเพื่อนสาวที่พ่วงตำแหน่งน้องสาวของฉันหรือจะบอกว่าฉันและแอนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แอนเป็นลูกของน้าฉัน เราเกิดปีเดียวกันฉันต้นปีเดือนกุมภาพันธ์แอนเกือบท้ายปีเดือนสิงหาคม กลุ่มเราเป็นพวกบ้า ๆ บอ ๆ ติดตลกกันทุกคนไม่เว้นแม้แต่แอ้มจริงจังกันได้ไม่นานก็ชอบรั่วตลอดแต่เอาจริงๆนะนักเรียนห้อง 4/1 ก็ตลกกันทุกคนนะ

ทานไปได้สักพักก็หมดทุกคนจึงตัดสินใจกลับห้องพวกเราจึงเดินเอาจาน,ถ้วยไปวางไว้ที่รอล้างก่อนออกไป แวะซื้อขนมนิดหน่อย หลังจากกลับห้องมาได้สักพักครูผู้สอนรายวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐานก็เข้ามาสอน การเรียนช่วงบ่ายจึงเริ่มขึ้น...

.

.

.

เมื่อถึงเวลากลับบ้านนักเรียนทั้งหมดประมาณ1300กว่าคนก็ทยอยกลับบ้านกันฉันและพี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น ใช้เวลาไม่นานนักก็ถึงบ้านเพราะไม่ได้แวะซื้ออะไรก่อนกลับพอถึงฉันก็ช่วยงานแม่ที่บ้านเล็กน้อยแล้วไปอาบน้ำรอทานข้าวเย็นและขึ้นนอน เวลาผ่านไปสักพักฉันก็หลับ...

...เพรี้ยง!!!...

เฮือก! ฉันสะดุ้งตื่นหลังได้ยินเสียงฟ้าผ่าลงมาที่ข้างตัวบ้าน แต่เมื่อมองพี่สาวที่นอนด้วยกันกลับนอนนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแปลกจัง รางสังหรณ์บอกฉันว่าให้ออกไปดู แต่เมื่อออกมาด้านนอกฉันก็ต้องตะลึงเพราะพบเข้ากับหลุมขนาดใหญ่แต่มันไม่ได้เป็นหลุมธรรมดาแน่ๆก็มันมีอะไรสักอย่างอยู่กลางหลุมมันมีลักษณะเหมือนกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆอยู่ในนั้น ไม่นานฉันที่ตกใจกับภาพนั้นก็ต้องตกใจอีกชุดใหญ่เพราะกล่องนั่นลอยขึ้นมาหาฉัน ฉันขยับตัวไม่ได้ทำได้เพียงยืนนิ่งเท่านั้น กล่องเล็กๆนั่นเปิดออกก่อนจะเห็นแหวนวงหนึ่งที่มีเพชรสีฟ้าและขอบเป็นเพชรสีขาวล้อมวงแหวนนั่น แหวนวงนั้นลอยมาที่นิ้วกลางมือขวาฉันก่อนที่ภาพอะไรสักอย่างจะไหลเข้ามาแล้วทุกอย่างก็มืดลง...

.

.

.

แสงสว่างเริ่มกลับมาในเช้าวันใหม่ หน้าต่างบานใสทำให้รู้ว่าจะเช้าแล้ว ร่างสองร่างเริ่มรู้สึกตัว เสียงของนาฬิกาแจ้งเตือนตามเวลาที่กำหนดร่างของสาวอายุ18อย่างแยมลุกขึ้นปิดก่อนกลับลงไปนอนต่ออีกครั้ง ส่วนน้องสาวอย่างมิ้นท์กับตื่นเต็มตาหลังภาพเหตุการณ์แล่นเข้าหัว เธอยกมือขวาขึ้นดูว่ามันเป็นแค่ฝันหรือไม่ และแล้วแหวนวงนั้นก็ยังอยู่ที่นิ้วเหมือนเดิมเพียงมองแหวนภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ก็ผุดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งหลังจากที่เมื่อคืนได้เห็นมาแล้ว

ตัวเธอทำเพียงนอนนิ่งคิดอะไรต่างๆมากมายในหัวอย่างหยุดไม่อยู่ภาพที่เห็นเมื่อคืนหลังสวมแหวนนั้นคือเธอ มิ้นท์ในโลกนี้มีตัวตนในโลกคู่ขนานอีกเป็นพันๆแต่ทุกร่างเชื่อมต่อกันซึ่งคนที่ทำแบบนี้ก็คือ อเมทีน่า โฟเนีย เดอ เบลฟรอนไลท์ โลกที่เธออยู่เป็นโลกที่มีเวทมนตร์แบ่งแยกไปตามสายต่างๆมากมายมีอาณาจักรเป็นร้อยโดยอยู่ภายใค้การปกครองของจักรวรรดิและเธอเป็นองค์หญิงพระองค์ที่2ที่มีสิทธิครองบัลลังก์ต่อจากผู้เป็นพ่อ จักรวรรดิเบลฟรอนไลท์ เป็นจักวรรดิที่มีราชวงศ์สืบทอดเวทย์แห่งแสง ราชวงศ์นี้มีความแปลกอยู่หนึ่งสิ่งคือการตื่นของ'พลังที่2'พลังนี้จะตื่นตอนไหนเวลาไหนไม่ทราบได้หรืออาจไม่ตื่นแต่จะไปเพิ่มพูนพลังแห่งแสงให้แกร่งขึ้นแทนซึ่งคนในราชวงศ์ถึง35%ที่เป็นอย่างนั้นและตัวฉันในโลกนั้นไม่ใช่หนึ่งใน35%นั่น พลังที่สองของเธอคือเวทย์น้ำแข็ง100%เป็นประเภทหายากและประเภทหายากนั้นจะถูกเรียกขานว่า'แม่มด'ในโลกนั้นมีกลุ่มที่ถูกเรียกว่าแม่มด/พ่อมดเพียงแค่5กลุ่มเท่านั้นทั้งห้าแบ่งตามสถานของที่ตั้งนั่นคือ แม่มด/พ่อมดน้ำแข็งตั้งอยู่ในที่ที่หนาวที่สุดของโลกทิศเหนือสัญลักษณ์คือเกล็ดน้ำแข็ง แม่มด/พ่อมดบุปผาอาศัยในบริเวณที่อบอุ่นที่สุดของโลกสุดทิศตะวันออกสัญลักษณ์คือดอกไม้ แม่มด/พ่อมดพฤกษาที่ตั้งคือป่าที่เขียวชะอุ่มทิศใต้สัญลักษณ์คือใบไม้ แม่มด/พ่อมดกาลเวลาอาศัยพื้นใต้พิภพสัญลักษณ์คือนาฬิกา และสุดท้ายแม่มด/พ่อมดแห่งการประสาทพร เป็นเสมือนนักบวชนั่นเอง กล่าวมาตั้งนานสรุปก็คือตัวตนในอีกโลกของเขาคือองค์หญิงที่มีพลังน้ำแข็งซึ่งถูกเรียกว่าแม่มดใด ๆ คือแม่มดน้ำแข็งมีเพียงสามคนรวมเธอนั่นเองนี่

ยังไม่น่าตกใจพอเท่าเรื่องที่อเมทีน่าเธอแต่งงานแล้ว!ใช่แต่งแล้ว แต่งกับองค์ชาย3จากจักรวรรดิข้างเคียงที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กและเรื่องอีกมากมายที่ถูกส่งต่อมาให้ตัวของมิ้นท์ในโลกนี้อเมทีน่าในโลกนั้นได้ตายไปแล้วโดยส่งสิ่งที่มีอยู่ณ ตอนนั้นให้ตัวเองในโลกคู่ขนานอื่นต่อไปซึ่งครั้งนี้คือมิ้นท์

อ่ามิ้นท์ก็คือฉันอเมทีน่าก็คือฉันอีกตามเคย**เธอเลือกตายแล้วส่งต่อให้ฉันไม่สนใจคนที่ต้องเห็นคนรักตายเลยเหรอ อยู่ๆความรู้สึกก็ทะลักขึ้นมาอ่าาเจ็บจัง นั่นสิก็ตอนนี้เป็นตัวฉันนี่ ฉันใช้เวลาคิดอยู่สักพักก็ลุกขึ้นไปจัดการตัวเองก่อนไปโรงเรียนต่อโดยเก็บสิ่งที่เกิดขึ้นไว้ไม่บอกใครรอเวลาพบเจอคนจากอีกโลกที่จะมาในอีกไม่ช้านี้แทนเมื่อถึงวันนั้นฉันในฐานะแม่มดน้ำแข็งจะทำทุกอย่างต่อจากตัวเองในร่างเดิมเอง...

.

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***