ตอนที่ 1 ความฝันที่เป็นจริง

จิ๊บๆ จิ๊บๆ

'หือ เสียงนกเหรอ นกคงบินเข้ามาทางหน้าต่างสินะ คงต้องลุกขึ้นไปไล่และปิดหน้าต่างก่อน'

เดวลืมตาของเขาขึ้นจากการนอนหลับ เขาต้องการที่จะลุกขึ้นไปไล่นกและปิดหน้าต่างเพื่อที่จะนอนต่อ แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นสิ่งที่เขาเห็นกลับไม่ใช่ห้องที่เขาคุ้นเคยอีกต่อไป

'ที่นี่ที่ไหนเนี่ย!!'

เดวเด็กน้อยผมสั้นสีดำตาดำวัย 12ขวบ อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างและอุทานในใจอย่างตื่นตระหนก เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือต้นไม้เถาวัลย์ต้นหญ้าจำนวนมาก

'นี่ฉันมาอยู่ในป่าได้ยังไง ถ้าจำไม่ผิดฉันนอนอยู่บนเตียงในห้องของฉันไม่ใช่เหรอ'

เดวพึมพำในใจและลุกขึ้นสำรวจรอบๆ ตัว

เมื่อเขาลุกขึ้นแล้วสิ่งที่เขาเห็นก็ยังคงเป็นต้นไม้เถาวัลย์ต้นหญ้าจำนวนมาก เขาต้องการที่จะสำรวจป่าแต่ไม่ทันที่เขาจะได้สำรวจเขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงดังขึ้นในหัวของเขาเสียก่อน

"สวัสดีค่ะท่านเจ้าของระบบ ยินดีต้อนรับท่านเจ้าของระบบเข้าสู่โลกของราชันย์นักผจญภัย ดิฉันคือระบบพลังต่อสู้ของท่าน ก่อนเปิดใช้งานระบบอย่างเป็นทางการท่านเจ้าของโปรดเลือกโหมดของระบบก่อน จากนั้นระบบจะทำการอัพเดท เมื่อท่านเลือกแล้วจะไม่สามารถปรับเปลี่ยนระบบไปยังโหมดอื่นได้อีกต่อไป โปรดคิดให้ดีก่อนที่จะตัดสินใจเลือกนะคะ"

สิ้นสุดการพูดของระบบก็ได้มีหน้าต่างตัวเลือกปรากฏขึ้น

ตอนนี้จิตใจของเขาล่องลอยไปในความทรงจำของเรื่องราวในอนิเมะชื่อดังเรื่อง ราชันย์นักผจญภัย ที่เขาเคยดู

ฉากความทรงจำหนึ่งปรากฏขึ้น

บุรุษวัย 40ปี ผมของเขาสั้น สีผมของเขาเป็นสีขาว ผมด้านหน้าปัดขึ้น ผมด้านข้างตัดเรียบกับหนังศีรษะ หน้าตามีลอยแผลเป็นจากคมดาบ เขานั่งอยู่บนลานประหารสูง ด้านหน้าของเขาห่างจากเขาไป 10เมตร มีปืนเหล็กขนาดเท่าต้นขามนุษย์กำลังหันปากกระบอกปืนมาที่หัวใจของเขา ด้านล่างลานประหารมีผู้คนจำนวนมากกำลังเฝ้าดูการประหารครั้งนี้

เพชฌฆาตที่จะทำการประหารกำลังเดินมายังปืนที่อยู่ตรงหน้าชายวัยอายุ 40 เมื่อเพชฌฆาตใกล้เดินไปถึงปืนประหาร มีชายคนหนึ่งในฝูงผู้ชมตะโกนถามบุรุษวัย 40ปี ที่นั่งอยู่บันลานประหารว่า

"นี่ เจ้าแห่งนักผจญภัย นายเคยเกิบเข้าใกล้ดินแดนลับในตำนานแล้วจริงๆ เหรอ?"

เมื่อมีคนแรกเริ่มถามขึ้นแล้ว ก็ได้มีชายคนที่ 2 เริ่มถามขึ้นด้วยเช่นกัน

"ใช่แล้วทาลอส มันมีจริงรึเปล่าดินแดนลับที่ใช้เก็บสมบัติลับแห่งราชันนั่นนะ"

เมื่อคนที่ 2 ถามเสร็จ ก็ได้มีคนที่ 3 คนที่ 4 คนที่ 5 ได้ตะโกนถามขึ้นอีกอย่างรวดเร็ว และในที่สุดผู้คนจำนวนมากก็ต่างตะโกนถามบุรุษวัย 40ปีที่นั่งอยู่บนแท่นประหารกันกระหึ่ม

ทาลอส คีมานี บุรุษวัย 40ปี เจ้าของฉายาเจ้าแห่งนักผจญภัย ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มกว้าง เขาอ้าปากตะโกนเสียงดัง

"ดินแดนราชันน่ะเหรอ!!"

เพชฌฆาตที่เห็นท่าไม่ค่อยดีก็ได้รีบวิ่งไปยังปืนประหาร

ทาลอสไม่ได้สนใจเพชฌฆาตเขายังคงตะโกนพูดต่อไปด้วยเสียงอันดังสนั่น

"มันมีอยู่จริง!!! ฉันไม่ใช่แค่เพียงเคยเกิบเข้าใกล้มันเท่านั้น แต่ฉันได้ต่อสู้กับเจ้าแห่งมอนเตอร์ที่เฝ้ามันอยู่และเท้าของฉันมันก็ได้เอียบบนแผนดินของดินแดนแห่งนั้นได้แล้วตั้งก้าวหนึ่งด้วย ว่ะ ฮ่าๆๆๆ"

สิ้นสุดเสียงตะโกนของทาลอส ผู้คนจำนวนมากต่างโห่ร้องดีใจ

ปั้ง!!

ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของผู้คนทั้งหลาย เสียงปืนประหารก็ได้ดังกึกก้องขึ้น กระสุนของมันพุ่งทะลุหัวใจของชายวัย 40ปีที่นั่งอยู่บนลานประหาร

ทาลอส คีมานี เจ้าแห่งนักผจญภัย เสียชีวิตไปด้วยรอยยิ้มกว้างท่ามกลางเสียงโห่ร้องของเหล่าผู้คนจำนวนมาก

ฉากแรกจบลงและฉากที่ 2 ก็ได้ปรากฏขึ้น

ยานเหาะที่มีรูปร่างคล้ายเรือยอร์ชขนาดเล็กกำลังเหาะเหนือพื้นดิน 2เมตร อยู่ภายในป่าที่มีต้นไม้ขนาดใหญ่มหึมาพอๆ กับตึกสิบชั้น

บนดาดฟ้าของยานเหาะมีเด็กหนุ่มที่มีผมสั้นสีดำ ร่างสมส่วนไม่สวมเสื้อสวมกางเกงยีนส์ขาสั้นตัวเดียว ร่างกายแข็งแรงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกำลังนอนอยู่บนเก้าอี้ ด้านหน้าของดาดฟ้ายานเหาะมีผู้หญิงวัย 18ปี ผมสีเหลืองสวมชุดที่ดูเหมือนกับเอาใบไม้และดอกไม้มาประดับปกปิดร่างกาย เธอกำลังมองไปด้านหน้า

ไม่นานนักเธอก็มีสีหน้าตื่นเต้นดีใจและเปล่งเสียงดังไปทั่วยานเหาะ

"ทุกคนเราเจอเมืองลับกลางป่าแล้ว"

เด็กผู้ชายที่นอนอยู่บนเก้าอี้ก็รีบลุกขึ้นวิ่งมายังด้านหน้าของเรือเหาะ ไม่นานนักก็ได้มีคน 3คน วิ่งออกมาจากยานเหาะมายังด้านหน้าของดาดฟ้าเช่นกัน

เมื่อเด็กหนุ่มที่ไม่ได้สวมเสื้อสวมกางเกงยีนส์ตัวเดียวมาถึงด้านหน้าดาดฟ้ายานเหาะ ดวงตาของเขาก็เป็นประกายพร้อมกับโห่ร้องดีใจและเต้นท่าคลื่นทะเลไปมา

"ว้าว เมืองลับกลางป่าล่ะเมืองลับกลางป่าล่ะ"

ฉากในความทรงจำนี้จบลงและอีกฉากหนึ่งก็ได้เริ่มขึ้นต่อ

ชายสวมชุดสูทสีดำได้รับบาดเจ็บนอนราบอยู่กับพื้น เขากำลังเงยหน้าที่ฟกช้ำปากแตกเลือดไหลขึ้นมามองเด็กหนุ่มผมสีดำสั้นไม่สวมเสื้อสวมแค่กางเกงยีนส์ขาสั้นตัวเดียวและถาม

"นี่แกเป็นใครกันแน่"

เด็กหนุ่มผมสีดำสั้นยิ้ม

"ชื่อของฉันคือ ไซรัส ลิโบริโอ ผู้ที่จะคว้าสมบัติลับในตำนานสมบัติแห่งราชันและกลายเป็นราชันย์นักผจญภัยยังไงล่ะ"

เด็กหนุ่มผมสั้นสีดำพูดจบก็หัวเราะด้วยรอยยิ้ม

"ฮี่ๆๆ"

ฉากนี้จบลง ฉากแล้วฉากเล่าก็ผุดขึ้นมาในหัวของเดว รอยยิ้มของเดลกว้างขึ้นเรื่อยๆ เขามีสีหน้าที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมากเนื้อตัวของเขาก็สั่นเทิ้มไปด้วยความตื่นเต้น

เขาคิดในใจ ' นี่มัน ไม่น่าเชื่อเลยความปรารถนาที่ไม่สามารถเป็นจริงได้กลับกลายเป็นความจริง ความปรารถนาของฉันที่ต้องการไปในโลกราชันนักผจญภัยและผจญภัยในโลกแห่งนั้น ตอนนี้มันก็ได้เป็นจริงขึ้นแล้ว"

เมื่อฉากทุกอย่างจบลงความสนใจของเดวก็มุ่งมายังหน้าตางตัวเลือกของระบบ

เดวเอามือกอดร่างกายของเขาที่มันกำลังสั่นอยู่ด้วยความตื่นเต้นดีใจ

ดวงตาของเขามองไปที่ข้อความบนหน้าต่างระบบ

[โปรดเลือกโหมดของระบบ

1 โหมดเทพจุติ โหมดนี้ระบบจะมอบพลังระดับสูงให้แก่ท่านเจ้าของตั้งแต่ต้น ท่านจะได้รับพลังที่หาผู้ใดเทียบได้ยาก

2 โหมดเติบโตค่อยเป็นค่อยไป โหมดนี้ระบบจะค่อยๆ มอบพลังให้ท่านไปทีละขั้นละขั้น ท่านจะเติบโตทีละก้าวทีละก้าวด้วยความสามารถของตัวท่านเองและด้วยความช่วยเหลือจากระบบอย่างเต็มที่

3 โหมดเทพด้วยตัวเอง โหมดนี้ท่านจะต้องพึ่งความสามารถของตัวท่านเองเป็นหลักในการเติบโต ระบบจะทำการช่วยเหลือท่านเพียงเล็กๆน้อยๆ

เดวครุ่นคิดไม่นาน เพราะในใจของเขามีคำตอบอยู่แล้ว เขายกนิ้วขึ้นและชี้ตรงไปที่โหมดที่ 2

เขาไม่ได้เลือกโหมดแรกเพราะถึงแม้จะได้รับพลังที่ไร้ผู้ใดเทียมทาน แต่ความสนุกของเขาอาจจะหมดลงเป็นเหมือนความรู้สึกของไซตามะในเรื่องวันพั้นแมนก็ได้ 

สำหรับโหมดที่ 3 เขาไม่เลือกเพราะการที่ได้มายังต่างโลกพร้อมกับมีระบบคอยช่วยเหลือแบบนี้แล้ว การใช้งานระบบเพียงแค่นิดเดียวจะเป็นเรื่องที่เสียเปล่าอย่างยิ่งไม่คุ้มค่ากับโอกาสเอาเสียเลย

สาเหตุที่เขาเลือกโหมดที่ 2 นอกเหนือจากข้อเสียของโหมดที่ 1 และโหมดที่ 3 แล้ว โหมดที่ 2 นั้นยังเหมาะสมที่สุดสำหรับความปรารถนาในการผจญภัยในโลกนี้ของเขา

เมื่อเขาเลือกโหมดของระบบเสร็จสิ้นข้อความบนหน้าต่างก็หายไป และมีเสียงของระบบดังขึ้นมาต่อ

"การเลือกโหมดของระบบเสร็จสิ้น ท่านจะได้รับความสามารถในด้านศิลปะการต่อสู้จากโลกเดิมของท่านในระดับของผู้ชำนาญ และได้รับรองเท้าแตะ 1คู่ ขนมปังแพ 1ก้อน น้ำเปล่าขนาด 600มิลลิลิตร 1ขวด และเงินสด 10,000เซ เป็นของขวัญสำหรับการใช้งานระบบเป็นครั้งแรก โปรดเลือกประเภทของศิลปะการต่อสู้ เมื่อท่านเลือกประเภทของศิลปะการต่อสู้เสร็จแล้ว การใช้งานระบบครั้งแรกก็จะสิ้นสุดลงระบบจะทำการปิดตัวเพื่ออัพเดท ท่านจะไม่สามารถใช้งานระบบได้ ระยะเวลาการอัพเดทคือ 365วัน"

"หาาาาา~!!! 1ปีเลยเหรอนานจัง นี่มันมาทำให้อยากแล้วจากไปนี่หว่า"

เดวอดไม่ได้ที่จะบ่นในใจอย่างหน้าบึ้งตึง ความรู้สึกของเขาเหมือนเด็กที่จู่ๆ ได้เงินค่าขนมจากญาติพี่น้องในตระกูลจำนวนมากที่มากจนสามารถซื้อขนมและของเล่นได้ทั้งโลก แต่ดันโดนพ่อกับแม่ยึดเก็บเอาไว้ก่อนทั่งหมดแล้วจึงค่อยให้ที่หลังในตอนที่เขาโตแล้ว และตอนนี้ได้เงินเพียง 10 บาทไว้ใช้ก่อนเท่านั้น

นี้ฉันจะต้องใช้ชีวิตอยู่บนโลกแห่งนี้โดยที่ไม่มีระบบช่วยเหลือตั้ง 1 ปีเลยเหรอ จะให้เด็ก 12ปีอย่างฉันใช้ชีวิตอยู่บนโลกแห่งนี้ด้วยตัวคนเดียวได้ยัง เดวหดหู่มาก เขาพึมพำในใจอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก

แต่แล้วเดวก็ต้องเลิกหดหู่ก่อนเพราะตอนนี้ตัวเลือกของประเภทศิลปะการต่อสู้ก็ปรากฏขึ้นมาให้เลือกเต็มหน้าต่างระบบ

'ถึงระบบจะยังใช้ไม่ได้ตอนนี้ แต่โลกแห่งนี้ก็ยังมีอะไรอีกเยอะแยะมากมายที่น่าตื่นเต้น' เดวปลอบใจตัวเองจากนั้นก็ให้ความสนใจกับหน้าต่างระบบ

เดวถึงกับพะงะเมื่อเห็นรายชื่อศิลปะการต่อสู้ที่มีจำนวนมาก เขาไม่คาดคิดเลยว่าจำนวนศิลปะการต่อสู้ในโลกเดิมของเขาจะมีมากมายหลายประเภทขนาดนี้

เดวที่ได้เห็นรายชื่อศิลปะการต่อสู้จำนวนมากเขาก็ไม่ได้ทำการอ่านตัวเลือกแต่อย่างใด แต่กลับถามระบบ

"ฉันสามารถใช้งานระบบเพียงแค่คิดโดยไม่ต้องใช้นิ้วจิ้มก็ได้ใช่ไหม"

ระบบตอบอย่างรวดเร็ว

"ท่านสามารถทำได้ค่ะ"

แต่เหมือนระบบจะคาดเดาความคิดของเดวได้เธอจึงพูดขึ้น

"หากตัวเลือกของท่านมีจำนวนมากจนท่านอ่านไม่ไหว และในใจของท่านมีตัวเลือกอยู่แล้ว ท่านสามารถเปิดใช้การค้นหาเพื่อลดระยะเวลาได้ค่ะ"

เมื่อได้ยินคำตอบของระบบเดวก็เปิดใช้การค้นหาอย่างไม่ลังเลเพราะมันเหมือนกับที่ระบบคาดเดา เขานั้นมีตัวเลือกที่เขาต้องการอยู่ในใจอยู่แล้ว

'เปิดใช้งานการค้นหา ค้นหามวยไทย'

เมื่อเขาเปิดใช้งานการค้นหาไอคอนรูปแว่นขยายก็โผล่ขึ้นมากลางหน้าต่าง_

ของระบบ และทางด้านขวาของไอคอนแวนขยายก็มีตัวอักษรเขียนว่ามวยไทย

จากนั้นไอคอนการค้นหากับอักษรคำว่ามวยไทยก็หายไป และตัวเลือกของศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดบนหน้าต่างระบบก็หายไปด้วย

หลงเหลือเพียงตัวเลือกมวยไทยเพียงแค่ตัวเลือกเดียวและมีข้อความว่า ยกเลิกการค้นหา เขียนเอาไว้ตรงขอบหน้าต่างระบบด้านขวาบน

'เลือกมวยไทย'

เดวใช้ความคิดเลือกมวยไทยอย่างรวดเร็ว จากนั้นขนมปังแพ 1ชิ้นในถุงพลาสติก ขวดน้ำขนาด 600มิลลิลิตร 1ขวด ถุงใส่เงิน 1ถุงก็ปรากฏขึ้นบนพื้นด้านหน้าของเขา ห่างออกไป 2เมตร และความรู้ความสามารถของทักษะมวยไทยก็ได้หลั่งไหลเข้าไปในหัวของเขา

"ว้าว" เขาอุทานในใจอย่างตื่นเต้น

นั่นก็เพราะว่าทักษะมวยไทยที่เขาได้รับไม่ได้มีแค่มวยไทยกีฬาเท่านั้นแต่ยังได้ทักษะมวยไทยโบราณที่ใช้สำหรับการต่อสู้จริงด้วย การต่อสู้จริงไม่ใช่กีฬามันไม่มีกฎกติกาใดๆ มันเหมาะสมที่จะใช้ในการต่อสู้ในโลกใบนี้ที่มีการต่อสู้จริงจำนวนมาก

และอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้เขาอุทานอย่างดีใจด้วยนั่นก็คือ เขาได้รับทักษะมวยสากลมาด้วย เนื่องจากกีฬามวยไทยที่ชกกันอยู่ในปัจจุบันนี้มักจะนำทักษะการต่อยของมวยสากลมาใช้ร่วมด้วย เลยทำให้ทักษะที่เดวได้รับมานั้นจึงมีมวยสากลรวมอยู่ด้วย

เมื่อเดวได้รับทักษะมวยไทยจากระบบเรียบร้อยแล้วเขาอดไม่ได้ที่จะชกลมเล่นไป 10ที เตะลมเล่นไปอีก 20ที และฟันศอกแทงเขาเล่นไปอย่างละ 10ที

'ดูเหมือนว่าจะได้รับเพียงแค่ทักษะมาแต่ร่างกายยังคงเป็นคนปกติธรรมดาที่ไม่ได้ฝึกทักษะการต่อสู้อะไรแฮะ'

เดวคิดในใจพร้อมกับปาดเหงื่อที่หน้าผาก

จากนั้นเขาก็หันมาสนใจหน้าต่างระบบที่ยังไม่ได้หายไป ตอนนี้สิ่งที่ปรากฏอยู่ในหน้าต่างคือข้อความและตัวเลขที่กำลังนับถอยหลังอยู่

[ขณะนี้เวลาที่เหลือก่อนที่ระบบจะอัพเดทเสร็จสมบูรณ์คือ 364วัน 23ชั่วโมง 58นาที 1 วินาที]

เดวสั่งปิดหน้าต่างระบบด้วยความคิด และเดินไปเก็บถุงขนมปังขวดน้ำมาใส่ในกระเป๋าเสื้อทั้งด้านซ้ายและด้านขวา หยิบถุงเงินใส่กระเป๋ากางเกง จากนั้นก็เริ่มเดินสำรวจป่า

เดวที่สำรวจอยู่ในป่าอยู่นานถึง 1ชั่วโมงเต็มในที่สุดก็ได้พบเจอหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง

หมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านที่ถูกป่าโอบล้อมและมีกำแพงปูนล้อมรอบป้องกันสัตว์ร้ายจากป่าบุกเข้ามา

เขาเดินออกจากป่ามายังถนน จากการมองดูหมู่บ้านและป่าที่เขาเดินออกมา จึงทำให้เขารู้ว่าป่าที่เขาเดินออกมานั้นคือป่าหลังหมู่บ้านแห่งนี้

เขาเดินไปยังประตูท้ายหมู่บ้านที่เปิดอยู่ และเข้าไปในตัวหมู่บ้าน

บ้านเรือนในหมู่บ้านต่างก่อมาจากอิฐและปูน ลานบ้านของบ้านเรือนแต่ละหลังต่างปลูกต้นไม้ใหญเล็กดูสวยงามและร่มรื่นเป็นอย่างมาก ต้นไม้บางต้นเขาก็เคยเห็นมาแล้วในโลกก่อนแต่บางต้นก็ยังไม่เคยเห็น และยังเห็นป้อมทหารตั้งอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าหลังหมู่บ้านด้วย

เดวคิดในใจ

'ที่โลกแห่งนี้ไม่มีตำรวจ มีแต่ทหารคอยดูแลความปลอดภัยของเมืองหรือหมู่บ้าน'

เดวเดินชมทิวทัศน์ในหมู่บ้านไปเรื่อยๆ ด้วยท่าทางผ่อนคลายเหมือนดังเขาเป็นดังนักท่องเที่ยวที่กำลังเที่ยวชมโลกแห่งนี้อยู่

เดวที่เดินชมทิวทัศน์อยู่นั้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนแว่วดังมาจากไกลๆ

"คนอย่างแกนะเหรอที่จะเป็นราชันย์แห่งนักผจญภัย ฮ่าๆๆๆ อย่าพูดให้ขำเลยดีกว่า ฉันต่างหากเล่าที่จะได้กลายเป็นราชันนักผจญภัยไม่ใช่แก"

เมื่อได้ยินเสียงนั้น เดวจึงหันไปมองทางด้านทิศทางของเสียง

เขามองเห็นกลุ่มเด็กผู้ชายอายุประมาณ 12-13ปี 8คน กำลังยืนล้อมเด็กผู้ชาย 2คน คนหนึ่งสวมเสื้อแขนสั้นสีเหลืองเข้ม สวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล ส่วนอีกคนสวมเสื้อแขนสั้นสีฟ้า สวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลเหมือนกัน เด็กทั้งคู่มีอายุ 12-13ปี พวกเขาอยู่ในสวนสาธารณะของหมู่บ้าน

เมื่อเห็นฉากนี้ เดวก็ขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบคนที่พูดจาดูถูกความฝันของคนอื่น และเขาก็เกลียดการยกพวกรุมรังแกคนอื่นด้วย

เขาจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ

ทางด้านของในสวนสาธารณะ

เด็กผู้ชายที่สวมเสื้อสีเหลืองเข้มพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

"ฉันต่างหากล่ะที่จะกลายเป็นราชันย์แห่งนักผจญภัย ไอ้เจ้าบ้า"

เมื่อเด็กผู้ชายร่างใหญ่ของฝั่งกลุ่มเด็กที่ยืนปิดล้อมได้ยินคำพูดของเด็กผู้ชายคนนั้นเขาก็โกรธเป็นอย่างมากและตะโกนใส่อีกฝ่าย

"แกเองสิบ้า!!"

เมื่อโดนตะโกนใส่เด็กผู้ชายที่สวมเสื้อสีเหลืองเข้มก็ไม่ยอมแพ้ เขาตะโกนกลับไปด้วยเสียงดังไม่แพ้กันว่า

"แกนั่นแหละไอ้เจ้าทึ่ม!!"

เด็กผู้ชายร่างใหญ่คิ้วกระตุก พร้อมกับมีเส้นเอ็นปรากฏขึ้นที่หน้าฝาก

"แกต่างหากละไอ้เจ้าโง้"

เพื่อนๆ ของเด็กผู้ชายร่างใหญ่ที่กำลังยืนปิดล้อมอยู่ตอนนี้ต่างก็เริ่มพากันช่วยเด็กผู้ชายร่างใหญ่รุมตะโกนด่า

ทางฝั่งเด็กผู้ชายสวมเสื้อสีฟ้าที่ถูกปิดล้อมที่ไม่ได้พูดอะไรในตอนแรก แต่เมื่อเห็นกลุ่มเด็กผู้ชายฝั่งตรงข้ามทั้งหมดเริ่มตะโกนด่าด้วย เขาก็ได้เริ่มช่วยเด็กผู้ชายที่สวมเสื้อสีเหลือตะโกนด่าด้วยเช่นกัน

และแล้วมหกรรมการตะโกนด่าใส่ซึ่งกันและกันก็ได้เริ่มต้นขึ้น

เดวยืนมองอยู่ด้านหน้าสวนสาธารณะ เขายืนมองดูเด็กแต่ละคน และไปหยุดอยู่ที่เด็กผู้ชายที่สวมเสื้อสีเหลือง

เมื่อเดวเห็นเด็กผู้ชายคนนี้เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กคนนี้เป็นใคร

เดวประหลาดใจอย่างมาก ไม่คิดว่าจะได้เจออีกฝ่ายเร็วขนานนี้ เขาตะโกนในใจ

'นั้นไซรัสนี่นา!! ชื่อเต็มของเขาก็คือ ไซรัส ลิโบริโอ ตอนนี้เขายังเด็กอยู่เลย นี่ฉันมาโลกใบนี้ในตอนที่ไซรัสยังเด็กอยู่เหรอเนี่ย ช่างเถอะ แต่ก็ยังดี ดูแล้วไซรัสน่าจะอายุ 12ปีพอๆ กับฉัน พวกเราสามารถเป็นเพื่อนวัยเดียวกันได้

ไซรัสคือพระเอกของอนิเมะชื่อดังเรื่อง ราชันย์นักผจญภัย และเมื่อเขาอายุ 18ปี เขาก็จะออกเดินทางผจญภัยรวบรวมพวกพ้อง ค้นหาสมบัติลับในตำนานสมบัติแห่งราชันย์ เพื่อที่จะได้กลายเป็นราชันย์แห่งนักผจญภัย'

ส่วนเด็กผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆ และดูแก่กว่าไซรัสก็คือ ไซโอ ลิโบริโอ พี่ชายแท้ๆ ของไซรัส ซึ่งเขาแก่กว่าไซรัส 1ปี

ขณะนี้การตะโกนด่าใส่ซึ่งกันและกันก็ได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว เด็กผู้ชาย 2คน และกลุ่มเด็กผู้ชายที่กำลังปิดล้อมก็ได้ยกกำปั้นขึ้นและวิ่งเข้าใส่กัน

เดวที่เห็นอย่างนั้น เขาก็ได้มองไปรอบๆ และเมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่ใกล้สวนสาธารณะเขาก็คิดในใจ "ถ้าฉันเข้าไปช่วยไซรัสกับไซโอตอนนี้ นี่อาจเป็นโอกาสที่ดีที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นกับพวกเขา"

คิดได้ดังนั้นเดวก็ได้วิ่งปรี่เข้าไปช่วยทั้ง 2พี่น้อง ทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***