พี่ได้ไปเช็คชีพจรของซาบุสะ ปรากฎว่าซาบุสะตายแล้วจริงๆจากฝีมือชายสวมหน้ากาก
“ขอบคุณมากครับ ผมติดตามและคอยหาโอกาสฆ่าซาบุสะมาตลอด”นักฆ่างั้นหรอ
“หน้ากากนั่น…เธอคือนินจาสังหารจากหมู่บ้านคิริงาคุเระสินะ”นินจาสังหาร ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย
“ใช่ หน้าที่ของผมคือตามล่านินจาถอนตัวสังกัดนินจาล่าสังหารแห่งหมู่บ้านคิริงาคุเระ”ฟังจากน้ำเสียงและรูปร่างแล้ว…น่าจะอายุห่างจากฉันไม่กี่ปี
…..
“นายเป็นใครกันแน่!!”แต่ฉันทนไม่ได้ที่มีคนถูกฆ่าตายต่อหน้า
“ใจเย็นๆนารูโตะ เค้าไม่ใช่ศัตรู”พี่เค้าลุกหลังจากเช็คศพของซาบุสะ
“หนูไม่ได้ถามเรื่องนั้น!! เจ้านั่นฆ่าซาบุสะได้เชียวนะ!! ทั้งๆที่ซาบุสะมันเก่งออกปานนั้น…กลับถูกเด็กที่อายุมากกว่าหนูไม่กี่ปีฆ่าตายง่ายๆเลย พวกเราไม่ดูเหมือนพวกงี่เง่ารึไง!!”พวกเราใช้ความพยายามในการที่จะชนะซาบุสะ
“น่าๆนารูโตะ ฉันเข้าใจว่าเธอไม่อยากจะเชื่อ แต่นี่คือความจริง ในวงการนี้น่ะเด็กที่อายุน้อยกว่าเธอ แต่เก่งกว่าฉันก็ยังมี”พี่ลูบหัวฉันเบาๆ เชอะ ยังไม่หายงอนหรอกนะ เรื่องนั้นไว้ค่อยเคลียร์
“การต่อสู้ของพวกคุณคงจะจบแค่นี้แล้ว ผมต้องเอาศพนี้ไปทำลายก่อน เพราะแฝงความลับไว้เยอะมาก ขอตัวก่อนนะครับ”พูดจบชายสวมหน้ากากก็หายไปพร้อมกับศพของซาบุสะทันที
“พวกเราก็ต้องพาคุณดาซึนะไปส่งให้ถึงบ้าน ร่าเริงหน่อยไปกันได้แล้ว”พี่เอาที่คาดหน้าผากมาปิดตาซ้ายไว้เหมือนเดิม
“หลังจากนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันนะคะอา จารย์ คา คา ชิ”ฉันยิ้มสยองให้พี่ทันที
“คร้าบๆ จะสารภาพให้หมดเปลือกเลย”แอบเห็นนะพี่ เหงื่อตกเชียว สงสัยร้อน
“555ขอโทษจริงๆเลยนะทุกคน ไว้ไปพักผ่อนตามสบายที่บ้านฉันก็แล้วกัน”คุณดาซึนะพยายามพูดให้พวกเราร่าเริงขึ้น
ตุ่บ!!!!!
“พี่!!/อาจารย์คาคาชิ!!”อยู่ๆพี่ล้มลงไปต่อหน้าต่อตาพวกเรา
“ขยับตัวไม่ได้….คงใช้เนตรวงแหวนมากไป”ฮะขยับตัวไม่ได้
“ลุง!!บ้านลุงอีกไกลมั้ย”ฉันหันไปถามลุงดาซึนะทันที
“ห่างจากที่นี่ไป5กิโลทางทิศตะวันออก”ฉันพยักหน้า
“เดี๋ยวหนูขอล่วงหน้าไปก่อนนะคะ ซาสึเกะฉันฝากยามิด้วย”ฉันโยนดาบยามิให้ซาสึเกะ แล้วแบกพี่ขึ้นหลังพร้อมกับวิ่งไปทางที่ลุงดาซึนะบอกทันที
“นารูโตะ….”สงสัยพี่ใกล้ตาแล้ว รีบไปแล้วกัน
ฟิ้วววววว
“นารูโตะ เฮ้ย!!”ฉันไม่อยู่ฟังหรอก ฉันวิ่งไปแล้ว
“โห แรงเยอะกว่าที่คิดนะเนี่ย”ลุงดาซึนะช็อคค้างไปแล้ว
“คิดเหมือนกันเลย เมื่อกี้ยังสู้แรงซาบุสะไม่ได้”ไม่ใช่แค่ลุงที่ช็อค คนอื่นๆด้วย แล้วคนอื่นๆรีบตามฉันมาทันที
ณ บ้านลุงดาสึนะ
ระหว่างทางถามคนมาบ้านลุงดาซึนะเรียบร้อยแล้ว
ก๊อกๆๆๆ
“ค่าๆ มาแล้ว ว๊าย!!”คนที่เปิดประตูเป็นผู้หญิง และตกใจที่เห็นสภาพของพวกเรา
“ที่นี่ใช่บ้านลุงดาซึนะใช่มั้ยคะ พวกเราคือนินจาจากโคโนฮะค่ะ ขอเข้าไปได้มั้ยคะพอดีมีอาจารย์ป่วย จึงต้องล่วงหน้ามาก่อน แฮ่กๆ"เหนื่อยโว้ยยยยยย นี่คนหรือควาย ตอนวิ่งลืมความหนักไปเลย
“ได้จ้าๆ รีบเข้ามาเถอะ”เมื่อได้รับการอนุญาต ผู้หญิงคนนั้นช่วยพยุงพี่เข้ามาทันที
TBC
Bee_Poko
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 180
Comments