หลังจากที่พี่หานตัวไป ฉันเรียนรู้เรื่องการใช้ชีวิตมากขึ้น ซาสึเกะชวนไปกินข้าวที่บ้านบ่อยๆจนถึงวันหนึ่ง วันที่ซาสึเกะเปลี่ยนไป ตั้งแต่ถูกฆ่าล้างตระกูลโดยพี่อิทาจิ
"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอเลิกยุ่งกับฉันซะนารูโตะ" หมายความว่าไง!
"ฉันไม่เข้าใจ นายเปลี่ยนไปนะซาสึเกะ" ซาสึเกะไม่เหมือนเดิม ซาสึเกะคนที่ร่าเริงหายไปไหน
"ตอนนี้ฉันต้องการจะแก้แค้นหมอนั่นเท่านั้น ฉันไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับใครทั้งนั้น และฉันไม่ต้องการอยู่กับคนที่อ่อนแอ" ซาสึเกะพูดจบก็เดินออกไป
" คอยดูนะซาสึเกะ! ฉันจะแข็งแกร่งให้นายดู และทำให้นายถอนคำพูดให้ได้!!" หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ทำให้ฉันสนิทกับชิกามารุกับโจจิมากขึัน ฉันฝึกฝนอย่างหนัก แต่ว่าฉันเค้นจักระไม่ค่อยได้ไม่รู้ว่าทำไม อาจารย์อิรุกะก็ช่วยเหลือฉันเต็มที่ แล้วในที่สุดก็ถึงวันที่สอบเป็นเกะนิน เพราะตอนนี้ฉันอายุ12ปีแล้ว
" เอาล่ะนี่เป็นการสอบจบการศึกษา คาถาที่จะใช้สอบคือคาถาแยกร่าง" ฮะ!!!!
"OMG!!!! คาถาแยกร่างงั้นหรอ!!!!!!" ฉันถึงกับหลุดตะโกนออกมา
"นารูโตะเบาๆหน่อย เอ้าคนที่มีรายชื่อต่อไปนี้ให้ตามครูไปห้องข้างๆ" เป็นอะไรที่เซ็งมากกกก!!!
ในที่สุดก็ถึงคิวฉันแล้ว
"เอาล่ะคนต่อไปอุซึมากิ นารูโตะ" สู้เว้ย!!
"เอาล่ะนะคาถาแยกร่าง!!!!!!!!! "มีควันจำนวนมากออกมา
" แค่กๆๆๆ ควันเยอะจัง แล้วไหนร่างแยก.... "อาจารย์อิรุกะมองหาร่างแยก
ปุ๊ง
เสียงเบาๆแล้วมีร่างดำเกรียม1ร่าง
"อะไรเนี่ยยยยยย!!!!!" อาจารย์อิรุกะโวยวายออกมา
" คาถาร่างแยกพลีชีพพพพพ!!!!" แค่แยกร่างแล้วมันออกมาแค่ร่างดำๆลงสีไม่ได้ ยืนก็ไม่ได้ พูดง่ายๆ ร่างแยกแกล้งตาย555 ส่วนควันเยอะๆนั่นคือระเบิดควัน555
" คาถาบ้าบออะไรของเธอนารูโตะ เธอสอบไม่ผ่าน!!!!!" เห้อ สอบตกจนได้สินะ ฉันเดินออกมาแบบหน้าสลด แอบมองซาสึเกะนิดๆแต่ซาสึเกะไม่ได้สนใจฉันเลย เพื่อนคนอื่นๆก็ได้กระบังหน้าผากกันหมดแล้ว ยกเว้นฉันที่ยังไม่ได้ ฉันได้แต่มองดูคนที่ได้ และมีพ่อแม่มาแสดงความยินดี ฉันคิดถึงพี่จังเลย พี่อยู่ไหนนะ ถ้าพี่ยังอยู่พี่จะพูดกับฉันว่าอะไรนะ ฉันเลยตัดสินใจเดินกลับบ้าน
"เห้อ มันมีวิธีไหนบ้างนะ" หลังจากนั้นอาจารย์มิสึกิก็มาแล้วบอกว่ามีคัมภีร์เล่มนึงที่สามารถช่วยทำให้แข็งแกร่งขึ้นได้
"หนูไม่สนใจหรอกนะคะ" ฉันตอบปฏิเสธทำให้อาจารย์หน้าเหวอไปเลย
"ทำไมล่ะ มันจะทำให้เธอสอบผ่านไง!!" อาจารย์คนนี้เป็นบ้าอะไรเนี่ย
"ยังไงก็ขอปฏิเสธค่ะ จะทำอะไรให้สำเร็จได้ต้องพึ่งพาตัวเองเท่านั้นค่ะ" ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง
"ในเมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ก็ต้องใช้ไม้แข็งสินะ"
ตุ่บ ฟู่ววววว
"บ้าเอ้ย ระเบิดควันยาสลบ" ฉันปิดจมูกไม่ทันทำให้หมดสติ
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
ปริบๆ
ฉันตื่นมาอีกทีก็มืดแล้ว อะไรกันเนี่ย!!!! หนอยอาจารย์ ไม่สิไอ้มิสึกินั่นต้องการจะทำอะไรกันแน่ แถมมีคัมภีร์บ้าบออะไรนี่ด้วย หาทางออกดีกว่า
ตึ่กๆๆๆๆๆ
"เจอตัวสักทีนะนารูโตะ!!! "อาจารย์อิรุกะวิ่งมาด้วยความเหนื่อยหอบ เหงื่อท่วมเลย
"อ้าวอาจารย์มาตามหาหนูงั้นหรอคะ ขอบคุณนะคะ" ยังดีที่อาจารย์ตามหา
"ทำไมเธอถึงมีคัมภีร์เล่มนั้นได้นารูโตะ!!" มาถึงก็ดุเลย
"ตื่นมาก็มีอยู่ข้างๆแล้ว แล้วอีกอยากอาจารย์มิสึกิวางยาสลบแล้วพาหนูมาที่นี่"ใช่ และฉันต้องไปจัดการ
ฟิ้ววว ปึก ปึก ฉัวะ!!!!ๆๆๆๆ
อยู่ๆมีคุไนปาออกมาฉันรีบใช้ดาบปัดมันออกทันที
"กว่าจะหาเจอนะยัยตัวแสบ"มิสึกิโผล่มา
" ไม่ได้หายไปไหนนิคะ แค่หาทางออก" ฉันยักไหล่ตอบ
TBC
ไรต์มีเรื่องที่แต่งจบไปแล้วหลายเรื่องเลย ไว้ลงเรื่องนี้จบไว้ลงเรื่องอื่น
Bee_Poko
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 180
Comments