บทที่1 แม่อยู่ไหน

เด็กหนุ่มและเด็กสาวได้ตื่นขึ้นมาด้วยมึนงงแต่สิ่งที่น่าแปลกใจไปมากว่านั้นคือแม่ที่พวกเขารักและดูแลอย่างดีหายตัวไปไหนไม่รู้ว่าหายตัวไปไหนพวกเขาพยายามตามหาผู้เป็นแม่่ที่หายตัวไปเพราาะแสงอะไรบางอย่างทำให้แม่พวกเขาหายไปแอบไม่มีแม้แม่ฝุ่น

หลังจากนั้นได้มีเสียงเท้าคนเดินมา่เหมือนเป็นหน่วยกองอะไรสักอย่างมที่มากันประมาน10คนที่เดินมาทางพวกเขาพวกเขาพยายามที่จะหนีแต่เสียงเท้ามันก็เข้ามาใกล้จนหนีไปไหนไม่ได้เพราะร่างกายไม่ไปตามใจต้องการมีผู้ชาย2คคนนึงใส่ชุดสีทองและสีดำเดินมาทำเอาพวกเขาตัวสั่นเพราะออร่าที่ดูน่ากลัวแบบแปลกๆแต่ยูตะผู้เป็นน้องได้ตีแขนยูริให้รู้ตัวยูริที่รู้ได้ตั้งสติ

ยูตะได้หันไปแล้วเหวียงขาเตะไปที่คอมารอสูรแต่มารอสูรรับอย่างง่ายดาายและขำออกมาพร้อมพูด้วยเสียงนิ่งเฉยทำเอาเด็กนุ่มไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียว

“นี่จ้าหนูแค่ลูกเตะโง่ๆจะทำอะไรฉันได้"

“ลืมไปรือเปล่าครับว่าผมมี2คน”

“เห๋…”

“หิ:)”

เบศจมาศได้มองไปที่เด็กแต่เด็กสาวกับหายไปไหนไม่รู้และไม่สามารถสัมผัสเด็กสาวได้เตะไปทีี่เบญจมาศและมารอสูรที่ด้านหลังสงสัยว่าเธอมาจากทางไหนเด็กสาวน้องชายล่อความสนใจของทั้งสองส่วนเธอวิ่งไปหาที่เข้ามาทำการโจมตีเพื่อความอยู่รอดปลอดภัยของตัวเอง

แต่ขณะที่จะซํ้าลูกเตะไปที่ทั้งสองเธอก็โดนผู้หญิงผมสีชมพูดึงเข้าไปหาตัวแล้วผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยเสียงเย็นชาถามเด้กทั้งสองด้วยสายตามองแรง

“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่”

“เสือกค่ะอีแก่”

“..”

“ฮิ”

“เมื่อกี้เจ้าพูดว่าไงนะ?”

“อีแก่ไงไม่เคยได้ยินหรอ”

“เป็นเด็กหน้าตาก็ดีแต่ปากนี่น่าทำโทษ”

“หมายความว่าไงน่ะห๊ะ”"

“เจ้ายังไม่ต้องรู้หรอก”

“เดี๋ยว-…”

“ทำอะไรพี่ฉัน-…”

ยูริได้โดนสับไปที่คอแล้วน้องชายสลบลงไปตามพี่สาวและก็มีผู้หญิงผมสั้นประบาเดินออกมาจากเงามืดแลอุ้มเด็กหนุ่มแล้วเดินไปที่รถม้าส่วนบนรมีผู้ชาย2คนนั่งอยู่บนรถอยู่แล้วซึ่งคนคนนั้นคือเซี่ยเยว่และเยียนส่วนคนรที่อุ้มยูตะมาคือน่าน่าหรือหูเลี่ยน่าเด็กสาวได้พูดขึ้นว่า

“ผู้ชายอะไรตัวเล็กน่ารักจัง”

“เจ้าจะเอาเขาจริงๆหรอ”

“ใช่ค่ะท่านพี่”

“ข้าคงไม่มีท่านสู้เขาได้หรอก”

“รู้ตัวนิ”

เซี่ยเยว่พูดพร้อมกับหัวเราะลั่นเพราะว่าเขารู้อยู่แล้วว่าเพื่อนรักจะไม่มีคนสนใจเพราะว่าเป็นคนใมจร้อนมากเวลาชอบใครก็จะจีบไม่สนใมจอะไเลยเขาก็หวังว่าจะไม่ได้เมียคนเดียวกับเพื่อน

#เกาะเทพสมุทร

ได้มีผู้หญิงร่างกายงามวิ่งหนีอะไรสักอย่างที่มิอาจรู้ได้แต่ตามร่างกายของหญิงเต็มไปด้วยลอยที่คนรักของเธอทำมันลงไปโดยไม่ถามเธอ

หญิงสาวได้วิ่งไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าเหมือนหนุที่พยายามจะหาที่ซ่อนจากงูที่พยายามจะกินเหยื่อของตนเองโดยมีความหิวสูงแบบห้ามไม่ได้แต่ก็มีเสียงพูดดังขึ้นเป็นเสียงพูดของผู้หญิงผมสีขาว

“ตัวเล็กอยุ่ไหนค่ะ”

“ถ้าอยู่แล้วพี่หาหฯููเจอคงรู้สินะ”

“1….2…3…”

เหญิงสาวผมขาวได้เดินปห้องอื่นหญิงสาวที่ซ่อนอยู่ในตู้้ถอนหายใจออกมาด้วยนํ้าเสียงหอบแห้งแต่อยู่ดีๆประตูตู้ได้ถูกเปิดขึ้นด้วยหญิงสาวผมสีขาวพร้อมกับรอยยิ้มแสนเจ้าเหล่

“เจอตัวแล้วสิ”

“ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะท่านผู้ทำพิธีป๋อไซซี”

“ข้าให้เจ้าเรียกข้าว่าอะไร”

หญิงร่างเล็กได้โดนจับไปที่หน้ากับการโดดบีบปากทำให้พูดไม่ได้แต่อยู่ดีๆป๋อไซซีได้อุ้ทมหญิงร่างเล็กกลับไปที่ห้องพร้อมกับการโยนหญิงสาวลงไปบนเตียง

“ซีเอ๋อร์”

“ว่าไงค่ะ”

“ได้โปรดอย่าทำแบบนี้…”

“ข้ามีลูกแล้ว…”

“ลูกเธอก็คือลูกฉันไง”

โปรดติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***