คืนหนึ่งผมต้องไปส่งพิชซ่าให้ลูกค้า แต่มันน่าโมโหเพราะดันมาสั่งตอนร้านจะปิด เวลาประมาณเกือบๆ 4 ทุ่ม แถมพิกัดก็ไกลมาก ผมก็สงสัยว่า ผจก ทำไมถึงไม่ให้สาขาอื่น พอผมเห็นของก็เข้าใจได้ว่า อ๋อกลัวยอดขายร้านจะตกเพราะลูกค้ารอบนี้สั่งแบบชุดใหญ่มากๆ พิชซ่าถาดใหญ่ 6 ถาด ผมไม่อยากฟัง ผจก บ่นเลยต้องไปส่งทั้งๆที่อีกไม่กี่นาทีก็เลิกงานแล้ว ผมขับมาได้ซักระยะก็เริ่มตะหงิดๆว่ามันใช่ที่นี่แน่ๆเหรอ หรือ GPS นำทางผมมามั่วกันแน่ เพราะรอบๆข้างมันเป็นป่าทั้งสองข้างทางเลย ไฟทางก็ไม่มีมืดสนิทบวกกับถนนที่เป็นลูกรังขับรถก็ลำบาก เมื่อขับไปได้ซักพักผมก็เห็นบ้านหลังนึงตั้งอยู่ข้างทาง ผมจึงหยุดรถแล้วลงมาดูว่าใช่รึเปล่า ผมเดินเข้าไปยังประตูหน้าบ้านแต่บ้านหลังนี้ดูเก่ามากๆแถมไม่มีกริ่งให้กดเรียกเสียอีก ผมจึงเคาะประตูแล้วบอกว่า "พิชซ่ามาส่งแล้วครับ" แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา ผมจึงเดินไปที่รถตัวเองแล้วโทรไปถาม ผจก ว่าใช่จริงๆรึเปล่า ผจก โมโหมากแล้วบอกกับผมว่า "มันใช่สิวะ ไม่ใช่แล้วเขาจะสั่งทำมะเขืออะไร" เขาก็วางสายใส่ ผมจึงตัดสินใจไปที่ประตูแล้วเคาะเรียกอีกครั้ง จากนั้นก็มีเสียงคนเดินลงบันไดมา เสียงไม้จากบันไดมันดังมากค่อยๆลงมาเรื่อยๆ หัวใจผมก็เต้นรัวขึ้น จากนั้นเสียงเดินก็มาหยุดตรงหน้าประตู แล้วก็เงียบไป ผมจึงตะโกนออกไป "เอ่อ...พิชซ่าล่ะครับ" ไม่รู้อะไรหางตาผมเห็นอะไรบางอย่างที่หน้าต่างยืนดูผมอยู่ จึงหันไปมอง เห็นเงาคนกำลังถือของอะไรซักอย่างคล้ายๆมีด วินาทีนั้นก็รีบวิ่งกลับไปที่รถสตาร์รถแล้วรีบขับรถไปทันที ผมมองไปที่กระจกหลัง ก็เห็นเป็นผู้หญิงแก่ๆคนนึงยืนแสยะยิ้มปากแทบถึงใบหูเต็มไปด้วยเลือด ระหว่างที่ขับรถไปนั้นรถก็มีเสียงกรีดร้องออกมาจึงหยุดรถแล้งลงมาดู ผมแทบจะเป็นลมเพราะยางรถถูกกรีดจนแบน ไม่รู้จะทำยังไงจึงตัดสินใจโทรหาตำรวจ มี Operator ให้คำแนะนำบอกให้ผมใจเย็นๆตำรวจกำลังไปตามพิกัดที่ส่งมา เธอก็ให้คำแนะนำผม ให้อยู่แต่ในรถล็อครถไว้แล้วสังเกตุสิ่งรอบข้าง เธอบอกจะถือสายอยู่เป็นเพื่อนผม ซักพักก็ได้ยินเสียงอะไรไม่รู้วิ่งมาชนที่รถผม ผมจึงตกใจมากรีบวิ่งลงจากรถเข้าไปในป่า โชคดีที่มีท่อนซุงใหญ่ๆอยู่ท่อนนึง ผมจึงหลบอยู่หลังท่อนซุงนั้น แล้วสวดภาวนาขอให้หน่วยช่วยเหลือมาไวๆ มันมีเสียงอยู่รอบๆตัวผมมากมาย ทั้งกรีดร้อง ร้องแบบโหยหวน ผมกลัวมากๆ ได้แต่นั่งกอดเข่าก้มหน้าร้องไห้ แต่ก็ต้องกลั้นเสียงเอาไว้ จนกระทั่งผมได้ยินเสียง ไซเรนของรถตำรวจ ผมจึงรีบวิ่งออกจากที่ซ่อนมุ่งตรงไปหาแสงไฟที่อยู่ตรงหน้าเห็นตำรวจกำลังมาตรวจสอบรถ ผมวิ่งไปจนหมดแรงทรุดลงกับพื้น พวกตำรวจก็เข้ามาหาแล้วถามเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ผมตอบแทบไม่เป็นภาษา สุดท้ายผมก็ปลอดภัย หลังจากวันนั้นมาผมก็ลาออกจากการส่งพิชซ่า ไปทำงานร้านสะดวกซื้อแทน เรื่องในคืนนั้นมันยังเป็นฝันร้ายสำหรับผมตลอดมา.....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments