บทนำ

ในโลกที่มีการแบ่งชนชั้น

อัลฟ่า [α] คือเหล่าคนที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร พวกเขาเกิดมาพร้อมกับความสามารถและพรสวรรค์ จึงได้รับการยกย่องจากคนสังคมเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะ ทรูอัลฟ่า ถือเป็นอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ที่หากได้ยากและมีความพิเศษเป็นอย่างมาก มีความแข็งแรงทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ เปี่ยมไปด้วยความเป็นผู้นำ และมีความสามารถด้านการรับรู้กลิ่นของเพศรองได้มากกว่าอัลฟ่าปกติทั่วๆ ไป ทรูอัลฟ่ามีความพิเศษกว่าอัลฟ่าทั่วไปอย่างชัดเจน ไม่ใช่แค่โอเมก้าเท่านั้นที่ทรูอัลฟ่าสามารถมีลูกด้วยได้ ยังสามารถมีลูกกับอัลฟ่าและเบต้าได้อีกด้วย แตกต่างจากอัลฟ่าปกติ อัลฟ่าปกติไม่ว่าชายหรือหญิงก็สามารถทำให้โอเมก้าตั้งครรภ์ได้

โอเมก้า (Ω) ที่สามารถตั้งท้องได้แม้จะเป็นผู้ชาย โอเมก้ามักมีร่างกายที่อ่อนแอและทุกเดือนพวกเขาจะมีช่วงฮีท จึงทำให้ยุ่งยากในการทำงานหรือกิจวัตรประจำวันพวกเขาจึงถูกมองว่าเป็นเครื่องมือผลิตลูก และไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมสักเท่าไร โดยเฉพาะเพียวโอเมก้าที่มักมีรูปร่างแสนสวยงามเย้ายวนใจผู้คน แน่นอนว่าเพียวโอเมก้านั้นมีความพิเศษและหาได้ยากมากกว่าโอเมก้าทั่วไป เช่นเดียวกันกับที่ทรูอัลฟ่าที่มีความพิเศษมากกว่าอัลฟ่าปกติ ทั้งเสน่ห์ที่ดึงดูดใจ รูปลักษณ์ที่ดูงดงามและ ร่างกายที่แข็งแรงเหมาะสมต่อการมีลูกมากกว่า จึงทำให้พวกเขาโดดเด่นกว่าโอเมก้าทั่วไป

และใช่ผมคือเพียวโอเมก้า และร่างกายของผมไม่ได้อ่อนแอเหมือนโอเมก้าทั่วไปที่มักจะมีร่างกายอ่อนแอ เป็นเพียวโอเมก้าที่มีกลิ่นบลูเบอร์รี่และผมไม่เคยมีอาการฮีทเลยสักครั้งเดียวเพียวโอเมก้าเมื่อเกิดอาการฮีทขึ้นมาก็มักจะมีอาการรุนแรงกว่าโอเมก้าธรรมดา แต่ผมกลับโชคดีที่ไม่เคยมีอาการฮีทเกิดขึ้นเลยสักครั้ง เป็นเพียวโอเมก้าที่มีร่างกายแปลกประหลาดอย่างมากผมที่เติบโตขึ้นมาในองค์กรนักฆ่าตั้งแต่ยังเล็กเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่ เป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงเพียงเพื่อให้เป็นนักฆ่าขององค์กร

เด็กหนุ่มที่มีรูปร่างเล็ก อายุ25ปี ส่วนสูงที่มีมากถึง174เซนติเมตร ผมดำสลวยผิวขาวราวหิมะจมูกโด่งรับกับริมฝีปากเล็กดูน่ารัก ใบหน้าเรียวสวยดวงตาสีน้ำตาลดำเป็นประกายน่ามอง บุรุษผู้มีใบหน้างดงาม ' เคย์ ลิเวอร์ตัน หรือที่ถูกเรียกกันในองค์กร โค้ดเนมBlack ‘ เขาเติบโตมาพร้อมกับเพื่อนสนิทที่เป็นอัลฟ่าอีกคน ‘ซีบาร์ ‘ เพื่อนเพียงคนเดียวของเขาในองค์กรแห่งนี้

พวกผมถูกเก็บมาเลี้ยงโดยองค์กรที่มีชื่อว่า ราตรีทมิฬ องค์กรที่ได้ขึ้นชื่อว่าไม่เคยทำงานผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียวแต่ในวันนี้กลับมีข้อมูลรั่วไหลไปถึงฝั่งของศัตรู เกรงว่าคงมีไส้ศึกหรือไม่องค์กรก็หักหลังพวกเขา ขายพวกเขาให้กับศัตรู และภารกิจที่ได้รับมาในครั้งนี้ กลับมีบางอย่างไม่ชอบมาพากลตั้งแต่แรกเป็นผมเองที่ไม่ได้เอะใจ จนทำให้ต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

' ปังๆๆ ..ปังๆๆ'

เสียงปืนดังกระหน่ำไปทั่วผืนป่า

ชายหนุ่มทั้งสองที่ถูกรายล้อมไปด้วยศัตรูมากมายหมดหนทางให้หลบหนีมีเพียงวิธีเดียวที่จะรอดไปได้ ต้องเสียสละอีกคนเพื่อให้ตัวเองรอด แต่ผมจะไม่มีวันทำแบบนั้น ตอนนี้เหลือเพียงตัวเขาและซีบาร์เท่านั้น ทีมของผม

ต้องมาจบลงตรงนี้จริงๆ หรือ ก่อนจะได้คิดไปมากกว่านี้ก็ได้ยินเสียงของซีบาร์ได้เรียกสติเขากลับมา

“เคย์นายหนีไป ผมจะถ่วงเวลาพวกมันไว้ให้”

แม่งเอ๊ยข้อมูลรั่วไหลไปได้ยังไงวะ หรือองค์กรจะหักหลังพวกเขาจริงๆ ผมหันไปมองซีบาร์ พยายามพยุงแขนของอีกฝ่ายให้วิ่งตามไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่อีกด้าน

“จะไปก็ไปด้วยกันซีบาร์ จะให้ผมทิ้งคุณไว้คนเดียวได้ไง”

' ปังๆๆ .... '

เสียงปืนยังคงดังต่อเนื่องไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ผมทำได้เพียงยิงตอบโต้กลับเพียงเท่านั้น ตัวเขาจะมาตายอยู่ที่นี่ไม่ได้ เขายังมีอะไรที่อยากจะทำอีกตั้งเยอะ

“ฉันคงจะไปกับนายไม่ได้แล้วล่ะ”

ซีบาร์ใช้มือกำหน้าท้องจุดที่ตัวเองโดนยิงเอาไว้มันไม่มีประโยชน์อะไรถ้าเขาจะหนีไปด้วยกันตอนนี้ เขาเสียเลือดมากเกินไป ไม่มีทางรอดออกไปได้หรอก

“ไม่นะ”

เคย์เอื้อมมือที่สั่นเทาแตะไปที่หน้าท้องของซีบาร์เบาๆ น้ำตาไหลหลั่งรินอาบแก้มชายหนุ่มผู้มีใบหน้างาม

“อย่าร้องสิ...เดี๋ยวหมดสวยกันพอดีหรอก อึกอัก "

ชายหนุ่มสำลักเลือดออกมา เขายกมือข้างที่ไม่เปื้อนเลือดเช็ดน้ำตาให้ชายหนุ่มใบหน้างามตรงหน้าอย่างเบามือ ก่อนจะใช้แรงผลักดันเคย์ให้ออกห่างจากเขา

“ไม่ซีบาร์ ไหนนายบอกจะอยู่ข้างๆ ผมไง”

“ขอโทษ. ที่ทำตามสัญญาไม่ได้..ไปซะเคย์รอดไปให้ได้นะ”

“ไม่ นายต้องไปกับผม “ซีบาร์ฝ่ายหัวให้ชายหนุ่มเบาๆ

“ก่อนจะตายผมอยากบอกเคย์เรื่องหนึ่ง ผมแอบชอบเคย์มาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ”

เคย์ที่ตกใจกับคำสารภาพของซีบาร์ จึงไม่ทันที่จะได้รั้งซีบาร์ไว้ ซีบาร์ก็วิ่งออกจากต้นไม้ที่พวกเขาใช้หลบเพื่อล่อศัตรูให้วิ่งตามเขาไปอีกทาง

เคย์ที่เห็นว่าเพื่อนของเขาวิ่งล่อศัตรูออกไปไกลแล้วก็ได้หันหลังวิ่งไปอีกทางเพื่อหลบหนีไม่นานเขาก็หลบหนีออกมาจากป่าได้สำเร็จ เคย์หันหน้ากลับไปทางที่ตัวเขาวิ่งออกมา พร้อมกับเอ่ยเบาๆ ท่ามกลางเสียงของลมพัดผ่าน

“ขอบคุณนะซีบาร์ ฉันจะจดจำนายตลอดไป”

หยาดน้ำตาที่ไหลรินไร้เสียงสะอื้นใดๆ ออกมามีเพียงแค่หยาดน้ำตาที่รินไหลอาบแก้มงามเพียงเท่านั้น

ณ สนามบิน

' โปรดทราบเครื่องบินของสายการบิน TGA เที่ยวบินที่ tj142 พร้อมออกเดินทางไป อิตาลีขอเชิญผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 12 ขอบคุณค่ะ '

“ลาก่อน อเมริกา”

ชายหนุ่มรีบเร่งไปทางออกหมายเลข 12 จึงไม่ทันระวังชนเขากับชายหนุ่มร่างสูงจนล้มลงก้นกระแทกพื้นอย่างแรง

“เป็นอะไรไหมครับ”

' เฟลิกซ์ หรือ เฟลิกซ์ ดาร์เลียน ' หนุ่มนักธุรกิจไฟแรงในวัย39ปีเจ้าของโรงแรมGroveโรงแรมห้าดาวชื่อดังยื่นมือของเขาไปทางเด็กหนุ่มใบหน้าหวานตรงหน้า เด็กคนนี้น่ารักจังแฮะตัวเล็กเอวบางแถมยังมีใบหน้าหวาน ระหว่างที่เด็กหนุ่มจับมือเขากลับได้กลิ่นของบลูเบอร์รี่จางๆ ลอยมาเตะจมูกทรูอัลฟ่าอย่างเขาเข้า เด็กคนนี้เป็นเพียวโอเมก้าสินะกลิ่นถึงได้ดูดึงดูดเขาที่เป็นทรูอัลฟ่าได้ขนานนี้

“ไม่เป็นไรครับ”

เคย์เงยหน้ามองชายร่างสูงที่ตนวิ่งชนอย่างไม่ได้ตั้งใจ ผู้ชายคนนี้สูงจัง อย่างต่ำหน้าจะสูงถึง190ได้เลย แถมยังมีหน้าตาที่หล่ออีก เคย์ที่เอาแต่จ้องหน้าของอีกฝ่าย จนทำให้อีกฝ่ายยิ้มมองอย่างเอ็นดู เฟลิกซ์เอียงตัวขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าของเด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มไพเราะออกไป

“มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่าครับ”

เคย์ได้แต่ยิ้มเล็กน้อยให้อีกฝ่ายเมื่อรู้ว่าเมื่อกี้ตัวเองทำตัวเสียมารยาทจ้องหน้าเขาไปก่อนจะรีบเอ่ยขอโทษที่ตัวเขาเสียมารยาท

“ขอโทษนะครับ...อ๊ะ!...ผมต้องรีบไปขึ้นเครื่องแล้ว”

ชายหนุ่มรีบโค้งตัวให้อีกฝ่ายก่อนหันหลังวิ่งไปทางขึ้นเครื่องอย่างเร่งรีบเขาไม่อยากจะอยู่ที่สนามบินนานเกินไป ตอนนี้ทางองค์กรคงคิดว่าเขาตายไปในภารกิจที่ล้มเหลวไปแล้วแน่ๆ แต่ก็ดีที่ทางองค์กรคิดว่าเขาได้ตายไปแล้ว เขาจะได้ใช้ชีวิตในแบบที่เขาอยากจะทำสักที เขาเคยวาดฝันไว้ว่าจะเปิดร้านคาเฟ่ เล็กๆ สักที่แล้วใช้ชีวิตอย่างอิสระที่นั่น ชีวิตที่ไม่มีข้อผูกมัด ไม่ต้องมือเปื้อนเลือด เขาเคยคิดแบบนั้น แต่มันก็แค่ เรื่องวาดฝันเพียงเท่านั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***