บทที่ 1.5 เกมแกะโกหก

เสี่ยวซานฉลาดสมกับหน้าตาเจ้าเล่ห์ของตัวเอง ขาดแต่พูดจาไม่น่าฟังหากเป็นคนอื่นมาได้ยินเข้าคงคิ้วกระตุกเลือดขึ้นหน้า แต่สองคนนี้ที่อนู่ในเหตุการณ์ชินกับพฤติกรรมของเธอตั้งนานแล้ว

กัวเหวินหมินมีสีหน้าลำบากใจ เธอรู้ดีว่าเสี่ยวซานรู้สึกโกรธแทนเธดังนั้นจึงปฏิบัติกับมู่จื้อหวี่แบบนี้ เธอเงยหน้ามองชายหนุ่ม ก่อนชำเลืองโทรศัพท์มือถือสี่เครื่องที่วางอยู่อยู่บนโต๊ะ ในจังหวะที่เธอหันไปมองสิ่งของที่วางอยู่มุมโต๊ะ เธอจึงรีบดึงแขนเสื้อเพื่อนและบอกว่า

"เสี่ยวซาน ฉันว่า...เขาใช้กระจกมองน่ะ"

"กระจก? กระจกอะไร"

เสี่ยวซานทำหน้างง มองหาอยู่นานกว่าจะเข้าใจ ที่แท้มุมโต๊ะของเขามีกระจกทรงเหลี่ยมตั้งอยู่ และเขาคงจะใช้มันเพื่อแอบมองทุกคนที่มุ่งตรงมาที่ตึกนี้นั่นเอง เมื่อคิดๆ ดูก็ถูกต้องแล้ว

เพราะจะให้เขาใช้มันแต่งหน้าเธอก็คงเชื่อไม่เช่นนั้นเขาจะมีสภาพเหมือนแวมไพร์แบบนี้หรือ

"ไอโรคจิต..." เสี่ยวซานเผลอหลุดปากในสิ่งที่ตนเองคิดออกไป

กัวเหวินหมินถาอย่างไม่เข้าใจ

"โรคจิตอะไร"

"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก เฮอะๆ " เสี่ยวซานหัวเราะแก้เก้อ เผยให้เห็นฟันเขี้ยวสีขาว เธอไม่ได้ต่อว่าอะไรมู่จื้อหวี่สักนิด

เพียงแค่แอบคิดในใจดังไปหน่อยเท่านั้นเอง

มู่จื้อหวี่รู้ดีว่าเสี่ยวซานคิดอะไรอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ ก่อนจะแอบเหลือบมองกัวเหวินหมินที่ยืนอยู่ข้างๆ

ในเวลานี้หัวเหวินหมินไม่รู้ตัวว่า

มู่จื้อหวี่กำลังมองเธออยู่ เด็กสาวยังคงเอาแต่มองเสี่ยวซานอย่างงงๆ จนำด้ยินเสียงมู่จื้อหวี่พูดออกมาประโยคหนึ่ง เธอตึงหันกลับมา

"เธอนี่ฉลาดจริงๆ เลยนะ" มู่จื้อหวี่จ้องมองกัวเหวินหมิน ในแววตาเขาซ่อนความรู้สึกลึกซึ้งอ่ะไรบางอย่าง

ตั้งแต่เข้ามาในห้องทั้งสองไม่ยอมมองตากันเลย แต่ในเวลานี้กลับจ้องกันไปจ้องกันมา จนเธอต้องตบโต๊ะแรงๆ

"เฮ้ๆ ฉันยังไม่ตาย ยังยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้นะ จ้องกันจนตาแทบจะถลนออกมาอยู่แล้ว นี่เกวินจื่อ เธอจะว่าจ้างเจ้าหมอนี่ไม่ใช่หรอ รีบๆ พูดเข้าสิ!"

ตั้งแต่ต้นจนจบ"ว่าจ้าง?" มู่จื้อหวี่รู้สึกแปลกใจ เขาเอนหลังลงพิวพนักเก้าอี้ แล้วใช้นิ้วเขี่ยติ่งหูเบาๆ พร้อมกับยิ้มและกล่าวว่า

"จะจ้างฉันทำอะไร"

"ฉันอยากให้นายช่วยตามหาพี่ชายของฉัน" กัวเหวินหมินกล่าวอย่างอายๆ พร้อมกับเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

'เฉินหวี้หวา' พี่ชายของเธอเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบเรื่องราวแนวลึกลับที่ต้องใช้การสืบสวนอยู่เเล้ว ชอบอ่านนิยายแนวสืบสวนมานับไม่ถ้วนเคยถึงขั้นจงใจไปทำงานสำนักงานสืบมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ความรู้อะไรเพิ่มเติมมากนัก ตอนหลังก็เลยลาออก แต่ความสนิทกันมาก แต่เพราะตอนหลังต้องย้ายบ้านมำให้ทั้งคู่ค่อยๆ ห่างเหินกัน

กับเกม 'แกะโกหก' นี้ เฉินอูซี้หวาเองก็หาเจอโดยบังเอิญ และไม่ทันไรเขาก็ติดมันงอมแงมเสียแล้ว แถมยังได้เงินรางวัลมาไม่น้อย จึงมักชอบคุยอวดให้เธอฟังทางโทรศัพท์อยู่บ่อยๆ

จนมาถึงเมื่อหนึ่งเดือนก่อน เขาได้ฝากข้อความไว้ทาง MSN ไว้ให้เธอด้วยความตื่นเต้นดีใจ ว่าเขาจะได้ไปเข้าร่วม

งานมีตติ้งของกลุ่มแกะโกหก ถ้าชนะจะได้รับเงินรางวัลหนึ่งล้าน ตอนนั้นะเธอคิดว่าเขาล้อเล่นเลยไม่ได้ใส่ใจ จึงปิดเครื่องเเล้วก็นอน หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ เฉินอวี้หวาก็หายตัวไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***