แม่มือปืน

เด็กน้อยแสนแสบ

ลรร สาวสวยในร้านเหล้า หันมาสบตากับเด็กน้อยคนหนึ่งน่ารัก ในความรู้สึกของเธอ แต่เด็กน้อยจะเข้ามาที่นี้ได้อย่างไร

“หนูเข้ามาในนี้ไม่ได้นะ”

เด็กน้อยเอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ แล้วดึงให้เดินออกไป เธอจึงทำได้แค่ต้องเดินไป เพื่อส่งให้เด็กผู้หญิงคนนี้ออกในสถานที่ไม่น่ารื่นรมแห่งนี้

“หล่อนจะออกไปไหน”

“เด็กคนนี้เข้ามาได้อย่างไรไม่รู้ จะเดินออกไปส่งสักหน่อย”

“เด็กที่ไหน เออๆๆรีบกลับมา”

ในตลาดที่มีคนเดินผ่านไปมา ตอนนี้ก็ใกล้ค่ำแล้ว ทำไมถึงมีเด็กเดินหลงออกมาได้

“บ้านอยู่แถวไหน จะเดินไปส่ง”

เด็กน้อยชี้ไปยังบ้าน แต่ทิศทางคือบ้านของใครเธอก็ไม่รู้ เธอเพิ่งมีที่นี้ เพื่อทำงานในเมืองนี้ เธอเดินตามแรงจูงของเด็กน้อยไป สักพักพ้นตลาด และแนวพืชผลไม้ร่มรื่นตา เหมือนเคยเจอที่ไหน

“อยู่ที่นี่หรือจ๊ะ”

บ้านริมสวนเล็กๆกระทัดดูระเบียบเรียบร้อย มีดอกไม้หลากชนิดปลูกล้อม สวยจนเพลินตา เธออยากใช่ชีวิตอย่างสงบเช่นกันแต่ก็ไม่สามารถทำได้

“อยู่กับใครหรือ”

“อยู่กับพ่อค่ะ”

“แล้วพ่ออยู่ไหน”

“อยู่กับหนูก่อนนะค่ะ พ่อกำลังกลับมา”

“อยู่ไม่ได้หรอกต้องกลับแล้ว”

“งั้นพรุ่งนี้หนูไปหาอีก”

“ไปไม่ได้หรอกที่นั้น ไม่ดีสำหรับเด็กนะ”

“งั้นมาหาหนูได้ไหม”

เด็กน้อยมองด้วยความสายตาเศร้าสร้อย เห็นแล้วรู้สึกสงสารขึ้นมาทันที ได้แต่ผยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เธอเดินกลับไปทางเดิมที่ผ่านมา

“ทำไมรู้สึกคุ้นที่นี้จังเลย”