...****************...
...----------------...
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
......................
......................
...----------------...
"เอาจดหมายนั้นมา แล้วโกหกท่านพ่อไปว่าตามหาข้าไม่พบ"เจ้าเงือกพูด "อ๋อ นอกจากนี้ เจ้าอย่าให้ข้าเห็นว่าเจ้าไปทำร้ายมนุษย์อีกล่ะ"
"ขะ..ขอรับ"ว่าแล้วเจ้าอสูรก็รีบวิ่งกลับลงไปยังทะเล
ทันทีที่หนี่หลานยังคงเก็บจดหมายที่เฉิงเซียวเขียนมาไว้กับตัว
ผ่านไปไม่นาน เขาก็ตื่นขึ้นมาบนเตียงของตัวเอง เขาเดินออกมาที่หน้าบ้าน เห็นเจ้าเงือกกำลังเหมอลอยจึงว่า
"เจ้าคิดถึงใครกันรึ แล้วคิดสิ่งใดอยู่งั้นหรือเจ้าเงือก"
เเล้วถามต่อด้วยเรื่องอสูร"แล้วอสูรยังอาลวาดอยู่หรือไม่"เขาถามมาเป็นชุด
"ไม่แล้วล่ะ คงไม่กลับมาอีกแล้ว"
"แล้วเจ้าไปทำอย่างไร"เขาถาม
"ข้าก็เพียงสอนว่าสิ่งที่เขาทำเช่นนี้มันไม่ดี อสูรทะเลคงจะไม่กลับมาอีก"
" จริงหรือ"เขาถามอีกครั้ง
"จริงสิ อ๋อ เจ้าช่วยเรียกข้าด้วยชื่อจริงได้หรือไม่"เจ้าเงือกพูด
"ได้สิ ว่าแต่!! เจ้าชื่ออะไรนะ"เขาถามเพราะจำไม่ได้
"ข้าชื่อว่า ชื่อ...ออหนี่หลาน"เจ้าเงือกพูด
"นี่ หนี่หลาน ข้าเห็นเจ้าเกินไปไหนมาไหนได้เจ้าหายปวดขาเเล้วรึ"เพราะถ้าหากเป็นเงือกสามัญชนจะไม่หายเร็วขนาดนี้แต่ถ้าเป็นเซียนเงือกหรือชนชั้นสูง เขาสงสัย
"ข้าก็พอจะมีวิชาบ้าง"เจ้าเงือกตอบอย่างมีพิรุธ
"เเต่ถ้าเพียงเเค่มีวิธีรักษาคงรอเป็นวัน เเต่เข้ารักษาโดยใช้เวลาเพียง2-3ชั่วครู่ยาม เจ้าเเน่ใจหรือว่าเต้าเป็นเเค่สามัญชน"เขาถามอีกครั้ง
"ขะ..ข้าก็เป็นศิษย์ของสำนักหยางโจว"เจ้าเงือกเอ่ย"ข้าพอก็ฝึก และอีกอย่างข้าฝึกนานแล้ว"เจ้าเงือกแก้ตัว
"งั้นหรือ"เขาพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อนัก
"นี่!! ถ้าเจ้าตื่นเเล้วก็ไปทำอาหารได้เเล้ว ข้าหิว"เจ้าเงือกพยายามเปลี่นเรื่อง
"อ้าว ไหนเจ้าว่าไม่ไว้ใจข้าไง"เขาแย้ง
"แต่ตอนนี้เจ้าไว้ใจข้าได้เแล้ว"เขาตอบอย่างไม่เต็มใจนัก
...****************...
......................
......................
...***************...
(ตอนเด็ก)
เสียงพินบรรเลงขึ้นก้องกังวาน "ไพรเราะเหลือเกินซื่อฉี(ชื่อจริงๆของหนี่หลาน)"เสียงของเขาพูดขึ้น
ติดตามตอนต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments