10 Days Of Imagination
วันที่1 .....
...ฉันกลับมาจากมหาลัยในสภาพที่เหนื่อยล้ามาก ฉันอยู่คนเดียวมาสักพักแล้ว ก็เลยไม่มีคนมากวนใจตอนนอน การนอนคือการเยียวยาทุกสิ่ง เป็นการหนีจากโลกความจริงที่แสนโหดร้าย.........
ฉันฟุบตัวลงบนที่นอน และเข้าสู่ความฝันอันแสนสุข ความฝันที่มีแต่ความสดใส ที่โลกแห่งความจริงไม่มี
...'หลับให้สบายนะ ตัวฉัน'...
ในความฝัน ... ฉันได้พบกับเด็กน้อยมากมายมายืนล้อมวงกัน โดยที่กลางวงนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เธอผมสีดำสนิท ดวงตากลมโตสีน้ำตาล หน้าตาสะสวย ดูเป็นมิตร รอยยิ้มของเธอสดใสเหมือนดวงอาทิตย์
ดูเหมือนว่าเธอจะถือหนังสือเล่มหนึ่งไว้ คงจะกำลังเล่านิทานล่ะมั้ง
"วันนี้คุณน้าจะเล่าเรื่องอะไรหรอคะ" เด็กหญิงคนหนึ่งถามขึ้นด้วยน้ำเสียงร่าเริงและตื่นเจ้น
"วันนี้จะเป็นเรื่องที่พิเศษหน่อยนะจ้ะ เรื่องนี้ฉันไม่เคยเล่าให้เด็กคนไหนฟังเลยนะ" หญิงสาวตอบ
เด็กๆรู้สึกตื่นตาตื่นใจเมื่อจะได้ฟังนิทานที่ตนไม่เคยได้ยินจากหญิงสาวผู้น่ารักคนนี้
"งั้นจะเริ่มเล่าแล้วนะ"
"เรื่อง เด็กหนุ่มกับงานศิลปะที่มีค่า"
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ชอบวาดรูป และวาดรูปเก่งมาก เก่งเทียบเท่ากับอัจฉริยะด้านศิลปะเลยที่เดียว แต่ว่าครอบครัวเขาดันไม่สนับสนุนในเรื่องนี้นี่สิ เด็กหนุ่มเลยน้อยใจ เพราะนี่เป็นความฝันของเขาเลยล่ะ" ในขณะที่เล่าเรื่อง มีเด็กชายคนหนึ่ง ยกมือเรียกหญิงสาว เหมือนจะถามอะไรบางอย่าง
"น้าครับ น้าครับ ทำไมครอบครัวถึงไม่สนับสนุนล่ะครับ ทั้งๆที่เขาเก่งขนาดนั้นแท้ๆ" เด็กชายถามด้วยความสงสัย
"บางครอบครัวก็ไม่มีเงินและความเข้าใจพอที่จะสนับสนุนน่ะจ้ะ" หญิงสาวอธิบายด้วยเหตุผล
"งั้นมาเริ่มเล่าต่อกันเลยเนาะ"
"เด็กหนุ่มมักจะเดินออกไปวาดรูปคนเดียวนอกบ้าน เขาเดินไปเรื่อยๆ และไปเจอกับสถานที่หนึ่ง เป็นสวนเล็กๆ มีดอกไม่อยู่เต็มบริเวณ และมีคลองเล็กๆอยู่ เขาเลือกที่จะไปวาดรูปที่นั่น เขานั่งวาดรูปไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้เลยว่า มีคนมามุงดูเขาที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ ทั้งอาจารย์สอนศิลปะจากมหาลัยชื่อดัง ทั้งจิตรกร ทั้งผู้ที่สนใจในงานศิลปะ ต่างมามุงดูเขาเต็มไปหมด ชั่งเป็นเด็กที่มีความสามารถจริงๆ เขาวาดรูป ลงสี จนเสร็จ อาจารย์สอนศิลปะก็พูดขึ้น 'ผลงานชิ้นนี้มันชั่งสมบูรณ์แบบ หนูจะมาเป็นลูกศิษย์ของฉันไหมจ้ะ"
'ได้สิครับ!' เด็กหนุ่มตอบตกลงทันที
หลังจากนั้นเขาก็ได้เรียนกับอาจารย์สอนศิลปะ บางทีก็ขายภาพที่เขาวาดขึ้นมาได้ด้วย บางครั้งก็ายได้เยอะ บางครั้งก็ได้น้อย แต่เขาก็มีความสุขดี" จบ
"เอาหล่ะ นิทานจบแล้วนะจ้ะ แต่วันนี้ยังไม่จบนะ น้าจะให้ทุกคนหยิบกระดาษนี่ไปคนละแผ่นนะ แล้ววาดรูประบายสีตามใจชอบได้เลย"
ฉันหยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่งและเริ่มลงมือวาดรูป
ฉันรีบละเลงสีเพราะกลัวตื่นก่อน ถึงจะออกมาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ก็เถอะ แต่เธอก็ดูชอบรูปนี้นะ
...----------------...
ฮ่าๆๆ สวัสดีค่าาา ไม่ได้เขียนนิยายนานดฝเลย คิดว่าเลิกเขียนไปเลยแฮะ (กลัวตื่นเพราะนักเขียนขี้เกียจ)
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments