บทที่ 1.5

จงรับไปซะ!! "อัตติเมจสายฟ้ากลืนปฐพี"

ข้าหมดโอกาสที่จะมีชีวิตต่อแล้วสินะ เห้อ สวยงามจริงๆพลังนั่นเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นช่างรุนแรงเสียจริงเล่นซะข้าก้าวขาไม่ออกเลย แต่มาถึงขั้นนี้แล้วก็ลองดูหน่อยละกัน...

วินาทีที่พลังนั่นพุ่งเข้ามาข้าใช้มือทั้งสองรับไว้เสื้อผ้าของข้าขาดหลุดรุยพลังราชันเปลวไฟของข้าดูเหมือนว่าจะบรรลุได้แค่10%เองสินะแถมแบ่งให้กับจอนอีก5% ไหนลองเพิ่มแล้วดันกลับไปดูละกัน

"อ๊ากกกกกกก" ดูเหมือนพลังจะเพิ่มขึ้นมาเป็น20%แล้ว

"เพิ่มขึ้นกว่านี้อีกหน่อยสิ ข้าเป็นราชันไม่ใช่หรอขอร้องล่ะจะแลกกับอวัยวะใดหรือต้องเสียอะไรก็ได้เอาไปเลยแต่ขอพลังให้ข้าอีกสักหน่อยเถอะนะ...." ทันใดนั้นเองได้มีเสียงปริศนาผุดขึ้นมาในความคิดของข้าช่างเป็นเสียงที่เลือดเย็น เหน็บหนาว และน่าหวาดกลัวเหลือเกิน

" เจ้าบอกว่าตัวเองอยู่มาตั้งแต่พระเจ้าสรรค์สร้างจักรวาลและเห็นแม้กระทั่งจอมมารกำเนิดถ้างั้นก็จงเรียกนามของข้าออกมาแล้วข้าจะให้เจ้ายืมพลัง แต่เจ้ามีสิทธิ์ตอบเพียงครั้งเดียว ไม่อย่างงั้นชีวิตของเจ้าก็มาได้เท่านี้แหละ"

สถานการ์ณในตอนนี้ทำให้ข้าไม่อาจสามารถครุ่นคิดได้มากนักข้าจึงตอบเทพแห่งแสง เทพที่ใกล้เคียงกับพระเจ้ามากที่สุด.. "นามของท่านก็คือ ลูซิเฟอร์!"

"ฮ่าฮ่า ข้าขอแสดงความ...เสียใจด้วยเจ้าตอบผิด ลาก่อน"

"เฮ้ยๆเดี๋ยว ท่านไม่ใช่เจ้าแห่งนรก เทพแห่งแสงหรอแล้วท่านเป็นใครกัน...ท่าน...นี่ท่าน...." เห้อเขาไปซะแล้วเอาว่ะพลังแค่20%ก็ลองดูละกัน

"ย๊ากกกกกกก"ลูกบอลสายฟ้าของแกเบรียลค่อยๆถูกผลักกลับไป

สถานการ์ณตอนนี้ดูเหมือนว่าข้ากำลังจะเป็นฝ่ายได้เปรียบสินะ แต่พูดไม่ทันขาดคำทหารเทพก็โถมเข้ามาอยู่ข้างกาเบรียลและใช้พลังสนับสนุนให้กับเขาทั้งหมด

"อย่าเพิ่งมั่นใจไปหน่อยเลยไอ้ปีศาจ ดูเสียก่อนว่าใครกำลังจะได้เปรียบ ฮ่าฮ่า"

โธ่เอยแย่ละสิแบบนี้ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปข้าไม่อาจรอดแน่ จากนั้นกระสุนเวทย์ทั้งหมดก็พุ่งเข้ามารอบด้าน ข้าจึงสร้างเกราะเวทย์ทันที (ตู้ม..โคร่ม..) ข้าต้องทำสมาธิตลอดเวลาซึ่งมันยากมากถึงจะมีเกราะคุ้มกันใช่ว่ามันจะป้องกันไปได้ตลอดเวลา.....

จนเสียงสุดท้ายมาถึง (เพล๊ง.....) ใช่แล้วนั่นคือเสียงเกราะคุ้มกันของข้าแตก พลังของข้าเสียการควบคุมและทันใดนั่นเองลูกบอลสายฟ้าของกาเบรียลก็ได้พุ่งใส่ร่างกายของข้าในทันทีทำให้ร่างของข้านั้นค่อยๆถูกเผาไหม้ไปทีละส่วนๆ ช่างทรมานอย่างที่เจ้านั่นบอกจริงๆ สติของข้าค่อยๆเลือนลางและหายไป....พร้อมกับข้อความสุดท้ายที่ข้าทิ้งไว้ "กาเบรียล มึงจะต้องได้เจอกูแน่"

ตัดภาพมาที่นรก

"ฮึฮึ ช่างกล้าเอยนามของข้า ข้างบนนั้นน่าสนุกเสียจริง" (ลูซิเฟอร์/เทพแห่งแสง/ผู้ปกครองนรก/เจ้าแห่งมนตรา)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 1.4