จูบแรก

ฟอร์ยูเธอก็จ้องตาแจ็คสันกลับ ต่างคนก็ต่างจ้องมองกัน จนกระทั่งมีรถจักรยานคันนึงที่ขี่มาทางฟอร์ยู พร้อมกับตะโกนว่า

"หลบหน่อยครับ จักรยานไม่มีเบรค ช่วยหลบหน่อยค้าบบ "ชายคนนั้นตะโกนดังขึ้นทำให้ฟอร์ยูที่ได้ยินก็หันมามองด้วยความตกใจ แจ็คสันที่เห็นรถจักรยานคันนั้นกำลังจะขี่มาชนฟอร์ยูเขาก็รีบดึงตัวเธอเข้ามากอด แต่ในขณะที่เขากำลังจะถอยหลังเพื่อหลบจักรยานนั่น แจ็คสันเขาก็ก้าวเท้าลงไปเหยียบกับพื้นที่มันไม่เท่ากันทำให้เขาที่กำลังกอดฟอร์ยูอยู่ล้มลงไป

มันจึงทำให้เขาและเธอล้มทับกันไปโดยปริยาย แต่แล้วมันก็ยังมีเรื่องที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือ ปากของฟอร์ยูได้ไปประกบปากของแจ็คสันเรียบร้อยแล้ว ทำให้ฟอร์ยูและแจ็คสันต่างก็ตกใจ

แจ็คสันที่รู้สึกแปลกๆเขาก็แปลกใจว่าเขาเป็นอะไรไปน่ะเวลาที่อยู่ใกล้เธอทำไมถึงได้ใจเต้นแรง ไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาทั้งสับสนทั้งทำตัวไม่ถูกกับความรู้สึก และร่างกายของตัวเองที่เขานั้นควรจะลุกได้แล้ว เพราะเขานั่นตัวใหญ่กว่าฟอร์ยูถึงฟอร์ยูจะไม่ลุกเขาก็ลุกขึ้นได้

ฟอร์ยูที่กำลังดึงสติตัวเองก็ได้บอกกับตัวเองในใจว่า

"(ยัยพัช ลุกสิตอนนี้แกล้มทับเขาอยู่นะ แถมยังไปจูบเขาอีก โอ้ยย ตายๆฉันจะทำยังไงดีเนี่ย จะมองหน้ากันติดมั้ย โอ้ยเขินก็เขินขาก็ลุกไม่ขึ้น ทำยังไงดีนะ)"ฟอร์ยูคิดกับตัวเองในใจพร้อมกับจ้องตาแจ็คสันอยู่แบบนั้นแล้วเธอก็รีบเอาหน้าออกห่างจากเขาทันที แต่เธอก็ยังไม่ทันได้ลุก

แจ็คสันก็พูดกับเธอว่า

"อย่าลุก ทางนั้นมีพนักงานที่บริษัทอยู่"แจ็คสันมองไปอีกด้านนึงแล้วบอกฟอร์ยู เพราะเขากลัวว่าจะมีคนมาเข้าใจผิดนั่นเอง

"นั่นมัน คิมหันต์กับคุณแทอีนิ มาทำอะไรกันนะ มาอะไรตอนนี้ละเนี่ย"ฟอร์ยูที่กำลังเขินแจ็คสันอยู่นั่นเธอก็พูดภาษาไทยออกมาโดยไม่รู้ตัว ทำให้แจ็คสันก็งงหน่อยๆแต่ก็ไม่ได้อะไร เขาได้พลิกให้ฟอร์ยูมานอนข้างๆเขาแทนพร้อมกับกอดเธอเอาไว้แน่น ทำให้ฟอร์ยูเอ่ยทักขึ้นมาว่า

"บอส ไม่ได้กอดฉันก็ได้ค่ะ"

"ไม่ได้ครับเราต้องทำเหมือนมีคนอยู่ตรงนี้คนเดียวไม่งั้นมันจะหลบไม่มิดนะครับ"แจ็คสันเอ่ยพร้อมกับมองไปที่คิมหันต์และแทอีว่าจะไปกันรึยัง

ส่วนฟอร์ยูเธอก็ใจเต้นแรง แล้วพูดกับตัวเองว่า

("ฉันอยากจะกรี๊ดให้ลั่นสวนสาธารณะ คิมหันต์กับคุณแทอีอยู่นานๆเลยก็ได้ ฉันไม่ถือ ")

"ไปแล้วครับ"แจ็คสันพูดพร้อมกับปล่อยเธอทำให้ฟอร์ยูต้องเก็บความดีใจเอาไว้ข้างในแล้วรีบลุกขึ้นด้วยความเขิน จากนั้นเธอก็หันหลังแล้วพูดกับแจ็คสันว่า

"บอสค่ะ ฉันกลับก่อนนะค่ะ"ฟอร์ยูพูดด้วยความเขินพร้อมกับรีบวิ่งไป

ส่วนแจ็คสันหลังจากที่เธอเดินไปแล้วเขาก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวแล้วนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ที่เขาทั้งกอดเธอและจูบเธอ

"เห้ย แจ็คสัน นายคิดบ้าอะไรเนี่ย"หลังจากเขานึกเสร็จก็ก็ตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ พร้อมกับหันหลังเดินกลับไปที่รถ

ทันที

.

.

.

ฟอร์ยูที่กลับมาถึงบริษัทเธอก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปกรี๊ดด ด้วยความรู้สึกที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ (*อธิบายเพิ่มเติม จากตอนแรกที่ฟอร์ยูพักอยู่กับซันช่าย เธอก็ได้ย้ายออกมาหาคอนโดแถวๆบริษัทแต่มันก็ไม่มีเลย เธอจึงมาอาศัยที่บริษัทไปพรางๆก่อนที่จะหาที่พักได้ เนื่องจากคอนโดของซันช่ายอยู่ห่างจากบริษัทของแจ็คสันมากจึงทำให้การเดินทางมาบริษัทของเธอค่อนข้างช้า เธอจึงตัดสินใจ กินนอนที่บริษัทซะเลย โดยที่ไม่ให้ใครรู้หลังจากเลิกงานเธอจะออกไปนอกบริษัท เมื่อทุกคนเลิกงานแล้วเธอถึงจะกลับเข้ามา แม้แต่เรื่องที่เธอมาอยู่ที่บริษัทเพื่อนสนิทของเธออย่างซันช่ายก็ไม่รู้*)

ฟอร์ยูที่ยืนยิ้มกับตัวเองหน้ากระจกก็เขอนแจ็คสันอยู่ตรงนั้น หลังจากเธอทำธุระเสร็จเธอก็เอาที่นอนพับได้ที่เธอยัดไว้ใต้โต๊ะทำงานของเธอมาปูนนอนข้างๆโต๊ะทำงาน เมื่อเธอกำลังจะนอนก็มีสายโทรศัพท์โทรเข้ามา เมื่อเธอเห็นว่าเป็นซันช่ายเธอก็กดรับทันที

"ว่าไงมึง"ฟอร์ยูเอ่ยถามขึ้น

"มึงกูโครตอารมณ์เสียเลยว่ะ มาร์คให้กูทำโปรเจกต์พอกูทำเสร็จละบอกให้อึนอูมันมาเซฟงานให้หน่อย เพราะกูจะรีบไปหาอะไรกิน ตอนทำงานโปรเจ็กต์ด้วยกันก็นึกว่าจะพึ่งพาได้ แต่มึงแค่เซฟงานอะมันกลับลืม แล้วงานมันก็หายไปเลยอ่ะเพราะไฟมันดับ แถมยังมาสารภาพรักกับกูอีกนะ โดนกูด่าไปชุดนึง ก็หายไปเลย "ซันช่ายโทรมาเล่าให้เพื่อนของเธอฟังเป็นชุด

"อ้าวแล้วอย่างงี้มาร์คไม่ว่าหรอว่ะ"ฟอร์ยูถามขึ้น

"ไม่รู้วะ กูมองหน้าเขาแล้วก็เดินออกมาจากบริษัทเลย พักนึงผู้จัดการปาร์คก็โทรมาบอกให้กูพัก2-3วัน" ซันช่ายตอบ

"ก็ดีละมึง มึงก็พักบ้างอย่างหักโหมนัก เรื่องงานก็อย่าพึ่งไปคิดให้มันเสียสุขภาพจิตเลยมึง พักผ่อนเถอะ "ฟอร์ยูพูดให้กำลังใจเพื่อนของเธอ

"เอ้อแล้วคอนโดใหม่เป็นไงบ้างอ่ะมึง โอเคป่ะ"ซันช่ายเอ่ยถามขึ้น

"อ่อ ก็ ก็ดีนะมึง สบายดี ใกล้แล้วก็สะดวกด้วย"ฟอร์ยูพูดพร้อมกับมองไปรอบๆที่นอนของเธอแล้วยิ้มแห้งๆให้เพื่อนของเธอ

" เคๆ ก็ดีละมึง งั้นแค่นี้นะมึง มีไรก็โทรหากู"ซันช่ายพูดพร้อมกับตัดสายไป

.

.

.

เช้าวันต่อมา ในขณะที่แจ็คสันจะเข้ามาที่บริษัทก็มีนักข่าวเดินเข้ามาหาเขาเป็นจำนวนมาก แล้วถามแต่คำถามเดิมซ้ำไปซ้ำมา

ทำให้ผู้จัดการปาร์คแถบจะกันนักข่าวไม่ไหว

"คุณแจ็คสันครับ ที่มีข่าวว่าคุณเดตกับคุณซียอนนี่จริงมั้ยครับ"นักข่าวคนนึงถามขึ้น

"นั่นนะสิค่ะ คุณมีความคิดเห็นยังไม่กับรูปนี้ค่ะ"นักข่าวหญิงถามต่อพร้อมกับโชว์รูปภาพในมือถือให้เขาดู ทำให้แจ็คสันและผู้จัดการพัคมองหน้ากับด้วยความตกใจ

"พวกเราไม่ได้คบกันครับ คงเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด"แจ็คสันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง

"ทำไมพวกคุณเหมือนไปเดตกันเลยละค่ะ เหมือนคู่รักกันเลย"นักข่าวยิงคำถาม ทำให้ผู้ช่วยพัคตอบแทนไปว่า

"ซียอนกับแจ็คสันเขาเป็นแค่พี่น้องกันครับ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น เพราะฉะนั้นะวกเราขอตัวนะครับ"ผู้จัดการพัคตอบนักข่าวพร้อมกับแหวกทางให้แจ็คสันเดินแต่นักข่าวก็ยังถามไม่หยุด

"ในรูปไม่เหมือนพี่น้องเลยนะค่ะ"

"นั่นสิครับ คบกันรึป่าวครับ"

"คบกันมานานแค่ไหนแล้วครับ"

"คงจะเป็นพี่น้องท้องชนกันแน่ๆ"

"โอ้ นั่นมันคุณซียอน ทำไมมาที่บริษัทเจสันได้ละ"นักข่าวคนนึงพูดพร้อมกับมองไปที่ซียอนที่ใส่แว่นตาดำกำลังเดินเข้ามาที่บริษัทพร้อมกับผู้จัดการของเธอ พร้อมกับรีบพากันไปมุงซียอนแทนแจ็คสัน ส่วนแจ็คสันที่โดนนักข่าวสลัดจนหลุดแล้วก็มองไปที่ซียอนอย่างสงสัย พร้อมกับส่งสายตาประมาณว่าไปคุยกันข้างบนออฟฟิศ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***