ระเบิดลง!!!

"ขอโทษ ผมลืมน่ะ"อึนอูตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเพราะเขายังมีความรู้สึกเฟลอยู่ไม่น้อย

"อะไรนะ!!!!"ซันช่ายเลื่อนดูข้อมูลในคอมพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาตะโกนใส่อึนอูด้วยความอารมณ์เสีย

"ผมขอโทษ คงไม่เป็นอะไรหรอกใช่มั้ย"อึนอูพูดพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆให้ซันช่าย ซันช่ายเห็นแบบนั้นก็รีบเดินมายืนข้างหน้าอึนอู ด้วยสีหน้าที่โมโหสุด เธอเอาแผนงานที่ร่างไว้ปาใส่หน้าอึนอูอย่างแรงด้วยความโมโหแล้ว

"ฉันบอกให้เซฟงานแล้วไม่ใช่หรอ ยังเห็นฉันเป็นหัวหน้าอยู่มั้ย พูดอะไรถึงไม่เคยจะฟังเอาแต่เล่น ทำงานแบบนี้อย่ามาทำเลยดีกว่า แล้วโปรเจ็กต์อันนี้ มันต้องส่งพรุ่งนี้แล้ว ฉันอุตส่าห์อดหลับอดนอนมา2วันเต็ม แต่แล้วทำไม นายที่ไม่มีความรับชอบแค่ไม่กี่ชม.ก็ทำงานของฉันมันก็หายไปแล้ว พึ่งพาอะไรไม่ได้จริงๆ อ่อแล้วก็ ฉันไม่ได้ชอบนาย ไม่มีวันชอบ ต่อจากนี้อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก โครตเกลียดเลยว่ะ"

ซันช่ายที่ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียทั้งโมโหที่งานหายก็เดินมาตะโกนด่าอึนอูท่ามกลางพนักงานเป็นสิบ ซึ่งมาร์คก็มองอยู่พร้อมกับจะเดินเข้าไปหาซันช่าย แต่เธอที่พูดเสร็จก็มองอึนอูด้วยสายตาที่ไร้เยื่อใย แล้วเดินชนไหล่อึนอูอย่างแรง พร้อมกับจะเดินออกไปจากบริษัทแต่มาร์คก็มาขว้างไว้ซะก่อน

แต่ซันช่ายก็ไม่สนใจ แต่ยืนจ้องมาร์คด้วยความรู้สึกที่เฟลๆ ลึกเธอก็กลัวจะโดนบ่น แต่เธอก็ตัดสินใจมองหน้ามาร์คด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยเลยเดินหลบออกไปทันที

ส่วนอึนอูที่โดนด่าเรื่องงาน ทั้งยังโดนปฏิเสธความรักเขาก็หน้าหงอยไปเลย พร้อมกับนั่งลงเก็บเอกสารที่ซันช่ายปาใส่หน้าเขาเมื่อกี้ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ส่วนมาร์คที่หันไปมองตามซันช่ายด้วยใบหน้าที่เป็นห่วงกลัวเธอจะคิดมาก แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้

เขาจึงหันกลับมาแล้วเดินมาหาอึนอูพร้อมกับตบไหล่เบาๆ แล้วพูดว่า

"อย่าห่วงไปเลย ฉันเลื่อนเวลาออกไปสัก2-3วันก็ได้ นายเก็บกลับไปทำให้เรียบร้อย เพราะตอนนี้ซันช่ายเธอไม่มีอารมณ์จะมาทำงาน แล้วนายยังทำเธอโกรธอีก รีบทำงานที่ทำพังให้มันกลับมาเป็นรูปเป็นร่าง"หลังจากพูดเสร็จเขาก็เดินกลับห้องประธานไป

.

.

"ผู้จัดการปาร์ค"มาร์คพูดขึ้นเมื่อเข้ามาในห้องประธานแล้ว

"ว่าไง มาร์คคึ อยากให้ฉันตามซันช่ายไปหรอ เป็นห่วงเขาทำไมไม่ไปดูเองนะ"ผู้จัดการปาร์คพูดขึ้นแล้วยิ้มออกมาอ่อน ทำให้มาร์คหันมามองหน้าผู้จัดการปาร์คทำหน้าประมาณว่า มึงไม่ต้องพูดดด

"โทรไปบอกซันช่ายว่า ให้เขาพัก2-3วัน ไม่ต้องเข้ามาที่บริษัท ฉันเห็นเขาไม่ได้พักมาหลายวันแล้ว"มาร์คพูดขึ้นพร้อมกับกลับไปนั่งจิบไวน์ชิวๆที่เก้าอี้

.

.

.

"เป็นไงบ้าง ได้รูปมั้ย"หลังจากที่ซียอนแยกกับเเจ็คสันเเล้วเธอก็โทรหาใครบ้างคนด้วยใบหน้าที่มีเลศนัย

"ได้ครับ "ปลายสายตอบทำให้ซียอนยิ้มออกมา

.

.

"ฮัลโหล เลขายู คุณอยู่ไหน?"แจ็คสันที่กลับมาที่หน้าบริษัทก็ได้ยืนรอฟอร์ยูอยู่ข้างล่างดึกพร้อมกับโทรหาเธอ

"ฉันเคลียร์งานอยู่ค่ะ บอส มีอะไรรึป่าวค่ะ"ฟอร์ยูตอบ

"วันนี้เรามีนัดกันนะครับ ผมรออยู่ข้างล่างดึก รีบลงมาล่ะ"แจ็คสันพูดกับปลายสายพร้อมกับกดวางสายไม่ทันให้ฟอร์ยูได้ปฏิเสธ

"บะบอสส..."ฟอร์ยูที่กำลังจะปฏิเสธก็พูดไม่ทันเพราะแจ็คสันได้กดวางสายไปเสียแล้ว

"อะไรของเขาว่ะ ไปกินข้าวกับยัยซียอนมาแล้วยังจะมาชวนเราอีก จะโปรยเสน่ห์ไปไหนเนี่ย เห๊อะ ไอ่บอสบ้าเอ้ย เห็นความรู้สึกฉันเป็นอะไรเนี่ย "หลังจากที่แจ็คสันตัดสายไปฟอร์ยูก็บ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย พร้อมกับรีบเก็บของแล้วลงไปหาแจ็คสันข้างล่าง

เมื่อแจ็คสันเห็นฟอร์ยูเดินลงมาแล้วเขาก็เปิดประตูรถให้เธอทันที เมื่อทั้งคู่นั่งอยู่บนรถแล้ว แจ็คสันก็ถามขึ้น

"เธออยากกินอะไรล่ะ บอกมาได้เลยนะ "แจ็คสันหันมายิ้มให้ฟอร์ยูพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรสุดๆ

"แล้วแต่บอสเลยค่ะ"ฟอร์ยูตอบด้วยน้ำเสียงที่ปกติ

"นี่ผมใช้งานคุณหนักไปรึป่าวเนี่ยคุณเลขายู ทำไมวันนี้นิ่งนักละ"แจ็คสันเอ่ยถามขึ้น

"ป่าวค่ะ เราไปกินข้าวร้านนั้นก็ได้ค่ะ"ฟอร์ยูที่ถูกถามเธอก็รีบเปลี่ยนเรื่องแล้วชี้ไปที่ร้าน ร้านนึง แจ็คสันที่มองตามก็ได้แต่ตอบตกลงด้วยการขับรถไปจอดตรงร้านนั้น

.

.

.

หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารมื้อค่ำเสร็จแจ็คสันก็ชวนฟอร์ยูไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

"เลขายู ทำไมคุณถึงมาสมัครเป็นเลขาผมละครับ ในเมื่อคุณจบเอกบัญชีมา"ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินเล่นอยู่นั้น แจ็คสันก็เอ่ยถามฟอร์ยูขึ้นด้วยความสงสัย

"คือว่า...(จะบอกว่าเพราะเฮียก็คงไม่ได้ จะบอกว่าอะไรดีล่ะ)"ฟอร์ยูตอบพร้อมกับคิดในใจออกมา ทำให้แจ็คสันหันมามองหน้าฟอร์ยูเพื่อรอฟังคำตอบ

"คือว่า ฉันอยากลองอะไรใหม่ๆน่ะ"ฟอร์ยูตอบ แจ็คสันก็ทำหน้าเข้าใจ แล้วถามฟอร์ยูอีกว่า

"เลขายู ไม่มีแฟนหรอครับ"แจ็คสันเอ่ยถามขึ้นแล้วเขาก็คิดในใจว่า(ฉันถามอะไรออกไปวะเนี่ย)

"ไม่มีหรอกค่ะ"ฟอร์ยูตอบ พร้อมกับยิ้มให้แจ็คสัน

"มีคนที่ชอบมั้ยครับ?"แจ็คสันถามขึ้นอย่างจริงจัง

"มีสิค่ะ?"ฟอร์ยูหันมามองหน้าแจ็คสันแล้วตอบด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยมีความสุขนัก

"แจฮยองหรอ "แจ็คสันถามกลับ

"ไม่ใช่หรอกค่ะ แต่คนที่ฉันชอบเขามีคนที่ชอบอยู่แล้วละ อีกอย่างเขาก็เป็นคนดังในวงการอีกด้วย(เห้ย พูดไรออกไปว่ะคนดังในวงการเขาจะรู้มั้ยเนี่ย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง)"ฟอร์ยูตอบออกไป ทั้งยังเผลอพูดออกไปว่าเป็นคนในวงการซะด้วย เธอจึงรีบดึงสติตัวเองตัวการเตือนตัวเองในใจ

"ดาราหรอ แต่ถ้าเป็นดาราคงไม่มีวันสมหวังหรอกครับ"แจ็คตอบพร้อมกับหัวเราะ

"ไม่ใช่หรอก คนใกล้ตัวนี่แหละค่ะ"ฟอร์ยูพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาพร้อมกับรีบเดินนำหน้าแจ็คสันไป เพราะกลัวจะเผลอหลุดปากไปว่าคนที่เธอชอบก็คือเขา

"หรือว่าจะเป็น พี่มาร์คกันนะ ใช่ต้องใช่แน่ๆ "แจ็คสันพูดขึ้นเมื่อฟอร์ยูเดินนำไปไกลแล้ว หลังจากนั้นเขาก็รีบวิ่งตามเธอไปพร้อมกับพูดว่า

"ชอบพี่มาร์คหรอ?"แจ็คสันถามขึ้น

"ค่ะ อะ อะไรนะ มาร์ค ไม่ใช่หรอกค่ะ"ฟอร์ยูปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักทำให้แจ็คสันคิดว่าเธอคงชอบมาร์คจริงๆ

"(ฉันชอบเฮียต่างห่าง มาร์คนั่นมันของเพื่อนฉันน่ะ"ฟอร์ยูคิดในใจพร้อมกับยิ้มออกมา ทำให้แจ็คสันยิ่งมั่นใจว่าเธอชอบมาร์ค

เขาจึงรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่จึงพูดออกไปว่า

"พี่มาร์คเขามีคนที่ชอบแล้วนะ อย่าเสียเวลาเลย"แจ็คสันเดินมาพูดใกล้ๆฟอร์ยู ส่วนฟอร์ยูก็ตกใจแล้วตอบไปสั้นๆ

"ค่ะ"

ในขณะที่ฟอร์ยูหันมาตอบแจ็คสันเขาก็ได้จ้องหน้าของเธอจ้องจนไม่วางตา.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***