สกิลการชวน

ซันช่ายปฏิเสธอีกครั้ง ทำให้อึนอูทำหน้าเซ็งไปเลยทีเดียว ที่เลือกอันไหนก็ไม่เอาสักใบ

"โอ๊ะ อันนี้แหละ แต่ว่าสูงจังแฮะ"ซันช่ายเดินไปเจอกระเป๋าสีครีมอันนึงแต่มันก็อยู่สูงเกินไปจึงทำให้เธอเขย่งขาเพื่อจะไปหยิบ

แต่แล้วก็มีมือของคนๆนึงเอื้อมไปหยิบให้เธอจากข้างหลัง ทำให้ซันช่ายหันไปดูว่าใครกันที่ช่วยเธอหยิบ

เมื่อเธอหันไปก็ผมกับอึนอูที่ยืนอยู่ใกล้ๆเธอพร้อมกับถือกระเป๋าด้วยรอยยิ้ม

"พี่ ที่หลังหยิบไม่ถึงก็เรียกผมสิครับ"อึนอูพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เข้มๆ

"อ่อ โอเค ขอบใจนะ "ซันช่ายตอบพร้อมกับเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ส่วนอึนอูก็ยิ้มแก้มปริที่ได้อยู่ใกล้ๆซันช่ายมากขนาดนี้

.

.

"แต่ว่าฉันยังไม่หิว คุณไปกินเถอะค่ะ ฉันจะกลับบ้านแล้ว"ฟอร์ยูหันไปบอกแจฮยอง

"แต่ว่า ฉันอุตส่าห์ช่วยเลือกของขวัญนะ ไม่คิดจะเลี้ยงของหน่อยหรอ"แจฮยองพูดพร้อมกับทำเสียงอ้อนๆฟอร์ยู

"......"ฟอร์ยูก็นิ่งไม่ได้ตอบอะไร

"นะ ฟอร์ยูฉันหิวมากเลยยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง เธอเลี้ยงข้าวฉันหน่อยนะ"แจฮยองพูดพร้อมกับมองหน้าฟอร์ยูพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสาร

"ก็ได้ค่ะ แต่ฉันไม่เลี้ยงนะค่ะ หารครึ่ง เงินเดือนฉันยังไม่ออกเลย"ฟอร์ยูพูดอย่างจำใจ พร้อมกับประโยคหลังที่พูดออกมาเบาๆ

"ครับ งั้นเชิญทางนี้เลย"แจฮยองพูดพร้อมกับยิ้มอ่อนๆ แล้วผายมือไปอีกทาง ฟอร์ยูก็เดินไป

"พี่ครับ ไปกินข้าวกันมั้ย"อึนอูเอ่ยช่วย

"ไม่กิน"ซันช่ายตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

"ครั้งนี้พี่ห้ามปฏิเสธผม ไปกัน"อึนอูไม่สนที่ซันช่ายพูดแล้วรีบลากแขนซันช่ายเดินไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

จนเกือบจะถึงหน้าแล้วแล้ว ซันช่ายก็ยังคงปฏิเสธ

"ไม่เอา ปล่อยฉันจะกลับบ้าน"

"โถ่ พี่กินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยเถอะนะนะๆ"อึนอูพูดพร้อมกับลากซันช่ายไป แต่อยู่อึนอูก็เอ่ยทักคนๆนึงขึ้นอย่างแปลกใจ

"โอ๊ะ พี่"อึนอูพูดขึ้นเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองทางข้างหน้า

"อ้าว อึนอู มาได้ไงแล้วคนนี้คือ"แจฮยองถามแล้วชี้ไปที่ซันช่ายที่กำลังก้มหน้าอยู่

"หัวหน้าผมน่ะ ชื่อซันช่าย"อึนอูแนะนำ ทำให้ฟอร์ยูที่เดินมากับแจฮยองได้ยินก็เรียกชื่อเพื่อนของเธอทันที

"ซันช่าย?"ฟอร์ยูเอ่ยขึ้นแล้วทำหน้างงๆพร้อมกับมองไปที่เพื่อนของเธอ เมื่อซันช่ายได้ยินก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าตกใจเช่นกัน

"ฟอร์ยู" ซันช่ายเอ่ย ทำให้ทั้งคู่มองกันอย่างสงสัยว่าต่างคนต่างพาใครมา

"พวกคุณรู้จักกันหรอครับ"แจฮยองถามขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของทั้งสอง

"ค่ะ เขาคือเพื่อนสนิทฉันน่ะ พวกเราพักอยู่ด้วยกัน"ฟอร์ยูตอบ

"บังเอิญจังนะครับ ป่ะพี่แจฮยองไปกินข้าวกัน "อึนอูพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้พี่ชาย แล้วพากันเข้าไปในร้าน ส่วนซันช่ายกับฟอร์ยูที่เดินตามหลังก็คุยกับเป็นภาษาไทย

"มึงมาได้ไงว่ะ"ซันช่ายถามขึ้น

"มาซื้อของขวัญอ่ะดิ เฮียใช้แต่ดันมาคุณแจฮยองซะได้ คนที่เคยไปส่งกูที่คอนโดตอนมึงเบี้ยวนัดกูอ่ะ"ฟอร์ยูอธิบายตอบ

"เออกูก็มาซื้อของขวัญให้มาร์คเหมือนกันแถมยังเป็นของผู้หญิงด้วย ส่วนนั่นก็ตามตอแยกู แถมยังเป็นเด็กฝึกงานที่กูดูแลอีก แต่แจฮยอง อ่า เจ้าของร้านอาหารนั่น"ซันช่ายอธิบายต่อพร้อมกับพูดเรื่องร้านอาหารที่ไปกินกับมาร์ค

"ร้านอาหาร?"

"เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารที่กูไปกินกับมาร์คมาอ่ะ"ซันช่ายตอบเพื่อให้เพื่อนของเธอคลายสงสัย

"อ่อ"ฟอร์ยูตอบพร้อมกับพากันเข้าไปในร้านอาหาร

เมื่อถึงที่โต๊ะแล้วทุกคนก็พากันสั่งอาหารแล้วนั่งทานกันอยู่สักพัก พอทานเสร็จ อึนอูก็เอ่ยขึ้น

"วันนี้ พวกเราสองคนเลี้ยงเองนะครับ"อึนอูพูด พร้อมกับเช็คบิล

เมื่อทุกคนออกมานอกร้านแล้ว แจฮยองก็พูดกับฟอร์ยูว่า

"ให้ผมไปสั่งมั้ยครับ"แจฮยองถามขึ้น

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันกลับกับซันช่าย พวกเราแยกกันตรงนี้แหละค่ะ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะค่ะ"ฟอร์ยูพูดพร้อมกับเดินออกไปพร้อมซันช่ายทันที

.

.

"พี่ ขอบคุณฟอร์ยูใช่มั้ย"อึนอูเอ่ยถามขึ้น

"อื้ม ฉันชอบ"แจฮยองพูดพร้อมกับมองไล่หลังฟอร์ยูไปแล้วยิ้มออกมาอ่อนๆ

"ผมด้วย ชอบหัวหน้า แต่ว่าพวกเราคงกินแห้วแล้วแหละพี่ ผมไม่เห็นว่าเขาจะสนใจเราเลย เห้ออ"อึนอูพูดอย่างตัดพ้อ ทำให้แจฮยองที่ยิ้มอยู่ก็ฉุดคิดขึ้นมา

.

.

.

"โอ้ย สายแล้ว นี่ชั้นสายอีกแล้วหรอเนี่ย" ฟอร์ยูที่สดุ้งตื่นลุกจากที่นอนเธอก็รีบลุกขึ้นมาแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวทันที

.

.

บริษัทเจสัน

"เลขายูยังไม่มาหรอครับ "แจ็คสันหันไปถามผู้จัดการพัคในขณะที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในคาเฟ่ใต้ออฟฟิศ

"ยังไม่เห็นนะครับ"ผู้จัดการพัคตอบ

"กี่โมงแล้ว"แจ็คสันถามอีกครั้ง

"9โมงแล้ว"ผู้จัดการพัคมองนาฬิกาแล้วหันไปตอบแจ็คสัน

"มาสายอีกแล้วสินะ"แจ็คสันพูดพร้อมกับถอยหายใจออกมาแล้ววางแก้วกาแฟพร้อมกับเดินออกจากคาเฟ่เตรียมจะเดินขึ้นไปบนตึก

แต่ในขณะที่เขากำลังเดินก็มีคนๆนึงเดินชนเขาเข้า

"ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ"เสียงผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขึ้นพร้อมกับจะรีบกดลิฟต์ขึ้นไปโดนที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองแจ็คสัน

แจ็คสันที่เห็นก็รู้ว่าเป็นเลขายู จึงเรียกชื่อของเธอขึ้น

"เลขายู?"

"ค่ะ..บะ บอส?"ฟอร์ยูที่ได้ยินเสียงคนเรียกก็หันมาดูเมื่อเห็นมาเป็นแจ็คสันเธอก็ทำหน้าตกใจเป็นอย่างมาก

"คุณมาสายอีกแล้วนะครับ"แจ็คสันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในลิฟต์ ฟอร์ยูเองก็เข้าไปเช่นกัน

"ขอโทษค่ะ ต่อไปฉันจะมาให้เร็วกว่านี้"ฟอร์ยูก้มหน้าตอบ

"ของขวัญที่ให้ไปซื้อละครับ"แจ็คสันถามขึ้น

"อยู่นี่ค่ะ นี่ค่ะบอส"ฟอร์ยูตอบพร้อมกับหยิบถุงที่ใส่ต่างหูที่ห่อเป็นกล่องเรียบร้อยแล้วยื่นให้แจ็คสัน พร้อมกับยื่นบัตรเครดิตไปคืน

"ขอบคุณมากนะครับ เลขายู เอ้อผมลืมบอกน่ะว่าวันนี้คุณต้องไปงานเลี้ยงกับผมน่ะ ชุดอยู่ในห้องทำงานผม คุณไปเอาด้วยละ"แจ็คสันรับของเเล้วพูดกับฟอร์ยู

"ทำไมฉันต้องไปด้วยค่ะ"ฟอร์ยูถามแจ็คสันอย่างสงสัย

"เอ่อ เพราะคุณเป็นเลขาของผม"แจ็คสันหันมาตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจังก่อนที่ลิฟต์จะเปิดออกแล้วเดินออกไป

"เลขา? เลขาต้องไปงานวันเกิดเพื่อนบอสด้วยหรอ"ฟอร์ยูทำหน้างงๆแล้วรีบเดินออกมาจากลิฟต์แล้วไปนั่งที่โต๊ะของเธอทันที

.

.

บริษัทมาร์คสตูดิโอ

"นี่ค่ะท่านประธานของขวัญที่ให้ไปหา"ซันช่ายวางกล่องของขวัญไว้บนโต๊ะท่านประธานแล้วถอยหลังเดินออกมาห่างๆ

"ครับ ขอบคุณนะครับ หัวหน้าซัน"มาร์คยิ้มตอบพร้อมกับเปิดดูแล้วทำหน้าพึงพอใจเป็นอย่างมาก ซันช่ายที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มแล้วหันหลังเตรียมจะเดินออกไปแต่มาร์คก็เรียกเธอไว้ซะก่อน

"หัวหน้าซันครับ คือว่าผมอยากให้คืนนี้คุณไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนผมหน่อย"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***