ร่าง

สวัสดีนะ!เราชื่อ"ลิน"เรามีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อ"ก้าว"เพื่อนสนิทเราเป็นสาวหล่อเเละฮอตมากๆเราสนิทกับก้าวมาตั้งเเต่เด็กเลย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

สวัสดีครับผมชื่อ"ก้าว"ผมเป็นเพื่อนของ"ลิน"ซึ่ง ลินนั้นเป็นคนที่ซื่อตามใครไม่ทันผมเลยต้องปกป้องมันดูเเลมันอยู่เรื่อย

.

.

.

ลินกับก้าวอยู่ปี3เเล้วนะคะ(เรียนคณะบริหาร)

.

.

.

เริ่มเรื่อง

.

.

@ คณะบริหาร

ลิน : ก้าวว~🥺หิวหนมง่าา~

นั้นไงเเดกอยู่เรื่อย วันๆก็เอาแต่กิน

ก้าว : เดี๋ยวค่อยกิน เรียนก่อน

ลิน : ก้าว🥺ลงไปซื้อหนมให้ลินหน่อยน้าา~นะๆๆ

แม่งเอ๊ยย!อย่าทำหน้าอย่างงั้นดิวะ!!ใครมันจะไปปฎิเสธลงล่ะ

ก้าว : อือๆเดี๋ยวไปซื้อให้ฝากเช็คชื่อด้วยล่ะ

ลิน : อะเคค~ก้าวใจดีที่สุดเลย

จุ๊บ!

ก้าว : ....

เชี้ยนี้เเม่ง ว้อยย!! ไม่ใช่เด็กๆเเล้วนะเว้ย! ที่จะมาหอมเเก้มอ่ะ รีบไปรีบมาดีกว่า

.

หลังจากก้าวเดินออกไปได้ไม่นานนักก็มีนักเรียนผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาหาลินก่อนจะเอ่ยทักทาย

.

: นี้

.มอง

ลิน : อ้าวเเบงค์!

แบงค์ : ขอนั่งด้วยได้ป่ะ

ลิน : เเต่นี้มันที่ของก้าวนะ😾

แบงค์ : นั่งเเป๊ปเดียวเอง

ลิน : งั้นก็ได้

หลังจากนั้นเเบงค์ก็ได้นั่งลงข้างลินก่อนจะมองไปที่ประตูเเละเห็นก้าวเดินมาอย่างหัวเสีย ก่อนเเบงค์จะยิ้มมุมปากออก

เเบงค์ : อะไรติดผมเดี๋ยวเอาออกให้นะ

ลิน : อ..อื้อ

เเบงค์นั้นได้เอามือขึ้นไปหยิบเส้นผมของลิน(ฟิวลูบหัว)

ก้าว : ....

ก้าวนั้นได้มองเเบงค์ตาเขียวปั้ดก่อนจะเดินมากระชากเเบงค์ออกจนเเบงค์ล้มลงบนพื้น

ตุบบบ!!

เเบงค์ : โอ๊ยยยย!เหี้ยไรวะ!!

ก้าว : มึงอย่ามายุ่งกับเพื่อนกู!!

.

.

เหตุการณ์ก่อนก้าวจะเดินกลับมาห้อง

.

.

ผมนั้นได้หยุดชะงักลงเหมือนลืมอะไรบางอย่างซึ่งผมก็คลำหาซึ่ง...มันใช่จริงๆด้วย ผมลืมกระเป๋าตังค์ไว้บนห้อง

ก้าว : แม่งมาลืมอะไรตอนนี้วะ!?

ผมนั้นได้พูดอย่างหัวเสียก่อนจะเดินกลับไปที่ห้อง

.

.

เมื่อผมมาถึงห้องผมก็ได้เห็นภาพที่ไม่ควรจะเห็นไอ้เเบงค์ไอ้เหี้ยวอนตีนนักใช่มั้ย ได้เดี๋ยวมึงเจอกู

.

.

ตัดมาปัจจุบัน

.

.

ลิน : ก..ก้าวใจเย็นๆนะ.กอดเเขนก้าว

ก้าว : มึงไม่ต้องมากอดเเขนกูมึงนี้มันร่าน!!

ผมนั้นได้ผลักลินจนล้มลงไปจนลินหัวกระแทกกับเก้าอี้

ปึก!!

ลิน : โอ๊ยย!!ฮ..ฮึก!

เเบงค์ : มึงเป็นเหี้ยไรวะ!

.ลุกขึ้น

ลิน : ท..ทำไม ฮึก! ต้องว่าร..เรา ฮื่ออ.. ขนาดนี้ด้วยเราเกลียดก้าว!!

เมื่อลินพูดจบก็ได้เดินกระเพกออกจากห้องด้วยความโกรธกับความเสียใจทันที

ก้าว : ....

ผมนั้นได้นิ่งไปซักพักใหญ่ผมนั้นอยากจะเอาหัวเขกกับโต๊ะเเรงๆผมได้เเต่โทษตัวเองว่าพูดอะไรไปไม่คิด ผมทำให้คนที่ผมรักที่สุดต้องเสียใจ เมื่อผมตั้งสติได้ก็ได้วิ่งตามลินออกไป

.

.

.

ลิน : ฮึก!ฮื่อออ~เจ็บ

พรึ่บ!!

ก้าว : ขอโทษ...กูขอโทษ

ลิน : ปล่อยเรา ฮื่อออ!

ฟุบบ!

ผมได้นั่งคุกเข่าลงก่อนจะกอดขาลินเเละร้องไห้ออกมาเเละพูดเเต่คำว่า"ขอโทษ"

ก้าว : ขอโทษ...ขอโทษครับ ฮึก!

ลิน : ล..ลุกขึ้น

ก้าว : ฮื่ออ..ไม่..ไม่ลุก..ฮึก! ลินต้องยอมคุยกับก..ก้าว ฮึก! ก่อน

ลิน : อ..อือ

เมื่อผมได้ยินคำตอบของลินก็ได้ลุกขึ้นก่อนจะกอดลินและพูดออกมาว่าผมนั้นรู้สึกยังไง

ก้าว : ก้าวขอโทษ ฮึก! ก้าวทำไปเพราะก้าวเป็นห่วง ฮื่ออ..ฮึก! ลิน ก้าวไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้ลินเจ็บกับด่าลินเลยนะ ฮึก!! ก้าวขอโทษ ขอโทษจริงๆ ฮึก!ฮื่อออ.. ก้าวจะไม่ทำอีกแล้ว ก้าวขอโทษ

เมื่อผมได้พูดจบลงผมก็ได้ผละกอกออกจากลินก่อนจะประคองหน้าลินขึ้นมามองผม

ก้าว : เจ็บมากมั้ย ฮึก! เจ็บมากรึเปล่า

ลิน : อือ..เจ็บ เจ็บมาก

ก้าว : ขอโทษครับ

ผมได้ดึงลินเข้ามากอดอีกครั้งก่อนจะทาบจูบลงไปหน้าผากของลิน

ก้าว : เดี๋ยวก้าวพาไปห้องพยาบาลนะ

ลิน : อื้อ🥺แต่เราเจ็บขา...

ก้าว : ไม่เป็นไรเดี๋ยวก้าวอุ้ม

เมื่อผมพูดจบก็ได้อุ้มลินในทันทีและเดินมุ่งหน้าไปยังลิฟท์

ลิน : ประคองเราก็ได้ เราตัวหนัก

ก้าว : ไม่หนักเลยซักนิด ถ้ากลัวก็เอามือมาคล้องคอก้าวได้นะ

ลิน : อ..อื้อ

.

ติ๊ง!//เสียงลิฟท์

อาจารย์ : อ้าว นี้พวกเธอจะไปไหนหน่ะ

ก้าว : ห้องพยาบาลครับ

อาจารย์ : เป็นอะไรมากรึเปล่า!?

ลิน : ม..ไม่ค่ะ

อาจารย์ : เดี๋ยวอาจารย์เช็คชื่อให้ รีบไปเถอะ

ก้าว : ครับๆ

.

.

@ ห้องพยาบาล

เมื่อถึงห้องพยาบาลผมก็ได้วางลินไว้บนเตียงก่อนจะหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมา

ก้าว : ทำเเผลนะ เดี๋ยวก้าวจะเบามือให้

ลิน : อ..อื้อ!

ผมนั้นก็ได้ค่อยๆเอาน้ำเปล่าเช็ดเเผลก่อนจะตามด้วยแอลกอฮอล์

ก้าว : แสบหน่อยนะ จับมือก้าวไว้นะ

ผมนั้นได้เอื้อมมือไปจับมือลินก่อนจะเอามืออีกข้างที่ถือสำลีที่มีแอลกอฮอล์อยู่เช็ดไปยังรอบๆเเผลของลิน

ลิน : ซี๊ดด~อืออ ก..ก้าว บ..เบา

ประโยคที่เพื่อนผมพูดทำเอาใจผมไม่ดีเลย ก่อนผมจะเบามือให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ลิน : อ๊ะ!เราเจ็บ

ก้าว : ขอโทษครับ เสร็จแล้วเดี๋ยวก้าวติดผ้าพันเเผลให้นะ

ลิน : อื้อ🥺

.

.

.

.

จบตอนที่1

.

.

.

.

ต่อ

.

.

.

.

เมื่อทำแผลเสร็จผมก็ได้ให้ลินนอนพักแต่เจ้าตัวไม่ยอมนี้หน่ะสิ

ลิน : เราอยากขึ้นไปเรียน

ก้าว : นอนพักก่อนนะ

ลิน : นะก้าว🥺

ก้าว : อย่าดื้อนะไม่งั้นก้าวบอกคุณน้าจันทร์ว่าลินแอบทำงาน

ลิน : หงึก🥺ก็ได้ นอนพักก็ได้

ก้าว : ดีมาก

.

จากนั้นไม่นานลินก็ได้พลิกซ้ายพลิกขวาทำตัวขยุกขยิก ก้าวนั้นก็หัวเราะในลำคอเบาๆ

ก้าว : ให้ก้าวตบตูดนอนมั้ย

ลิน : อื้อ🥺ก้าวลงมานอนกับเราด้วยนะ

ก้าว : ครับ...

ผมนั้นได้ลุกออกจากเก้าอี้และนอนลงไปยังเตียงเดียวกันกับลิน เตียงมันก็เล็กนะแต่ผมนอนได้สบายเลย เมื่อผมล้มนอนลงเสร็จไอ้เพื่อนตัวดีมันก็กอดผมก่อนผมจะเลื่อนมือลงไปตบก้นลิน2-3

ลิน : อือออ~.หลับ

ก้าว : หลับง่ายซะจริง

เมื่อผมเห็นว่าลินหลับผมก็ได้กอดลินก่อนจะผลอยหลับ

.

.

.

1ชั่วโมงผ่านไป

.

.

.

ลิน : อ..อือออ~

ก้าว : ตื่นเเล้วหรอ

ลิน : อื้อ!ว่าเเต่ก้าวตื่นตั้งเเต่ตอนไหนหรอ

ก้าว : 10นาทีได้มั้ง

ลิน : เราหิว🥺

ก้าว : กินกูก่อนได้มั้ยล่ะ?

ลิน : หื้ออ?

ก้าว : เห้อออ...ซื่อหรือเเกล้งโง่ เดี๋ยวพาไปกิน

ลิน : ก้าวเลี้ยงนะ

ก้าว : กูก็เลี้ยงมึงตลอดอยู่เเล้วป่ะ

ลิน : ฮิๆๆ

.

.

.

@ โรงอาหาร

ลิน : เอาเหมือนเดิมนะ

ก้าว : อือๆ นั่งรออยู่นี้นะอย่าไปไหน

ลิน : อื้อ!

.

: เหอะ!ตอเเหล

.มอง

ลิน : น้องฝน...

ฝน : ใช่ กูเองมึงเลิกตอเเหลซักทีเถอะ!

ลิน : พี่ไม่ได้ตอเเหลนะ

ฝน : เหอะ!! เลิกยุ่งกับพี่ก้าวซะ!

ลิน : ทำไมพี่ต้องเลิกยุ่งด้วยล่ะ พี่เป็นเพื่อนของก้าวนะ

ฝน : อ๋อ?เพื่อนหรอ เพื่อนที่ไหนเค้าหอมหัวกัน!

: หอมหัวกันเเล้วมันทำไม?

.มอง

ฝน : พ..พี่ก้าว

ก้าว : มาพาลใส่เพื่อนกูทำไม

ฝน : ป..ปล่าวนะคะ

ก้าว : หรอ?ก็เห็นๆอยู่ เเถมยังพูดคำหยาบอีก กล้าดียังไงห้ะ!!

ฝน : พี่อย่ามาขึ้นเสียงใส่หนูนะ!

ก้าว : เเล้วทำไมกูจะขึ้นเสียงใส่ไม่ได้!!

ฝน : 😣!

ลิน : ก้าวพอเเล้ว เราไม่เป็นไร คนมองหมดเเล้ว

ก้าว : ไปกินข้าวที่อื่นเถอะ มีเเต่พวก"สัมภเวสี"

ผมได้จับเเขนลินเเล้วลากออกจากโรงอาหารทันที

.

.

.

@ เซเว่น

ก้าว : เอาข้าวผัดมั้ย?

ลิน : เรากินอะไรก็ได้ก้าวเอามาเถอะ

ก้าว : อืมๆอยากกินอะไรก็ไปหยิบเอาเดี๋ยวกูจ่ายเอง

ลิน : หูยยย~สายเปย์

ก้าว : เเค่กับมึง

ลิน : ฮิๆๆ~ไปเเล่วๆ

.

.

: นี้เธอ

.มอง

ลิน : หื้ออ?

: ผมชื่อเกมส์นะ

ลิน : เราชื่อลินนะ

เกมส์ : อยู่คณะอะไรหรอถามได้มั้ย?

ลิน : อยู่คณะบริหารหน่ะอยู่ปี3เเล้ว

เกมส์ : ผมอยู่คณะบริหารเหมือนกันเลยเเต่อยู่ปี1 ผมขอเฟสพี่ไว้ได้มั้ย

ลิน : อ๋อ ได้-

ก้าว : ไม่ได้

เกมส์ : ผมถามพี่ลินไม่ได้ถามคุณ เเล้วพี่เป็นใครไม่ทราบถึงมาตัดสิน?

ก้าว : เป็นเพื่อน

เกมส์ : ก็เเค่เพื่อนอ่ะ

ก้าว : นี้มึง!

หนีเสือปะจระเข้จริงๆ

ลิน : ก้าว ไม่เอาอย่ามีเรื่องนะเราขอ

ก้าว : อืมๆ ได้ของครบรึยัง

ลิน : อื้อครบแล้ว

เมื่อลินพูดจบผมก็ได้กอดเอวลินเเละเดินไปจ่ายตังค์ที่เค้าเตอร์

เกมส์ : เหอะ! ฝากไว้ก่อนเถอะ

.

.

พนักงานเซเว่น : ทั้งหมด345บาทค่ะ

ก้าว : นี้ครับ ไม่ต้องทอนนะครับ

เมื่อผมพูดจบผมก็ลากลินออกจากเซเว่นทันที

.

.

@ สวนสาธารณะ

ลิน : ง่ำๆ~

ก้าว : กินเลอะเทอะ ไม่ใช่เด็กเเล้วนะ

ลิน : เเต่ก้าวก็เช็ดให้เราหนิ ดูเเลเราเหมือนเเม่เลย

ก้าว : กูไม่เป็นหรอกเเม่ ก็จะเป็นพ่อ พ่อทูลหัวนะ

ลิน : ทุกคนมีพ่อคนเดียวนะก้าว

ก้าว : เห้อออ! อืมๆ เเดกต่อเถอะมึงอ่ะ

ลิน : เเล้วก้าวไม่กินหรอ

ก้าว : ไม่ได้ซื้อมา

ลิน : กินของเราเเมะ

ก้าว : เดี๋ยวมึงไม่อิ่ม

ลิน : หงึก🥺เเต่ก้าวจะหิวนะ

ก้าว : งั้นมึงกินให้อิ่มก่อน กูจะได้กินมึง

ลิน : เรากินไม่ได้นะก้าวเป็นปอบเเน่เลย เราจะไปหมอผี!

ก้าว : โว๊ะะ! ซื่อ! มึงซื่อเเบบนี้ไงกูถึงไปไหนไม่ได้

ลิน : ก้าวเบื่อเราหรอ..ฮึก!

ก้าว : ไม่เบื่อ ไม่เคยเบื่อเลยไม่เอาไม่ร้องดิ ที่กูพูดหมายถึงว่าที่กูไปไหนไม่ได้เพราะมึงซื่อทำอะไรก็ไม่ค่อยตามคนก็ไม่ทัน

ลิน : จริงหรอ🥺

ก้าว : เออดิ หยุดร้องได้เเล้ว

ลิน : อื้อ!

ก้าว : เเดกข้าวต่อเถอะมึงอ่ะเดี๋ยวกูค่อยกินก็ได้

ลิน : ก้าวกินลูกชิ้นสิ

ก้าว : กูซื้อไว้ให้มึงเเดก ไม่ได้ซื้อให้กูเเดกเอง

ลิน : ก้าวกินเถอะเราไม่กินก็ได้ เดี๋ยวก้าวปวดท้องเอานะ

ก้าว : กูไม่ใช่มึงนะ"กูไม่กิน"

ลิน : อย่าดื้อสิ

ก้าว : -_-; เออๆกินก็ได้

ลิน : เด็กดี.ลูบหัว

ก้าว : ...ม..มึงนี้นะ ผมกูยุ่งหมดเเล้ว

ลิน : ข..ขอโทษ

ก้าว : ไม่ต้องขอโทษหรอกจะลูบก็ลูบค่อยจัดทรงผมใหม่ก็ได้

ลิน : อื้อ!

ก้าว : คาบบ่ายไม่มีเรียน ไปเที่ยวกันป่ะ

ลิน : เอาสิ!

ก้าว : งั้นรีบกิน จะได้พาไป

ลิน : อะเคค~

.

.

.

ลิน : อึก! ก้าวช่วยเราด้วย อึก!

ก้าว : เป็นอะไร

ลิน : เราสะอึก อึ๊ก!

ก้าว : กลั้นหายใจ15วิ

ลิน : อ..อือ

.

.

ลิน : หายเเล้ว

ก้าว : ป่ะ ไปเที่ยวกัน

ลิน : ไปไหนดีล่ะ..

ก้าว : อยากไปไหนเป็นพิเศษมั้ยล่ะ

ลิน : เราอยากไปห้องก้าว

ก้าว : ...ไม่ ห้องกูไม่มีอะไรให้เล่น

ลิน : อืมม~งั้นไปร้านเกมส์

ก้าว : ...กูเกลียดคำว่าเกมส์ว่ะ ไม่เอา

ลิน : งั้นไปห้าง ไปซื้อเสื้อผ้า

ก้าว : งั้นก็ได้ เดี๋ยวกูไปเอารถก่อน รออยู่นี้นะ ห้ามไปไหนถ้าใครเข้ามาคุยด้วยก็ห้ามคุย

ลิน : อื้อ!

.

.

: ใครวะเเม่งโครตสวย

: จริงไอ้เหี้ยเเม่งอย่างอวบ เหมือนรอใครอยู่เลยนะเว้ย

: ไม่รู้ดิ เข้าไปทักดีป่าววะ

: ก็ดีนะมึงว่าเเต่เค้าเรียนคณะไรวะ

: ดูถ้าน่าจะเป็นบริหารไม่งั้นก็นิเทศ

.

.

: สวัสดีครับ

ลิน : ค..คะ..ค่ะ!?

: รอใครอยู่หรอครับ

: ให้พวกพี่ไปส่งมั้ยหื้มม

ลิน : อ..เอ่อ..

ก้าว : รอกูเนี้ยเเหละ!

: ขอโทษครับๆ

: มากับผัวก็ไม่บอก

: ไปมึงไปก่อนจะโดนตีน

ก้าว : ขึ้นรถมาเร็ว

ลิน : ขาเราไม่ถึง

ก้าว : อ๋อ

ผมได้ลงจากรถก่อนจะอุ้มลินขึ้นรถก่อนจะสวมใส่หมวกกันน็อคให้เเล้วตามด้วยตัวเอง

.

ก้าว : กอดเอวไว้กูดีๆนะ

ลิน : อื้อ!

บรื้น!บรื้นๆๆ!

ก้าวได้เร่งเครื่อง2-3ทีเพื่อเป็นการวอมเครื่องก่อนจะพุ่งรถมุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว

.

.

@ โรงจอดรถ

เอี๊ยดดด!

ก้าว : ในที่สุดก็ถึง เห้อออ

ลิน : ขับรถเร็วไปเเล้วนะ

ก้าว : ขอโทษ มาเดี๋ยวถอดหมวกกันน็อคให้

ลิน : อื้อ

ผมก็ได้ถอดหมวกให้เพื่อนตัวดีของผม ก่อนจะจัดผมที่ยุ่งเหยิงตอนใส่หมวกกันน็อค เมื่อจัดเสร็จผมก็ได้ถอดหมวกกันน็อคให้ตัวเองเเละจัดผมซักพักเเละอุ้มลินลงตากรถก่อนจะเดินเข้าห้าง

.

.

@ ร้านเสื้อผ้า

ก้าว : อยากได้อะไรก็หยิบเอานะ

ลิน : อื้อ

.

ลิน : อ..เอ่อ..มีชุดนอนที่ใส่สบายๆมั้ยคะ

พนักงาน : อ๋อ มีค่ะเเนะนำเป็นชุดนี้เลยนะคะ

ลิน : มันโป๊เกินไปรึเปล่าคะ;-;

พนักงาน : ไม่เลยค่ะ

ลิน : งั้นเอาชุดนี้ค่ะเอา2ชุดนะคะ

พนักงาน : ได้ค่ะ สนใจชุดเเบบไหนอีกมั้ยคะ?

ลิน : งั้นเอาเป็นสองชุดนี้ก็เเล้วกันค่ะ

พนักงาน : ลูกค้าสนใจจ่ายเเบบไหนคะเงินสดหรือว่าบัตร

ลิน : บัตรค่ะ

พนักงาน : ตามมาทางนี้ได้เลยค่ะ

ลิน : อื้อ

.

ก้าว : ซื้อเสร็จเเล้วหรอ

ลิน : ช่ายย~

พนักงาน : ทั้งหมด5,379ค่ะ

ก้าว : นี้ครับ.ยื่นบัตร

พนักงาน : รอซักครู่นะคะ.รับบัตร

.

ก้าว : ทำไมมึงซื้อน้อยจัง

ลิน : เดี๋ยวจะไปซื้อรองเท้ากับกระเป๋าอีกไง เราซื้อเสื้อให้ก้าวด้วยนะ

ก้าว : อืมๆ

พนักงาน : นี้ค่ะ ขอบคุณที่มาใช้บริการนะคะ .ยื่นบัตร

ก้าว : ป่ะไปร้านต่อไป.รับบัตร+ถือของ

ลิน : อื้อ!

.

พนักงาน : กิ้สสส!คู่นี้เหมาะสมกันจัง ขอให้รักกันนานๆนะพ่อหนุ่ม

.

.

@ ร้านกระเป๋า

ก้าว : เอาใบนี้ ใบนี้ เเล้วก็ใบนั้น ใบนั้นด้วยครับ

ลิน : ก..ก้าว ใจเย็นๆ มันเเพงมากเลยนะ

ก้าว : มึงอยากได้หนิ

ลิน : อยากได้ก็จริงเเต่มันเเพงไง ไม่จำเป็นต้องซื้อทุกใบที่เราอยากได้เลย

ก้าว : ไม่ต้องคิดมากหน่า ใบล่ะเเค่ไม่กี่หมื่นเอง มีใบไหนที่อยากได้อีกมั้ย

ลิน : ไม่เเล้ว เราเกรงใจ

ก้าว : ไม่ต้องเกรงใจหรอกหน่า

ลิน : พอเเล้ว เราไม่เอาเเล้ว ไหนจะต้องไปซื้อรองเท้าอีก

ก้าว : โอเคๆ

ลิน : เราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ

ก้าว : รีบไปรีบมาล่ะ เดี๋ยวกูรออยู่หน้าร้าน

ลิน : อื้อ!

.

ก้าว : เอาใบนั้นด้วยครับ

พนักงาน : อ..เอ่อ..มันเเพงมากเลยนะคะ

ก้าว : ผมจะซื้อ

พนักงาน : ค..ค่ะๆ เดี๋ยวดิฉันเอานำมาให้

.

.

@ ร้านสร้อย

พนักงาน : ต้องการเป็นเเบบไหนดีคะ?

ลิน : สร้อยเเบบไหนเหมาะจะเป็นของขวัญวันเกิดคะ เอาเป็นกำไรกับสร้อยคอค่ะ

พนักงาน : เเนะนำเป็นสองอันนี้ค่ะ มีเเบบให้เลือกด้วยนะคะ

ลิน : งั้นรบกวนเอามาให้เลือกหน่อยนะคะ

พนักงาน : ได้ค่ะ

.

พนักงาน : จะรับเป็นชิ้นไหนดีคะ?

ลิน : สองชิ้นนี้รวมกันราคาเท่าไหร่คะ

พนักงาน : 39,896ค่ะ

ลิน : งั้นเอาสองชิ้นนี้ค่ะ

พนักงาน : จะจ่ายสดหรือว่าสแกนจ่ายดีคะ?

ลิน : รับบัตรมั้ยคะ

พนักงาน : รับค่ะ

ลิน : งั้นจ่ายบัตรค่ะ นี้ค่ะ.ยื่นบัตร

พนักงาน : รอซักครู่นะคะ

ลิน : ค่ะ

.

พนักงาน : ขอบคุณที่มาใช้บริการนะคะ.ยื่นบัตร

ลิน : ค่าา~.รับบัตร+หยิบของ

.

.

ลิน : เรามาเเล้ววว

ก้าว : ถืออะไรมาหน่ะ

ลิน : อ..อ๋อ ของกินหน่ะ

ก้าว : โอเคๆ งั้นไปซื้อของต่อเถอะ

ลิน : อื้อ!

.

.

@ ร้านรองเท้า

ก้าว : ใส่ส้นสูงมั้ย?

ลิน : ไม่เอา ใส่เเล้วมันเจ็บ

ก้าว : งั้นเอาเป็นพวกผ้าใบกับรองเท้าเเตะเนอะ

ลิน : อื้อ!

ก้าว : เดี๋ยวกูเลือกให้

ลิน : อะเคค~

.

.

ก้าว : เอาเท้ามา

ลิน : อ..เอาไปทำไม?

ก้าว : รองใส่ดูไง

ลิน : เราใส่เองก็ได้

ก้าว : อย่าดื้อหน่า เอาเท้ามา

ลิน : อื้อๆ

.

.

ก้าว : เป็นไง ใส่สบายป่ะ

ลิน : อื้ม😊ใส่สบายมากเลย ไม่หนักด้วย

ก้าว : โอเค ทั้งหมดกี่บาทครับ

พนักงาน : ทั้งหมด... .มองเครื่องคิดเลข

พนักงาน : 29,845ค่ะ

ก้าว : นี้ครับ.ยื่นบัตร

พนักงาน : รอซักครู่นะคะ.รับบัตร+เดินออกไป

.

.

ลิน : ไม่จำเป็นต้องซื้อเยอะขนาดนี้เลย เราอยากได้เเค่2-3คู่เอง

ก้าว : เงินเเค่นี้เองไม่สะทกสะท้านเงินในบัญชีกูหรอก

ลิน : พ่อคนรวย

ก้าว : หึ...

พนักงาน : นี้ค่ะ .ยื่นบัตร

ก้าว : ป่ะ ไปกันเถอะ .รับบัตร+หยิบของ

ลิน : เดี๋ยวเราถือช่วย

ก้าว : ไม่ต้อง มันหนักเดี๋ยวกูถือเอง ถือของกินมึงไปเถอะ

ลิน : ชิ๊!ก็ได้ๆ

ก้าว : กลับเลยมั้ย

ลิน : อื้อ กลับเลยก็ได้

ก้าว : โอเคๆ

.

.

.

@ โรงรถ

ก้าว : ตัวมึงเริ่มหนักเเล้วนะ

ลิน : ก้าวว่าเราอ้วนหรอ😾

ก้าว : ยังไม่ได้พูดซักคำ

ลิน : เหอะ! เราจะไปยิม

ก้าว : ไม่ต้องหรอก อ้วนล่ะดีเเล้วจะได้จับเต็มไม้เต็มมือ

ลิน : หื้อออ?

ก้าว : เออ ชั่งมันเถอะ กับคอนโดกัน

ลิน : อื้อ!อย่าขับรถเร็วนะ

ก้าว : อือๆ เดี๋ยวจะขับรถช้าๆให้

เมื่อผมพูดเสร็จก็ได้สตาร์ททันทีก่อนจะขับรถมุ่งตรงไปคอนโด

.

.

.

@ คอนโด

ห้อง 405

ก้าว : กูขอเข้าไปเล่นในห้องมึงได้ป่ะ

ลิน : ได้อยู่เเล้ว

เมื่อลินพูดจบก็ได้เบี่ยงตัวให้ก้าวเข้ามา ก้าวก็ไม่รอช้าที่จะเข้าไปในห้องลินทันที

ก้าว : ห้องมึงสะอาดจังวะ

ลิน : ห้องเราไม่สกปรกกับรกเหมือนห้องก้าวหนิ

ก้าว : -_-;ไม่ขนาดนั้นป่ะ

ลิน : มันขนาดนั้นเลย ขนาดเเมลงสาปยังไม่อยู่

ก้าว : ;-;;งั้นไปทำความสะอาดห้องให้กูหน่อยหนิ

ลิน : เรียกเเม่บ้านทำความสะอาดเอาก็ได้หนิ

ก้าว : กูอยากให้มึงทำ

ลิน : ก็ได้ๆ มาเดี๋ยวเราล้างเท้าให้

ก้าว : เห้ยๆ ไม่เป็นไร

ลิน : เอาหน่าา เเค่ล้างเท้าเอง นั่งรออยู่นี้นะเดี๋ยวเราไปเตรียมน้ำก่อน

ก้าว : โอเคๆ

.

.

ก้าว : ไหนๆมึงก็ล้างเท้าให้กูเเล้ว นวดให้กูด้วยดิ

ลิน : ได้ทีล่ะเอาใหญ่ ได้สิ เดี๋ยวเรานวดให้

ก้าว : เด็กดี...

ลิน : อะไรนะ?เราฟังไม่ชัด

ก้าว : ป..ปล่าวๆ

.

ลิน : นอนลงไป เดี๋ยวเรานวดให้

เมื่อลินพูดจบก้าวก็ได้นอนราบลงไปกับเตียงทันที

ลินนั้นก็ขมวดคิ้วก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

ลิน : นวดคว่ำสิไม่ใช่นอนหงาย

ก้าว : อ่ะๆ

พรึ่บ!

เมื่อก้าวนอนคว่ำไปกับเตียงลินก็ได้ขึ้นไปนั่งก่อนจะบรรจงนวดจากไหล่ลงมาถึงสะโพก

ก้าว : อื้มมม~เเบบนั้นเเหละ ขยับมาอีกนิดดิมึง

ลิน : ตรงนี้หรอ

ก้าว : อ๊ะ! เออใช่ตรงนั้นเเหละ

ลิน : เจ็บหน่อยนะ

ก้าว : โอ๊ยย!ซี๊ดดด~

.

.

ก้าว : พอเเล้วๆ สบายตัวขึ้นเยอะเลย

ลิน : อื้อ เดี๋ยวเราไปเก็บห้องให้นะนั่งเล่นในห้องเราก็ได้

ก้าว : เดี๋ยวกูช่วย

ลิน : ไม่เป็นไรเราทำเองได้

ก้าว : กลัวหนูหนิ กูจะได้ช่วยมึงไว้ทัน

ลิน : อื้อ โอเค

.

ห้อง 408

@ ในห้อง

ลิน : โห...ขยะเยอะจัง เริ่มเก็บจากขยะเลยก็

เเล้วกัน

ก้าว : เดี๋ยวกูช่วย อ่ะ! นี้ถุงดำกับถุงมือ

ลิน : อื้อ เริ่มเก็บเถอะ

ก้าว : โอเคๆ

.

.

จากนั้นทั้งสองก็ได้กันช่วยเก็บขยะเเละของต่างๆกลับไปไว้ที่เดิม

.

.

ลิน : กว่าจะเสร็จ เหนื่อยชะมัด

ก้าว : เดี๋ยวกูเอาขยะลงไปทิ้งข้างล่างก่อน

ลิน : โอเค

.

หลังจากก้าวได้เดินออกนอกห้องไปลินก็ได้ยกตระกร้าเสื้อผ้าของก้าวที่ยังไม่ได้ซักไปที่ห้องน้ำก่อนจะเเยกผ้าสีกับผ้าขาวออกจากกันเเละยัดเข้าไปในเครื่องซักผ้า

.

ลิน : ทำไมเสื้อผ้าเยอะจังเลยเนี้ย ตายไปก็เผาไม่หมด

.

.

ก้าว : ฮัดชิ้ว! ใครนินทากูวะ รีบขึ้นห้องดีกว่า ฮัดชิ้ว! อีกเเล้วอย่าให้รู้นะจะต่อยเเม่งให้ฟันร่วง

.

.

ก้าว : อ้าว...หายไปไหน ลิน!

ลิน : ว่าไงง!

ก้าว : อยู่ในห้องน้ำหรอ!

ลิน : ช่ายยย!

.

.

เเกร๊ก!//เสียงเปิดประตู

ก้าว : ซักเสื้อให้กู?

ลิน : เห็นเรากินข้าวหรอ

ก้าว : กวนๆ เดี๋ยวตีเลยหนิ

ลิน : ก้าว กล้าตีเราหรอ🥺

ก้าว : ไม่กล้า มาเดี๋ยวกูช่วย

เมื่อผมพูดเสร็จก็ได้ใส่ถุงมือเเละเริ่มลงมือซัก เวลาผ่านไปได้30กว่านาทีผมกับลินก็ได้ซักเสื้อผ้าเเละตากผ้าจนเสร็จ

.

.

.

ก้าว : เหนื่อยชะมัดยาก เย็นเเล้วหนิ ลินป่ะไปกินข้าวกัน

ลิน : เรายังไม่หิวเลย

พรึ่บ!

ก้าว : เห้ย!

เมื่อลินพูดจบก็ได้กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำเเต่ก็ได้ลื่นเเต่ก้าวก็รับไว้ได้ทันเเละล้มลงไปด้วยกัน

ตับ!ตุบบ!

ก้าว : โอ๊ยย!

ลิน : อ๊ะ!ฮื่อออ...ฮึก!

ก้าว : เจ็บๆๆ!

ลิน : ฮึก!ก้าว...เราเจ็บ

ลินนั้นได้พูดเสียงสั่นระเรื่อด้วยความเจ็บก่อนจะเอามือคล้องคอก้าว ก่อนก้าวจะค่อยๆลุกขึ้นเเละอุ้มลินเดินออกจากห้องน้ำทั้งๆที่ตัวเองก็ยังเจ็บ

.

ฟุบบ!

ก้าว : เจ็บมากมั้ย

ลิน : อื้ออ..เราเจ็บหัวสะโพกกับก้นด้วย

ก้าว : นอนคว่ำลงเดี๋ยวกูดูให้

ลิน : อ..อื้อ!

เมื่อก้าวพูดจบลินก็ได้ค่อยๆนอนคว่ำลง เมื่อลินนอนคว่ำลงเสร็จ ก้าวก็ได้ค่อยๆปลดกระโปรงของลินเเละค่อยๆดึงออกจนเห็นกางเกง(ใน)ซับที่ลินใส่อยู่ก่อนจะดึงออกอีกจนทำให้เห็นสะโพกเเละก้นที่ช้ำเขียว

ก้าว : รอกูอยู่บนเตียงก่อนนะเดี๋ยวเอายามามาให้

ลิน : อาบน้ำเเล้วค่อยทาไม่ได้หรอ

ก้าว : ไม่ เดี๋ยวค่อยทาอีกที

ลิน : อื้อ!

.

.

ก้าว : เเม่งเอ้ยย!ก้นอย่างเนียนใจเย็นไว้ก้าวมึงใจเย็นไว้นั้นเพื่อน ฟู่ววว~

ก้าวนั้นได้หันใจเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเดินไปคว้าขวดยาเเละเดินกลับไปยังห้องนอน

.

.

ก้าว : มาเเล้ว เจ็บหน่อยนะ เดี๋ยวจะพยายามเบามือให้

ลิน : อื้ออ!

เมื่อลินพูดจบ ก้าวก็ได้บีบยาใส่มือก่อนจะบรรจงทารอยช้ำอย่างเบามือที่สุด

ลิน : อ๊ะ!ก้าว บ..เบาๆ อื้ออ~

ก้าว : ค..ครับ ด..เดี๋ยวเบาๆให้

ก้าวนั้นได้พูดอย่างกระอักกระอ่วนเมื่อได้ยินเสียง

ลินที่ส่งเสียงออกมา

.

.

ก้าว : ส..เสร็จเเล้ว อ..เอ่อ..มึงกลับห้องไปก่อนนะ

ลิน : ทำไมหรอ🥺ก้าวอยากให้เรากลับหรอ

ก้าว : ป..ป่าวห..หรอกกลับไปถ..เถอะ เดี๋ยวกูเรียกมากินข้าว

ลิน : อื้อ!ก็ได้

เมื่อลินพูดจบ ลินก็ได้พยุงตัวเองลุกขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องของก้าวไป เมื่อประตูถูกปิดลงก้าวก็ได้วิ่งเข้าห้องน้ำทันที

.

.

30นาทีผ่านไป

.

.

ก้าว : อืออ~ เเฮ่กๆ เเม่งเอ้ยย รีบล้างเเล้วไปเรียกมันกินข้าวดีกว่า

.

.

ก๊อกๆๆ!//เสียงเคาะประตู

: รอเเป๊ปนึงค่าา!

เเกร๊ก!//เสียงเปิดประตู

ลิน : อ้าวก้าว

ก้าว : เเดกข้าวกัน

ลิน : อื้อโอเค เราไปเอาเสื้อเเขนยาวก่อนนะ

ก้าว : โอเคๆ

.

ลิน : ป่ะ ไปกัน หื้อ?อะไรหรอ

ก้าว : จับมือกูไว้ กูเห็นมึงเดินขากระเพก เดี๋ยวมึงล้ม

ลิน : อื้อ! ป่ะไปกินเริ่มหิวเเล้ว

หมับ!

ลินพูดพร้อมจับมือก้าว ก่อนจะจูงลากไปยังลิฟท์

ก้าว : ค่อยๆเดินก็ได้ ไม่ต้องรีบ

ลิน : ก็หิวเเล้วนี้หน่า

ก้าว : หึ..

.

.

.

.

จบตอนที่2

.

.

.

.

ต่อ

.

.

.

.

@ ตลาดใกล้คอนโด

ลิน : พี่คะะ เอาผัดไทย 1กล่องค่ะ

เเม่ค้าตลาด : จ้าา~รอเเป๊ปนึงนะ

ลิน : ค่าา

เเม่ค้าตลาด : นี้จ้ะได้เเล้ว

ลิน : กี่บาทคะ?

เเม่ค้าตลาด : 40จ้ะ

เมื่อลินได้ยินราคาที่เเม่บอก ก็ได้ก้มลงไปหยิบเงินในกระเป๋าเเต่ก้าวนั้นไวกว่า

ก้าว : นี้ครับ ไม่ต้องทอนนะครับ

เเม่ค้าตลาด : ขอบคุณจ้ะ

ก้าว : ไม่เป็นไรครับ

ลิน : ก้าว เราจะจ่ายเองนะ

ก้าว : ไม่เป็นไร ไปร้านอื่นกันต่อเถอะ

ลิน : หึ้ยๆๆ!😾

ก้าว : หึ...โมโหซะล่ะ

ลิน : ถ้าก้าวจ่ายให้เราอีกนะเราจะไม่คุยกับก้าว!

ก้าว : อุ๊ย!กลัวจังเลย เเมวหัดขู่เเล้วหรอเนี้ย

ลิน : หึ้ยยย!

ก้าว : ยังไงกูก็จะจ่ายอยู่ดี อยากได้อะไรก็ซื้อ อยากได้อะไรก็บอก เดี๋ยวก็ซื้อให้

ลิน : อื้อๆ! ... ร้านหม่าล่า!😃

.

ลิน : พี่คะะะ ไม้ล่ะกี่บาทคะ!?

เเม่ค้าตลาด : ฝั่งนี้5บาท ฝั่งนี้10บาท ส่วนฝั่งนี้15กับ20จ้ะ

ลิน : อ๋ออ~

ก้าว : เห้ยลินๆ หยิบเอาๆเลยนะ จะกินหมดหรอ

ลิน : หมดอยู่เเล้ววว~

ก้าว : ไม่หมดกูตี

ลิน : เเง๊~ก้าวกล้าตีเราหรอ🥺

ก้าว : ...

ลิน : ก้าวกล้าตีหรอ

ก้าว : ม..ไม่ หยิบจนกว่าจะพอใจเลยนะ

ลิน : ก้าวใจดีที่สุด

ก้าว : เห้อออ...

ก้าวถอนหายใจพร้อมกับกลุ่มขมับ

เเม่ค้าตลาด : วัยกำลังโตเเหละเนอะ

ก้าว : คงงั้นมั้งครับ

ก้าวพูดพร้อมกับลูบหัวผู้เป็นเพื่อนก่อนจะฉีกยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

ลิน : นี้ค่ะ! เดี๋ยวหนูกลับมาเอานะคะ

เเม่ค้าตลาด : จ้าา~ว่าเเต่จะเอาเผ็ดระดับไหนหื้ม

ก้าว : เผ็ดน้อยก็เเล้วกันครับส่วนผมเอาอย่างล่ะหนึ่งของในร้านนะครับ ของผมเอาเผ็ดกลาง

เเม่ค้าตลาด : จ้ะๆ

.

.

ลิน : ก้าววว~เราอยากกินอันนั้น

ลินชี้ไปยังร้านน้ำร้านๆหนึ่ง ซึ่งก้าวก็ได้หันตามที่ลินชี้ ก่อนจะพูดปฎิเสธทันที

ก้าว : ไม่ได้ มันมีเเอลกอฮอล์ มึงเเดกอึกเดียวก็เมา

ลิน : เเต่เรายังเห็นเด็กยังซื้อได้เลยนะ

ก้าว : ก็เด็กมันคอเเข็งกว่ามึง

ลิน : น้าาา~นะก้าว ให้เรากินเถอะนะ🥺

ก้าว : ไม่ได้ ยังไงก็ไม่

ลิน : อือ..เราไม่กินเเล้วก็ได้

ก้าว : ....

ก้าว : งอนกูหรอก

ลิน : เราจะงอนก้าวทำไม

ก้าว : เห้ออออ...กูยอมให้มึงกินก็ได้

ลิน : เราไม่กินเเล้ว ไปร้านอื่นเถอะ

ก้าว : ....

เวรเเล้วไง...

ลิน : พี่คะ โมจิกี่บาทหรอคะ

พ่อค้าตลาด : หึ..สวยๆเเบบน้องพี่ให้ฟรีครับ

ลิน : 😳

ก้าว : อะเเฮ่ม!

ลิน : อะไรติดคอหรอ

ก้าว : ป..ป่าวหนิ

พ่อค้าตลาด : ลูกล่ะ10บาทครับ

ลิน : เอา5ลูกค่ะ

พ่อค้าตลาด : เดี๋ยวพี่เเถมให้2ลูก

ลิน : ขอบคุณค่ะ😁

พ่อค้าตลาด : ยิ้มน่ารักกับสวยขนาดนี้คงมีคนชอบเยอะเเน่เลย

ลิน : หื้ออ?พี่เอาอะไรมามั่นใจหรอคะ?

พ่อค้าตลาด : เพราะพี่ก็ชอบน้องไง

กรอดด!

ก้าวนั้นได้กัดฟันจนฟันนั้นได้เสียดสีเเละเกิดเสียง เส้นเลือดที่ขมับของก้าวนั้นได้ผุดขึ้นมาจนพ่อค้าตลาดสังเกตุว่าดูท่าไม่ดีเลยรีบหยิบโมจิที่ลินเลือกใส่ถุงเเละยื่นให้

ลิน : .รับ

ก้าว : ไม่ต้องทอนนะครับ🙂

พ่อค้าตลาด : ค..ครับๆ.รับตังค์

.

.

พรึ่บ!

ลิน : อ๊ะ!ก้าวมากอดเราทำไม

ก้าว : อย่างอนก้าวได้มั้ย ที่ก้าวไม่ยอมให้ลินกินเพราะลินไม่เหมาะกับเเอลกอฮอล์เลยนะ ถ้าลินเมามันไม่ดี ตื่นเช้ามาลินจะมึนหัวเอานะ

ลิน : ทีก้าวยังกินได้เลย

ก้าว : ก้าวเเค่กินนิดเดียว กินพอให้มันกรึ่มๆเอง ถ้าน้าจันทร์รู้ว่าลินดื่มเเอลกอฮอล์ก้าวกับลินซวยเเน่

ลิน : อื้อ...เราไม่งอนเเล้วก็ได้ ขอโทษที่งี่เง่า

ก้าว : ไม่เลย ลินไม่เคยงี่เง่าเลยนะ

ลิน : จริงหรอ🥺

ก้าว : จริงสิ ป่ะ ไปหาซื้ออะไรกินกันต่อเถอะ

ลิน : อื้อ!

.

.

เมื่อทั้งสองนั้นได้เดินซื้อของกินเสร็จก็ได้วนกลับมาเอาหม่าล่าที่สั่งไว้

.

.

เเม่ค้าตลาด : นึกว่าจะลืมเเล้วสิอีก ขอพ่อหนุ่ม580 ของตัวเล็ก420จ้ะ รวมทั้งหมดเป็น1,000จ้ะ

ก้าว : นี้ครับ.ยื่นเงิน

เเม่ค้าตลาด : ไว้วันหลังมาอีกนะะ

ลิน : ค่าาา

.

.

.

@ คอนโด

ห้อง 408

ลิน : ง่ำๆ~อร่อยย

ก้าว : อร่อยก็กินเยอะๆ

ลิน : อื้อๆ

ทั้งสองนั้นได้กินของทีตัวเองซื้อมาเเละกินอย่างเอร็ดอร่อยเเละพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

.

.

ลิน : ก้าวกินโมจิเเมะ เดี๋ยวเราป้อน

ก้าว : ป้อนอย่างอื่นเถอะ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่โมจิอ่ะ

ลิน : อร่อยน้าาา~

ก้าว : ไม่เอา

ลิน : โอเคๆ งั้นเป็นนน...ผัดไทยก็เเล้วกัน อ้ามม~

ก้าว : อ้ำ! อร่อยดียิ่งมึงป้อนยิ่งอร่อย

ลิน : จริงหรือ

ก้าว : อืม จริงดิ

ลิน : กินกันเถอะ

ก้าว : ห..ห้ะ!?

ลิน : ห้ะอะไรหรอ

ก้าว : ป..ป่าว

กูคิดอะไรของกูอยู่วะ

ก้าวคิดในใจพลางสะบัดความคิดออกจากหัวก่อนจะกินข้าวต่อจนอิ่ม

.

.

ลิน : หาวว~ง่วงเเล้วอ่าา

ก้าว : กินอิ่มก็ง่วงเลยนะ รอให้อาหารย่อยก่อนค่อยนอน ไปอาบน้ำไป วันนี้มานอนกับกู

ลิน : อื้อ งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะ

ก้าว : เคๆ

เมื่อเสียงประตูถูกปิดลงก้าวก็ได้ลุกขึ้นเเละเอาของที่กินไว้ไม่หมดไปเเช่ในตู้เย็นเเละเก็บถุงขยะไปทิ้งก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

.

.

.

ก๊อกๆๆ!//เสียงเคาะประตู

ก้าว : มาเเล้วๆ

เเกร๊ก!//เสียงเปิดประตู

ก้าว : ....

ก้าว : อ..เอ่อ..ใส่ชุดอะไรของมึงเนี่ย

ลิน : ก็ชุดนอนไง

ก้าว : ชุดนอนอะไรของมึง ไปซื้อมาตั้งเเต่ตอนไหน

ลิน : ตอนอยู่ห้างไง

ก้าว : ร้านเสื้อ?

ลิน : อื้อ

ก้าว : รีบเข้ามาก่อนเดี๋ยวคนเห็น

ลิน : อื้อๆ

ก้าวนั้นได้เบี่ยงตัวให้ลินนั้นได้เข้ามา เมื่อลินเข้ามาในห้องก้าวก็ปิดประตูเเละล็อคห้องทันที ก่อนจะเดินตามลินไปยังห้องนอน

.

.

ฟุบบ!

ก้าว : เล่นเกมกันป่ะ

ลิน : เเต่เราเล่นไม่เก่ง ถ้าเเรงค์ก้าวตกล่ะ

ก้าว : ไม่เป็นไร กูไม่ซี

ลิน : อื้อ ก็ได้

ก้าวนั้นก็ได้ขยับตัวไปข้างหลังลินเเละช้อนตัว

ลินมาพิงตัวเอง จากนั้นทั้งสองก็ได้เล่นเกมกันอย่างสนุกสนานเเละเวลาล่วงเลยไปจนถึง5ทุ่ม

ลินก็ได้เผลอหลับไป

ก้าว : หื้มม?หลับเเล้วหรอ ตอนหลับเเม่โครตน่าเอา เอ้ย! น่ารัก

.

.

.

.

จบตอนที่3

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***