ตอนที่4

ตอนนี้ได้มีคู่ชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้​ เพียงเเค่หญิงสาวบอกว่ายังไม่อยากกลับบ้าน​ เขาเลยพาเธออกมานั่งใต้ต้นไม้​

เธอยังคงมองทิวทัศน์​ ไม่ได้มีเสียงริรอดออกจากปากของใคร​ มีเพียงเสียงลมที่กำลังพัดอย่างเบาๆ

เขาคอยมองเธออยู่ตลอด​ เขามองเธอเพราะเธอมีสีหน้าที่ดูเครียด​อย่างเห็นได้ชัด​ เเต่เขาก็เเอบลังเลอยู่ว่าควรถามออกไปไหม​ เเต่สีหน้าเธอที่ดูเเย่ลงเรื่อยๆ​ จนเขาถามออกไปเเบบไม่ลังเล

"ลูซี่"

"..."

"ลูซี่!"

"คะ!?"

น้ำเสียงของเธอดูวิตกกังวล​อย่างเห็นได้ชัด​ จนทำให้นัตสึ​ต้องขมวดคิ้ว​

"เป็นอะไร? ไม่สบายตรงไหนรึป่าว? สีหน้าเธอดูไม่ดีนะ​ เรากลับบ้าน-"

"ฉันมีภารกิจที่ต้องทำน่ะ"

เสียงของเขาดูวิตกกังวล​มากกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ

"ภารกิจ?"

"ฮือ​ ฉันอยากชวนนายกับเเฮปปี้ไปทำภารกิจด้วยกันน่ะ​ นายจะว่าไรไหม?"

"ทำไมฉันต้องว่าเธอด้วย... เเล้วมันเป็นภารกิจ​เเบบไหนล่ะ? "

"สำรวจเกาะ​ ทุกเกาะของทางทิศตะวันตก"

"สำรวจเกาะ? ทางทิศตะวันตก? ต้องนั่งเรือ!?"

"อืม"

"ฉันไปคนเดียว​พอ! ให้เเฮปปี้อยู่นี้เเหละ! "

"เเต่มันต้องนั่งเรือนะ​ นายเมาเรือไม่ใช่หรอ? "

"เเต่ถ้าเพื่อลูซี่ล่ะก็.. ฉันทนได้"

" เพื่อฉันอะไรนะ?"

" ป่าวๆ"

ประโยค​หน้าได้ยินชัดเเจ๋ว​ พอประโยคหลังมันเบามาก​ เบาจนเธอไม่ได้ยินเลย

" เย็นมากเเล้วเรากลับกันเถอะ​ มีของที่ต้องเตรียมอีกเยอะเลยหนิ"

" จร้าๆ​ หืม? "

เขายื่นมือไปให้เธอจับเพื่อยันตัวขึ้น​ ถึงมันจะเป็นการกระทำที่ปกติ​ เเต่เธอก็ไม่ชินซักที​ เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะเขาทำให้เธอหวั่นไหว​น่ะสิ​ เเต่ถึงอย่างนั้น​ เธอก็ยื่นมือตัวเองไปจับกับมืออีกคนเเล้วยันตัวเองให้ลุกขึ้น​ เเต่เธอก็ไม่เคยลืมที่จะ..

"ขอบใจนะ^^"

"หึ​ ด้วยความยินดี"

วันต่อมา

กิลเเฟรี่เทล

เพร้ง!!

โครม!!

'กรี๊ดดดดด​ อย่ามาทางนี้นะ!!'​

'เห้ยๆ​ ใจเย็นๆหน่อยสิเว้ยยยยย'​

'ม่ายยยยยย​ ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยย'​

ภายในกิลนั้นมันวุ่นวาย​เหมือนเดิม​ ทำเอาคนที่อยู่หน้ากิลอย่าง​ ลูซี่​ นั้น​ ต้องผวาเลยทันที​ เพราะ​ ถ้าเธอเปิดไป​ มันต้องมีไรซักอย่างลอยออกมาเเน่​ ไม่โต๊ะ​ ก็เก้าอี้​ ไม่เก้าอี้​ ก็คน​ คิดเเล้วน่ากลัวเป็นบ้า

เเต่เธอจะหันหลังกลับไม่ได้น่ะสิ​ เธอไม่ได้มาคนเดียว​วววววว¡^¡

เธอยืนนิ่งอยู่ซักพัก​ เเต่มีเสียงชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเธอก็เอ่ย​ ขึ้นด้วยความเป็นห่วง​ เพราะเขาเห็นเธอจับประตูเเต่ไม่ยอมเปิดซักที

"ลูซี่​ ทำไมเธอถึงไม่เปิดประตูล่ะ?​ มีอะไรรึป่าว?"

"เเหะๆ​ โทษที​ จะเปิดเดี๋ยว​นี้เเหละ"

เธอเลยเปิดประตูเข้าไป​ เเต่ก็มีบางอย่างลอยมาทันที​

"ลูซี่!?"

"เอ๊ะ?"

อ่า.... หลบไม่ทันเเน่...

โดนเเน่ๆเลย...

" หมัดมังกรเพลิง! "

ตู้ม!!!

โต๊ะ​ เก้าอี้​ ที่ลอยมาทางเธอ​ จู่ๆ​ ก็ระเบิด​ ทำเอาคนที่อยู่ในกิล​ เเละนอกกิลอย่างลูซี่​ กูยังตกใจ​

"พวกเเก..."

เสียงที่เปล่งออกมานั้นมันเย็นยะเยือก​ ทำเอาคนที่อยู่ในกิล​ ผวา​ หนักเลยทันที​ เเต่ลูซี่กลับรู้สึกว่า​ ชายตรงหน้าช่วยเธอไว้ตลอด​ หลังของร่างหนา​มันกว้างขนาดนี้เลยหรอ?

เธอถูกเขาช่วยไว้อีกเเล้ว?

เธอทำให้เขาเดือดร้อนรึป่าว?

เธอช่วยใครไม่ได้เลยหรอ?

เธอต้องให้เขาปกป้องตลอดเลยหรอ?

เธอมันดูอ่อนเเอขนาดนั้นเลยหรอ?

อ่า....

.

.

.

.

.

จริงสินะ..

เธอ​มันอ่อนเเอ​ เธอไม่สมควรที่จะอยู่ข้างกายเขา...

"ถ้าโดนลูซี่ล่ะก็..." 'พวกเเกตายเเน่'​

ถึงประโยคหลังเขาไม่ได้พูดออกไป​ เเต่ส่งไปเป็นสายตาเเทน​ ทำเอาคนที่มองต้องน้ำตาตกในเเล้วต้องร้องว่า..

'ค๊าบบบบ'​

​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***